Πληροφορίες τοπωνυμίου

Ορος Οχη

ΟΧΗ (Βουνό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
  Στο βουνό Οχη υπάρχουν μοναδικοί γεωλογικοί σχηματισμοί (γκρεμοί, σπήλαια, φυσικά γλυπτά) και ένα σύστημα δεκάδων πηγών, ρυακιών, χειμάρρων και ρεμάτων. Τα επιφανειακά νερά είναι σε ασυνήθιστη αφθονία για αιγαιοπελαγίτικο περιβάλλον. Η Οχη θα μπορούσε να ονομάζεται το "βουνό των πηγών". Ψηλά στην ανατολική πλευρά της σώζεται το τελευταίο αμιγές καστανόδασος της νότιας Εύβοιας. Οι υπεραιωνόβιες καστανιές του καστανόλογγου είναι απομεινάρια των μεγάλων δασών που κάποτε σκέπαζαν την Οχη. Πάνω από αυτή την όαση, σαν φυσικά οχυρά, δεσπόζουν οι κορυφές του βουνού. Στα δυσπρόσιτα βράχια φυτρώνουν πολλά ενδημικά είδη φυτών και σπάνια δασικά δέντρα και θάμνοι, όπως τα μαύρα έλατα και το αρκουδοπούρναρο. Η περιοχή φιλοξενεί ορεινά είδη πουλιών που δε φωλιάζουν αλλού στη νότια Εύβοια. Μέσα σ' αυτό το μοναδικό τοπίο βρίσκεται το Δρακόσπιτο της Οχης και η παλιά εκκλησία του προφήτη Ηλία, στην ψηλότερη κορυφή της Οχης.
  Στην Οχη υπάρχουν μοναδικοί φυσικοί ανθώνες με Παιώνιες και τον ενδημικό πανσέ της Ευβοίας. Επίσης αναφέρεται σαν μία "Σημαντική Περιοχή Πουλιών", από το Birdlife International.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (1999) της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ευβοίας.

Ριζόκαστρο - Αλιβέρι

ΑΛΙΒΕΡΙ (Κωμόπολη) ΕΥΒΟΙΑ
  Σ’ ένα βραχώδες ύψωμα, νότια του Αλιβερίου, σε περίοπτη και οχυρή θέση, δεσπόζει το παλιότερο, ίσως, από τα φράγκικα κάστρα της Εύβοιας.
  Δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία για τη μεσαιωνική ιστορία του κάστρου. Οι ανεπαρκείς γνώσεις γέννησαν το θρύλο ότι στο Ριζόκαστρο είναι κρυμμένο το χρυσό σύμβολο των Φράγκων και όποιος το βρει θα έχει μεγάλη και καλή τύχη.
  Το καλοκαίρι του 1923 το Ριζόκαστρο το κατέλαβαν οι Έλληνες, με διοικητή τον Κριεζώτη, ενώ το Νοέμβριο του 1823 το βομβάρδισαν οι Τούρκοι και τελικά το επανέκτησαν.
  Σώζονται τα ισχυρά τείχη του περίβολου, με καλύτερα διατηρημένη τη βόρεια πλευρά. Στο εσωτερικό διακρίνονται τα επιβλητικά ερείπια ενός ψηλού τετράπλευρου πύργου. Υπάρχουν, ακόμα, ερείπια άλλων κτιρίων, για ποικίλες χρήσεις της φρουράς, καθώς και εγκαταστάσεις για την αποθήκευση νερού (στέρνες).
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (1997) της Νομαρχίας Εύβοιας.

Κάστρο Ποτίρι

ΑΥΛΩΝΑΡΙ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
  Σε βραχώδες κωνοειδές βουνό στα νοτιοδυτικά του όρους Οκτωνιά, στη μέση Αυλωναρίου-Αχλαδερής, σε θέση δεσπόζουσα, στέκεται το βυζαντινό και φραγκικό φρούριο να ατενίζει την Αττική και την απεραντοσύνη του Αιγαίου.
  Το κάστρο κτίστηκε στα Βυζαντινά χρόνια και διατηρήθηκε μέχρι την Τουρκοκρατία, οπότε εγκαταλείφθηκε και όπως φαίνεται δεν χρησιμοποιήθηκε ξανά ποτέ. Σήμερα σώζονται τείχη, ερείπια δεξαμενών, τοίχοι σπιτιών, το εξωτερικό τείχος του κάστρου σε πολλά μέρη και σε αρκετό ύψος, καθώς και ένας τοίχος μισογκρεμισμένου πύργου στην ανατολική πλευρά.
  Η ανάβαση προς το κάστρο είναι κουραστική και δύσκολη, εξαιτίας του βραχώδους εδάφους και της έλλειψης δρόμου, αλλά ο επισκέπτης αποζημιώνεται από τη μαγευτική θέα.
  Μέσα στο κάστρο σώζεται η εκκλησία της Παναγίας, βυζαντινή, που ερημώθηκε κατά τη Φραγκοκρατία και μετατράπηκε σε κάστρο από τους Φράγκους.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάρτιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (1999) του Δήμου Αυλώνος.

