Εμφανίζονται 47 τίτλοι με αναζήτηση: Πληροφορίες για τον τόπο στην ευρύτερη περιοχή: "ΚΑΡΔΙΤΣΑ Νομός ΘΕΣΣΑΛΙΑ" .
ΝΕΒΡΟΠΟΛΗ (Οικισμός) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Παρ’ ότι δεν υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες ή ιστορικές πηγές, με
μόνο οδηγό τα ευρήματα της αρχαιολογικής σκαπάνης, φαίνεται πως η περιοχή της
Νεβρόπολης παρουσίαζε ενδιαφέρον τόσο για τις ισχυρές πόλεις της αρχαίας Θεσσαλιώτιδας
(Κιέριο, Μητρόπολη
κ.α.) όσο και για εκείνες του ορεινού συγκροτήματος της Πίνδου (Ελλοπία,
Μενελαϊδα, Αργιθέα).
Κάτι τέτοιο είναι φυσικό, αφού η Νεβρόπολη βρίσκεται ακριβώς πάνω στην αρχαία
διάβαση που ένωνε τη Θεσσαλία
με τον ορεινό όγκο της Πίνδου και την Ηπειρο.
Σκοτεινή - από πλευράς μαρτυριών - είναι και η περίοδος των Βυζαντινών
χρόνων, όπου όμως η συνεχής παρουσία ζωής στη Νεβρόπολη είναι αναμφισβήτητη. Οι
τελευταίοι αιώνες της τουρκοκρατίας βρίσκουν την περιοχή σε οικονομική και κοινωνική
άνθιση. Κτίζονται ή επισκευάζονται μοναστήρια και εκκλησίες, γεφύρια, δρόμοι και
μεγαλόπρεπα οικοδομήματα, δείγματα εξαιρετικής τέχνης. Από την απελευθέρωση του
1881 μέχρι και το 1940 οι οικισμοί αναπτύσσονται με γοργούς ρυθμούς.
Κατά τις επόμενες όμως δεκαετίες η δημογραφική συρρίκνωση και η οικονομική
παρακμή έφεραν την περιοχή στα όρια της εγκατάλειψης. Τη φθίνουσα αυτή πορεία
ανέκοψαν εν μέρει τα μέτρα των δύο τελευταίων δεκαετιών τα οποία, διαφοροποιώντας
τους ισχύοντες προσανατολισμούς (κυρίως με την εισαγωγή του Τουρισμού), έδωσαν
διεξόδους ζωής στην περιοχή.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Νοέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Καρδίτσας
ΑΡΝΗ (Αρχαία πόλη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Eth. Arnaios. The chief town of the Aeolian Boeotians in Thessaly,
which was said to have derived its name from Arne, a daughter of Aeolus. (Paus.
ix. 40. § 5.) The town was said to have been founded three generations before
the Trojan war. (Diod. iv. 67.) According to Thucydides (i. 12) the Aeolian Boeotians
were expelled from Arne by the Thessalians sixty years after the Trojan war, and
settled in the country called Boeotia after them; but other writers, inverting
the order of events, represent the Thessalian Arne as founded by Boeotians, who
had been expelled from their country by the Pelasgians. (Strab. ix. pp. 401, 411,
413 ; Steph. B. s. v.) Muller has brought forward many reasons for believing that
in the Aeolian Boeotians occupied the centre of Thessaly, and nearly the same
district as the Thessaliotis of later times; and his views are confirmed by Leake's
discovery of the site of Cierium (Kierion), which, according to Stephanus B. was
identical with Arne, and which must be placed at Mataranga, between the Epineus
or Apidanus, and a tributary of the latter river, probably the ancient Curalius.
This is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited May 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΙΘΩΜΗ (Αρχαία πόλη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Eth. ithometes, Ithomaios. A town of Histiaeotis in Thessaly, described
by Homer as the rocky Ithome, is placed by Strabo within a quadrangle formed by
the four cities, Tricca, Metropolis, Pelinnaeum, and Gomphi. It probably occupied
the site of the castle which stands on the summit above the village of Fandri.
Leake observed, near the north-western face of the castle, some remains of a very
ancient Hellenic wall, consisting of a few large masses of stone, roughly hewn
on the outside, but accurately joined to one another without cement.
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited June 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΚΤΙΜΕΝΗ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Ctimene (Ktimene), a town in Thessaly, on the borders of Dolopia and
Phthia, near the lake Xynias. (Apoll. Rhod. i. 67.) The town called Cymene in
the present text of Livy (xxxii. 13) is probably a corruption of Ctimene. Stephanus
B. mentions a tradition, that Ctimene had been given by Peleus to Phoenix (s.
v. Ktimene). (Leake, Northern Greece, vol. iv. p. 517.)
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ (Αρχαία πόλη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Eth. Metropolites. A town of Histiaeotis in Thessaly, described by
Stephanus B. (s. v.) as a town in Upper Thessaly. Strabo says (ix. p. 438), that
Metropolis was founded by three insignificant towns, but that a larger number
was afterwards added, among which was Ithome. He further says, that Ithome was
within a quadrangle, formed by the four cities Tricca, Metropolis, Pelinnaeum,
and Gomphi. The position of Metropolis is also determined by its being on Caesar's
march from Gomphi to Pharsalus. (Caes. B C. iii. 81; Appian, B.C. ii. 64; Dion
Cass. xli. 51.) It was taken by Flamininus on his descending into this part of
Thessaly, after the battle of the Aous, B.C. 198. (Liv. xxxii. 15.) We learn from
an inscription that the territory of Metropolis adjoined that of Cierium (the
ancient Arne), and that the adjustment of their boundaries was a frequent subject
of discussion between the two peoples. Metropolis is mentioned in the sixth century
by Hierocles, and continued to exist in the middle ages under the name of Neo-Patrae
(Neai Patrai, Constant. de Them. ii. p. 50, ed. Bonn). The remains of Metropolis
are placed by Leake at the small village of Paleokastro, about 5 miles SW. of
Kardhitza. The city was of a circular form, and in the centre of the circle are
the vestiges of a circular citadel, part of the wall of which still exists in
the yard of the village church of Paleokastro, where is a collection of the sculptured
or inscribed remains found upon the spot within late years. Among other sculptures
Leake noticed one in low relief, representing a figure seated upon a rock, in
long drapery, and a mountain rising in face of the figure, at the foot of which
there is a man in a posture of adoration, while on the top of the mountain there
are other men, one of whom holds a hog in his hands. Leake conjectured with great
probability that the seated figure represents the Aphrodite of Metropolis, to
whom Strabo says (l. c.) that hogs were offered in sacrifice. (Leake, Northern
Greece, vol. iv. p. 506.)
