Εμφανίζονται 9 τίτλοι με αναζήτηση: Αρχές τοπικής αυτοδιοίκησης στην ευρύτερη περιοχή: "ΖΑΛΟΓΓΟ Δήμος ΠΡΕΒΕΖΑ" .
ΒΡΑΧΟΣ (Χωριό) ΖΑΛΟΓΓΟ
Τηλέφωνο: +30 26820 56410
Ο Βράχος έχει 450 μόνιμους κατοίκους που ασχολούνται με τη γεωργία,
την κτηνοτροφία, την αλιεία και τον τουρισμό. Η περιοχή έχει υπέροχη θέα προς
το Ιόνιο Πέλαγος.
Ο Βράχος είναι ένα γραφικό χωριό και αποτελεί ένα από τα τουριστικά
θέρετρα της περιοχής με πολλές φυσικές ομορφιές πεντακάθαρα νερά, απέραντη αμμουδιά
και κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα. Το όνομά του το πήρε από δύο μεγάλους βράχους που
βρίσκονται στο νότιο μέρος του χωριού. Το καλοκαίρι γεμίζει από τουρίστες.
ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ (Χωριό) ΖΑΛΟΓΓΟ
Τηλέφωνο: +30 26840 24600
Τα διάσπαρτα επιφανειακά ευρήματα μαρτυρούν ότι ο τόπος είχε κατοικηθεί
από τα αρχαία χρόνια. Ίσως πριν την περίοδο της τουρκοκρατίας ο οικισμός γνώρισε
την μεγαλύτερη ακμή, καταλαμβάνοντας πενταπλάσια έκταση και φτάνοντας να αριθμεί
300 οικογένειες. Με την τουρκική κατοχή φαίνεται πως πολλές οικογένειες φύγανε
και όσοι μείνανε, κάποια εποχή, αναγκάστηκαν να μετοικήσουν στη θέση Κακογιάννη
από κει κατοίκησαν ξανά στη θέση του σημερινού οικισμού, μετά την απελευθέρωση.
Οι 80 περίπου κάτοικοι ασχολούνται με την γεωργία και την κτηνοτροφία.
Εκκλησιές, τα λιτά καθαρά σπίτια με τις αυλές γεμάτες λουλούδια δίνουν στην περιοχή
άλλη γραφικότητα.
Η περιοχή προσφέρεται για περιπάτους στα γραφικά μονοπάτια και ορειβασία.
Το άγριο τοπίο δίνει τη θέση του σε ένα μικρό δάσος γεμάτο βελανιδιές και η πεζοπορία
στο μικρό φαράγγι που το διασχίζει ο ποταμός «Αρέθων» ικανοποιεί και τους πιο
απαιτητικούς επισκέπτες.
«Εκκλησιές» που οι παλιοί μιλάνε για κρυμμένους θησαυρούς στην τοποθεσία
«Κακογιάννη» και οι νέοι ψάχνουν τις χρυσοκέντητες εικόνες και το θησαυρό του
Αγίου Δημητρίου που καταστράφηκε εκατοντάδες χρόνια πριν για άγνωστους λόγους.
Λεγόταν παλιά Τσερκούβιενα, από τη λέξη Τσέρκοβα που σημαίνει Εκκλησία,
βρίσκεται σε μία πλαγιά του πιο ψηλού βουνού του Δήμου και είναι το πιο απομακρυσμένο
Δημοτικό Διαμέρισμα βρισκόμενο στα όρια του Δήμου
Φαναρίου.
ΚΑΜΑΡΙΝΑ (Χωριό) ΠΡΕΒΕΖΑ
Τηλέφωνο: +30 26820 51330
Χτισμένη πάνω στις ήπιες νοτιοδυτικές πλαγιές του βουνού Ζαλόγγου
και νότια του οροπεδίου της αρχαίας Κασσώπης
σε υψόμετρο 400μ περίπου, ανάμεσα σε πλούσια βλάστηση ελαιώνων και άλλων οπωροφόρων
δένδρων. Καμαρίνα ένα όμορφο χωριό γεμάτο δόξα που τόσο γενναιόδωρα προίκισε η
φύση σε νερά, κλίμα, βλάστηση, πανοραμική θέα.
