Εμφανίζονται 70 τίτλοι με αναζήτηση: Αξιοθέατα στην ευρύτερη περιοχή: "ΧΑΝΙΑ Δήμος ΚΡΗΤΗ" .
ΧΑΝΙΑ (Πόλη) ΚΡΗΤΗ
Η πόλη των Χανίων, κατοικημένη από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, είναι
μαζί με το λιμάνι της Σούδας
- ένας από τους ασφαλέστερους και μεγαλύτερους κόλπους της Μεσογείου και σπουδαίος
Ναύσταθμος - ένα εμπορικό, τουριστικό, οικονομικό, συγκοινωνιακό, πνευματικό και
καλλιτεχνικό κέντρο αλλά είναι επίσης και ένα ζωντανό μουσείο. Οι ανασκαφές των
τελευταίων χρόνων στο λόφο Καστέλι έδωσαν κεραμική όλων των εποχών από την Νεολιθική
Περίοδο ως τους Ρωμαϊκούς χρόνους. Σημαντικός πρέπει να ήταν ο μινωικός οικισμός
που καταλαμβάνει ολόκληρο το Καστέλι. Η πρόσφατη ανεύρεση τριών πήλινων πινακίδων
με Γραμμική Β Γραφή θεωρείται από τα σημαντικότερα ευρήματα όχι μόνο για τον τομέα
της γραφής αλλά και γιατί ενισχύει την θεωρία πως στην περιοχή υπήρχε σημαντικό
ανάκτορο. Εκτός όμως από τα αρχαιολογικά αξιοθέατα τα Χανιά έχουν ενδιαφέροντα
μεσαιωνικά και νεότερα μνημεία διάσπαρτα στις διάφορες συνοικίες. Στην συνοικία
Τοπχανάς σώζονται βενετσιάνικα μέγαρα και στην είσοδο του λιμανιού το επιβλητικό
Φρούριο Φιρκάς (1629). Στην είσοδο του λιμανιού δεσπόζει επίσης ο βενετσιάνικος
Φάρος επισκευασμένος από τους Αιγύπτιους.
Πολύ εντυπωσιακά είναι και τα κατάλοιπα των βενετσιάνικων ναυπηγείων
του 15ου αιώνα, το τζαμί του Χασάν Πασά στο Σαντριβάνι και διάφορες εκκλησίες
στην Σπλάντζια (παλιός τούρκικος μαχαλάς), ο Ναός του Αγίου Φραγκίσκου στην άκρη
της Οβριακής (παλιά εβραϊκή συνοικία) στον οποίο στεγάζεται το Αρχαιολογικό
Μουσείο και ο Ναός του Σαν Σαλβατόρε των Φραγκισκανών (15ος-17ος αι.) στον
Τοπχανά που φιλοξενεί την βυζαντινή
και μεταβυζαντινή συλλογή Χανίων. Υπάρχουν επίσης ενδιαφέροντα μνημεία του
τέλους του 19ου και αρχές 20ου αιώνα όπως ο Δημοτικός Κήπος (1870), η Δημοτική
Αγορά (1911), η Νομαρχία-Δικαστήρια,
το Στάδιο και άλλα.
(κείμενο: Ρούλα Καστρινάκη)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχιακή Επιτροπή
Τουριστικής Προβολής Χανίων.
Κοντά στην είσοδο της Ρωμαϊκής Καθολικής Εκκλησίας στη Χάληδων υπάρχει
μια πολύ ενδιαφέρουσα πόρτα με Λατινική Επιγραφή από την εποχή της Βενετοκρατίας.
Πρόκειται σίγουρα για κάποια πόρτα της εκκλησίας του μοναστηριού του Αγίου Φραγκίσκου,
που βρισκόταν εκεί.
Στα κτίρια που υπάρχουν κατά μήκος της παραλίας του ενετικού λιμανιού, αλλά και σ’ αυτά που υπάρχουν στα γραφικά σοκάκια, μπορεί ο επισκέπτης να θαυμάσει το αρμονικό ταίριασμα των αρχιτεκτονικών στοιχείων των διαφόρων ιστορικών περιόδων. Τα περισσότερα από αυτά λειτουργούν σαν καφετέριες ή εστιατόρια προσφέροντας παραδοσιακές νοστιμιές από ντόπια κυρίως προϊόντα. Η γραφικότητα και η γαλήνη του λιμανιού το έκαναν πόλο έλξης για ντόπιους και ξένους επισκέπτες.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Χανίων
Η πρώτη κατασκευή του λιμανιού έγινε ανάμεσα στα 1320 κα 1356 από τους ενετούς με σκοπό την προστασία της πόλης των Χανίων. Τα προβλήματα του λιμανιού ήταν οι βόρειοι άνεμοι και οι προσχώσεις της λεκάνης από τα νερά της βροχής και των υπονόμων. Για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων έκτισαν λιμενοβραχίονα στον οποίο υπήρχε άνοιγμα για την ανανέωση του νερού. Στην είσοδο του λιμανιού υπάρχει φάρος τον οποίο ανακατασκεύασαν την περίοδο της Αιγυπτιοκρατίας στη μορφή που διατηρείται σήμερα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Χανίων
Πίσω από τον καθεδρικό ναό είναι η οδός Σκριδλόφ (στιβανάδικα), όπου είναι συγκεντρωμένα πολλά μαγαζιά που πουλούν δερμάτινα είδη. Εκεί μπορείτε να βρείτε ποιοτικά δερμάτινα είδη όλων των μεγεθών και των σχεδίων.Τα στιβανάδικα δίνουν την αίσθηση του παζαριού. Εδώ μπορεί κανείς να αγοράσει ντόπια δερμάτινα είδη ή κιλίμια και άλλα σουβενίρ. Στην είσοδο της οδού Σκρίδλοφ υπάρχουν τα ερείπια ενός παλιού Βενετικού τείχους, το οποίο επεκτείνεται δυτικά πίσω από τα μαγαζιά στο νότιο τμήμα, κατά μήκος της οδού Χάληδων, αλλά τα μαγαζιά της οδού Χατζημιχάλη Γιάνναρη κρύβουν τη θέα του.