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited June 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΠΕΙΡΑΣΙΑ (Αρχαία πόλη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Asterium (Asterion: Eth. Asteriotes), a town of Thessaly, mentioned
by Homer, who speaks of Asterium and the white summits of Titanus. (Asterion Titanoio
te leuka karena, II. ii. 735.) Asterium was said to be the same city as Peiresia
or Peiresiae (Steph. B. s. v. Asterion), which is described by Apollonius Rhodius
(i. 35) as placed near the junction of the Apidanus and Enipeus, and by the author
of the Orphica as near the confluence of the Apidanus and Enipeus. (Orphic. Argon.
164.) Leake remarks that both these descriptions may be applied to the hill of
Vlokho, which is situated between the junction of the Apidanus and the Enipeus
and that of the united stream with the Peneius, and at no great distance from
either confluence. There are some ruins at Vlockho, which represent Asterium or
Peiresiae; while the white calcareous rocks of the hill explain and justify the
epithet which Homer gives to Titanus. Strabo (ix. p. 439), who places Titanus
near Arne, also speaks of its white colour. Peiresiae is said by Apollonius to
have been near Mount Phylleium, which Leake supposes to be the heights separated
by the river from the hill of Vlokho. Near Mount Phylleium Strabo (ix. p. 435)
places a city Phyllus, noted for a temple of Apollo Phylleius. Statius (Theb.
iv. 45) calls this city Phylli. The town of Iresiae mentioned by Livy (xxxii.
13), is perhaps a false reading for Peiresiae. (Leake, Northern Greece, vol. iv.
p. 322, seq.)
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited July 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΙΘΩΜΗ (Αρχαία πόλη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
A town of Thessaly, in the vicinity of Metropolis.
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ (Αρχαία πόλη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
(Metropolis). A town of Thessaly in Histiaeotis, near the Peneus, and between Gomphi and Pharsalus. There were several other cities of this name, one in Phrygia, one in Lydia, and one in Acarnania.
ΚΑΡΔΙΤΣΟΜΑΓΟΥΛΑ (Κωμόπολη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
ΑΓΓΕΙΕΣ (Αρχαία πόλη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
One of a number of fortresses in the Dolopian mountains between the
Spercheios Valley and the central plain to the N. They are characteristically
small in circuit, generally little more than 200 m; much of the masonry is primitive
and difficult to date. The ancient names are unknown or disputed, the identification
depending largely on Livy's account of the Aitohian expedition in 198 B.C.
There are two sites, one to the S where a flat hilltop is encircled
by a rough polygonal wall, the other to the W where double-faced rubble-filled
walls present the most imposing remains in the area. Stalhin dated them by a coin
of the 3d c. The masonry is of small regular blocks, drafted on the corners of
the towers. Although all the literary references for it are to the 2d c., these
are probably the remains of the city of Angeia, which served at that time as Dolopian
representative at Delphi, replacing Ktimenai as chief city. Delphic representative
in the 4th c., Ktimenai is known to have been an old city, and is probably to
be located at Anodranitsa, the only site in the region where there are traces
of occupation from the end of the Mycenaean period. Its walls are faced with polygonal
masonry and filled with small stones; Bequignon saw two towers. The original sanctuary
of Omphale, known from inscriptions, was near the boundary between Angeia and
Ktimenal.
At Smokovon a double peak was fortified by a rough polygonal wall
with towers, laid out to take advantage of the natural precipices. An ashlar wall
made an interior division, but the lack of house walls suggests the site was used
only in emergencies or by summer herdsmen. At Kydonia there are three circuits
of walls, again making use of natural scarps. In some parts of the innermost circuit
there are as many as five courses preserved of double-faced wall formed of approximately
rectangular blocks; there are traces of at least two towers. There are ashlar
walls defending the long, narrow acropolis SW of Kaitsa, which Stahlin identified
with the 4th c. city Kypaira. Palaiokastro, near Mavrillon, also had ashlar walls,
now largely gone on the N side; Stahlin dated the remains from coins of the 3d
and 2d centuries. At Papa, a relatively large circuit (more than 400 m) of double-faced
polygonal masonry apparently had two gates; coins were found of the 2d and 3d
c. A.D.
M. H. Mcallister, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΙΘΩΜΗ (Αρχαία πόλη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
A town in the Hestiaiotis region, within a rectangle formed by the
fortified cities of Gomphoi, Trikka, Pelinnaion, and Metropolis; it merged with
the last of these in the 4th c. B.C. The site was located by Leake on a ridge
between Metropolis and Gomphoi, now marked by a Byzantine-Turkish castle. The
only remains of the ancient city are the ashlar blocks in the NW part of the fortification
wall.
M. H. Mc Allister, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΚΤΙΜΕΝΗ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
A modern town above the E bank of the Papitsa river (influent to the
Sophaditikos), in mountainous country between the Spercheios valley and the W
Thessalian plain, ca. 9 km E-NE of Lake Xynias. Just to the W of Anodhranista
is a circular fortification wall of polygonal masonry, ca. 4 m thick and ca. 240
m around. The remains of two projecting towers are preserved. A little to the
S of this circuit are short stretches of two walls concentric to it, close together,
which may be terrace walls or the remains of larger circuits. To the S of these
are the remains of a tholos tomb excavated in 1911, which was said to have contained
Geometric sherds and to have dated from the late Mycenaean-8th c. B.C. The finds
have not been published.
