Εμφανίζονται 13 τίτλοι με αναζήτηση: Αξιοθέατα στην ευρύτερη περιοχή: "ΧΑΛΚΕΙΟ Χωριό ΧΙΟΣ" .
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΥΚΟΥΣΗΣ (Χωριό) ΧΙΟΣ
Πέτρινα οικοδομήματα με διάμετρο 4-7 μέτρα και ύψους 4-6 μέτρα. Κινούνταν με την
ενέργεια του ανέμου κι εκεί άλεθαν τα σιτάρια τους οι κάτοικοι του χωριού. Σήμερα
σώζονται δύο ανεμόμυλοι στους Μύλους που είναι ιδιωτικοί. Επίσης τα ερείπια ενός
άλλου βρίσκονται στην περιοχή Κουτρουλόμυλος. Αυτός χρησιμοποιούνταν από τους
καλόγερους του μοναστηριού.
ΔΑΦΝΩΝΑΣ (Χωριό) ΧΙΟΣ
Στο έμπα του χωριού η βρύση...
Βαθιά μέσα στην καρδιά, τη σκέψη και τις αναμνήσεις μας η εικόνα της,
σε μια άλλη εποχή. Όπως εμείς οι πιο παλιοί τη γνωρίσαμε... Κι ήταν η ίδια στα
1918, ως τα μέσα της δεκαετίας το '50. Τότε που οι ανάγκες της εξέλιξης άρχισαν
να φτιάχνουν πολλά, μα και να χαλούν κάποια άλλα, που τόσο πολύ μας λείπουν σήμερα
στην πεζή εποχή που διανύουμε.
Σκαλίζοντας τις παιδικές μου αναμνήσεις θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω
εικόνες του τότε απ' τη βρύση που σταμάτησε... "να μιλεί πια", γιατί
κανείς "ε γροικά τη γλώσσα της" όπως ο καλός Δαφνούσης και φίλος, Πέτρος
Ι. Μαρτάκης πολλά χρόνια πριν προφητικά έγραψε.
Κατεβαίνοντας από την εκκλησία το κατηφορικό καλντερίμι, δίπλα στον
ποταμό (τότε ο σημερινός κεντρικός δρόμος του χωριού ήταν ο μισός και ο υπόλοιπος
χείμαρρος) πρόβαλλε μπροστά σου το χωριοπήγαδο κι η βρύση. (...) Ο δρόμος ήταν
τότε χαμηλότερα και για να μπεις στο σκεπαστό κατέβαινες μόνο ένα σκαλοπάτι στο
χαμηλό σημείο και δύο στο ψηλότερο. Στο εσωτερικό (του σκεπαστού) μικρές οι διαφορές.
Το ξύλινο λουλακιασμένο παραθυράκι αντικαταστάθηκε με σιδερένιο και το στενό πέρασμα
που υπήρχε νότια της βρύσης κλείστηκε αργότερα.
Στο εν λόγω στενό έβγαινε τότε το πέτρινο κανάλι που έριχνε το νερό
που περίσσευε στη μεγάλη λαξευμένη γούρνα με τα τρία καναλάκια υπερχείλισης. Από
κει περνούσαν τα ζώα να πιουν και να φύγουν από την άλλη πλευρά προχωρώντας στο
ανηφορικό καλντερίμι που έβγαινε στο πίσω μέρος της βρύσης.
Στα μέσα της δεκαετίας του '50 η γούρνα πετάχτηκε και έγινε η "καινούργια"
τσιμεντένια όπως περίπου είναι μέχρι σήμερα.
Την ίδια περίπου εποχή άρχισε να σκεπάζεται λίγο-λίγο ο ποταμός και
να κουτσουρεύεται το πηγάδι που σε πρώτη φάση έγινε με χαμηλό οκταγωνικό στόμιο
και καπάκι. Αργότερα, όταν αγοράστηκαν μεγαλύτερα λεωφορεία "τρίτης γενιάς"
που μερικά απ' αυτά κυκλοφορούν ακόμα, το πηγάδι "κόπηκε" ίσια με τον
δρόμο και μόνο μια μικρή τρύπα, όσο που χωρούσε την απορρόφηση μιας μηχανής άντλησης,
έμεινε. Κι αυτή κλείστηκε όταν οι υπόνομοι του χωριού έπεσαν στον σκεπασμένο πια
ποταμό και μόλυναν (και μολύνουν) όλα τα πηγάδια της περιοχής και όχι μόνο.