Το κείμενο παρατίθεται τον Νοέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Crete TOURnet
Οι Βενετοί δημιούργησαν την Κεντρική Είσοδο (Κόρσο), στο σημείο που βρίσκεται σήμερα η οδός Κανεβάρο που πήγαινε από την ανατολική στη δυτική είσοδο (Πόρτα Κολόμπο) του Καστελλιού. Κατά μήκος αυτού του δρόμου υπήρχαν οι υπέροχες Βενετικές κατοικίες των Βενετών ευγενών Permarin, Da Molin, και Zangaroli που καταστράφηκαν από τις αεροπορικές επιδρομές στην αρχή της μάχης της Κρήτης κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι εξώπορτες του μεγάρου Zangaroli βρίσκονται στον κήπο του Αρχαιολογικού Μουσείου. Στο Καστέλλι (Πλατία Αικατερίνης) υπάρχει μια σημαντική ανασκαφή που έγινε από μια Ελληνοσουηδική ομάδα αρχαιολόγων, οι οποίοι ανακάλυψαν ανάμεσα σε άλλα ευρήματα, ένα σφραγιδόλιθο που απεικόνιζε το Θεό. Η εικόνα απεικόνιζε μία αντρική φιγούρα σ' ένα τοίχο με μία μεγάλη πόλη να διαγράφεται πίσω του. Χρονολογείται στο 1450 π.Χ. και εκτίθεται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο των Χανίων.Υπάρχουν πολλά ερείπια Μινωικής προέλευσης που σύμφωνα με μερικούς αρχαιολόγους μαρτυρούν την ύπαρξη της αρχαίας μινωικής πόλης Κυδωνίας.
Το κείμενο παρατίθεται τον Νοέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
Τα μουσουλμανικά τεμένη συμπληρώνουν την θρησκευτική ζωή των μωαμεθανών Τούρκων στην Κρήτη. Στην οδό Χατζημιχάλη Νταλιάνη (πρώην Σχοινοπλοκάδικα) βρίσκεται το Αγά Τζαμί, από το οποίο σώζεται σήμερα ο μιναρές και μερικά από τα κτίρια στα οποία στεγάζεται βιοτεχνία πλεκτηρίου.
Η Μονή της Παναγίας των Θαυμάτων κτίστηκε από τη Marussa Mengano το 1615 για τις Δομινικανές μοναχές των Χανίων. Από το συγκρότημα σήμερα σώζεται ο νότιος και μέρος του ανατολικού τοίχου του καθολικού και ένα τμήμα των κελιών στη νότια πλευρά του, στο τέρμα της οδού Αγίου Μάρκου στο Καστέλι. Το συγκρότημα, όπως και των άλλων Βενετσιάνικων της πόλης, έχει την κλειστή αυλή του στα νότια και ανατολικά. Το καθολικό ήταν μονόχωρο με οξυκόρυφη καμάρα η οποία ενισχυόταν με γλυπτά σφενδόνια. Σήμερα σώζεται ένα μέρος από τον σκεπαστό διάδρομο με την τοξοστοιχία και τα κελιά στο ισόγειο και στον όροφο. Το μεγαλύτερο μέρος του ναού και της μονής κατεδαφίστηκαν κατά τους βομβαρδισμούς του 1941.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Χανίων
Μικρό οικογενειακό παρεκκλήσι, ενσωματωμένο στο μέγαρο της ομώνυμης Βενετοκρητικής οικογένειας που σώζεται στη πάροδο Θεοφάνους. Πρόκειται για μικρό καμαροσκέπαστο κτίσμα το σφενδόνιο της καμάρας του στηρίζεται σε κιονόμορφα υφαψίδια. Στο δυτικό τοίχο υπάρχει στο πάχος της τοιχοποιίας υστερογοτθικό τρίλοβο τυφλό αψίδωμα. Ο ναός πιθανότατα χρονολογείται το πρώτο μισό του 16 ου αιώνα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Χανίων
Είναι το μοναδικό από τα σωζόμενα τζαμιά της πόλης που κτίστηκε το β' μισό του 17ου αιώνα ειδικά για το σκοπό αυτό. Μετά από έρευνα της 13ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, διαπιστώθηκε ότι στη θέση του υπήρχε μικρός μονόχωρος ναός. Το τζαμί είναι ένα κυβικό κτίσμα, που καλύπτεται από ένα μεγάλο ημισφαιρικό χωρίς τύμπανο τρούλο. Από τη δυτική και τη βόρεια πλευρά του περιβάλλεται από στοά στεγασμένη από έξι μικρούς τρούλους χωρίς τύμπανο. Αρχικά η στοά ήταν ανοικτή όπως συνηθίζεται στα τζαμιά. Γύρω στα 1880 η στοά μετατράπηκε σε κλειστή με τοξωτά ανοίγματα και έντονα νεοκλασικό ύφος. Το τζαμί είναι ιδιοκτησία του Λιμενικού Ταμείου και φιλοξενεί περιοδικές εκθέσεις.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Χανίων
Ο τρίκλινος καθολικός ναός που βρίσκεται στην οδό Χάληδων, είναι αφιερωμένος στην Παναγία και εγκαινιάστηκε στις 25 Απριλίου 1879. Βρίσκεται σε συνεχή λειτουργία μέχρι σήμερα και αποτελεί τον Καθεδρικό ναό της Καθολικής Επισκοπής Κρήτης, ο οποίος ταυτόχρονα είναι και ο ενοριακός ναός για την καθολική ενορία των Χανίων. Οι Καπουκίνοι μοναχοί έφθασαν στα Χανιά με εντολή του Πάπα Παύλου του 5ου το 1566 με επικεφαλής τον πατήρ Ιγνάτιο Δ' Αριτο και ίδρυσαν την πρώτη τους Μονή στην Κρήτη, ακριβώς εκεί που βρίσκεται η σημερινή. Σε μικρό διάστημα άνοιξαν και ένα νοσοκομείο στο παραπλεύρως του ναού κτίριο το οποίο ονόμασαν «Κολέγιο». Το κτίριο της Μονής των Καπουκίνων μοναχών οικοδομήθηκε στη σημερινή του μορφή το 1842 και επεκτάθηκε με την προσθήκη μιας πτέρυγας το 1860. Τελευταία επισκευάστηκε ριζικά το 1990 - 1991
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Χανίων