Κούππα

ΒΡΥΣΗ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
  Το κάστρο Κούππα βρίσκεται σε μια βραχώδη ράχη στην ανατολική πλευρά της οροσειράς της Δίρφεως νοτιοανατολικά του χωριού Βρύση. Η αγροτική ονομασία του όρους είναι ακόμη και σήμερα Κούπα. Η τοποθεσία ήταν ήδη από την αρχαία εποχή κατοικημένη. Η κατασκευή των μεσαιωνικών κτισμάτων βοηθήθηκε σε μεγάλο βαθμό από το υπάρχον αρχαίο οικοδομικό υλικό.
  Τα υπολείμματά τους είναι και σήμερα ορατά. Κοντά στη νεότερη εκκλησία της Ευαγγελιστρίας στο πρώην επίπεδο του κάστρου, βρίσκεται ένα Αγίασμα, το οποίο έχει τη μορφή σπηλαίου και φέρει ίχνη αρχαίας μεσαιωνικής οικοδομικής δραστηριότητας. Το Αγίασμα αυτό χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα ως παρεκκλήσι.
  Υπάρχουν ακόμη τα ερείπια του κεντρικού πύργου στο ψηλότερο σημείο του βραχώδους επιπέδου που χωρίζεται από το υπόλοιπο τμήμα του κάστρου μέσω μιας φαρδιάς σχισμής του βράχου. Σαν κάστρο καταφύγιο της περιοχής κατεστράφη και ανοικοδομήθηκε η Κούππα επανειλημμένα. Ετσι την κατέλαβε το 1269 ο Λικάριος και όρισε την ανανέωση και επέκταση των οχυρώσεων.
  Μετά την ανακατάληψη από τους Βυζαντινούς κατεστράφη εκ νέου και στην αρχή του 15ου αιώνα, ενόψει των τουρκικών επιδρομών επανοικοδομήθηκε. Το έτος 1470 το κάστρο καταστράφηκε πριν την κατάληψη του Νεγκροπόντε.
  Κατά την παράδοση κατακρεουργήθηκαν εκεί 3.000 Χριστιανοί από τους Τούρκους και ονομάστηκε "Χιλιαδού", εξαιτίας των θανάτων. Ο θρύλος τους θέλει να γκρεμίστηκαν στην κοιλάδα όταν οι Τούρκοι (κατόπιν προδοσίας) έκοψαν τη "γέφυρα" από υφαντό πανί που ένωνε το ένα άκρο του βουνού με το άλλο, στην προσπάθειά τους να γλιτώσουν τη σφαγή.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Μάιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του δήμου Κονιστρών.