Πότε έγινε ο οικισμός δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένο. Πιθανή ημερομηνία
ίδρυσης από διάφορες μαρτυρίες (Πατροκοσμά και άλλων ιστορικών) 1700 -1720 μ.Χ..
Υπάρχουν πολλές εκδοχές για την ονομασία του χωριού. Πιθανότατα πήρε το όνομα
από την λέξη Καμάρι - Καμαρίνα ή ονομάστηκε έτσι από τους Βενετούς που κατείχαν
τα παράλια της Ηπείρου, κατ' αναλογία προς την αρχαία Καμαρίνα
της Σικελίας, πόλη χτισμένη σε περίοπτη θέση όπως η Καμαρίνα. Στην αρχή τα πρώτα
σπίτια είχαν κτισθεί γύρω από το Ζάλογγο μετακινηθήκανε στη σημερινή θέση μετά
από τις επιθέσεις των Τουρκαλβανών και την καταστροφή του οικισμού.
Η Καμαρίνα εκτός από ομορφιά έχει και πλούσια ιστορία. Παρούσα σε
όλους τους αγώνες του Έθνους (Τουρκοκρατία, Βαλκανικοί πόλεμοι, πόλεμος του 40),
έδωσε πολύ αίμα με αποτέλεσμα τούτο το πολύπαθο χωριό να πυρποληθεί δύο φορές
και οι κάτοικοι του να ξεριζωθούν αναζητώντας αλλού πατρίδα.
Σήμερα έχει 300 μόνιμους κατοίκους που ασχολούνται κυρίως με την γεωργία
και την κτηνοτροφία.
Ο Ποταμός Λιμπόχοβος πηγάζει από τα Κασσωπαία όρη και το Ζάλογγο. Εκβάλλει
στον Αμβρακικό κόλπο
και η χλωρίδα στις όχθες είναι πλούσια. Πλήθος βότανα, φρύγανα και φαρμακευτικά
φυτά.
ΚΡΥΟΠΗΓΗ (Χωριό) ΖΑΛΟΓΓΟ
Τηλέφωνο: +30 26820 91611
Κρυοπηγή σύμφωνα με μαρτυρίες πιθανολογείται ότι ιδρύθηκε γύρω στο
1800. Οι πρώτοι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν στη θέση «Μάναρη», αλλά σύντομα μετακινήθηκαν
στους πρόποδες του Ζαλόγγου, από τα πολλά φίδια και τους σκορπιούς.
Eχει περίπου 300 κατοίκους που ασχολούνται με την γεωργία και την
κτηνοτροφία. Μεγάλη η αντιστασιακή δράση των Κρυοπηγιωτών στον ελληνογερμανικό
πόλεμο, μεγάλο όμως και το τίμημα. Το 1944 οι Γερμανοί στη θέση Καλύβια στο Αγρίνιο
εκτέλεσαν εν ψυχρώ 23 Κρυοπηγιώτες. Σήμερα στην πλατεία του χωριού υπάρχει μνημείο
αφιερωμένο στην μνήμη των αδικοχαμένων.
Αποτελεί το πιο ορεινό τμήμα του Δήμου με φυσική ομορφιά και βρίσκεται
και αυτό στους πρόποδες του Ζαλόγγου,
μόλις δύο χιλιόμετρα μακριά από αυτό.
ΜΥΡΣΙΝΗ (Χωριό) ΖΑΛΟΓΓΟ
Τηλέφωνο: +30 26820 54060
Μία εξαιρετικά όμορφη περιοχή. Πολύ κοντά υπάρχει ένας χώρος κατάφυτος από πλατάνια
και βελανιδιές, τον διασχίζει ο ποταμός «Αρέθων» που εκβάλει στην «μπούκα» και
στο πέρασμά του δίνει ιδιαίτερη ομορφιά στο τοπίο.
Κύρια ασχολία των κατοίκων γεωργία, κτηνοτροφία.
