Εμφανίζονται 33 τίτλοι με αναζήτηση: Μνημεία που αναφέρονται από αρχαίους στην ευρύτερη περιοχή: "ΤΕΓΕΑ Αρχαία πόλη ΑΡΚΑΔΙΑ" .
ΤΕΓΕΑ (Αρχαία πόλη) ΑΡΚΑΔΙΑ
Among the Greek sanctuaries which were really privileged and where the right of asylum was confirmed by law, we must distinguish between those of merely local sanctity and those to which fugitives might have recourse from a distance. To the latter, more famous, class belonged the temple of Athena Alea at Tegea
Βρισκόταν μέσα στο Ναό της Αθηνάς Αλέας, δίπλα στο άγαλμα της θεάς. Ηταν έργο του Σκόπα (Παυσ. 8,47,1).
Βρισκόταν μέσα στο Ναό της Αθηνάς Αλέας, δίπλα στο άγαλμα της θεάς. Ηταν έργο του Σκόπα (Παυσ. 8,47,1).
Βρισκόταν στη λεγόμενη Κοινή Εστία των Aρκάδων και έφερε τραύμα στο μηρό από την πρώτη μάχη με τους γιους του Ιπποκόωντα (Παυσ. 8,53,9).
Το παλιό άγαλμα της Αθηνάς Αλέας το είχε κλέψει ο Αύγουστος μαζί με τα δόντια του Καλυδώνιου Κάπρου για να εκδικηθεί τους Αρκάδες, πλην των Μαντινέων, γιατί είχαν συνεργαστεί με τον αντίπαλό του Αντώνιο. Το είχε πάει στη Ρώμη, όπου όπως αναφέρει ο Παυσανίας το έβλεπε κανείς μπαίνοντας στην αγορά της πόλης. Από τα δόντια του Καλυδώνιου Κάπρου το ένα είχε σπάσει την εποχή του Παυσανία, ενώ το άλλο βρισκόταν σε κάποιο Ιερό του Διονύσου στους αυτοκρατορικούς κήπους της Ρώμης (Παυσ. 8.46.1,5).
Το άγαλμα της Αθηνάς που είδε ο Παυσανίας το είχαν φέρει οι Τεγεάτες από το δήμο των Μανθυρέων όπου η θεά αποκαλούνταν Ιππία, γιατί κατά τη γιγαντομαχία είχε επιτεθεί στον Εγκέλαδο πάνω σε άρμα που έσερναν άλογα. Τελικά είχε επικρατήσει και εκεί να αποδίδουν στην Αθηνά το προσωνύμιο Αλέα (Παυσ. 8,47,1).
Ο Απόλλων είχε το προσωνύμιο "Αγυιεύς" γιατί γύριζε μαζί με την αδελφή του την Αρτεμη τα μέρη που δεν είχαν δώσει καταφύγιο στη μητέρα τους τη Λητώ και τιμωρούσε τους κατοίκους (Παυσ. 8,53,1). Τα αγάλματα του Απόλλωνα Αγυιέα ήταν τέσσερα, γιατί είχε αφιερώσει ένα κάθε μία από τις τέσσερεις φυλές των Τεγεατών (Παυσ. 8,53,6).
Οταν κατά τη διάρκεια του πρώτου Λακωνικού πολέμου οι Λακεδαιμόνιοι εισέβαλαν στην Τεγέα οι γυναίκες της πόλης ήταν αυτές που τους έτρεψαν σε φυγή. Μετά τη μάχη έκαναν ευχαριστήριο θυσία στον Αρη μόνες τους και δεν έδωσαν στους άντρες από το σφάγιο της θυσίας. Ετσι ο Αρης πήρε το προσωνύμιο Γυναικοθοίνας (Παυσ. 8,48,4-5).
Βρίσκονταν στην αγορά της Τεγέας, κοντά στο βωμό της Γης (Παυσ. 8,48,8).
Βρισκόταν κοντά στην αγορά της Τεγέας. Την εποχή του Παυσανία υπήρχαν σ' αυτό βάθρα για χάλκινους ανδριάντες, όχι όμως και οι ανδριάντες (Παυσ. 8,49,1).