Βρίσκεται στην εσωτερική βορειοδυτική πλευρά των οχυρώσεων, που πήρε το όνομα της από τη μονή. Το καθολικό έχει είσοδο από την οδό Θεοτοκοπούλου, για τους πιστούς, ενώ από τη νότια πλευρά του επικοινωνεί με την κλειστή στοά, με τις κατοικίες των μοναχών. Διακρίνονται τρεις οικοδομικές φάσεις: αρχικά υπήρχε ένα μικρό καμαροσκέπαστο παρεκκλήσι πιθανότατα του 15ου αιώνα. Κατά τον 16ο αιώνα έγινε μια πρώτη επέκταση προς τα δυτικά και στα τέλη της Βενετοκρατίας πήρε τη σημερινή του μορφή με τους δύο χώρους στη βόρεια πλευρά του. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας μετατράπηκε σε τζαμί του Τοπού Αγά Χαν ή Αγά Τζαμισί.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Χανίων
Το φρούριο διατηρεί το τουρκικό όνομα Φιρκά (Firka=στρατώνας), το οποίο κτίστηκε για να προστατεύει την είσοδο του λιμανιού. Μια αλυσίδα από το Φιρκά μέχρι τη βάση του φάρου έκλεινε το λιμάνι σε περίπτωση πολιορκίας. Στο φρούριο ήταν η έδρα του Στρατιωτικού Διοικητή της πόλης. Εσωτερικά ο χώρος ήταν διαμορφωμένος σε στρατώνες και αποθήκες πολεμικού υλικού. Τα κτίρια της δυτικής πτέρυγας είναι διαμορφωμένα σε δύο ορόφους με θολοσκέπαστα δωμάτια. Σε θύρωμα του α' ορόφου υπάρχει η επιγραφή «ALOYSIUS BRAGADEUS PROVISOR CYDONIAE. M.DCXX». Στο μέσο περίπου της αυλής υπάρχει μεγάλη δεξαμενή που συγκέντρωνε τα νερά από τις στέγες. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και μέχρι σχετικά πρόσφατα, ο Φιρκάς χρησιμοποιήθηκε ως στρατώνας και φυλακή. Στο γωνιακό πυργίσκο - σκοπιά του φρουρίου υψώθηκε συμβολικά την 1η Δεκεμβρίου 1913 η σημαία της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Χανίων
Το φρούριο του Φιρκά βρίσκεται στο τέλος της προκυμαίας προς τη θάλασσα και στεγάζει σήμερα το Ναυτικό Μουσείο. Οι Βενετοί το χρησιμοποιούσαν σαν φυλακή για τους Έλληνες που καταδικάζονταν σε θάνατο. Εκεί υψώθηκε η Ελληνική σημαία, ενώπιον του Βενιζέλου και του Βασιλιά Κωνσταντίνου το 1913, ως επισφράγισμα της ένωσης με την Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού στο Φιρκά διοργανώνονται συναυλίες, μουσικές εκδηλώσεις όπου συμμετέχουν Κρητικά συγκροτήματα και δίνονται θεατρικές παραστάσεις για το κοινό. Εδώ παρουσιάζονται και άλλες συναυλίες και θέατρα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Νοέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
Τηλέφωνο: +30 28213 40100-2
Φαξ: +30 28213 40201
Το σπίτι του πρώτου κυβερνήτη της Κρήτης βρίσκεται μεταξύ του σπιτιού
του Ελευθερίου Βενιζέλου και της Γαλλικής Σχολής.
Πρόκειται για το τελευταίο προς τα δυτικά κτίριο του συγκροτήματος των 17 νεωρίων. Η κατασκευή του κτιρίου άρχισε το 1585 από τον Προβλεπτή Alvise Grimani. Το μεγάλο πάχος των τοίχων του, η απομόνωση του από τα άλλα νεώρια αλλά και οι δημόσιες λειτουργίες που εγκαταστάθηκαν κατά καιρούς στους χώρους του, και ιδιαίτερα στον όροφο που απέκτησε το 1875 ο οποίος λειτούργησε ως σχολείο της Χριστιανικής Κοινότητας, του προσδίδουν ιδιαιτερότητα που ίσως εξηγεί την επωνυμία "Μεγάλο". Μετά την αποκατάσταση του θα καλύψει τις ανάγκες του "Κέντρου Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου".
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Χανίων
Η ανάγκη για πλησιέστερη παρουσία του Βενετσιάνικου στόλου στην Κρήτη, υποχρέωσε τη Βενετία να κατασκευάσει νεώρια (arsenali) στα οποία επισκεύαζαν τα πλοία κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Το 1599 ολοκληρώνεται το νότιο συγκρότημα με την κατασκευή 17 νεωρίων. Το 1607 αρχίζει η κατασκευή πέντε ακόμα νεωρίων στην ανατολική λεκάνη του λιμανιού γνωστά ως νεώρια του Moro, από τα οποία τελείωσαν τα δύο. Σήμερα από το συγκρότημα των 17 νεωρίων σώζονται μόνο 7. Στην αρχική τους μορφή ήταν ανοιχτά προς την πλευρά της θάλασσας είναι θολοσκέπαστα και επικοινωνούν μεταξύ τους με τοξωτά ανοίγματα στο πάχος της τοιχοποιίας.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Χανίων
Στο λιμάνι των Χανίων βρίσκεται η Μεγάλη Πυριτιδαποθήκη, ο δεύτερος
όροφος της οποίας χρησιμοποιήθηκε σα δημαρχείο και σαν κατοικία του Αρμοστή κατά
τη διάρκεια της Βενετοκρατίας. Ο δήμος και το Πολυτεχνείο Κρήτης έχουν προτάσεις
για την αξιοποίηση αυτού του κτιρίου.
Εντυπωσιακή για το μέγεθος και τη μορφή της είναι η Δημοτική Αγορά κτισμένη πάνω στα υπολείμματα του προμαχώνα Piatta Forma. Τη μελέτη κατασκευής συνέταξε ο Κ. Δρανδάκης. Το σχήμα της είναι σταυροειδές με τα 76 καταστήματα της διαταγμένα κατά ομάδες στις τέσσερις κεραίες του σταυρού. Ιδιαίτερα φροντισμένη είναι η κύρια νότια όψη, κατασκευασμένη από λαξευτό πωρόλιθο με αρχιτεκτονικά στοιχεία που συνδέονται κυρίως με την τοπική παράδοση, όπως διαμορφώθηκε από την περίοδο της Βενετοκρατίας. Η κατασκευή ολοκληρώθηκε το 1913 και τα εγκαίνια έγιναν από τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο στις 4 Δεκεμβρίου 1913, με την ευκαιρία των εκδηλώσεων της ένωσης της Κρήτης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Χανίων
Η Αγορά της πόλης βρίσκεται στην πολυσύχναστη οδό Χατζημιχάλη Γιάνναρη στο κέντρο.