Το περίφημο δάσος του Λεκατσά με έργα αναψυχής εναρμονισμένα με το περιβάλλον
προσφέρουν στον επισκέπτη ξεκούραση, θέα, περιπάτους και μια εντυπωσιακή ποικιλία
σπάνιας χλωρίδας.
Η άνω και κάτω Μυρσίνη μαζί με το οικισμό Μεγαδέντρο βρίσκονται στην πιο πλεονεκτική
θέση του Δήμου αφού αποτελούν προέκταση του φυσικού δάσους του Λεκατσά.
ΝΕΑ ΣΑΜΨΟΥΣ (Χωριό) ΖΑΛΟΓΓΟ
Τηλέφωνο: +30 26820 51368
«Λάμαρη, αυτή προήλθε από την λέξη la mare (τόπος προς την θάλασσα)
»
Αμισός - Σαμψούντα - Ν. Σαμψούντα
«Αμισός
ονομάστηκε η αποικία που τον 6ο π.Χ. αιώνα ίδρυσαν οι Ίωνες κάτοικοι της Μιλήτου
στα νότια παράλια του Εύξεινου
Πόντου. Υπήρξε μια από τις σημαντικότερες πόλεις του Πόντου. Από την φράση
«εις Αμισόν» πήρε το όνομα Σαμψούντα, ( Εις Αμισόν - Σαμσόν - Σαμψόν - Σαμψούντα)
και εξελίχθηκε στην σημαντικότερη και εμπορικότερη, μετά την Τραπεζούντα, πόλη
των παραλίων του Πόντου. Μεγάλη ήταν η οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική ανάπτυξη
της στις αρχές του 20ου αιώνα. Αυτή διακόπηκε από την πολιτική των Νεoτούρκων,
οι οποίοι σχεδίασαν και εφάρμοσαν συστηματικά και μεθοδικά την εξόντωση του Ελληνικού
στοιχείου του Πόντου (1916-1923).
Τα τάγματα εργασίας, οι εκτελέσεις επιφανών Ποντίων, οι απαγχονισμοί,
οι εκτοπίσεις στο εσωτερικό της χώρας των κατοίκων των παραλίων, η ερήμωση μεγάλων
περιοχών από τους Τσέτες και οι ατέλειωτες πορείες θανάτου, είχαν σαν αποτέλεσμα
τον θάνατο των περισσοτέρων από 350.000 Ελλήνων του Πόντου, γεγονός που χαρακτηρίζεται
γενοκτονία.
Η τραγωδία του ελληνισμού του Πόντου κλείνει με τον ξεριζωμό όσων
επέζησαν, από τις πανάρχαιες κοιτίδες τους, μετά την Μικρασιατική καταστροφή,
το 1922. Ο Ελληνικός πληθυσμός της Αμισού καθώς και των γύρω χωριών, παρότι αντιστάθηκε
γενναία δημιουργώντας αντάρτικο στα βουνά, κυριολεκτικά αποδεκατίστηκε. Όσοι απέμειναν
μεταφέρθηκαν με καράβια, κουβαλώντας μόνο την ψυχή τους, στην Ελλάδα. Ακολουθώντας
την διαδρομή Πόντος- Πειραιάς
- Μακρόνησος (παρέμειναν
σε καραντίνα λόγω των επιδημιών) - Αμαλιάδα
- Λευκάδα - Θεσπρωτία,
φτάνουν στην Πρέβεζα. Οι περισσότεροι προέρχονται από τα χωριά της Σαμψούντας:
Σερνίτς, Σάψαρτζα, Τεκέκοϊ, Φουντουτσάχ - Αλματσούχ, Κατίκιοϊ (Aνω Αμισός) Τσάταλτζα,
Φουντόκοϊ, Τσαρσαμπά, Γαράταα, Παϊκιοϊ, καθώς και μερικοί από την Τραπεζούντα,
Κερασούντα και Πάφρα. Στο ίδιο διάστημα φτάνουν στον Πειραιά, αφού περάσουν από
Κων/πολη, καράβια από