Η κατασκευή της νέας γούρνας είχε σαν αποτέλεσμα να γκρεμιστεί ο πέτρινος
τοίχος δίπλα στη βρύση και να γίνει καινούργιος με πλίνθους (σήμερα γίνονται επισκευές
κι ευχόμαστε να υπάρξει περισσότερος σεβασμός).
Ο άδικος θάνατος δυο νέων του χωριού έφερε κι ένα προσκυνητάρι μαρμάρινο
μπρος στη βρύση (κακώς) και το κτίσιμο της αποθήκης του Συνεταιρισμού, όπως και
του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη, εξαφάνισαν τις ροδιές που αποτελούσαν τον
φράκτη του εν λόγω αγροτεμαχίου και συμπλήρωναν το ντεκόρ. Μαζί έφυγε κι η πινακίδα
πού 'γραφε την απόσταση του χωριού από άλλα χωριά και την πόλη.
Την δεκαετία του '80, αν δεν κάνω λάθος, έγιναν κάποιες αλλαγές και
παρεμβάσεις στο πίσω μέρος της βρύσης και συντήρηση στο μπρός.
Απέναντι στη βρύση, τα καζαναριά της οικογένειας Κουτσουράδη, σήμερα
οικία Βασίλη Παπαμιχαλάκη και του Γιώργη Σ. Μαμούνα σήμερα γκαράζ Μιχ. Κουλουρούδη,
που όχι μόνο λειτουργούσε στα χρόνια εκείνα αλλά έχω γευθεί πολλές φορές την σούμα
που κατέβαινε ζεστή και μυρωδάτη.
Αυτό περίπου το τοπίο στη βρύση της εποχής εκείνης που συμπλήρωναν
οι κάτοικοι του χωριού που κάθε μέρα ερχόταν εδώ να πάρουν "τ' άγιασμα της
βρύσης".
Στάμνες, τενεκέδες, σίκλες και κάθε είδους δοχεία στην "αράδα"
περίμεναν να γεμίσουν και γύρω άντρες, γυναίκες, κορίτσια, περίμεναν την σειρά,
κεντώντας, γνέθοντας, κουτσομπολεύοντας και μαλώνοντας.
Κι από τους δρόμους γύρω έβλεπες τα κορίτσια και τις γυναίκες με τις
στάμνες στον ώμο πάνω στις διπλωμένες πετσέτες να πηγαινοέρχονται και τους άντρες
(ειδικά αυτούς που είχαν ζώα), με δυο μεγάλα δοχεία ή με δυο τενεκέδες στη μανέλα
(μακρύ ξύλο στους ώμους που κρεμάζονται οι τενεκέδες με σχοινί) να κουβαλούν το
"ζωοποιόν ύδωρ".
Σήμερα η βρύση, η βρύση μας, μένει "κάντρο ζεστό κι αγαπημένο"
(το νερό της χρησιμοποιείται μόνο για άρδευση) κι έτσι πρέπει να μείνει. Είναι
κομμάτι της ιστορίας μας.
Κείμενο: Βαγγέλης Ρουφάκης
Το
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΥΚΟΥΣΗΣ (Χωριό) ΧΙΟΣ
Στον παλαιό κώδικα του χωριού στο πρώτο φύλλο περιέχεται η διαθήκη
του Ιερομονάχου Σωφρόνιου Σέψη του έτους 1518, ο οποίος ήταν ο τελευταίος ηγούμενος
της Μονής από την οποία προήλθε το χωριό Αγιος Γεώργιος Συκούσης.
Μέχρι σήμερα κανένας δεν γνωρίζει ακριβώς πότε χτίστηκε το Μοναστήρι.
Ο Αρχιμανδρίτης Ι. Ανδρεάδης αναφέρει ότι ο Αγιος Γεώργιος ήταν πιο παλιό Μοναστήρι
από την Νέα Μονή. Την άποψή του αυτή την στηρίζει στο ότι οι Όσιοι Πατέρες Νικήτας,
Ιωσήφ και Ιωάννης εμόναζαν εκεί και μετά έφυγαν και πήγαν στο σπήλαιο των Αγίων
Πατέρων. Κατόπιν με την οικονομική βοήθεια του Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνου
Μονομάχου έχτισαν την περίφημη Νέα Μονή.
Ο Πυλώνας του μοναστηριού, τον οποίον οι κάτοικοι ονομάζουν «Σταυρό»
σώζεται ακέραιος.
Είναι αυτοτελές οικοδόμημα λιθόχτιστο, που έχει μήκος 5,30 μέτρα,
ύψος 10,50 και παρέχει την εντύπωση μεγάλης αψίδας, κάτω από την οποία σχηματίζεται
η είσοδος για το μοναστήρι. Στεγάζεται με επικλινή κεραμοσκεπή στην κορυφή της
οποίας είναι στερεωμένος σιδερένιος Σταυρός.