Πίσω από την Αγορά βρίσκονται το Βενετικό και Τούρκικο τμήμα της πόλης, ενώ μπροστά
εκτείνεται το σύγχρονο εμπορικό κέντρο των Χανίων. Η Αγορά των Χανίων βρίσκεται
πίσω από τον καθεδρικό ναό και χτίστηκε στις αρχές του αιώνα.
Είναι ένα κτίριο χτισμένο σε σχήμα σταυρού σύμφωνα με το μοντέλο της αγοράς της
Μασσαλίας στην περιοχή της κεντρικής εισόδου του Βενετικού κάστρου που προστάτευε
την πόλη. Το υλικό αυτού του κάστρου χρησιμοποιήθηκε για να χτιστεί η αγορά. Η
αγορά γιόρτασε τα ογδόντα χρόνια από το χτίσιμό της το 1993. Στην περιοχή που
βρίσκεται η αγορά παλιότερα ήταν χτισμένος ο Βενετικός Προμαχώνας Πιταφόρα. Δυτικά
της εισόδου της αγοράς υπάρχουν ακόμα κάποια ερείπια προμαχώνων. Κοντά σ' αυτά
υπήρχε κάποτε η Ρεθυμνόπορτα, η παλιότερη κεντρική είσοδος προς την παλιά πόλη.
Η Δημοτική Αγορά των Χανίων έχει πολλά μανάβικα, αρτοποιεία, κρεοπωλεία, ψαράδικα
και τυροκομεία. Πολλά καταστήματα πουλούν τα πασίγνωστα Κρητικά βότανα. Υπάρχουν
ακόμα αρκετά εστιατόρια και καφετέριες όπου συχνάζουν πολλοί Χανιώτες κατά τη
διάρκεια της μέρας. Η ατμόσφαιρα στην αγορά είναι υπέροχη, ιδιαίτερα τα πρωινά
του Σαββάτου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Νοέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
Σημαντικό ειδικό κτίριο της εποχής της Κρητικής Πολιτείας. Είναι κτισμένο σε σχήμα ελευθέρου σταυρού, επηρεασμένο από τα κτίρια της λεγομένης "εποχής του σιδήρου" του τέλους του 19ου αι. που χαρακτηρίζει την βιομηχανική επανάσταση. Στο κτίριο, που διακρίνεται για την κομψότητα και την ισορροπία του, διατηρούνται, σχηματοποιημένα τα μορφολογικά στοιχεία του ύστερου νεοκλασσικισμού.
Στις 14 Απριλίου 1911 η Αγορά θεμελιώθηκε από τον Δήμαρχο Μανώλη Μουντάκη και στις 4 Δεκεμβρίου 1913 εγκαινιάζεται από τον Πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο στα πλαίσια του εορτασμού της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Έκτοτε λειτουργεί αδιάκοπα ως αγορά Χανίων.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, η οποία περιλαμβάνει και φωτογραφία.
Τα δημόσια λουτρά Χαμάμ είναι μια πολύ παλιά Οθωμανική παράδοση, που έφεραν οι Οθωμανοί από τη Μικρά Ασία και τη διέδωσαν σε όλη την επικράτεια τους. Σύμφωνα με το Κοράνι μόνο το τρεχούμενο νερό εξαγνίζει. Γενικά η υγιεινή του σώματος ήταν στενά συνδεδεμένη με τη λατρεία και το στοχασμό. Το Χαμάμ που βρίσκεται στην οδό Χάληδων, κοντά στη θέση ρωμαϊκού λουτρού με ωραία ψηφιδωτά δάπεδα, είναι ένα πολύτρουλο κτίσμα, το οποίο έχει περιμετρική στοά που κατεδαφίστηκε το 1941. Το Χαμάμ έχει κτιστεί στη θέση του βενετσιάνικου μοναστηριού της Αγίας Κλάρας που βρισκόταν απέναντι από τον Αγιο Φραγκίσκο.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Χανίων
Η κατασκευή του ξεκίνησε τα τελευταία χρόνια της Τουρκικής κατοχής με σκοπό να γίνει στρατιωτικό νοσοκομείο. Το κτιριακό συγκρότημα απαρτίζεται από πτέρυγες οι οποίες σε σύνθεση ελεύθερου ορθογώνιου δημιουργούν εσωτερικό αίθριο και συγχρόνως ελεύθερες διελεύσεις προς αυτό από την πρόσοψη του κτιρίου. Το μέγαρο αυτό με τη μορφολογία του επηρέασε τη διάρθρωση του πρώτου σχεδίου της νέας πόλης και τη χάραξη μερικών από τους βασικούς οδικούς άξονες καθώς και τη δημιουργία της πλατείας που βρίσκεται μπροστά στην πρόσοψη του. Μετά την πυρκαγιά του 1936 που δημιούργησε πολλές ζημιές στο κτίριο, πραγματοποιήθηκε ριζική ανακαίνιση και προστέθηκε ο τρίτος όροφος στην κεντρική πτέρυγα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Χανίων
Τα Ταμπακαριά ως τόπος επεξεργασίας των δερμάτων αναπτύχθηκαν στην ανατολική βραχώδη περιοχή των Χανίων πριν από τα μέσα του 19ου αιώνα, μακριά από τα τείχη της πόλης. Οι λόγοι επιλογής αυτής της περιοχής είναι: τα άφθονα υφάλμυρα υπόγεια νερά που υπάρχουν λίγα μέτρα από τη θάλασσα και χρησίμευαν για το πρώτο μαλάκωμα των δερμάτων, αλλά και η σχετικά κοντινή απόσταση από τη πόλη. Σήμερα από τα βυρσοδεψία άλλα είναι εγκαταλειμμένα, άλλα έχουν αλλάξει χρήση και μερικά από αυτά συνεχίζουν τη λειτουργία τους. Το στοιχείο που δεν μεταβλήθηκε στο χρόνο είναι η αρχιτεκτονική τους. Προσαρμοσμένα στις φυσικές κλίσεις του τοπίου, τα βυρσοδεψία είναι ισόγεια με είσοδο από το δρόμο και είναι δίπατα ή τρίπατα από τη μεριά της θάλασσας. Χτισμένα με πέτρα και κεραμιδένιες στέγες, είναι τοποθετημένα στη σειρά, και διακόπτονται μόνο από πολύ στενά απότομα περάσματα με σκαλοπάτια προς τη θάλασσα. Αποτελούν ένα αρχιτεκτονικό σύνολο μοναδικό.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Χανίων