το Ναβοροσίσκι της Ρωσίας με Πόντιους, Σαμψουντίους στην καταγωγή που είχαν μεταναστεύσει
στη Ρωσία. Αυτοί ζούσαν κατά οικογένειες σε χωριά (χούταρι). Των Ποπάντων (Παπαδόπουλου),
Κουκάντων (Ηλιόπουλου), Σαχπαζάντων κ.α, κοντά στο Κρίμσκι, Μπακάνσκι, ασχολούμενοι
κυρίως με την καλλιέργεια καπνού. Ήταν Ελληνόφωνοι (μιλούσαν την Ελληνική και
την Ποντιακή διάλεκτο) ενώ οι προερχόμενοι από τα χωριά της Σαμψούντας στην πλειοψηφία
τους ήταν Τουρκόφωνοι. Από τον Πειραιά το καράβι τους μετέφερε στο λιμάνι της
Aρτας όπου έμειναν περίπου
δύο χρόνια. Στη συνέχεια η πολιτεία τους παραχώρησε χωράφια και οικόπεδα στην
περιοχή της Πρέβεζας ανάμερα στο Λούρο
και τα Φλάμπουρα. Έφτασαν
εκεί, συνάντησαν τους συμπατριώτες τους από τον Πόντο και όλοι μαζί κάτω από δύσκολες
συνθήκες και με σκληρή δουλειά έχτισαν την Ν. Σαμψούντα»
Σήμερα η Ν Σαμψούντα είναι ένας κόσμος ζεστός, φιλόξενος και ευγενικός
που αξίζει τον κόπο να τον ζήσει κανείς καλύτερα, να νιώσει τη γενναιοδωρία τους
και να γνωρίσει τις παραδόσεις του.
Λειτουργούν αρκετοί πολιτιστικοί και αθλητικοί φορείς και κάθε χρόνο
πραγματοποιούν εκδηλώσεις. Ονομαστές είναι: Το Τσάι που διοργανώνει ο Σύλλογος
Γυναικών, το Καρναβάλι και οι 3μερες εκδηλώσεις του Συλλόγου «Αμισός».
ΝΕΑ ΣΙΝΩΠΗ (Χωριό) ΖΑΛΟΓΓΟ
Τηλέφωνο: +30 26820 52310
Πρόσφυγες το 1922 και με πολλές δυσκολίες και αρρώστιες (ελονοσία-τύφος
κλπ) οι κάτοικοι από τα παράλια της Μ. Ασίας (Σινώπη
- Σαμψούντα - Τραπεζούντα
- Αγιατζικ - Ερπαμ Τσαρσαμπά) ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στην πεδιάδα της Λάμαρης
του Ν Πρεβέζης.
Ίδρυσαν ένα μικρό χωρίο πάνω σε τρεις μικρούς λόφους της περιοχής
αυτής γιατί πιο χαμηλά ήταν βάλτος και το ονόμασαν Ν. Σινώπη. Το όνομα του χωριού
δόθηκε από έναν πρόσφυγα τον Χατζαβασίλη που ήταν ο πρώτος που ήρθε στο χωριό
και καταγόταν από τη Σινώπη της Μ. Ασίας. Στη Ν Σινώπη ήρθαν 180 οικογένειες οι
πιο πολλές όμως δεν άντεξαν στις αντίξοες συνθήκες και έφυγαν για τις πόλεις.
Οι υπόλοιποι που με πολλές δυσκολίες κατάφεραν να επιβιώσουν έχτισαν τα σπίτια
τους με τη βοήθεια ενός μηχανικού και του Προέδρου του χωριού Χατζηβασίλη και
έκαναν τη Νέα Σινώπη ένα όμορφο και ζωντανό χωρίο.
Σήμερα η Ν Σινώπη είναι ένα ζωντανό Δημοτικό Διαμέρισμα που τίποτε
δεν έχει να ζηλέψει ακόμα και από μια πόλη, δεδομένου ότι είναι από τα λίγα Δημοτικά
διαμερίσματα που κρατάει τους νέους.