Φυλάγρα

ΓΙΑΝΝΙΤΣΙ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
  Φυλάγρα αρχαίο φρούριο.Οχυρός λόφος 2 χιλ. Β.Α. του χωριού Γιαννίτσι. Δεσπόζει στη μικρή παραλία, ένα φρούριο απόκοσμο δυσπρόσιτο με άπειρους θρύλους και παραδόσεις που από στόμα σε στόμα φτάνουν μέχρι τις μέρες μας, για κρυμμένους στη γη θησαυρούς, για υπόγεια μυστική σήραγγα που οδηγεί στη θάλασσα κ.α.
   Το φρούριο που προστάτευε το φυσικό λιμάνι των αρχαίων Κοίλων που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις υπήρχε στην περιοχή της σημερινής Λιμιώνας όταν η θάλασσα πριν μπαζωθεί απο το ποτάμι προχωρούσε βαθιά πολύ πέρα. Ένα φρούριο που έλεγχε την ανοικτή θάλασσα του Αιγαίου και τις ναυτικές διαδρομές προς την Μικρά Ασία, αλλά και το πέρασμα ανάμεσα στον Καβοντόρο και την Ανδρο.Η οχύρωση του μεγαλύτερου μέρους της δυτικής πλευράς του κάστρου, εξασφαλίζεται από τεράστιους γκρεμούς που βλέποντάς τους σου προκαλούν ίλιγγο. Πρόκειται για σπουδαία φυσική οχύρωση με μια ομορφιά άγρια, ανεπανάληπτη.
  Το αρχαίο κάστρο της φυλάγρας χρησιμοποιήθηκε και στο μεσαίωνα. Ο Καταλανός ιστορικός Αντώνιος Ρούβιο Λιούκ σε μελέτη του για τα καταλανικά φρούρια στην Ελλάδα γράφει:
  Αλλο ισχυρό φρούριο που κατείχαν οι Καταλανοί (Ισπανοί) στην Εύβοια ήταν της Φυλάγρας. Στις 11 Μαϊου 1321 μετά από διαμάχη, υπογράφτηκε συμφωνία - ανακωχή ανάμεσα στους Ενετούς με τον τότε Βάϊλο της Ευβοίας και τους Καταλανούς ο μεν Αλφόνσος Φρειδερίκος υποχρεώθηκε να καταστρέψει τα τείχη του κάστρου της Φυλάγρας και να μην χτίσει άλλο κάστρο στήν περιφέρεια Καρύστου, οι δε Βενατσιάνοι να μην χτίσουν άλλο κάστρο ανάμεσα στα Αρμενα και την Κάρυστο. Είναι φανερό πως ότι σώζεται μέχρι σήμερα είναι ό,τι απόμεινε μετά το γκρέμισμα.

Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Μαρμαρίου

• http://www.marmari.gr/istoria.htm

Κάστρο παραλίας Καρύστου - Μπούρτζι

ΚΑΡΥΣΤΟΣ (Πόλη) ΕΥΒΟΙΑ
  Στην παραλία της Καρύστου, κοντά στο λιμάνι, βρίσκεται το Μπούρτζι, ένα μικρό βενετικό κάστρο, που χτίστηκε το 15ο αι. με σκοπό να προστατεύει το λιμάνι και τα πλοία που ζητούσαν καταφύγιο εκεί.
  Το κάστρο αυτό είναι συνδεδεμένο με μία αιματηρή σελίδα της ιστορίας του Βενετοτουρκικού πολέμου (17ος αι.). Έλληνες σύμμαχοι των Βενετών είχαν καταλάβει το κάστρο, αποκλείστηκαν όμως σ’ αυτό, από πολυάριθμο τουρκικό στρατό και όταν, μετά την αποχώρηση των Βενετών, παραδόθηκαν, πολλοί από αυτούς αποκεφαλίστηκαν επί τόπου.
  Έχει σχήμα εξάγωνο ακανόνιστο. Το μεγαλύτερο τμήμα των τοίχων του είναι επιχρισμένο με κονίαμα, για να προστατεύεται από την αλμύρα της θάλασσας. Η πύλη του είναι χαμηλή, για να είναι περισσότερο ανθεκτική, τοξωτή και δίφυλλη. Κοντά στην πύλη, ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει ένα μεγάλο μαρμάρινο γλυπτό, μάλλον της Ρωμαϊκής εποχής, που εντοιχίστηκε εκεί για να διακοσμήσει τη λιτή και αυστηρή όψη του κάστρου.
  Το κάστρο είναι διώροφο και έχει εσωτερική αυλή, παγίδα θανάτου για τους εχθρούς που κατόρθωναν να εισβάλουν εκεί.
  Τέλος, ιστορίες των ντόπιων μιλάνε για σήραγγα, που ξεκινούσε από το κάστρο και κατέληγε στη θέση Βρύσες, η οποία χρησίμευε ως οδός διαφυγής αλλά και για την επικοινωνία και ύδρευση του κάστρου σε περίπτωση πολιορκίας.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (1997) της Νομαρχίας Εύβοιας.

