Εμφανίζονται 16 τίτλοι με αναζήτηση: Αξιοθέατα στην ευρύτερη περιοχή: "ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ Πόλη ΕΒΡΟΣ" .
ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ (Πόλη) ΕΒΡΟΣ
Στα πλαίσια των εορταστικών εκδηλώσεων «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 98» του Διδυμοτείχου του τελευταίου
κάστρου της Θράκης που μας απόμεινε ελεύθερο, υψώθηκε μπροστά στο Δημαρχείο και
δίπλα στο άλλο σύμβολο, το τάμα μας την «ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΡΙΑ» η μεγαλύτερη σε
διαστάσεις σημαία που υψώθηκε ποτέ στον κόσμο.
Η σημαία έχει 17,46 μ. ύψος και 27,52 μ. μήκος, το δε εμβαδόν της είναι 480,40
τ.μ.
Η πρωτοβουλία ανήκει στο ζεύγος Χρυσοχόου, που η επιχείρησή τους κατασκεύασε τη
σημαία αυτή με τις τεράστιες διαστάσεις και στον Δήμαρχο Διδυμοτείχου κ. Ευάγγελο
Παπατσαρούχα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Διδυμοτείχου
Μεγάλων διαστάσεων ημιτελές τετράπλευρο οικοδόμημα από καλολαξευμένους
λίθους και μνημειώδη είσοδο στη δυτική πλευρά. Αντί κτιστών θόλων έχει πυραμιδοειδή
στέγη μολυβδοφύλλων σε ξύλινο σκελετό, που στηρίζεται σε τέσσερις κτιστούς πεσσούς.
Το τέμενος ιδρύθηκε επί Μωάμεθ Α' (1413-1421) κοντά στην οδό Τραϊανουπόλεως
- Αδριανουπόλεως.
΄Εχουν αντικατασταθεί τα μολυβδόφουλλα της στέγης, έχει αλλαχτεί το
πέτσωμα και έχει υποστηλωθεί ο φέρων οργανισμός εσωτερικά με μεταλλικό πύργο.
Επίσης έχουν καθαριστεί οι τοιχογραφίες.
Σήμερα χρησιμοποιείται ως χώρος φύλαξης αρχαιολογικών ευρημάτων από
την περιοχή του Διδυμότειχου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, η οποία περιλαμβάνει και φωτογραφία.
Είναι το πιο παλιό και πιο μεγάλο τζαμί στην Ευρώπη. Βρίσκεται στην "’Εξω συνοικία", εκεί που αναπτύχθηκε η τουρκική και η σύγχρονη πόλη, στη σημερινή κεντρική πλατεία. Η ανοικοδόμησή του ξεκίνησε το 1420 με εντολή του σουλτάνου Μωάμεθ Α' από τον αρχιτέκτονα Ιβάτς πασά.
Είναι κτίσμα ορθογώνιο και έχει έκταση περισσότερο από 1.000 τ.μ. Ανήκει στα νεωτερικά δείγματα της μουσουλμανικής αρχιτεκτονικής. Διαθέτει μεγάλα διάκενα στα θεμέλιά του, που του προσφέρουν αντισεισμική προστασία. Η εσωτερική διακόσμησή του περιλαμβάνει γνωμικά από το Κοράνι, λέξεις με καλλιγραφικά γράμματα και θαυμάσιες τοιχογραφίες.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Διδυμοτείχου
Πρόκειται για κτίσμα της εποχής των Παλαιολόγων. Βρίσκεται κοντά στη δεξαμενή του υδραγωγείου και σώζεται σε καλή κατάσταση. Είναι μικρός ναός, μονόχωρος, με νάρθηκα στα δυτικά. Η τοιχοδομία έχει περιορισμένα διακοσμητικά στοιχεία, κρηπιδώματα και κόγχες στην εξωτερική επιφάνεια των τοίχων.
Αγία Αικατερίνη: Πρόκειται για κτίσμα της εποχής των Παλαιολόγων. Βρίσκεται
κοντά στη δεξαμενή του υδραγωγείου και σώζεται σε καλή κατάσταση. Είναι μικρός
ναός, μονόχωρος, με νάρθηκα στα δυτικά. Η τοιχοδομία έχει περιορισμένα διακοσμητικά
στοιχεία, κρηπιδώματα και κόγχες στην εξωτερική επιφάνεια των τοίχων.