Στο εσωτερικό του είναι τοποθετημένη μεγάλη φορητή εικόνα του Εσταυρωμένου.
Ίσως απ' αυτόν το λόγο και ο Πυλώνας ονομάσθηκε Σταυρός.
Ο Πύργος είναι οχυρωματικό κτίσμα, για την προστασία των κατοίκων που έμεναν
στο μοναστήρι, από τους πειρατές.
Οι διαστάσεις του Πύργου είναι 6Χ10 μέτρα. Είναι κτισμένος με πέτρες
μεγάλες άξεστες και μόνο τα ακρογώνια είναι κτισμένα με πελεκητές κυβισμένες πέτρες.
Ο πρώτος όροφος είναι ισόγειος. Διατηρείται ακέραιος και καλύπτεται με θολωτή
στέγη από πλινθία. Οι πλευρές στο δεύτερο όροφο είναι ερειπωμένες και σε μέρη-μέρη
διακρίνονται τουφεκίστριες. Σήμερα ένα μέρος του είναι ερειπωμένο.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Καμποχώρων
ΒΑΒΙΛΟΙ (Χωριό) ΧΙΟΣ
Ο ναός κατασκευάστηκε στα τέλη του 12ου αιώνα. Κτήτορες του αρχικού
ναού ήταν ο Ευστάθιος Κοδράτος και η σύζυγός του Ειρήνη Δούκαινα Πεπαγωμένη που
ανήκαν στον κύκλο της αυλής της Κωνσταντινούπολης
και διακόσμησαν τον ναό με τοιχογραφίες. Διασώζεται ακόμα εντός του ναού τοιχογραφικός
διάκοσμος άλλων πέντε διαφορετικών εποχών (αρχές 14ου αι., 15ου αι., 16ου αι.,18ου
αι., και 19ου αι.) Με τον καταστροφικό σεισμό του 1881 κατέρρευσε το ημισφαιρικό
τμήμα του τρούλου του κυρίως ναού καθώς και ο τρουλίσκος του νάρθηκα, οι οποίοι
ανακατασκευάσθηκαν στην συνέχεια.
Ο ναός της Παναγίας Κρήνας ανήκει στον αρχιτεκτονικό τύπο των 'νησιώτικων'
οκταγωνικών ναών και μιμείται σε περιορισμένο μέγεθος το καθολικό της Νέας
Μονής. Αποτελείται από τον κυρίως ναό, εσωνάρθηκα και τον ερειπωμένο σήμερα
εξωνάρθηκα. Ο κυρίως ναός και ο εσωνάρθηκας είναι σύγχρονοι και κατασκευάστηκαν
στα τέλη του 12ου αιώνα, ενώ ο εξωνάρθηκας προστέθηκε πολύ αργότερα κατά τον 18ο
αιώνα. Στο μεγαλύτερο μέρος του, το εσωτερικό καλύπτεται από τοιχογραφίες του
12ου αιώνα.
Κατά το 1968 στερεώθηκε και επισκευάστηκε η στέγη, ενώ το 1983 έγιναν
στερεωτικές εργασίες στον δυτικό τοίχο του εξωνάρθηκα και επί μέρους εργασίες
στην στέγη του ναού.
Τα έτη 1988 και 1995 πραγματοποιήθηκαν διερευνητικές τομές στα θεμέλια
του ανατολικού τμήματος του ναού. Από το 1981 έως το 1984 αποτοιχίσθηκαν οι μεταγενέστερες
φάσεις τοιχογραφιών που κάλυπταν όλο το εσωτερικό και αποκαλύφθηκε η αρχική φάση
του 12ου αιώνα. Τμήμα των αποτοιχισμένων τοιχογραφιών έχει συντηρηθεί ( μερικές
εκτίθενται ), ενώ στις υπόλοιπες συνεχίζεται η συντήρηση. Ο ναός παραμένει κλειστός
για το κοινό ( ανοίγει μόνο κατά τη θερινή περίοδο ), επειδή συνεχίζονται οι εργασίες
συντήρησης στις τοιχογραφίες και πρόκειται σύντομα να αρχίσουν οι εργασίες αναστήλωσης
του κτηρίου.