Κοκκινόκαστρο Καρύστου

  Είναι το πιο αξιόλογο μεσαιωνικό φρουριακό συγκρότημα όλης της Εύβοιας. Δεσπόζει όλης της περιοχής, πάνω σ’ ένα ύψωμα, μεταξύ των χωριών Μύλοι, Καλύβια και Γραμπιά.
  Χτίστηκε αμέσως μετά την κατάκτηση της Εύβοιας από τους Φράγκους (1204) για να στεγάσει το Ραβάνο Ντάλλε Καρτσέρι (RAVANO DALLE CARCERI). Γύρω του άρχισε σιγά σιγά να δημιουργείται μία ολόκληρη πόλη, καθώς οι κάτοικοι της περιοχής έκτιζαν τα σπίτια τους κοντά στο κάστρο, για ασφάλεια από τους πειρατές και τους κάθε είδους επιδρομείς.
  Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα άλλαξε πολλές φορές κυρίους (Βενετοί, Φράγκοι, Βυζαντινοί) και το καλοκαίρι του 1470 έπεσε στα χέρια των Τούρκων. Οι Τούρκοι, λίγο πριν την επανάσταση του ’21, τείχισαν την πόλη, που απλωνόταν γύρω από το κάστρο.
  Κατά τη διάρκεια της επανάστασης έγιναν εκεί πολλές αιματηρές μάχες. Μετά την απελευθέρωση η πόλη σιγά σιγά εγκαταλείφθηκε και ερημώθηκε, καθώς οι Καρυστινοί αναζήτησαν διέξοδο προς τη θάλασσα.
  Από την ιστορική καστροπολιτεία της Καρύστου σήμερα σώζονται οι βάσεις μόν μερικών πύργων και προμαχώνων, οι αξιόλογες θολοσκεπείς δεξαμενές της, καθώς και υπολείμματα τουρκικών λουτρών.
  Το κάστρο ονομάστηκε από τους Λατίνους CASTEL ROSSO - Κοκκινόκαστρο, εξαιτίας των λίθων, με τους οποίους έχει χτιστεί και οι οποίοι δίνουν μία παράξενη, κοκκινωπή απόχρωση στους πύργους.
  Τα τείχη του είναι ψηλά και εντυπωσιακά. Η κύρια πύλη βρίσκεται προς τα νότια και είναι εντελώς αθέατη από έξω. Δυτικά της κύριας πύλης, υψώνονται τα ερείπια ενός επιβλητικού, άλλοτε διώροφου κτιρίου, που μάλλον, ήταν η κατοικία του αφέντη του κάστρου.
  Βόρεια, ανατολικά και νότιο-δυτικά, τα τείχη καταλήγουν σε ισχυρούς προμαχώνες - πύργους, τετράγωνους, πολυγωνικούς ή κυκλικούς.
  Στη βόρεια πλευρά του κάστρου βρίσκεται το εσωτερικό φρούριο, τελευταίο σημείο άμυνας του κάστρου. Μέσα σ’ αυτό υπάρχει εκκλησία του Προφήτη Ηλία και κάτω από το δάπεδο της εκκλησίας κρύβεται η μεγάλη δεξαμενή του φρουρίου. Τέλος, κοντά στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία, σώζονται τα ερείπια μιας λιτής, μονόκλιτης εκκλησίας, κατά πάσα πιθανότητα ο Αγιος Ιωάννης των Φράγκων.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (1997) της Νομαρχίας Εύβοιας.

Castello Rosso (Κοκκινόκαστρο)

ΜΥΛΟΙ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΟΣ
Χτισμένο από τους Λομβάρδους (1205 μ.Χ), δεσπόζει σε θέση απόλυτη οχυρή, πάνω στα ερείπια της αρχαίας ακρόπολης λέγεται πως πήρε το όνομα του από το κεραμιδί χρώμα της τοιχοποιϊας του. Αποτέλεσε το μήλο της έριδος διαφόρων κατακτητών και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της πόλης. Ο ασφαλτόδρομος φθάνει κοντά στην είσοδο κάνοντας εύκολη την πρόσβαση.

Λουτρό

ΑΥΛΩΝΑΡΙ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
  Στην ομώνυμη θέση σώζεται ένα οίκημα επιχρισμένο εσωτερικά με ασβέστη και κορασάνι, που το χρησιμοποιούσαν ως πραγματικό λουτρό στα χρόνια του Βυζαντίου και της Φραγκοκρατίας. Δίπλα του ήταν η φυσική πηγή κτιστή καμαροσκέπαστη. Σύμφωνα με την παράδοση, εδώ κατέβαινε με την ακολουθία της η αρχόντισσα, η βαρωνέσσα της Φραγκοκρατίας από το κάστρο "Ποτίρι", για να κάνει το λουτρό της, γιατί πουθενά αλλού δεν υπήρχε νερό.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάρτιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (1999) του Δήμου Αυλώνος.