T. S. Mackay, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ (Αρχαία πόλη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
A city of Hestiaiotis located at the foot of a low spur of the Pindus
Mts., some 9 km SW of Karditsa, in the W Thessalian plain. It was formed from
a synoecism of various towns, perhaps represented by ruins at Pyrgos, Vunesi,
Portitsa. It was one of the corners of the square formed by Trikka, Metropolis,
Pelinna, and Gomphoi (Strab. 9.437-38). It is first heard of in the 4th c. B.C.
and issued coinage ca. 400 to 344 B.C. and again ca. 300 to 200. Its outlying
farms were attacked in 198 B.C. by the Aitolians when it was under Macedonian
control (Livy 32.13.11, see also Sperchieiai, Dhranista) and in the same year
it surrendered to Rome (Livy 32.15.3). It seems to have been prosperous and an
important member of the post 196 B.C. Thessalian League. Justinian renewed its
walls (Procop. De aed. 4.3.5).
The remains of the ancient city (site confirmed by inscriptional evidence)
are few. Modern Mitropolis (formerly Paiaiokastro) occupies the site. The city
wall, poorly preserved, is of rough-faced blocks, ca. 2 m thick, and seems to
be 4th-3d c. B.C. in date. The wall forms a circle some 5 km around, encompassing
an isolated hill in the plain, which in Leake's time at least, had part of a wall
preserved around it. Arvanitopoullos thought there were traces of two narrower
circuits within the outer city wall. In the center of the ancient city, near the
present Church of Haghios Georgios, were in Leake's time assorted architectural
fragments and pieces of sculpture, in part brought from the surrounding fields.
Here in 1911 Arvanitopoullos cleared ca. 10 m of a stereobate without discovering
its full dimensions. He found coins and sherds (now in the Volo Museum) said to
be of the 5th-3d c. B.C. and speculated that the foundation might be of a temple,
specifically the Temple of Aphrodite Kastnia, who was the chief goddess of the
city.
In 1909 at a place called Kalamia, apparently within the (outer?)
wall circuit, a tomb was opened which contained a rich assortment of silver and
bronze vessels and gold jewelry. The jewelry is of the first half of the 2d c.
B.C.; some of the other objects are earlier. Most of the finds were divided between
the Museums at Athens and Volo, but some of the jewelry is in the Hamburg Museum.
Arvanitopoullos excavated some more graves here in 1911. A Roman necropolis on
the road to Karditsa was excavated in the late 1920s.
T. S. Mackay, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Oct 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
Two small fortresses 9.6 km W of Karditsa, on the N slopes of Mt. Korona (131.4 m). They form the SW part of the extensive fortification wall of the ancient town of Metropolis, whose fortification comprised the SE end of the four fortifications of Thessalian Hestiaiotis. Ruins of this surrounding wall can be followed partly for 5 km as far as Gralista, Pyrgos, Portitsa, and Vounesi, up the river Lapardas, where a part of the wall was excavated. The wall at this point was built into a series of projecting and recessed portions. On Mt. Koutra was situated the highest part of the acropolis of Metropolis. The fortress near Portitsa is called Stephane (wreath) because of its round shape.
G. S. Korres, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΠΕΙΡΑΣΙΑ (Αρχαία πόλη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
A city on a rocky hill of white crystalline limestone, on the W bank
of the Enipeus, S of Vlochos. Stephanos Byzantinos identified the city, which
flourished in the 5th and 4th c., with Homeric Asterion, named for the brilliance
of the white rock. Concentric walls of semipolygonal masonry surrounded the acropolis;
they were strengthened by numerous towers and had two gates on the S side.
M. H. Mc Allister, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΦΙΛΙΑ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
A small town in ancient Thessaliotis, on the right bank of the river
Sophaditikos (probably ancient Kuarios, Kuralios). It is the site of a recent
excavation (1963-67) of a Sanctuary of Athena, probably the Sanctuary of Athena
Itonias mentioned by Strabo (9.438). Few architectural remains were found, the
most notable being the remains (column drums and architectural fragments) of a
stoa (?) of the Hellenistic period, remains of Roman walls, and the foundations
and mosaic floor of a room of a 2d c. A.D. building. Architectural remains from
the Geometric through Classical periods were virtually nil, leading the excavators
to conjecture an open air shrine. Sherds of the Mycenaean through Roman periods
were found in considerable quantity. The objects of most interest were a large
number of offerings including Mycenaean terracottas, Geometric bronzes similar
to those from Pherai: pins, fibulas, birds on openwork stands, human and animal
figures, and archaic terracotta figurines, some pieces of ivory and gold, and
iron weapons. A marble head of a kouros (early 5th c.) has been found, and earlier
a bronze statuette of Perseus of the same period.
The temple is thought to have belonged to Kierion, the old chief city
of Thessaliotis, identified in antiquity with Arne, the former capital of the
Boiotoi (Steph. Byz. s.v. Arne). Kierion is most probably identified as an ancient
site on a conspicuous hill by the river in the plain near the river Sophaditikos
by the S mahala (quarter) of Mataranga, over 12 km N (downstream) of Philia. Remains
of a wall circuit (Mycenaean?) are to be seen around the top of the hill, and
ancient sherds, tiles, etc. are to be found in the plain below.
T. S. Mackay, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΙΤΑΜΟΣ (Δήμος) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Βρίσκεται στο νότιο τμήμα του Ν. Καρδίτσας. Πρόκειται για ένα ορεινό-ημιορεινό
Δήμο που προήλθε από την συνένωση των παρακάτω οκτώ κοινοτήτων και των οικισμών
αυτών: Αμάραντο (και ο οικισμός Κούτσουρο), Αμπελικό,
Καλλίθηρο, Καροπλέσι
(και οι οικισμοί Αγ. Αγάθη, Ανθηρό, Γιαννουσέικα), Καστανιά
και ο οικισμός Μούχα,
Καταφύγι, Νεράιδα
(και οι οικισμοί Μεγαλάκος, Σαραντάπορο), Ραχούλα (με τον οικισμό Παλιοζωγλόπι)
με συνολικό πληθυσμό 4.726 κατοίκους (απογραφή 2001).
Οι εγγεγραμμένοι στα Δημοτολόγια του Δήμου ανέρχονται σε 12.000 άτομα
ενώ οι συμμετέχοντες στις εκλογές είναι 7.500 άτομα και κατατάσσεται ως πέμπτος
Δήμος του Νομού Καρδίτσας.