Το λόφο του Καστελίου διασχίζει κατά μήκος ένας πλατύς δρόμος, το Corso των Βενετών (σημερινή οδός Κανεβάρω). Στο τέρμα του πρώτου κάθετου προς βορρά δρόμου(οδός Λιθινών) υπήρχε το μεγαλοπρεπές συγκρότημα του Διοικητηρίου, το Palazzo. Από το Διοικητήριο σώζεται σήμερα αλλοιωμένο το ισόγειο και μέρος του ορόφου καθώς και το διαβατικό προς την κλειστή αυλή. Από τη πλευρά της οδού Λιθινών σώζεται το θύρωμα του Αρχείου που διατηρεί τη χρονολογία 1624. Σε κοντινή απόσταση υπήρχε και το Τουρκικό Διοικητήριο με τις Φυλακές, που σήμερα στεγάζουν υπηρεσίες του Πολυτεχνείου Κρήτης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Χανίων
Η έκταση που είναι κτισμένο το σπίτι της οικογένεια Βενιζέλου στη Χαλέπα, αγοράστηκε από τον πατέρα του Ελευθέριου, Κυριάκο Βενιζέλο το 1876. Κτίστηκε στον τύπο της βίλας από τον Κυριάκο Βενιζέλο και τελείωσε περίπου το 1880. Είναι δίπατο και περιβάλλεται από κήπο φυτεμένο με διάφορα δένδρα και αμπέλι. Η σημερινή μορφή του σπιτιού είναι μετά τις μετατροπές που έκανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, μεταφέροντας τους χώρους υποδοχής στο ισόγειο και αφήνοντας τα υπνοδωμάτια στον όροφο. Σήμερα στεγάζει το Ίδρυμα Ελευθερίου Βενιζέλου .
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Χανίων
Το κτίριο κατασκευάστηκε γύρω στο 1880 στην πλατεία Χαλέπας Χανίων, στον τύπο της βίλλας. Την σημερινή μορφή του την απέκτησε το 1927, όταν ο ίδιος ο Ελευθέριοςς Βενιζέλος ασχολείται προσωπικά με την ριζική ανακαίνιση του σπιτιού. Τότε καταργήθηκε το εξωτερικό μεσημβρινό κλιμακοστάσιο που υπήρχε παλιότερα και στη θέση του κατασκευάστηκε ανοικτός εξώστης στον όροφο και προστατευμένη είσοδος στο ισόγειο. Οι χώροι υποδοχής συγκεντρώθηκαν στο ισόγειο και προστέθηκε μεγάλος ανοικτός εξώστης στην κύρια όψη. Χαρακτηριστικό στοιχείο του σπιτιού απετέλεσε ο περιβάλλον χώρος του. Ο κήπος εμπρός από το κτίριο ήταν αντικείμενο ιδιαίτερης φροντίδας του ίδιου του Ε. Βενιζέλου.
Το κτίριο χαρακτηρίστηκε ως Έργο Τέχνης και ως Ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο με την απόφαση ΥΑ/1675/46079/2 - 8 - 80. Είναι ιδιοκτησία της οικογένειας Βενιζέλου.
Ανακαινίστηκε στα 1927 από τον ίδιο τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Η τελευταία επέμβαση έγινε το 1957 από τον εργολάβο πολ. μηχανικό Γεώργιο Μελάκη και αφορούσε κυρίως στη βελτίωση των εσωτερικών χώρων του σπιτιού και των διαφόρων εγκαταστάσεων.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, η οποία περιλαμβάνει και φωτογραφία.
Το μέγαρο της ομώνυμης Βενετοκρητικής οικογένειας, σώζεται στην πάροδο Θεοφάνους. Από το εντυπωσιακό συγκρότημα των Renier σώζεται σήμερα το μεγαλύτερο μέρος αλλοιωμένο από επεμβάσεις. Επάνω από το τοξωτό θύρωμα του διαβατικού σώζεται η επιγραφή: MULTA TYLIT, FECITQUE ET STUDVIT DULCES/ PATER, SVDAVIT ET ALSIT, SEMPER REQUIES CERENAT. CDC VIII. IDI. B. IAN. ( Πολλά έφερε, έκαμε και μελέτησε ο γλυκός πατέρας, κοπίασε και ίδρωσε. Ας τον σκεπάζει αιώνια γαλήνη 1608. Ειδοί Ιανουαρίου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Χανίων
Το κτίριο που στέγαζε τη Γαλλική Πρεσβεία στα τελευταία χρόνια της τουρκικής κατοχής και επί Κρητικής Πολιτείας, κτίστηκε από τον Μηχανικό Λεωνίδα Λυγκούνη για κατοικία του υιού του. Τελικά όμως δόθηκε ως προίκα στην κόρη του Ερασμία η οποία και παντρεύτηκε τον πρόξενο της Γαλλίας Μπλάν. Από τότε το κτίριο στέγαζε τη Γαλλική Πρεσβεία. Το κτίριο σήμερα είναι στην ιδιοκτησία του Πολυτεχνείου Κρήτης, το οποίο στον όροφο έχει διαμορφώσει αίθουσα συνεδριάσεων.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Χανίων
Έξοχο παράδειγμα νεοκλασσικής αρχιτεκτονικής όπως αυτή εφαρμόστηκε τις τελευταίες δεκαετίες της τουρκοκρατίας. Κατασκευάστηκε στο προάστειο της Χαλέπας και είναι από τα σημαντικότερα κτίσματα των Χανίων. Κτισμένο στον τύπο της βίλας, το κτίριο διακρίνεται για την κομψότητα, την ισορροπία των όγκων του και την λιτότητα των μορφών του. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν η διαμόρφωση της κύριας εισόδου, που ανοίγεται στην αυλή, με την μαρμάρινη σκάλα και το προστώο, καθώς και ο εσωτερικός διάκοσμος του κτίσματος.