Το είχε ιδρύσει ο Αλεος, αλλά καταστράφηκε από φωτιά όταν επώνυμος άρχων της Αθήνας ήταν ο Διόφαντος (Παυσ. 8,45,4), δηλαδή το 395 π.Χ .
Στο Ιερό αυτό, που το ονόμαζαν Ερυμα, ο Ιερέας έμπαινε μόνο μια φορά το χρόνο. Οι Τεγεάτες πίστευαν ότι η ίδια η Αθηνά είχε κάνει δώρο στον Κηφέα, γιο του Αλέου, την ανεξαρτησία της πόλης, δίνοντάς του για φυλαχτό της ένα μέρος από την κόμη της Μέδουσας (Παυσ. 8,47,5). Ο Απολλόδωρος υποστήριζε ότι το κομμάτι από την κόμη της Μέδουσας την είχε προσφέρει η Αθηνά στην κόρη του Αλέου Στερόπη, με την οδηγία αν επιτεθούν εχθροί κατά της Τεγέας να το υψώσει τρεις φορές προς αυτούς κι εκείνοι θα τρέπονταν σε φυγή (Απολλ. 2,7,3). Πολλές πόλεις είχαν κάποιο ιερό αντικείμενο το οποίο συνήθως ήταν απόρρητο και το κρατούσαν κρυμμένο γιατί αν έπεφτε σε εχθρικά χέρια η πόλη θα αφανιζόταν (Εκδ. Αθηνών, Παυσανίου Περιήγησις, τόμ.4, σελ. 394, σημ. 5).
Το Ιερό αυτό έχτισε ο Χρόνιος από τον αρκαδικό Ορχομενό (Παυσ. 8,47,6).
Επρόκειτο για δύο Ιερά που βρίσκονταν κοντά στο Ναό της Αφροδίτης της Πάφου (Παυσ. 8,53,8).
Βρισκόταν στο δρόμο Τεγέας - Αργους και ήδη την εποχή του Παυσανία ήταν ερειπωμένο (Παυσ. 8,54,5).
Το λατρευτικό άγαλμα της θεάς ήταν φτιαγμένο από έβενο με την αιγινήτικη τεχνική (Παυσ. 8,53,11). Βρισκόταν στο δρόμο Τεγέας - Λακωνίας, στη σημερινή θέση Ασπέλα κοντά στο Πιαλί (Εκδ. Αθηνών, Παυσανίου Περιήγησις, τόμ. 4, σελ.408, σημ.2).
Βρισκόταν στην αγορά της Τεγέας, κοντά στο Ιερό της Ειλείθυιας (Παυσ. 8,48,8).
Βρισκόταν κοντά στα Ιερά του Διονύσου και το Ναό της Αφροδίτης της Πάφου (Παυσ. 8,53,8).
Σύμφωνα με την παράδοση ο βωμός της Αθηνάς στο Ναό της στην Τεγέα έγινε από το Μελάμποδα, γιο του Αμυθάονα. Είχε ανάγλυφες παραστάσεις της Ρέας και της νύμφης Οινόης να κρατάνε το Δία βρέφος. Από τη μία μεριά του βωμού παριστάνονταν οι νύμφες Γλαύκη, Νέδα, Θεισόα και Ανθρακία και από την άλλη η Ιδη, η Αγνώ, η Αλκινόη και η Φρίξα. Υπήρχαν επίσης στο βωμό αγάλματα κάποιων Μουσών και της Μνημοσύνης (Παυσ. 8,47,3). Το ότι αναφέρεται ο Μελάμπους, που ήταν μάντης και θεραπευτής, σε σχέση με την Αθηνά Αλέα ενισχύει την άποψη ότι η Αθηνά ήταν και θεά που γιάτρευε από αρρώστιες. Ισως γι’ αυτό και να υπήρχαν αγάλματα του Ασκληπιού και της Υγείας στο Ναό (Εκδ. Αθηνών, Παυσανίου Περιήγησις, τόμ. 4, σελ.393, σημ. 4).