Με 234 τετρ. Χιλιόμετρα ο Δήμος Ιτάμου είναι ο μεγαλύτερος ορεινός
και ο δεύτερος σε έκταση σε επίπεδο Νομού, με την μεγαλύτερη Δασοκάλυψη και εκτείνεται
από την ημιορεινή ζώνη Καλλίθηρο Αμπελικό έως το σύμπλεγμα των Αγράφων
της Πίνδου.
Οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις ανέρχονται σε 36,1 τετρ χιλιόμετρα και
το ζωικό κεφάλαιο είναι 15.000 αιγοπρόβατα και βοοειδή με ετήσια γαλακτοπαραγωγή
1.500.000 κιλών.
Ο Δήμος διαθέτει επαρχιακό οδικό δίκτυο μήκος 456 χιλιομέτρων απο
τα οποία τα 136 χιλιόμετρα ειναι ασφαλτοστρωμένα, ενώ τα 320 είναι μη ασφαλτοστρωμένο
τμήμα.
Η φυσιογνωμία του Δήμου Ιτάμου εκτός των αναφερομένων προσδιορίζεται και
από τα παρακάτω χαρακτηριστικά στοιχεία :
Η τουριστική προοπτική : Στην έκτασή του περιλαμβάνεται η τεχνητή Λίμνη Ν. Πλαστήρα
και το ομώνυμο φράγμα, το φυσικό μνημείο "Κοιμωμένη των Αγράφων" , το
"Δασικό χωριό Δρυάδες" σημεία τουριστικής αναφοράς.
Ο ημιτελής εθνικός άξονας Καρδίτσας
- Αγρινίου που διασχίζει
εξ ολοκλήρου τον Δήμο και η δυνατότητα σύνδεσης με Καρπενήσι.
Το παρθένο φυσικό περιβάλλον, τα φαράγγια, οι βουνοκορφές, οι πεστροφόροι ποταμοί,
η πλούσια και σπάνια χλωρίδα πανίδα της Αγραφιώτικης ζώνης.
Το πλούσιο και ποικιλότροπα υδάτινο στοιχείο (υδροηλεκτρικά, οικοτουριστικά, αρδευτικά,
αντιπλημμυρικά) στους ποταμούς : Μέγδοβα Σαρανταπορίσιο και Καλένζη με τους παραποτάμους
του.
Η πλούσια πολιτιστική κληρονομιά με αψευδείς μάρτυρες ιδιαίτερης αξίας , αρχαιολογικά
, θρησκευτικά και νεότερα μνημεία.
Η έντονη πληθυσμιακή συρρίκνωση. Οι εκατοντάδες άνεργοι και υποαπασχολούμενοι
μόνιμοι κάτοικοι στην περιοχή.
Οι σημαντικές δυνατότητες που δίνονται με κατάλληλη αξιοποίηση του Δασικού πλούτου
και της καλλιέργειας οπωροκηπευτικών.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Ιτάμου
ΚΑΡΔΙΤΣΑ (Πόλη) ΘΕΣΣΑΛΙΑ
Η Καρδίτσα είναι μια πόλη που αριθμεί ελεύθερο βίο 116 ετών. Μια πόλη
χωρίς γνωστές αρχαίες ρίζες, χωρίς ιδιαίτερα σημαντικά μνημεία. Το χρονικό της
ίδρυσής της είναι χαμένο κάπου στη Βυζαντινή ή Μεταβυζαντινή περιπετειώδη ιστορία
της Θεσσαλίας.
Μετά την απελευθέρωση ( 1881 ) παρουσιάσθηκε σχεδόν από το "πουθενά"
και αναπτύχθηκε στο περιθώριο των τριών άλλων αδελφών πόλεων. Σταδιακά άρχισε
η αποχώρηση του Οθωμανικού πληθυσμού και τη θέση του κατέλαβαν σταδιακά Αγραφιώτες,
Ηπειρώτες, Βλάχοι κ.λ.π.
Ο 20ος αιώνας βρήκε μια πόλη ανήσυχη με νέους επιστήμονες, επαγγελματίες
και αγρότες να έχουν αποδυθεί σε σκληρούς αγώνες για τη δρομολόγηση νέας πορείας
στην οικονομική, κοινωνική και πνευματική ζωή της πόλης. Σήμερα, περισσότερο από
έναν αιώνα μετά την απελευθέρωση, η Καρδίτσα μπορεί να κάνει έναν αξιοπρεπή απολογισμό:
η πόλη παρουσιάζει εμφανή οικονομική πρόοδο, άνθηση στα γράμματα και τις τέχνες,
με εξαίρετη προοπτική για το μέλλον. Ως αδύναμο σημείο της θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί
η έλλειψη επαρκούς ιστοριογραφίας. Κατά το παρελθόν καταστράφηκαν πολύτιμα αρχεία
και ανεκτίμητα ιστορικά ντοκουμέντα, ενώ τα ολίγα εναπομείναντα στοιχεία που είναι
διάσπαρτα, γίνονται αξιόλογες προσπάθειες να συγκεντρωθούν και να συνθέσουν την
ιστορία της πόλης.
Η Καρδίτσα είναι πόλη της Θεσσαλίας, πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού,
ο οποίος βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα της. Η πόλη βρίσκεται στο δυτικό τμήμα
της μεγάλης θεσσαλικής πεδιάδας, στο κέντρο του νομού σε υψόμετρο 105 μ. και σε
απόσταση 300 περίπου χλμ. από την Αθήνα. Λόγω της θέσης και του μεγέθους της αποτελεί
το συγκοινωνιακό και διαμετακομιστικό κέντρο μιας εκτεταμένης περιοχής. Ο πληθυσμός
του Δήμου παρουσιάζει κατά τις τελευταίες δεκαετίες θετικές μεταβολές. Η πόλη
σύμφωνα με την τελευταία γενική απογραφή του πληθυσμού στις 17 Μαρτίου του 1991
έχει 30.289 κατοίκους (αύξηση κατά τη δεκαετία 1981-1991 κατά 10,4%), ενώ η πραγματική
εκτίμηση του πληθυσμού ανέρχεται στις 45.000 περίπου κατοίκους.