Κτίστηκε γύρω στο 1860. Από το 1865 υπήρξε το επίκεντρο κάθε κοινωνικής και φιλανθρωπικής κίνησης στην Κρήτη, στα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας και εκείνα της Αρμοστίας στο νησί. Έχει κηρυχθεί διατηρητέο μνημείο. Σήμερα δεν χρησιμοποιείται.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, η οποία περιλαμβάνει και φωτογραφία.
Η περιοχή της Χαλέπας κερδίζει τον επισκέπτη με τα πολλά ενδιαφέροντα κτίρια της. Ανάμεσα σ' αυτά συγκαταλέγονται η κατοικία του φημισμένου Πρωθυπουργού της Ελλάδας Ελευθέριου Βενιζέλου, το σπίτι του Πρώτου Κυβερνήτη της Κρήτης, η κτισμένη με Ρωσική αρχιτεκτονική εκκλησία της Αγίας Μαγδαληνής στην οδό Δαγκλή, η Γαλλική Σχολή που πρώτα ήταν γυναικείο μοναστήρι και σήμερα είναι ένα από τα κτίρια του Πολυτεχνείου Κρήτης, και τα Ταμπακαριά όπου βρίσκονται οι παραδοσιακές βιοτεχνίες κατεργασίας δέρματος πάνω στην παραλία.
Το κείμενο παρατίθεται τον Νοέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Crete TOURnet
Πολλά σημεία της πόλης έχουν μια εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα τη νύχτα. Η ζωή μέσα στα Βενετικά τείχη της Παλιάς Πόλης αρχίζει μετά το ηλιοβασίλεμα, ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Αν είναι δυνατό κάντε μια βόλτα στα σοκάκια της κατά τη διάρκεια του απογεύματος. Μόνο το Αρχαιολογικό και το Ναυτικό Μουσείο δεν είναι ανοιχτά τη νύχτα. Η αγορά της Πόλης είναι ανοιχτή τα απογεύματα της Πέμπτης και της Παρασκευής.
Το κείμενο παρατίθεται τον Νοέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Crete TOURnet
Η περιοχή αυτή ονομάζεται Σπλάντζια και ξεκινά από την πλατεία 1821 και καταλήγει στον προμαχώνα της Αγίας Λουκίας. Είναι γεμάτη από γραφικά δρομάκια και ίσως να αποτελεί την πιο ενδιαφέρουσα κι ευχάριστη περιοχή της πόλης κυρίως γιατί δεν έχει αξιοποιηθεί ακόμα τουριστικά. Αξίζει να την επισκεφθείτε κατά τις απογευματινές ώρες. Πολλοί Βενετοί στρατιώτες κατά τη διάρκεια της Βενετοκρατίας έζησαν στην γειτονιά της Σπλάντζιας. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, Τούρκοι κατοικούσαν στην περιοχή.
Το κείμενο παρατίθεται τον Νοέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Crete TOURnet
Μετά την κατάληψη της πόλης των Χανίων από τους Τούρκους (1645) διαμορφώνεται μια νέα κατάσταση. Οι Τούρκοι ζουν κυρίως στις ανατολικές συνοικίες Καστέλι και Σπλάντζια, ενώ οι Χριστιανοί έχουν τις κατοικίες τους κυρίως στη συνοικία Τοπανάς, στα δυτικά της πόλης που πήρε το όνομα της από τη βενετσιάνικη πυριτιδαποθήκη (τουρκικά Top-Hane) στην αρχή της οδού Θεοτοκοπούλου. Η Εβραϊκή συνοικία των Χανίων βρισκόταν στ ΒΔ της πόλεως, πίσω από το λιμάνι. Κεντρικός δρόμος τους ήταν η σημερινή οδός Κονδυλάκη όπου υπήρχαν τα σπίτια των επιφανών Εβραίων. Σε πάροδο της οδού Κονδυλάκη σώζεται η Συναγωγή του Kehal Hayyim. Ο Gerola στηριγμένος στο χάρτη του Coronelli ταυτίζει την Συναγωγή αυτή με την εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης και δέχεται ότι έγινε Συναγωγή σε δεύτερη χρήση. Το κτίριο είναι μονόκλιτο θολωτό, και στα νότια έχει δύο μικρούς χώρους που συνδέονται με την Εβραϊκή τελετουργία. Ολοι οι Εβραίοι των Χανίων εξοντώθηκαν στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο όταν το πλοίο όπου είχαν επιβιβαστεί βυθίστηκε στα ανοιχτά των Χανίων από τους Γερμανούς.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Χανίων
Η περιοχή Καστέλι βρίσκεται στο λόφο βορειοανατολικά της Πλατείας Συντριβανιού. Υπάρχουν πολλά ερείπια Μινωικής προέλευσης που σύμφωνα με μερικούς αρχαιολόγους μαρτυρούν την ύπαρξη της αρχαίας μινωικής πόλης Κυδωνίας. Οι Βενετοί οχύρωσαν το Καστέλι που αποτελούσε το κέντρο της πόλης τους, ενώ στην ίδια περιοχή ήταν κτισμένος ο καθεδρικός ναός καθώς και πολλά σπίτια Ευγενών (Palazzos). Οι Βενετοί ξανάχτισαν τα υπάρχοντα τείχη.