Η βραχώδης σιλουέτα ξεχωρίζει από μακριά, καθώς περιβάλλεται από τα ισχυρά του τείχη. Οδηγεί σ' αυτό, ένας κυβολιθοστρωμένος δρόμος που ξεκινά από την κεντρική πλατεία και ανηφορίζοντας ανάμεσα από παραδοσιακά κτίρια, καταλήγει στην είσοδο του "Καλέ", όπως αποκαλείται εδώ το κάστρο. Η επίσκεψη αρχίζει από τη μικρή πλατεία, που μοιάζει με φυσικό εξώστη και καταλήγει στην κορφή στρογγυλού πύργου, με το μονόγραμμα του Χριστού, που ονομάζεται "Κουλάς της Βασιλοπούλας". Κατά τον τοπικό θρύλο, από αυτό τον πύργο ρίχτηκε στο κενό και αυτοκτόνησε, η κόρη του βασιλιά, όταν οι εχθροί κατέλαβαν το κάστρο.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
ΠΥΘΙΟ (Κωμόπολη) ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ
Οχυρωματικός περίβολος του 14ου αιώνα. Βρίσκεται σε χαμηλό πρόβουνο
της ανατολικής Ροδόπης και μπροστά στην κοιλάδα του ποταμού ΄Εβρου. Λαμπρό παράδειγμα
στρατιωτικής αρχιτεκτονικής των τελευταίων βυζαντινών χρόνων. Διακρίνονται ένα
εσωτερικό και ένα εξωτερικό τμήμα. Σώζονται σχεδόν ολόκληροι οι δυο κεντρικοί
πύργοι. Ο μεγάλος τετράγωνος τετραώροφος πύργος που χρησίμευε ως κατοικία, σώζει
τους γεισίποδες του τελευταίου πλατύτερου τέταρτου ορόφου, που δεν διατηρήθηκε
ή δεν κατασκευάσθηκε. Ο μικρότερος, επίσης τετραώροφος πύργος, είχε στρατιωτικό-αμυντικό
χαρακτήρα. Ανάμεσά τους, μεγάλη τοξωτή είσοδος οδηγούσε από τον εξωτερικό στον
εσωτερικό περίβολο, από τους οποίους σώζονται τμήματα του τείχους.
Το
κάστρο κτίστηκε στις αρχές του 14ου αιώνα και χρησίμευε ως καταφύγιο και προσωπικό
"ταμείον" του αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ιωάννη ΣΤ' Καντακουζηνού. Τέτοιας μορφής
πύργοι θεωρούνται επίδραση της Δύσης στη βυζαντινή στρατιωτική αρχιτεκτονική.
Υποστηλώθηκε η πύλη με ζεύγη πολλαπλών δοκών και στερεώθηκε ο θόλος
της.Υποστηλώθηκε ακραίο τμήμα του δυτικού περιβόλου. Συγκρατήθηκε το άνω ΒΔ γωνιακό
τμήμα του δεύτερου ορόφου που είχε αποκολληθεί (χρησιμοποιήθηκαν 4 αγκιστρώσεις
με ξύλινους νάρθηκες στην εξωτερική πλευρά και συρματόσχοινα που αγκιστρώθηκαν
στον απέναντι τοίχο).
Στο χωριό Πύθιο του Δήμου Διδυμοτείχου σε απόσταση 15 χιλιομέτρων από την πόλη βρίσκεται το Βυζαντινό κάστρο του Ιωάννη Καντακουζηνού, το απόρθητο θησαυροφυλάκιο και καταφύγιο του αυτοκράτορα. Το μνημείο βρίσκεται δίπλα στο διεθνή σιδηροδρομικό σταθμό , ένα από τα ιδανικά για αναψυχή μέρη της Θράκης. Πρόκειται για φρουριακό συγκρότημα του 13ου αιώνα, διαθέτει έναν τριώροφο πύργο με τέσσερις χώρους σε κάθε όροφο, και έναν μικρότερο τετράγωνο πύργο που χρησίμευε για άμυνα, το μεταπύργιο με κεντρική πύλη και τον οχυρωματικό περίβολο. Χρησίμευε ως κατοικία του Ιωάννη Καντακουζηνού. Σώζεται σε αρκετά καλή κατάσταση.