Η Καρδίτσα, εμπορικό και αγροτικό κέντρο, συγκεντρώνει το κύριο μέρος
της εμπορικής και πολιτιστικής δραστηριότητας του νομού και είναι η έδρα των δημόσιων
υπηρεσιών, οι οποίες εξυπηρετούν το σύνολο του νομού, γι' αυτό και καταγράφεται
σημαντικός αριθμός διερχόμενου ημερήσιου πληθυσμού. Το εισόδημα των κατοίκων της
πόλης αποκτάται και από δραστηριότητες που βρίσκονται πέρα από τα όρια του Δήμου,
δραστηριότητες πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα.
Στο πρωτογενή τομέα η άμεση απασχόληση και η παραγωγικότητα του πληθυσμού
του Δήμου είναι σχετικά μικρή ( συγκρινόμενη με τα αντίστοιχα μεγέθη στο επίπεδο
του νομού ). Στο δευτερογενή τομέα υπάρχει ένας αριθμός μονάδων ( σχετικά μικρός
) στο σύνολο του νομού, που παρουσιάζει χωροθετική συγκέντρωση σε περιοχές που
βρίσκονται κοντά στην πόλη. Στον τριτογενή τομέα υπάρχει μια συγκέντρωση δραστηριοτήτων
στην πόλη με προεξάρχουσα την παρουσία πολλών μικρών μονάδων λιανικού εμπορίου.
Ο τριτογενής τομέας εμφανίζει το μεγαλύτερο ποσοστό απασχόλησης του ενεργού πληθυσμού
στο Δήμο Καρδίτσας. Ο πρωτογενής τομέας παίζει πρωταρχικό παραγωγικό ρόλο στο
σύνολο του νομού και είναι ευνόητο η οικονομική ευμάρεια των κατοίκων του Δήμου
να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις επιδόσεις του πρωτογενούς τομέα.
Η κοινωνική υποδομή της πόλης βρίσκεται σε ικανοποιητικό επίπεδο.
Οι βασικότερες ελλείψεις παρουσιάζονται στον τομέα της παιδείας ( σχολικά κτίρια
) και της Πρόνοιας. Τεχνική υποδομή: ανάπτυξη αποτελεσματικών τεχνικών διοικητικής
υποστήριξης των αναπτυξιακών διαδικασιών, διαχείριση απορριμμάτων, υδάτινων πόρων,
προστασία και πρόληψη ρύπανσης του περιβάλλοντος, ολοκλήρωση δικτύου αποχέτευσης,
βελτίωση κυκλοφοριακών συνδέσεων, διευκόλυνση και σχεδιασμός τρόπου αντιμετώπισης
έκτακτων περιστατικών.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Καρδίτσας
ΚΕΡΑΣΙΑ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Βρισκόμαστε πλέον στο οροπέδιο της Νεβρόπολης.
Αριστερά μας φαίνεται η λίμνη με φόντο τις υπέροχες Αγραφιώτικες βουνοκορφές,
στο βάθος μέσα στα δένδρα το Κρυονέρι και βορειότερα ένα χωριουδάκι σκαρφαλωμένο
σε μια πλαγιά. Πρόκειται για την Κερασιά για την οποία έχουμε την πρώτη ιστορική
μαρτυρία (πρώτη και για όλη την περιοχή), του 1343, από τον Χρυσόβουλο του Σέρβου
αυτοκράτορα Στέφανου Δουσάν σύμφωνα με το οποίο η Κερασιά ορίζεται μετόχιο της
μονής Λουκουσάδας (Λοξάδας).
Σημαντική για το χωριό ήταν η ετήσια πανήγυρις της 23ης Αυγούστου,
η οποία αργότερα μεταφέρθηκε στα "Άσπρα Λιθάρια", κι αποτελούσε το εμπορικό και
πολιτιστικό γεγονός της περιοχής.
Το όνομα "Κερασιά", οφείλεται στις πολλές κερασιές που φυτρώνουν εδώ
από μόνες τους. Το κλίμα είναι εξαιρετικό και όπως λένε οι ντόπιοι, ιδιαίτερα
καλό για τους φυματικούς. Θα κάνουμε όμορφους περιπάτους στις βρύσες της κλεφτόβρυσης,
της Μάνας Νερού ή στο Κιούγκι, και θα επισκεφθούμε τις τρεις παλιές της εκκλησίες.
- Της Κοίμησης της Θεοτόκου, σε μια πλάκα της οποίας η ένδειξη: 1770.
Η εκκλησία χτίστηκε κατά την παράδοση μετά από υπόδειξη της ίδιας
της Παναγίας. Η εικόνα της ήρθε από τη Λάσδα και κρεμάστηκε σε μια καρυδιά. Στο
δρόμο προς το χωριό, πάντα κατά την παράδοση, η Παναγία έκλαιγε κι όπου πέφταν
τα δάκρυα της φύτρωναν Ζουμπούλια, τα περίφημα "Δάκρυα της Παναγίας".
- Της Ζωοδόχου Πηγής, που κτίστηκε το 1875 με καμπαναριό του 1917 από άσπρο πορόλιθο,
και
- Του Προφήτη Ηλία, του οποίου οι εικόνες χρονολογούνται από το 1905 και είναι
έργο του Ζωγράφου Ν. Ασημένιου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Καρδίτσας
ΛΑΜΠΕΡΟ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Από τη μονή της Πέτρας συνεχίζουμε το δρόμο μας για να ξανασυναντήσουμε
τον περιφερειακό. Κοντά στο σημείο συμβολής τους, υπάρχει το γραφικό χωριό Λαμπερό,
σκαρφαλωμένο σε πλαγιά.
Η παλιά του ονομασία ήταν Τετάγι (Τιτάι), και από εδώ καταγόταν ο
αγωνιστής Δημ. Θεολόγος - Αγραφιώτης, ο οποίος με τους 3 αδελφούς του και άλλους
επαναστάτες, στις αρχές του 19ου αιώνα σχημάτισε ένα μικρό σώμα, το οποίο πήρε
μέρος σε αρκετές μάχες. Τα τρία του αδέλφια σκοτώθηκαν, και ο ίδιος συνέχισε την
στράτευσή του μέχρι το 1839, όταν παραιτήθηκε από το στρατό.