Το κείμενο παρατίθεται τον Νοέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Crete TOURnet
Η Πλατεία 1821 ήταν για τους Τούρκους ένα μέρος συγκέντρωσης όπως ήταν για τους Χριστιανούς το Σιντριβάνι. Κάτω από την πλατεία βρέθηκαν με ανασκαφές ένα τούρκικο λουτρό και μια Ενετική δεξαμενή νερού, τέτοιας χωρητικότητας ώστε να καλύπτει την πόλη για έξι μήνες. Η δεξαμενή αχρηστεύτηκε μετά από τους σεισμούς του 1595 που άλλαξαν την ροή του ποταμιού που την τροφοδοτούσε. Πιθανότατα η εκκλησία του San Rocco να ήταν χτισμένη σε αυτό το σημείο. Στην πλατεία υπάρχει μια πλάκα στη μνήμη στου Επισκόπου Μελχισεδέκ, τον οποίο οι Τούρκοι κρέμασαν σ' ένα πλάτανο το 1821 φοβούμενοι πιθανή εξέγερση.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Χανίων
Στο τέλος της οδού Χάληδων υπάρχει η πλατεία Ελευθερίου Βενιζέλου η οποία λεγόταν "Συντριβανίου" από ένα μικρό μαρμάρινο αναβρυτήριο, διακοσμημένο με λεοντοκεφαλές και οικόσημα της ενετοκρατίας. Το αναβρυτήριο αυτό βρίσκεται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων. Η μορφή της σημερινής πλατείας διαφέρει από την παλαιά η οποία ήταν κλεισμένη από οικοδομές. Στις δύο άκρες της πλατείας υπήρχαν: η "Πόρτα Κολόμπο" δυτικά και η "Πόρτα ντε Κάπ" ανατολικά. Η βόρεια πλευρά της πλατείας καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1932. Σήμερα στη νότιο δυτική γωνία υπάρχει το παλιό Δημαρχείο, ενώ στην απέναντι διατηρείται ένας από τους πύργους του Βυζαντινού τείχους μετασκευασμένος σε κατοικία.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Χανίων
Στο τέλος της Οδού Χάληδων, φτάνετε στην Πλατεία Συντριβανιού. Κάποτε υπήρχε ένα συντριβάνι εδώ, που σήμερα βρίσκεται στον κήπο του Μουσείου. Καθώς μπαίνετε στην πλατεία, βλέπετε ευθεία μπροστά σας ένα Βενετικό κτίριο, το Ξενοδοχείο Παλάτσο που έχει μια εξωτερική σκάλα κάτω από τη οποία βρίσκεται ένα συντριβάνι. Κατά μήκος της πλατείας στα δεξιά υπάρχει ένα μεγάλο τριώροφο σπίτι του δέκατου έκτου αιώνα. Αυτό το κτίριο υπήρξε Νοσοκομείο, Ναυαρχείο και Δημαρχείο και σήμερα ανακαινισμένο πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ως ξενοδοχείο. Εκατό μέτρα σχεδόν από το συντριβάνι βρίσκεται μια χαρακτηριστική Βενετική σκάλα κάτω από την οποία υπάρχουν τα ερείπια ενός συντριβανιού.
Το κείμενο παρατίθεται τον Νοέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
Η πλατεία 1866 αποτελεί σημείο αναφοράς για την πόλη των Χανίων. Στην πλατεία αυτή μπορούμε να παρατηρήσουμε τα αγάλματα τοπικών ηρώων διαφόρων πολέμων, καθώς επίσης και μια Τούρκικη κρήνη. Στην βορειοδυτική γωνιά της πλατείας, δίπλα στα ξενοδοχεία Σαμαριά και Ομαλός βρίσκεται ο μεγάλος σταθμός λεωφορείων (ΚΤΕΛ) που διαθέτει η πόλη. Λεωφορεία φεύγουν συχνά από εδώ με δρομολόγια προς το Ηράκλειο, το Ρέθυμνο, το Καστέλλι, τον Ομαλό και το Φαράγγι της Σαμαριάς ή προς τα άλλα χωριά του νομού Χανίων. Στο σταθμό βρίκεται και γραφείο πληροφοριών.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Χανίων
Η σύγχρονη πόλη των Χανίων έχει μερικά πολύ ενδιαφέροντα μέρη. Ένα απ' αυτά είναι ο Δημοτικός Κήπος που σχεδιάστηκε το 1870 από ένα Τούρκο Πασά σύμφωνα με το πρότυπο ενός τυπικού Ευρωπαϊκού Κήπου. Βρίσκεται στο κέντρο της πόλης ανάμεσα στις οδούς Δημοκρατίας και Τζανακάκη και περιέχει ένα μικρό ζωολογικό κήπο, μια καφετέρια, ένα θερινό σινεμά και το Ρολόι της πόλης στη βόρεια γωνία του.
Το κείμενο παρατίθεται τον Νοέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
Η εξέλιξη της πολεμικής τέχνης με την ανακάλυψη της πυρίτιδας και η εξάπλωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, ήταν οι κύριοι λόγοι που ανάγκασαν τους Ενετούς να προχωρήσουν σε νέα οχυρωματικά έργα στην πόλη των Χανίων αλλά και σε κοντινά στρατηγικά σημεία με αυτήν. Το σχεδιασμό των νέων τειχών ανέλαβε ο Βερονέζος μηχανικός Michele Sammichieli, ο οποίος επέβλεπε την κατασκευή τους από το 1538. Στο τείχος δόθηκε τετράγωνο σχήμα και κάθε μια από τις τέσσερις γωνίες του ενισχύθηκε με ένα καρδιόσχημο προμαχώνα. Εξωτερικά γύρω από το τείχος σκάφτηκε τάφρος. Στα τείχη υπήρχαν τρεις πόρτες: η Porta Retimiotta που ήταν η κεντρική πύλη, η Porta Sabbionara στα ανατολικά και μια μικρή στον προμαχώνα San Salvatore. Οι οχυρώσεις των Χανίων έγιναν κυρίως από τοπικούς πόρους και με υποχρεωτικές αγγαρείες των χωρικών.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Χανίων
Η παλιά πόλη περικυκλώνεται από τα γραφικά Βενετσιάνικα τείχη. Η περιοχή αυτή με τα στενά σοκάκια και τα θαυμάσια Βενετικά και Τουρκικά κτίρια χωρίζεται σε πέντε περιοχές: το Καστέλι, που βρίσκεται στο λόφο πάνω από το λιμάνι, τα Σκαλάκια, που καλύπτουν το κέντρο γύρω από την αγορά, τη Σπλάντζια, στα νότια της πόλης και την Εβραϊκή και τον Τοπανά, που βρίσκονται πίσω από το Φιρκά, στο λιμάνι. Το δέκατο τρίτο αιώνα οι Γενοβέζοι, παραδοσιακοί εχθροί των Βενετών, κέρδισαν την υποστήριξη του τοπικού πληθυσμού και πολιόρκησαν την πόλη. Είκοσι χρόνια αργότερα οι Βενετοί ξανακέρδισαν τον έλεγχο της πόλης, αλλάζοντας το όνομά της σε La Canea. Γρήγορα ενίσχυσαν την άμυνα της πόλης, χτίζοντας τα τείχη της σε δύο στάδια, κατά τη διάρκεια του δέκατου τέταρτου και του δέκατου έκτου αιώνα. Παρά τις ισχυρές αυτές οχυρώσεις, η πόλη έπεσε στα χέρια των Τούρκων εισβολέων το 1645, μετά από πολιορκία δύο μηνών.