Αποτοιχισμένες τοιχογραφίες δώδεκα προφητών που ανήκουν στην δεύτερη
φάση διακόσμησης βυζαντινής εποχής του ναού (14ου αιώνα) εκτίθενται στο κτίριο
περιοδικών εκθέσεων "Ιουστινιάνι"
στο Φρούριο Χίου. Ακόμη, στο Βυζαντινό
Μουσείο Χίου ( Μετζητιέ Τζαμί ) εκτίθενται αποτοιχισμένες τοιχογραφίες οι
οποίες προέρχονται από την τοιχογράφηση του ναού που έγινε το έτος 1734 από τον
ζωγράφο Μιχαήλ Χωματζά.
Ανάμεσα στις πάμπολλες εκκλησίες και τα μικρά γραφικά ξωκλήσια που
στολίζουν τους οικισμούς του Δήμου Καμποχώρων, ξεχωριστή θέση έχει ο Ναός της
Παναγίας της Κρήνας. Ανάμεσα στους οικισμούς Βαβύλων, Χαλκειούς και Ζυφιά, περιτριγυρισμένος
από ένα πανέμορφο φυσικό τοπίο από ελαιώνες και πευκόδεντρα, ο ναός αντιστέκεται
ακόμα σθεναρά στο πέρασμα του χρόνου και φέρνει ως το σήμερα την ιστορία του.
Ένας χρυσός κρίκος στην αλυσίδα της θρησκευτικής παράδοσης του νησιού. Ο αρχικός
ναός κτίσθηκε το 12ο αιώνα, ενώ ο εξωνάρθηκας προστέθηκε το 18ο αιώνα. Ως κτήτορες
του αρχικού ναού αναφέρονται ο Ευστάθιος Κοδράτος και η σύζυγός του Ειρήνη Δούκαινα
Παγωμένη, οι οποίοι ανήκαν στην αυτοκρατορική αυλή της Κωνσταντινούπολης.
Το σχήμα του ναού είναι οκταγωνικό και μοιάζει πολύ με αυτόν της Νέας
Μονής, διατηρώντας όμως τη μοναδική του αίγλη, με την ιδιόμορφη και ακανόνιστη
τοιχοποιία, που επιτρέπει στο φως του ήλιου να ζωντανεύει την εκκλησία διαφορετικά
ανάλογα με το φως της ημέρας και βέβαια τις θαυμάσιες αγιογραφίες του. Οι πρώτες
αγιογραφίες έγιναν, σύμφωνα με επιγραφή, το 1197. Υπάρχουν όμως ακόμα στο ναό
πέντε ακόμα τεχνοτροπίες αγιογραφιών διαφορετικών εποχών που διατηρούνται ως σήμερα
και που δίνουν στο επισκέπτη μια εικόνα της εξέλιξης της ζωγραφικής στη Χίο. Η
δεύτερη διακόσμηση, Βυζαντινής εποχής, έγινα κατά τα τέλη του 14ου αιώνα. Από
αυτήν έχουν διασωθεί οι εικόνες των δώδεκα Προφητών που εκτίθενται αυτή την εποχή
στο "Μουσείο Βυζαντινών Αρχαιοτήτων της Χίου". Οι τοιχογραφίες της τρίτης
εποχής, και αυτή Βυζαντινή, βρίσκονται στους τοίχους του βόρειου και του νότιου
νάρθηκα, ενώ αυτές της Μεταβυζαντινής εποχής σώζονται στα εσωράχια του Ιερού και
την πρόθεση.
Το έτος 1734 σχεδόν όλος ο ναός καλύφθηκε από αγιογραφίες του ζωγράφου
Μιχαήλ Χωματζά και μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1881 φιλοτεχνήθηκαν αυτές
του Παντοκράτορα και των Αγγέλων στον τρούλο από λαϊκούς ζωγράφους. Πριν από μερικά
χρόνια ξεκίνησαν οι εργασίες για τη συντήρηση των τοιχογραφιών και είναι αξιοσημείωτο
το γεγονός ότι οι επιστήμονες έχουν καταφέρει να ξεχωρίσουν και να σώσουν τμήματα
από όλες τις τεχνοτροπίες. Οι εργασίες συντήρησης του ναού συνεχίζονται ως σήμερα.
ΖΥΦΙΑΣ (Χωριό) ΧΙΟΣ
Χαρακτηριστικό κτίσμα είναι η βρύση του Ζυφιά, στα κτίσματα των Γενοβέζων που βρίσκονται στα νοτιοδυτικά του χωριού, η οποία στα 1939 αναστηλώθηκε από τους κατοίκους.