Επειδή το Λαμπερό λόγω κατολισθήσεων πρόκειται να μεταφερθεί, ήδη,
ένας νέος οικισμός δημιουργήθηκε σε πιο στέρεο έδαφος πλάι στη λίμνη, ο Αγ. Αθανάσιος.
Εκεί κοντά μπορούμε να κολυμπήσουμε στην πλαζ και να φάμε στο εστιατόριο ενώ πιο
κάτω θα συναντήσουμε το Τσαρδάκι όπου υπάρχουν τρεις ταβέρνες και ένας ξενώνας.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Καρδίτσας
ΛΙΜΝΗ ΠΛΑΣΤΗΡΑ (Λίμνη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Η λίμνη Ν. Πλαστήρα βρίσκεται 25 Km δυτικά της Καρδίτσας. Δημιουργήθηκε
από τα νερά του ποταμού Μέγδοβα (πρόκειται για τον αρχαίο Ταυρωπό),
παραπόταμου του Αχελώου, τα οποία κατέκλυσαν το οροπέδιο της Νεβρόπολης, με την
κατασκευή του Φράγματος στο τέλος της δεκαετίας του ’50.
Η λίμνη έχει μήκος 14 Km, μέγιστο πλάτος 4 Km, μέγιστο βάθος 60 m
και χωρητικότητα 400 εκ. m3. Με ειδικό αγωγό, μέρος των υδάτων της μεταφέρονται
από υψόμετρο 700 m προς τον κάμπο, δίνοντας κίνηση στο ηλεκτρικό εργοστάσιο της
ΔΕΗ, που παράγει 40 MWH/εβδομάδα. Κατόπιν αρδεύουν τον κάμπο και υδρεύουν την
πόλη της Καρδίτσας καθώς και 38 χωριά και κωμοπόλεις του Νομού.
Το ορειβατικό καταφύγιο
Βρίσκεται στη θέση “Ελατάκος” κοντά στο Μπελοκομίτη,
σε υψόμετρο 1.455 m. Η πρόσβαση είναι εφικτή τόσο με αυτοκίνητο όσο και με τα
πόδια. Το Καταφύγιο είναι ξύλινο, με ενιαίο χώρο 17m2 και σκεπαστή βεράντα με
θέα προς τη λίμνη. Διαθέτει δύο τριπλές κουκέτες με ημίδιπλα κρεβάτια, όπου μπορούν
να κοιμηθούν - λίγο στενάχωρα - 12 άτομα. Υπάρχει θέρμανση και δυνατότητα προετοιμασίας
πρόχειρου φαγητού σε σόμπα ξύλων (μασίνα). Νερό υπάρχει σε απόσταση 300 m.
Το εκπαιδευτικό δάσος
Βρίσκεται κοντά στο Μπελοκομίτη
και καλύπτει έκταση 5.688 στρεμμάτων. Τα οικοσυστήματα που συνθέτουν το δάσος
είναι :
•τα παραμεσογειακά οικοσυστήματα της πλατυφύλλου δρυός
•τα μεσογειακά των ορεινών κωνοφόρων (ειδικότερα της υβριδογενούς ελάτης)
•τα μεικτά ελάτης / δρυός και δρυός / ελάτης
•τα ψευδαλπικά
•τα παρόχθια οικοσυστήματα (πλατάνου, ιτιάς κ.ά.)
•και, σε μικροθέσεις, τα υπομεσογειακά οικοσυστήματα πρίνου, γαύρου, οστριάς
και μαλόκεδρου.
Την κυρίαρχη δενδρώδη βλάστηση συνοδεύουν σφένδαμοι, ορεινή φτελιά,
σοβριές, ιπποκαστανιά, αγριοκερασιά, φλαμουριά, πολυάριθμοι θάμνοι καθώς και πλούσια
ποώδης βλάστηση.
Η πανίδα και ειδικότερα η ορνιθοπανίδα του εκπαιδευτικού δάσους είναι
ιδιαίτερα πλούσια και ενδιαφέρουσα για μελέτη και παρατήρηση.
Το παρατηρητήριο
Εχει κατασκευασθεί στη θέση “Ζυγογιαννέϊκα”, μεταξύ του
Φράγματος και του Μπελοκομίτη. Παρέχει στους επισκέπτες τη δυνατότητα να παρατηρήσουν
τη σπάνια ορνιθοπανίδα της περιοχής.
Ο βοτανικός κήπος
Αποσκοπεί στη συγκέντρωση και αποθεματοποίηση ειδών της χλωρίδας
της ευρύτερης περιοχής λίμνης Ν.Πλαστήρα. Λειτουργεί ως “εργαστήριο υπαίθρου”,
χρήσιμο για την εκπαίδευση και ενημέρωση των επισκεπτών, ενταγμένο στη συνολική
προσπάθεια αειφορικής οικοτουριστικής ανάπτυξης της περιοχής. Η έκτασή του ανέρχεται
σε 10 στρέμματα και βρίσκεται σε επαφή με τη λίμνη, σε περιόδους ανόδου της στάθμης
των νερών της. Το γεγονός αυτό διευκολύνει ελκυστικούς συνδυασμούς μεταξύ Βοτανικού
Κήπου και λίμνης, τόσο από αισθητικής όσο και από βοτανικής απόψεως.
Ο πειραματικός αγρός οργανικής καλλιέργειας
Λειτουργεί από το 1994 και έχει συνολική έκταση 5 στρέμματα. Τις καλλιεργητικές
εργασίες έχει αναλάβει ο Συνεταιρισμός Γυναικών της περιοχής. Ο έλεγχος και η
πιστοποίηση των προϊόντων του γίνεται από το ΣΟΓΕ και παράγει πατάτα, ντομάτα,
ξερό φασόλι και κολοκυθάκι. Σκοπός της λειτουργίας του είναι η εκπαίδευση νέων
αγροτών και αγροτισσών της περιοχής σε σύγχρονες μεθόδους οικολογικών καλλιεργειών,
καθώς και η ευαισθητοποίηση του κοινού και η διάδοση της οργανικής καλλιέργειας.