ΒΡΥΣΗ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
Λίγο πριν το χωριό, ένας μικρός χωμάτινος δρόμος οδηγεί στην παλιά νεροτριβιά (ο παλιός νερόμυλος του χωριού), που λειτουργεί μέχρι σήμερα. Εκεί πλένονται τα βαριά χειμωνιάτικα ρούχα κάτω από το στροβίλισμα και την πίεση του νερού, που πέφτει ορμητικά. 300 μέτρα περίπου, βρίσκεται η κεντρική πηγή ύδρευσης της περιοχής που ονομάζεται "Κολέθρα". Πανέμορφη πηγή με καταπράσινα νερά που μένει αστείρευτη χειμώνα - καλοκαίρι και που πρόσφατα διαμορφώθηκε για να καλύψει τις ανάγκες των επισκεπτών. Στην επιστροφή αξίζει να επισκεφθεί κανείς τα γραφικά ξωκκλήσια Αγία Αννα και Αγιος Γιάννης.

Το απόσπασμα παρατίθεται τον Οκτώβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Δήμου Κονιστρών

Ιστοσελίδα Δήμου Κονιστρών
• http://www.konistra.gr/Brisi.htm (4 φωτ.)

ΚΗΠΟΙ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
Η Τρυπητή που προσελκύει πολύ κόσμο για το ιαματικό νερό της.Η πηγή Μελουτάκι, της οποίας το νερό πηγάζει από μια υπόγεια στοά που δεν έχει ερευνηθεί όλη και λέγεται ότι καταλήγει στον Ενετικό Πύργο.Η Μεγάλη Βρύση, είναι η μεγαλύτερη πηγή, που αξιοποιήθηκε το 1971 και καλύπτει τις ανάγκες ύδρευσης της Κοινότητας. Λίγο έξω από το χωριό βρίσκεται η πηγή του "Κάβουρα", χωμένη μες στη βλάστηση, με διαμορφωμένους χώρους που προσφέρουν ηρεμία και ξεκούραση.

Το κείμενο παρατίθεται τον Δεκέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Δήμου Κονιστρών

Ιστοσελίδα Δήμου Κονιστρών
• http://www.konistra.gr/Kipoi.htm (6 φωτ.)

Καταβόθρα

ΜΑΝΙΚΙΑ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
Πηγή μέσα στο ελατοδάσος, 4 χλμ. από το χωριό, που καταλήγει σε ένα μεγάλο σπήλαιο, το οποίο έχει γίνει αντικείμενο ερευνών από σπηλαιολόγους.

Ιστοσελίδα Δήμου Κονιστρών
• http://www.konistra.gr/Manikia.htm (1 φωτ.)

Πύργος Αυλωναρίου

ΑΥΛΩΝΑΡΙ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
  Σήμερα μόνο τα ελικοειδή δρομάκια στο άνω μέρος της κωμόπολης, τα οποία μοιάζουν με λαβύρινθο, θυμίζουν στον επισκέπτη ότι βρίσκεται σε μια μεσαιωνική πολίχνη, η οποία θα πρέπει να ήταν ολόκληρη τειχισμένη.
  Το κυρίως κάστρο του Αυλωναρίου ήταν στο ψηλότερο σημείο του λόφου, όπου σήμερα βρίσκεται ο Ορθόδοξος Ναός του Αγίου Νικολάου. Από το σημείο αυτό ο επισκέπτης μπορεί να ατενίσει τη μικρή πεδιάδα που απλώνεται μπροστά στο λόφο. Από τις μεσαιωνικές οχυρώσεις του Αυλωναρίου, το μόνο που σώζεται σήμερα είναι ένας ψηλός τετράπλευρος πύργος με επάλξεις σχήματος "Μ" στην κορυφή του.
  Ο ρωμαλέος συμπαγής όγκος της λιθοδομής του διακρίνεται από μακριά. Η οργάνωση του αμυντικού του συστήματος είναι πανομοιότυπη με τους άλλους πύργους του νησιού. Τα παράθυρα βρίσκονται στο μεσαίο και άνω τμήμα του πύργου, ενώ το κατώτερο τμήμα έφρε μόνο θυρίδες ελαφρών όπλων. Η τοιχοδομία του είναι από ακατέργαστους λίθους με πολλά μικρά κεραμίδια στα διάκενα. Οι διαστάσεις του εξωτερικά είναι 8.10 χ 8.05 μέτρα και έχει ύψος 19 μέτρα περίπου. Στην κορυφή του σχηματίζονται επάλξεις οι οποίες είναι εφοδιασμένες με τυφεκιοθυρίδες, τα παράθυρα των ορόφων είναι τετράγωνα και εσωτερικά φέρουν τοξωτά υπέρθυρα. Η τοιχοδομία είναι ισχυρή από κοινούς λίθους και παχύ συνδετικό μείγμα.
  Ο Μεσαιωνικός Πύργος διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση.
  Θα πρέπει να τονίσουμε ότι οι Ενετοί τον χρησιμοποιούσαν ως κέντρο ενός συστήματος οπτικού τηλέγραφου και είχε ανταπόκριση με άλλους παρόμοιους πύργους.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάρτιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (1999) του Δήμου Αυλώνος.