Το κείμενο παρατίθεται τον Νοέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
Ο λιμενοβραχίονας είναι θεμελιωμένος πάνω σε μια σειρά υφάλους που έκαναν το λιμάνι απροσπέλαστο στα πλοία. Στο κέντρο περίπου του λιμενοβραχίονα υπάρχει ο προμαχώνας του Αγίου Νικολάου του Μώλου από το μονόχωρο ναό που υπάρχει εκεί. Ο προμαχώνας κάλυπτε τη μεγάλη απόσταση μέχρι την είσοδο του λιμανιού, την οποία και προστάτευε σε συνδυασμό με το Φρούριο Φιρκά.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Χανίων
Ο Προμαχώνας San Salvatore βρίσκεται στη βόρειο - δυτική γωνία των ενετικών οχυρώσεων, ο οποίος πήρε το όνομα από το ναό και τη Μονή του San Salvatore που σώζεται στην περιοχή. Επάνω από τον προμαχώνα υπάρχει ο ομώνυμος τετράπλευρος επιπρομαχώνας που κάλυπτε μαζί με το Φρούριο Φιρκά την περιοχή της θάλασσας και ένα τμήμα της δυτικής πλευράς των οχυρώσεων.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Χανίων
Ο Προμαχώνας Sabbionara ( της άμμου), διατηρεί μέχρι σήμερα το ανάλογο τουρκικό όνομα Κουμ - Καπί (Kum Kapisi =Πόρτα της Αμμου), βρίσκεται στη βορειοανατολική γωνιά των ενετικών οχυρώσεων και είναι εξολοκλήρου κτισμένος μέσα στη θάλασσα. Στο μέτωπο του προμαχώνα σώζεται κυκλικό έμβλημα με το λιοντάρι του Αγίου Μάρκου και οικόσημα. Η πύλη είναι η μοναδική που σώζεται σήμερα, τροποποιημένη ως προς την εξωτερική της όψη στα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Χανίων
Ο προμαχώνας αυτός καλύπτει τη νότιο-δυτική γωνιά των ενετικών οχυρώσεων και πήρε το όνομα του από την ομώνυμη ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Δημητρίου που υπήρχε στην περιοχή "Κρύο Βρυσάλι". Ο ομώνυμος κυκλικός επιπρομαχώνας, διατηρείται εξολοκλήρου με αρκετές ανακατασκευές στην κορυφή του οποίου αποκαλύφθηκε μετά από ανασκαφική έρευνα το parapetto και οι κανονιοθυρίδες. Η 13η εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων πραγματοποίησε την αποκατάσταση του επιπρομαχώνα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Χανίων
Ο προμαχώνας Santa Lucia βρίσκεται στην νοτιοανατολική γωνιά των ενετικών οχυρώσεων, και πήρε το όνομα του από την ορθόδοξη εκκλησία της Αγίας Φωτεινής (Lucia), που βρισκόταν στη σημερινή οδό Μίνωος. Το 1568 κατασκευάστηκε ο επιπρομαχώνας της Santa Lucia, του οποίου ένα μέρος σώζεται στην οδό Μίνωος. Μεγάλο τμήμα του προμαχώνα έχει καταχωθεί στη δεκαετία του 1930 κάτω από την οδό Νικηφόρου Φωκά & Κύπρου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Χανίων
Οι Βενετοί οχύρωσαν το Καστέλι που αποτελούσε το κέντρο της πόλης τους. Οι Βενετοί ξανάχτισαν τα υπάρχοντα τείχη και δημιούργησαν την Κεντρική Είσοδο (Κόρσο), στο σημείο που βρίσκεται σήμερα η οδός Κανεβάρο, που πήγαινε από την ανατολική στη δυτική είσοδο (Πόρτα Κολόμπο) του Καστελιού. Οι βομβαρδισμοί του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου κατέστρεψαν και τις δύο εισόδους. Υπήρχαν άλλες δυο είσοδοι από τις οποίες η μία βρίσκεται στη βορειοκεντρική πλευρά δίπλα στο Μεγάλο Οπλοστάσιο. Σ' αυτό το ροζ κτίριο σήμερα στεγάζονται τα γραφεία του Πολυτεχνείου Κρήτης. Η νότια Είσοδος στην Οδό Κατρέ φαίνεται ακόμα. Στην οδό Σήφακα μπορείτε να θαυμάσετε τις δευτερεύουσες πόρτες του Καστελιού στην οδό Κατρέ και τα εσωτερικά μέρη του τείχους με τις στήλες και τις πέτρες των Ελληνορωμαϊκών κατασκευών, που συνδύασαν αρμονικά οι Βενετοί όταν ξανάχτισαν το τείχος.
Το κείμενο παρατίθεται τον Νοέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
Οι ντόπιοι την αποκαλούν "Καινούρια Πόρτα". Οι Βενετοί την έλεγαν "Πόρτα του Ιησού". Υπάρχει μία πλάκα στο μέσο της πόρτας με χρονολογία κατασκευής το 1587 και το όνομα του κυβερνήτη, Ιωάννη Μοσένιγκο (Zuane Mocenigo). Απ' αυτή την πύλη μπορείτε να φτάσετε στις επαρχίες Πεδιάδος, Βιάννου και Μονοφατσίου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Νοέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
Από τον αρχικό ενετικό φάρο που υπήρχε στην είσοδο του λιμανιού, σώζεται σήμερα μόνο η βάση του κτισμένη από τον ίδιο με τα τείχη ψαμμόλιθο. Ο φάρος που υπάρχει σήμερα είναι η ανακατασκευή της περιόδου της Αιγυπτιοκρατίας (1821-1841), είναι διαφορετικός από τον αρχικό και θυμίζει περισσότερο μιναρέ και ως προς τη μορφή του, και ως προς την εσωτερική πέτρινη σκάλα που οδηγεί στο μπαλκόνι με το γυάλινο πυργίσκο.
Το κείμενο παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2002 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Χανίων
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