Το κέντρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, έρευνας & ενημέρωσης
Στεγάζεται στο παλιό σχολείο του Νεοχωρίου και προωθεί την επιστημονική
διερεύνηση του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, μέσω προγραμμάτων περιβαλλοντικής
αγωγής και εκπαίδευσης. Αποσκοπεί επίσης στο να προσφέρει έγκυρη και αξιόπιστη
περιβαλλοντική πληροφόρηση, καθώς και να συμβάλλει στην αειφόρο διαχείριση τψν
φυσικών πόρων και την προστασία των οικοσυστημάτων της περιοχής.
Αποτελείται από δύο αίθουσες εργαστηρίων, με πλήρη επιστημονικό εξοπλισμό
(κατάλληλο για την εκπαίδευση και έρευνα στους τομείς των χερσαίων, δασικών και
λιμναίων οικοσυστημάτων), αίθουσα διδασκαλίας - διαλέξεων (με τα απαραίτητα εποπτικά
μέσα), αίθουσα συνεδριάσεων, χώρο εκθεμάτων, γραφεία (με Η/Υ, fax, τηλέφωνο) κ.λ.π.
Τα οικολογικά μονοπάτια
Διαμορφώθηκαν και σημάνθηκαν ειδικές διαδρομές πεζοπορίας
(μήκους περίπου 6 Km) εντός του Εκπαιδευτικού Δάσους, με σκοπό την παρατήρηση
αξιόλογων στοιχείων του φυσικού περιβάλλοντος, ως τρόπου εκπαίδευσης και εναλλακτικής
μορφής ψυχαγωγίας. Σημαντικό επίσης είναι το Οικολογικό Μονοπάτι που συνδέει τα
“Ζυγογιαννέϊκα” με το χωριό Αγραφα
του Ν.Ευρυτανίας, συνολικού μήκους 32 Km.
Ο υδροβιολογικός σταθμός
Μελετά και ερευνά τα βασικά φυσικά, χημικά και βιολογικά
χαρακτηριστικά του λιμναίου οικοσυστήματος. Στόχος είναι η εξέλιξή του σε αυτοδύναμο
τοπικό κέντρο, τόσο για την παρακολούθηση της οικολογικής ποιότητας των υδάτων
της λίμνης και άλλων οικοσυστημάτων της Θεσσαλίας, όσο και για την εκπαίδευση
των επισκεπτών στη διαχείριση λιμνάιων οικοσυστημάτων.
Τα θρησκευτικά μνημεία
•Μονή Παναγίας Πελεκητής : Βρίσκεται στην Καρίτσα,
σε υψόμετρο 1.400 m και αποπερατώθηκε το 1529. Λειτουργεί μόνο στις 15 Αυγούστου,
οπότε και πανηγυρίζει.
•Μονή Κορώνας: Βρίσκεται πάνω από το Μοσχάτο,
σε υψόμετρο 800 m, με πανοραμική θέα προς τον κάμπο. Χρονολογείται από το 12ο
αιώνα. Λειτουργεί με μικρό αριθμό μοναχών. Πανηγυρίζει στις 8 Σεπτεμβρίου το Γενέσιον
της Θεοτόκου και στις 4 Δεκεμβρίου του Αγ.Σεραφείμ.
•Μονή Πέτρας : Βρίσκεται κοντά στο Καταφύγιο.
Κτίσθηκε πιθανόν το 1553 και λειτούργησε ως το 1930.
•Μονή Αγ.Τριάδας - Σιαϊκα : Βρίσκεται νότια της λίμνης, κοντά στο Καροπλέσι.
Κτίσθηκε το 1540 και δεν λειτουργεί.
Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζουν : Η Μονή Αγ.Τριάδας στο Μορφοβούνι
(1858), το ξωκκλήσι της Ζωοδόχου Πηγής στο Μεσενικόλα
(1647), ο ναός Αγ.Παντελεήμονα στην Πεζούλα
(16ος-18ος αιώνας) και η Μονή Αγ.Τριάδας στη Φυλακτή
(πριν το 1700).
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Νοέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Καρδίτσας
ΜΕΣΕΝΙΚΟΛΑΣ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Στη διασταύρωση με τον περιφερειακό κατευθυνόμαστε βόρεια, σταματάμε
για λίγο στη βρύση Βασιαρδάνη, όπου μπορούμε (πιθανόν) να αγοράσουμε κεράσια και
άλλα φρούτα από κάποιους χωρικούς, που ανάλογα με την εποχή εκθέτουν εδώ τα προϊόντα
τους και δροσιζόμαστε με το κρύο νερό.
Λίγο πιο πάνω συναντούμε το χώρο αναψυχής του Μεσενικόλα όπου γίνεται
και η γνωστή "γιορτή κρασιού". Οι κάτοικοι αυτού του χωριού οργανώνουν κατά τις
13, 14, 15 Αυγούστου πανηγύρι διαθέτοντας το περίφημο κρασί τους δωρεάν. Ο Μεσενικόλας
ήταν, σύμφωνα με την παλιά διοικητική διαίρεση της χώρας, έδρα του Δήμου Νεβροπόλεως,
ο οποίος συμπεριλάμβανε τα χωριά:
Βουνέσι (Μορφοβούνι),
Κερασιά, Στούγκο
(Κρυονέρι), Μπεζούλα (Πεζούλα),
Σερμένικο (Φυλακτή), Νεοχώρι,
Πορτίτσα, Αγ.
Γεώργιος, Μπλάσδο (Μοσχάτο)
και Ιερά Μονή Κρυεράς Πηγής
(Μ. Κορώνας).
Στην πρώτη μαρτυρία για την ύπαρξη του, του 15ου αιώνα, (απογραφή
του 1454-55, που έγινε σε τμήμα της Θεσσαλίας από τον Μουράντ Μπέη, γιο της Τιμουρτάς
και τον γραμματικό του Ρουστέμ), ο Μεσενικόλας εμφανίζεται με το όνομα Μοσνικόλας.
Η επόμενη μαρτυρία προκύπτει από αδημοσίευτο έγγραφο της 17-11-1785
μεταξύ κάποιου Μεσενικολίτη Στεργίου (Ψημμένου) και του Τούρκου Χοσίναγα.
