Εμφανίζονται 5 τίτλοι με αναζήτηση: Πληροφορίες για τον τόπο για το τοπωνύμιο: "ΜΕΝΔΗ Αρχαία πόλη ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ".
Η αρχαία Μένδη αναφέρεται από τον Θουκυδίδη σαν αποικία της Ερέτριας
η οποία ιδρύθηκε στην Παλλήνη, την δυτικότερη χερσόνησο της Χαλκιδικής. Η χρονολογία
ίδρυσής της δεν μας παραδίδεται, η παρουσία των Ερετριέων και Χαλκιδέων ωστόσο
στον βόρειο Ελλαδικό χώρο ανάγεται γενικά στo πλαίσιο του Β' αποικισμού, τον 8ο
αι. π.Χ. Η πόλη οφείλει το όνομά της στο αρωματικό φυτό μίνθη, ένα είδος μέντας,
που φύεται ακόμη στην περιοχή. Η μεγάλη οικονομική της άνθηση, ήδη από τις αρχές
του 6ου αι., επιβεβαιώνεται από την μεγάλη κυκλοφορία των νομισμάτων της και οφείλεται
κυρίως στις εξαγωγές του περίφημου "Μενδαίου οίνου". Η Μένδη υπήρξε και ο τόπος
καταγωγής του γνωστού γλύπτη του 5ου αι. Παιώνιου, ο οποίος φιλοτέχνησε και το
άγαλμα της Νίκης στην Ολυμπία. Η πόλη στον 5ο αι. ήταν από τους οικονομικά ισχυρότερους
συμμάχους της Αθήνας, αποστάτησε ωστόσο στην διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου
(431-404 π.Χ.), γεγονός που προκάλεσε την πολιορκία και λεηλασία της από τους
Αθηναίους. Στα μέσα του 4ου αι. η πόλη καταλαμβάνεται από τον Φίλιππο Β' και σταδιακά
παρακμάζει.
Η θέση της αρχαίας πόλης στην περιοχή της Κοινότητας Καλάνδρας ταυτίστηκε
από τον Leake τον 19ο αι., και επιβεβαιώνεται από τοπογραφικά στοιχεία των Θουκυδίδη
και Λίβιου, την επιβίωση του τοπωνυμίου "Ποσείδι" στο γειτονικό ακρωτήρι, αλλά
και από τα ανασκαφικά στοιχεία. Συστηματική ανασκαφική έρευνα στην αρχαία Μένδη
διενεργήθηκε από το 1986-1994, από την ΙΣΤ' Εφορεία Προϊστορικών & Κλασσικών Αρχαιοτήτων
υπό την εποπτεία της Ιουλίας Βοκοτοπούλου. Ο κυρίως αρχαιολογικός χώρος, εκτάσης
1200 Χ 600 μ., εντοπίζεται στο επίπεδο πλάτωμα και τις πλαγιές ενός πευκόφυτου
λόφου ο οποίος καταλήγει ομαλά προς την θάλασσα. Στην Ακρόπολη, γνωστή ως Βίγλα,
η οποία εκτείνεται στο ψηλότερο, ΝΑ σημείο του λόφου, ερευνήθηκαν συστάδες από
λάκκους-αποθέτες, οι οποίοι είχαν αρχικά αποθηκευτικό χαρακτήρα. Το κύριο περιεχόμενό
τους ήταν κεραμική από τον 12ο έως και τον 7ο αι. π.Χ. Στο πλάτωμα, γνωστό και
ως Ξέφωτο, δοκιμαστική τομή αποκάλυψε τμήμα του τείχους. Στο"Προάστειο", το οποίο
αναφέρεται από τον Θουκυδίδη και το οποίο καταλαμβάνει την παραθαλάσσια περιοχή
της αρχαίας πόλης, αποκαλύφθηκαν, εκτός των άλλων, επάλληλα τμήματα κατοικιών
και δρόμων, που χρονολογούνται από τον 9ο ως και τον 4ο αι. π.Χ. Στο νεκροταφείο,
το οποίο εντοπίστηκε στην παραλία του ξενοδοχείου Μένδη, ερευνήθηκαν 241 συνολικά
ταφές, κυρίως εγχυτρισμοί βρεφών και μικρών παιδιών, που χρονολογούνται από τα
τέλη του 8ου-αρχές 7ου ως τα τέλη του 6ου αι. π.Χ. Τα αγγεία ήταν κυρίως γραπτά,
με φυτική και γεωμετρική διακόσμηση, ή και εγχάρακτα, Νομίσματα της Αρχαίας Μένδης
και αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα του κεραμεικού ρυθμού της Χαλκιδικής. Το
ιερό της αρχαίας πόλης τέλος εντοπίστηκε στο αμμώδες, επίπεδο ακρωτήρι "Ποσείδι",
4χλμ. δυτικά της Μένδης. Στα κτήρια που έχουν ανασκαφεί περιλαμβάνεται ο ναός
του Ποσειδώνα των αρχών του 5ου αι. π.Χ., η ταύτιση του οποίου οφείλεται σε σειρά
εγχάρακτων επιγραφών σε αγγεία. Αποκαλύφθηκε επίσης ένα διπλό αψιδωτό κτήριο του
β΄τετάρτου του 6ου αι. -με φάση επισκευής στα τέλη του 3ου αι. π.Χ.- ένα βοηθητικό
ορθογώνιο κτίσμα του τέλους του 6ου αι. π.Χ. καθώς και ένα πρωτογεωμετρικό αψιδωτό
κτήριο του 10ου αι. π.Χ. Εσωτερικά και νότια του κτηρίου αυτού υψωνόταν ένας βωμός
στάχτης-θυσιών, ο οποίος ήταν σε χρήση από τα τέλη του 12ου -αρχές του 11ου έως
τον 5ο αι. π.Χ. Εγχάρακτη επιγραφή σε αγγείο Το αψιδωτό κτήριο στο Ποσείδι είναι
ένα από τα αρχαιότερα ιερά του Ελλαδικού χώρου και το μοναδικό με αποκλειστικά
λατρευτική χρήση κτήριο των "Σκοτεινών Αιώνων" από την Βόρεια Ελλάδα
Τα αποτελέσματα της μέχρι σήμερα ανασκαφικής έρευνας στην αρχαία
Μένδη θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικά καθώς απέδειξαν ότι ένας μόνιμος οικισμός
με έντονα Ευβοϊκές επιρροές ιδρύθηκε εκεί ήδη από τα τέλη του 12ου-αρχές 11ου
αι. π.Χ. Ο χαρακτήρας αυτής της τόσο πρώιμης εγκατάστασης δεν μπορεί ακόμη να