ΚΗΠΟΙ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
Στο κέντρο του χωριού, υψώνεται ο μεγαλύτερος Ενετικός Πύργος της Εύβοιας, αλλά δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση.Στις Κοκκινοεκκλησιές, διακρίνονται θεμέλια παλαιών κτιρίων που μαζί με τα διάφορα ευρήματα (κεραμίδια, βυζαντινά νομίσματα κ.λπ.) μαρτυρούν ότι υπήρχε Βυζαντινή πόλη.

Ιστοσελίδα Δήμου Κονιστρών
• http://www.konistra.gr/Kipoi.htm (6 φωτ.)

Σπηλιά των Χαρίτων, δωρεών, ταμάτων

ΣΠΗΛΙΕΣ (Οικισμός) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
Κοντά στον οικισμό Σπηλιές υπάρχει μια τέτοια σπηλιά, της οποίας το νερό πράγματι έχει και σήμερα θέση αγιάσματος, δίνει στους πιστούς τη χάρη του, με τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Πιο κάτω υπάρχει σειρά μικρών σπηλαίων από τα οποία αναβλύζει νερό.

Ιστοσελίδα Δήμου Κονιστρών
• http://www.konistra.gr/Spilies.htm (2 φωτ.)

Φαράγγι Αγίου Δημητρίου

ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
   Ο Αγιος Δημήτριος αποτελεί ένα από τα ομορφότερα χωριά του Δήμου.Είναι χτισμένο στις πλαγιές του όρους της Όχης, στη βορειανατολική πλευρά του Μαρμαρίου και απέχει 30 λεπτά περίπου από την έδρα του Δήμου. Το χωριό, χαμένο μέσα στην βλάστηση από κάθε είδους ήρεμα και άγρια δέντρα (κερασιές, καρυδιές, βελανιδιές) έχει να παρουσιάσει στον επισκέπτη του ποικιλία δημιουργημάτων της Φύσης.Το φαράγγι του Αγίου Δημητρίου, η παραλία Σχινοδαύλεια και το βυζαντινό εκκλησάκι του 11ου αι. αποτελούν πραγματικά αξιοθέατα που θα αφήσουν στον επισκέπτη όμορφες αναμνήσεις.
Διαδρομές
Φαράγγι Αγίου Δημητρίου
   Ιδανικός τόπος για επίσκεψη και εξερεύνηση. Αποτελεί ένα από τα ομορφότερα φαράγγια της Εύβοιας με ιδιαίτερη σημασία για τα πουλιά και τα σπάνια φυτά. Ξεκινά από το χωριό του Αγίου Δημητρίου και το διασχίζουν δύο καταπληκτικά μονοπάτια. Με αφετηρία το χωριό, το ένα προχωρεί χαμηλά μέσα στο φαράγγι και καταλήγει στην πανέμορφη παραλία Σχοινοδαύλεια του Αγίου Δημητρίου ενώ το άλλο μονοπάτι προχωρεί ψηλά, απάνω από το φαράγγι και φθάνει στον οικισμό Καλέργο. Από εκεί κατηφορίζει απότομα μέχρι την παραλία Καλλιανού στο Αιγαίο.
Κορυφή Μπούμπλια
   Ένα ορεινό μονοπάτι ξεκινά από το χωριό του Αγίου Δημητρίου και καταλήγει στην δασωμένη κορυφή Μπούμπλια όπου φύονται μερικές από τις μεγαλύτερες σε ηλικία καστανιές της Όχης. Η θέα είναι μοναδική ενώ στα πόδια μας κείτεται η κοιλάδα του Αγίου Δημητρίου και όλο το φαράγγι του Δημοσάρη. Πλατάνια,δροσερά νερά,αρωματικά φυτά αφήνουν στον επισκέπτη της Λάκα Μπούκουρα (όμορφο λιβάδι) άφωνο από τη μαγεία της φύσης.

Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Μαρμαρίου

• http://www.marmari.gr/odiporiko.htm

Φαράγγι Δημοσάρη

ΚΑΛΛΙΑΝΟΣ (Χωριό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
  Το φαράγγι του Δημοσάρη βρίσκεται στο όρος Οχη. Το φαράγγι ξεκινά από την κορυφή του Γιούδα σε υψόμετρο 1386μ. μια από τις πιο επιβλητικές κορυφές της Οχη που δεσπόζει πάνω από τα βοσκοτόπια του Σαμαριού και τερματίζει στην πλευρά του Αιγαίου πελάγους, στην παραλία Καλλιανού, σε απόσταση 10χλμ.
  Στο εσωτερικό του φαραγγιού διέρχεται ένα παραδοσιακό μονοπάτι, εν μέρει λιθόστρωτο, που διασχίζει το χωριό Λενοσαίοι και συνεχίζει δίπλα από το ποτάμι, ενώ η γύρω περιοχή είναι κατάφυτη με πλατάνια, άριες και καστανιές. Παραπλεύρως και σε μικρή απόσταση υπάρχει ένα μικρότερο φαράγγι, του Αγ. Δημητρίου. Η ορχιδέα Dactylorhiza saccifera, παρότι σπανίζει στην Εύβοια, στο φαράγγι του Δημοσάρη απαντάται σε σημαντικούς πληθυσμούς. Πολλά έντομα τρέφονται με τους χυμούς των λουλουδιών της ορχιδέας. Δεκάδες είδη πουλιών φωλιάζουν μέσα στο φαράγγι. Ορισμένα είναι σπάνια στον αιγαιοπελαγίτικο χώρο. Εδώ φωλιάζουν φιδαετοί, τσιχλογέρακα, μπούφοι και νεροκότσυφες, ενώ το φθινόπωρο απαντούν τα όρνια, που στην Εύβοια απειλούνται με εξαφάνιση.
Το κείμενο παρατίθεται το Μάιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (1999) της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ευβοίας.

Φαράγγι του Δημοσάρη

ΟΧΗ (Βουνό) ΚΑΡΥΣΤΙΑ
   Μια από τις ομορφότερες πεζοπορικές διαδρομές της Ελλάδας στην καρδιά του όρους Όχης.Αποτελεί ένα από τα μοναδικού φυσικού κάλους τοπία της χώρας μας και έχει χαρακτηρισθεί ώς "Περιοχή μεγάλης οικολογικής και βιολογικής αξίας" εντεταγμένο στο δίκτυο NATURA 2000. Ξεκινά από τις πηγές του ποταμού Δημοσάρη και τερματίζει στην παραλία Καλλιανού.
Διασχίζοντας το φαράγγι
   Η πιο εύκολη διαδρομή έχει αφετηρία το διάσελο Πετροκάναλο (945μ.υψόμετρο) και μετά από 10χλμ.περίπου κατάβασης καταλήγει στην παραλία Καλλιανών.Το μονοπάτι, μέρος του οποίου είναι λιθόστροτο μεσαιωνικών χρόνων, περνά μέσα από το χωριό Λενοσαίοι,στην καρδιά του φαραγγιού, και συνεχίζει κατά μήκος πάντα του ποταμού Δημοσάρη κάτω από το πράσινο θόλο των πλατανιών μέχρι την παραλία Καλλιανών. Ανακαλύψτε τη μαγεία του ομορφότερου φαραγγιού της Εύβοιας διασχίζοντας το,και γνωρίστε τοπία αξιόλογων οικολογικά συστάδων με αιωνόβια πλατάνια, κατάφυτες ρεματιές, μικροί καταρράκτες με εντυπωσιακότερους στη θέση Σκίτα και Σκάλα, βραχώδεις εξάρσεις με μεγάλη σημασία για σπάνια, ενδημητικά φυτικά είδη και αρπακτικά πτηνά.

Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Μαρμαρίου

• http://www.marmari.gr/odiporiko.htm