Τα στοιχεία είναι μια μαρτυρία του 92χρoνου κ. Κεχαϊδη Στυλιανού
κατοίκου Ν. Σινώπης που κατάγεται όμως από την Σαμψούντα της Μ. Ασίας. Στην περιοχή
δραστηριοποιούνται πολιτιστικοί Σύλλογοι που διατηρούν τις παραδόσεις και διοργανώνουν
εκδηλώσεις όπως τα Διογένεια.
ΡΙΖΑ (Χωριό) ΖΑΛΟΓΓΟ
Τηλέφωνο: +30 26820 56325
«Ρηνιάσσα χωρίον εκ 30 οικογενειών, παράλιον, έχον και φρούριον ενετικόν
επί τινος λόφου πλησίον αυτού υπάρχουν ερείπια της πάλαι, κατά Θουκυδίδην, Ελατρείας,
κείται μεταξύ Πάργας και Πρεβύζης ,απέχει του Σουλίου ώρας επτά»
Ιστορία του Σουλίου και Πάργας, Χριστόφορος Περραιβός ,1857
Η Κοινότητα αναγνωρίσθηκε αρχικά ως Κοινότητα «ΡΗΝΙΑΣΑΣ» με τους συνοικισμούς
α) Ρηνιάσα και β) Καστροσυκιά η οποία αποσπάσθηκε και προσαρτήθηκε στην κοινότητα
Καναλίου. Αργότερα ο συνοικισμός μετονομάσθηκε σε κοινότητα Ριζών και σήμερα είναι
ένα από τα Δημοτικά Διαμερίσματα του Δήμου Ζαλόγγου.
Τα Ριζά είναι χτισμένα στους πρόποδες του Λεκατσά και του λόφου Παπαράχη
μέσα σε μια ρεματιά. Μια μεγάλη πλευρά του κάμπου βρέχεται από το Ιόνιο
Πέλαγος. Παλιά λεγόταν «Ρηνιάσα», το 1443 επί βενετοκρατίας η «Ρινιάσα» αναφέρεται
ως ARNEASA και ήταν τόπος παραγωγής και εμπορίας σιταριού.
ΧΕΙΜΑΔΙΟ (Χωριό) ΖΑΛΟΓΓΟ
Τηλέφωνο: +30 26820 56450
Το χωριό που σήμερα ονομάζεται Χειμαδιό, προ της εποχής των Ενετών,
ήταν κτισμένο στη θέση Παλιοχώρι. Σώζεται ακόμα η εκκλησία Αγιος Νικόλαος καθώς
και μερικά κτίρια. Οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού «Λυσσίπολης», αργότερα
Τόπολα και σήμερα Χειμαδιό μεταφέρθηκαν από τους Ενετούς στην Κέρκυρα
και εγκαταστάθηκαν στο χωριό που σήμερα ονομάζετε Καστελάνι.
Τα στοιχεία είναι από το αρχείο του Ιωάννη Κόττα Δημοτικού Υπαλλήλου
και στηρίζονται στις προφορικές μαρτυρίες των γεροντότερων. Το χωριό είναι κτισμένο
σε κατάφυτο λόφο και οι κάτοικοι ασχολούνται με την γεωργία, την κτηνοτροφία και
τις οικοδομικές εργασίες. Το χωριό είναι γοητευτικό και η περιοχή χαρακτηρίζεται
για την αγριάδα του τοπίου ποτέ δεν υπήρξε πλούσιο μέρος με αποτέλεσμα πολλοί
κάτοικοι να έχουν μεταναστεύσει. Η «Λυσσίπολη» όμως είναι ένα από τα ζωντανά διαμερίσματα
του Δήμου με ανθρώπους φιλικούς και εργατικούς που έχουν αποδείξει ότι η θέληση
και η αγάπη είναι αρκετά να κρατήσουν έναν τόπο ζωντανό.
Τα δάση της περιοχής αποτελούν αναμφισβήτητα σημαντικό, φυσικό πλούτο
κυρίως οικολογικής και αισθητικής σημασίας. Αξιόλογο είναι το παραδοσιακό πανηγύρι
που διοργανώνεται το δεκαπενταύγουστο από το Σύλλογο.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