διευκρινιστεί, ωστόσο νέα στοιχεία προστίθενται όχι μόνο στις γνώσεις μας για
την Ευβοϊκή αποικιακή δραστηριότητα στην περιοχή της Χαλκιδικής, αλλά και γενικότερα
για τις εμπορικές σχέσεις που αναπτύχθηκαν στο Βόρειο Αιγαίο στην διάρκεια των
"Σκοτεινών Αιώνων".
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Νομαρχίας Χαλκιδικής
A city on the peninsula of Pallene located on the Thermaic Gulf near
the modern village of Kalandra. According to Thucydides (4.123.1) it was founded
by Eretria probably in the 8th c. It later founded colonies of its own: Neapolis
on the E coast of Pallene (ATL I 354) and Eion (Thuc. 4.7). An important trading
city, Mende's best known commodity was its wine which was famed (Athen. I 29,d,e)
and sent out all over the Mediterranean. It is likely that Mende also dealt in
grain and wood.
Mende's wealth is indicated by the high amounts of tribute paid to
the Delian Confederacy: 8 talents until 451-450 and then again after 438-437 with
fluctuations in between of from 5 to 9 talents. In the Peloponnesian War Mende
originally sided with Athens, then on the urging of the oligarchs went over to
Brasidas (Thuc. 4.123), but eventually returned to Athens (Thuc. 4. 129ff). It
is not mentioned in connection with the Peace of Nikias. From 415-414 Mende again
appears in the Athenian Tribute Lists. By 404 the city was minting copper on the
Phoenician standard.
Little is known of the city in the 4th c. except that it engaged in
a war with Olynthos (Arist., Oec. 2. 1350a. 11ff). The city was not destroyed
by Philip II but lost its importance with the founding of Kassandreia nearby in
315. Livy (31.45.14) calls Mende a maritimus vicus of Kassandreia.
Mendean amphoras, which carried its famed wine, have been found throughout
the Mediterranean. Silver coinage began in Mende in the 6th c. on the Euboic standard
and featured various Dionysiac symbols. Mende's most famous citizen was the renowned
5th c. sculptor Paionios if, as seems likely, the Mende in Thrace which Pausanias
(5.10.8) gives as that artist's home is in fact the Chalkidean city.
No systematic excavations have been carried out at the site nor are
there any substantial remains preserved. The section of fortification wall seen
in 1923 by B. D. Meritt is no longer to be found and the blocks have reportedly
been carried off for reuse by villagers. The outline of the acropolis is unmistakable,
however. There is a sheer drop on the S to the sea, a steep decline on the E,
a ravine on the W, and a gentler but discernible slope off to the N. A few architectural
blocks and quantities of pottery from archaic to Hellenistic date at the site
are the chief indications of ancient habitation.
S. G. Miller, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
Mendae. A town on the west coast of the Macedonian peninsula Pallene and on the Thermaic Gulf, a colony of the Eretrians, and celebrated for its wine
or Mendae (Mendai, Menda, Mendis, Eth. Mendaios). A town of Pallene, situated on the SW. side the cape. It was a colony of Eretria in Euboea, which became subject to Athens with the other cities of Pallene and Chalcidice. On the arrival of Brasidas, Mende revolted from the Athenians (Thuc. iv. 123), but was afterwards retaken by Nicias and Nicostratus (Thuc. iv. 130; Diod. xii. 72). It appears, from the account which Livy gives of the expedition of Attalus and the Romans (B.C. 200), to have been a small maritime place under the dominion of Cassandria. Together with Scione, Mende occupied the broadest part of the peninsula (Pomp. Mela, ii. 3. § 11), and is probably represented by some Hellenic remains which have been observed on the shore near Kavo-Posidhi, to the E., as well as on the heights above it. The types on its autonomous coins - Silenus riding upon an ass, and a Diota in a square - refer to the famous Mendaean wine, of which the ancients make honourable mention. (Athen. i. pp. 23, 29, iv. p. 129, viii. p. 364, xi. p. 784; Hippocrat. vol. ii. p. 472, ed. Kuhn; Jul. Poll. Onomast. vi. segm. 15.)
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited June 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