Από εδώ κατάγονται οι αγωνιστές Δ. Φωτάκης (ή Φουτάκης), που πολέμησε
ως το 1827 με τον Μπότσαρη αλλά και με άλλους οπλαρχηγούς, καθώς και ο Πάσχος
ή Πασχαλίδης, κι εδώ κατά την αποτυχημένη επανάσταση του 1878 οι επαναστάτες συνέταξαν
την προκήρυξη της προσωρινής Διοίκησης των Αγράφων.
Σήμερα αυτή η κωμόπολη της οποίας οι κάτοικοι φημίζονται για την εργατικότητα
και τη νοικοκυροσύνη τους, διαθέτει αγροτικό ιατρείο, σχολεία Α'βάθμιας και Β'βάθμιας
εκπαίδευσης, χωροφυλακή και ξενώνα 20 κλινών με αίθουσα συσκέψεων, ταχυδρομείο
και αθλητικές εγκαταστάσεις.
Στο κέντρο και πλάι στη δροσερή πλατεία με τους γηραιούς πλάτανους,
δεσπόζει η εκκλησία της Παναγίας. Έξω από το χωριό μπορούμε να περπατήσουμε μέσα
στο δάσος ως το Διάσελο, την λίμνη, την Κούλια, το Πετράλωνο (με τις αγριόπαπιες)
και το νερόμυλο.
Αλλά θα ήταν σημαντική παράλειψη να μην επισκεφθούμε το μικρό ξωκκλήσι
της Παναγίας της Ζωοδόχου Πηγής με ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες του 1647, που έγιναν
από τον ζωγράφο, ιερομόναχο Σαμουήλ. Ο δωρητής της αγιογράφησης του ναού ήταν
ο Παναγιώτης της Μορφέσης από το Νεοχώρι. Στην ίδια περιοχή βρίσκεται η εκκλησία
του Αγ. Δημητρίου του 19ου αιώνα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Καρδίτσας
ΜΟΡΦΟΒΟΥΝΙ (Κωμόπολη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Μετά το Μεσενικόλα,
2 km βορειώτερα, βρίσκουμε το Μορφοβούνι (Βουνέσι), ιδιαίτερη πατρίδα του Νικολάου
Πλαστήρα.
Οι Βουνεσιώτες φημίζονται για την αγάπη τους στη διασκέδαση και τη
φιλοξενία τους. Τα καφενεία και οι ψησταριές είναι γεμάτες κόσμο. Το
γραφικό αυτό χωριό είναι σκαρφαλωμένο στην πλαγιά με στενά δρομάκια και τα σπίτια
είναι στριμωγμένα το ένα πλάι στο άλλο. Στα "πόδια" του υπάρχει ένα γήπεδο και
στη θέση "Αυγέρη", πλάι στη λίμνη, το Δασαρχείο διαμόρφωσε ένα όμορφο χώρο αναψυχής
για πικ-νικ.
Σε απόσταση 2 km περίπου από το χωριό θα βρούμε τη μονή της Αγ. Τριάδας,
που κτίστηκε το 1858 στη θέση παλιώτερης του 17ου αιώνα. Το μοναστήρι
πριν καεί από τους Ιταλούς λειτουργούσε ως σανατόριο. Σήμερα σώζεται μόνο ο ναός
αθωνικού τύπου, το μεγαλύτερο μέρος του περίβολου και τα λιθανάγλυφα των θυρωμάτων.
Φεύγοντας από το χωριό νιώθουμε, όπως λεν οι ντόπιοι, να "αλλάζει ο χαβάς": είναι
δηλαδή έντονη η αίσθηση της διαφοράς του κλίματος ως προς εκείνο του κάμπου.
Δεξιά μας ο καινούργιος δρόμος κατηφορίζει προς τη Μητρόπολη και την
Καρδίτσα και πιο κάτω ένας άλλος δασικός αυτή τη φορά, μας οδηγεί μέσα από το
πυκνό δάσος, στον αρχιτεκτονικά πολύ ενδιαφέροντα οικισμό του Ελληνόπυργου. Στην
ίδια περιοχή υπάρχει σπήλαιο με σταλακτίτες και σταλαγμίτες, ανεξερεύνητο ακόμα,
αλλά φαίνεται ότι παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Καρδίτσας
ΜΟΣΧΑΤΟ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Για το Μοσχάτο (Μπλάσδο), παλαιότερη αναφορά προκύπτει από κτητορική
επιγραφή στο παρεκκλήσι της Ι.Μ. Πέτρας Καταφυγίου. Η επιγραφή αναφέρει το δωρητή
των εξόδων για την αγιογράφηση του παρεκκλησίου της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος μοναχό
Άνθιμο "εκ κώμης Βλάσδου...." τον Δεκέμβρη του 1673.
Πρόκειται για ένα γραφικότατο οικισμό με πέτρινα σπίτια και καλντερίμια
και υπέροχη θέα, μόλις 15 km από την Καρδίτσα. Τα βράδια οι Καρδιτσιώτες ανηφορίζουν
εκεί για να διασκεδάσουν στις ταβέρνες του. Οι ξένοι μπορούν να διανυκτερεύσουν
σε ιδιωτικό ξενώνα 12 κλινών.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Καρδίτσας
ΠΡΑΒΑ (Οικισμός) ΚΑΤΑΦΥΛΛΙ
Στη Πράβα λειτουργεί μια δεύτερη περαταριά, πρόκειται για χειροκίνητο τελεφερίκ που χρησιμεύει ακόμα και στις αρχές του 21ου αιώνα -λειτουργεί οκτώ ώρες την ημέρα- για τη διάβαση του Αχελώου!... Τέλος στην ίδια περιοχή υπάρχουν θειούχες ιαματικές πηγές, που παραμένουν δυστυχώς αναξιοποίητες, καθώς και η χαρακτηριστική γέφυρα με τις πέντε καμάρες, που ενώνει τις δύο όχθες του ποταμού από τις αρχές του περασμένου αιώνα.
ΚΑΡΔΙΤΣΑ (Νομός) ΘΕΣΣΑΛΙΑ
Στις ακόλουθες ιστοσελίδες θα βρείτε έναν interactive χάρτη με όλα τα μνημεία και μουσεία του νομού, με σχετικές πληροφορίες και φωτογραφίες.
ΛΙΜΝΗ ΠΛΑΣΤΗΡΑ (Λίμνη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