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΥΚΟΥΣΗΣ (Χωριό) ΧΙΟΣ
Βορειοδυτικά του χωριού και σε απόσταση 2 χμ στην τοποθεσία Μαλλόραχη,
έχει κατασκευασθεί λιμνοδεξαμενή χωρητικότητας 170.000 κ.μ νερού. Στο χώρο αυτό
κατασκευάσθηκε και ταχυδιϋλιστήριο το οποίο λειτουργεί καθημερινά δίνοντας νερό
στον Αγιο Γεώργιο, στη Βέσσα, στην Ελάτα, το Λιθί και τα στρατόπεδα της περιοχής.
Η εν λόγω λιμνοδεξαμενή έχει κατασκευασθεί σε σπάνιας ομορφιάς ορεινό τοπίο, ανάμεσα
σε καλλιέργειες και δάση. Ένας θαυμαστός βιότοπος όπου βρίσκουν καταφύγιο και
φωλιάζουν δεκάδες σπάνια και μη πουλιά. Κατά την διαδρομή στους παρακείμενους
αγροτόδρομους ακούς τα πολύβουα κελαηδίσματα των πουλιών, ανασαίνεις τον καθαρόν
αέρα και απολαμβάνεις την πυκνή βλάστηση του πευκοδάσους.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Καμποχώρων
Το χωριό του Αγίου Γεωργίου είναι χωρισμένο σε τρεις Γειτονιές, την πίσω, την
Μέση και την Κάτω Γειτονιά. Σημαδιακά είναι τα στενά σοκάκια, τα κολλημένα σπίτια
και οι ενιαίες στέγες που δημιουργούν την αίσθηση ότι πηδώντας από στέγη σε στέγη,
μπορείς να γυρίσεις όλο το χωριό. Ακόμη, τα χαμηλά σκεπαστά, κτισμένα τοξοειδώς
με μικρές πέτρες και με περίτεχνη δόμηση, δίνουν την εντύπωση του κάστρου.
ΧΑΛΚΕΙΟ (Χωριό) ΧΙΟΣ
Στο Χαλκειός υπάρχουν έντονα τα αρχιτεκτονικά στοιχεία του μεσαιωνικού
χωριού. Ήταν κτισμένο ως κάστρο - χωριό και γι' αυτό υπήρχαν τέσσερις πόρτες:
δύο στο παλιό και δύο στο νεώτερο χωριό, που και εδώ όπως και στα υπόλοιπα Καμπόχωρα,
έκλειναν τη νύχτα για να προστατεύουν τους κατοίκους από τις επιδρομές των πειρατών.
Οι πόρτες του παλιού χωριού, ή "επάνω" και η "κάτω" σώζονται
ως σήμερα και η "επάνω" επικοινωνεί με τον Πύργο. Οι άλλες δύο, η ανατολική
και η δυτική, κατεδαφίστηκαν λόγο επικινδυνότητας και βρίσκονταν η μια στο Λιβάδι
και η άλλη στο δρόμο του Αγίου Νικολάου προς το Γύρο.
Οι πολλές μικρές, γεμάτες χάρη συνοικίες του χωριού, αποτελούνται
από σπίτια κυρίως διώροφα, ενωμένα μεταξύ τους. Παλιά ήταν σκεπασμένα με "γέρματα"
(καμάρες) και με χώμα ή με "βραντάνες" (πλατιές αυλακωτές κεραμίδες).
Αλλα είχαν κωνοειδή στέγη, τετράπλευρη την λεγόμενη "τραβάνα". Τέτοιες
στέγες υπάρχουν ακόμα πολλές στο χωριό. Επίσης, στη κύρια είσοδο πολλών παλιών
σπιτιών, υπάρχουν μαρμάρινες επιγραφές με χαραγμένο το σημείο του Τίμιου Σταυρού
και την χρονολογία ανέγερσης τους. Οι περισσότερες χρονολογίες ανάγονται στο 2ο
μισό του ιθ' αιώνα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Οκτώβριο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Καμποχώρων
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΥΚΟΥΣΗΣ (Χωριό) ΧΙΟΣ
Από την ίδρυση του το χωριό του Αγίου Γεωργίου και μέχρι το1926 υπέφερε
από νερό. Για να καλυφθεί αυτή η ανάγκη οι κάτοικοι άνοιξαν πηγάδια σε διάφορα
μέρη, κοινοτικά και ιδιωτικά. Οι οξωγειτονούσοι έπαιρναν νερό από τα πηγάδια του
Κούκουμου, την Πηγάδα και τον Μελάντα. Οι μεσαγειτονούσοι από τα πηγάδια του Λάκκου,
την Φαρδειά Πηγάδα το Λαβιδόρκι κι από άλλα τα οποία καταστράφηκαν. Σήμερα σώζονται
όλα τα παραπάνω και χρησιμοποιούνται για αρδευτικές ανάγκες.
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