Βρισκόταν στην αγορά της Τεγέας. Υπήρχε για το θεό και άγαλμα "του τετράγωνου τύπου", όπως λέει ο Παυσανίας, δηλαδή μάλλον με τη μορφή των ερμαϊκών στηλών (Παυσ. 8,48,6).
Βρισκόταν σε απόσταση τριών περίπου σταδίων από την κρήνη όπου λέγανε ότι ο Ηρακλής βίασε την Αύγη (Παυσ. 8,47,4).
Ο Ναός αυτός της Αφροδίτης βρισκόταν μέσα στην αγορά της Τεγέας και το λατρευτικό άγαλμα της θεάς ήταν μαρμάρινο. Μέσα στο Ναό υπήρχε στήλη με ανάγλυφη παράσταση των νομοθετών της Τεγέας, καθώς και στήλη με τον Ολυμπιονίκη Ιάσιο (Παυσ. 8,48,1).
Οι Τεγεάτες είχαν διάφορες παραδόσεις σχετικά με την Αύγη. Σύμφωνα με μία από αυτές ο πατέρας της Αλεος την έπιασε πριν γεννήσει και την ώρα που την οδηγούσε στον Αργοναύτη Ναύπλιο για να την πετάξει στη θάλασσα εκείνη έπεσε στα γόνατα και γέννησε στο δρόμο. Το λατρευτικό άγαλμα της Ειλείθυιας στο Ναό της, που βρισκόταν στην αγορά της Τεγέας, παρίστανε τη θεά γονατιστή και γι’αυτό την ονόμαζαν "Αύγη γονατιστή" (Παυσ. 8,48,7).
Είχαν το προσωνύμιο "καρποφόρες" (Παυσ. 8,53,7).
Τη λατρεία της θεάς έφερε στον τόπο η Λαοδίκη, απόγονος του Αγαπήνορα, οικιστή της Πάφου (Παυσ. 8,53,7).
Το λατρευτικό άγαλμα του θεού ήταν επίχρυσο και το είχε φτιάξει ο Χειρίσοφος. Κοντά στο άγαλμα του Απόλλωνα υπήρχε και άγαλμα του ίδιου του Χειρίσοφου (Παυσ. 8,53,8).
Ο Ναός αυτός, στον οποίο υπήρχε και λατρευτικό άγαλμα του θεού, βρισκόταν στο δρόμο Τεγέας - Αργους (Παυσ. 8,54,5).
Ο Ναός αυτός, που ήταν έργο του Σκόπα, αντικατέστησε το παλιότερο Ιερό της Αθηνάς που είχε καταστραφεί από φωτιά. Ξεχώριζε από όλους τους άλλους Ναούς της Πελοποννήσου τόσο ως προς την κατασκευή όσο και ως προς το μέγεθος. Για το στόλισμά του είχαν χρησιμοποιηθεί κίονες δωρικοί, κορινθιακοί και ιωνικοί, καθώς και πλούσιες εναέτιες σκαλιστές συνθέσεις που παρίσταναν θέματα σχετικά με τους τοπικούς θρύλους (Παυσ. 8,45,4-7).
Ο Παυσανίας αναφέρει το σπίτι του Αλέου, τον τάφο του Εχέμου και μια στήλη με παράσταση του αγώνα του Εχέμου κατά του Υλλου (Παυσ. 8,53,10).
Ο Παυσανίας αναφέρει μερικά από τα αναθήματα του Ναού της Αθηνάς Αλέας, εκείνα που θεωρεί αξιόλογα. Πρώτα περιγράφει το σαπισμένο πια δέρμα του Καλυδώνιου Κάπρου και ύστερα τις πέδες των Λακεδαιμονίων (βλ. Ιστορία-Νίκες). Στη συνέχεια αναφέρει την κλίνη της Αθηνάς, μια ζωγραφική παράσταση της Αυγης και το όπλο της Τεγεάτιδας Μάρπησσας (Παυσ. 8,47,2).
Andrew Stewart, One Hundred Greek Sculptors
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