(Σελίδες τοπικής αυτοδιοίκησης).
Σχετική θέση: Πρόκειται για το σημερινό Πύθιον, που βρίσκεται
στη δεξιά όχθη του 'Εβρου,
10χλμ ΑΒΑ του Διδυμότειχου,
85χλμ ΒΑ της Αλεξανδρούπολης,
32χλμ Ν της Αδριανούπολης.
Πολιτική Iστορία - Xρονολόγιο: Η ίδρυση του κάστρου σχετίζεται
μάλλον με τις δυναστικές έριδες που ξέσπασαν στο Βυζάντιο τον 14ο αι., αφού σύμφωνα
με τον Γρηγορά ανακαινίστηκε εκ θεμελίων με μεγάλες δαπάνες από τον Ιωάννη ΣΤ΄
Καντακουζηνό, την εποχή διακυβέρνησης του Ανδρόνικου Γ΄ (1328-1341) ως έδρα και
προσωπικό του καταφύγιο ("προσωπικόν του ταμιείον"). Χαρακτηριστική είναι η απουσία
προγενέστερων κτισμάτων πάνω στο λόφο. Το "Εμπύθιον" ή " Πύθιον", που ήταν γνωστό
για τα απόρθητα τείχη του, ανήκε στον Καντακουζηνό ακόμη και στις πιο δύσκολες
ώρες. Έτσι στα 1342, όταν ο τελευταίος εγκατέλειψε στις 5 Μαρτίου το Διδυμότειχο,
καθώς και στις αρχές του καλοκαιριού του 1344 πολιορκήθηκε ανεπιτυχώς από τον
Αλέξιο Απόκαυκο. Το χειμώνα του 1352 το φρούριο απειλήθηκε από τους Βουλγάρους,
που είχαν συμμαχήσει με τους Παλαιολόγους εναντίον του Ιωάννη Καντακουζηνού. Το
1359 κατελήφθη από τον Hagg? Ilbeyi (Ilbeyi Berghuzu).
Oχυρώσεις: Στο ΒΑ άκρο του σημερινού χωριού του Πυθίου και πάνω
σε γήλοφο βρίσκονται τα ερείπια του μεσαιωνικού φρουρίου. Από το κάστρο σώζονται
ένας ισχυρός ορθογώνιος και επιβλητικός πύργος στα Β (διαστάσεις 19Χ14 πόδια,
πάχος τοίχου έως 2, 5 μ.), που αποτελούσε τον πυρήνα της οχύρωσης και χρονολογείται
στα 1331, ένας άλλος μικρότερος, τετράγωνος μεταγενέστερος στα Ν (μήκος πλευράς
9 πόδια), καθώς και το μεταπύργιό τους, όπου σχηματίζεται η κεντρική τοξωτή πύλη
εισόδου προς την εσωτερική αυλή με κάποιες πρόχειρες εγκαταστάσεις για τη φρουρά
Ο κεντρικός πύργος υπήρξε είδος κατοικίας, κτισμένο με μεγάλους δόμους, άτακτο
πλινθοπερίκλειστο σύστημα και ζωνάρια πλινθοδομής. Διαιρείται σε ισόγειο, δύο
ορόφους και δώμα. Στους ορόφους διαμορφώνονται τέσσερις χώροι μέσω ισάριθμων τόξων,
που συνδέουν τους εξωτερικούς τοίχους με έναν κεντρικό κτιστό και ογκώδη πεσσό.
Στο Β. τοίχο υπήρχε κτιστή εντοιχισμένη σκάλα για τη μεταξύ τους επικοινωνία.
Εμφανίζει ομοιότητες με τον πύργο στη Παλιάπολη
Σαμοθράκης και με εκείνον της Αδριανούπολης, που βρισκόντουσαν επίσης στην περιφέρεια
Κων/πολης. Ο δεύτερος
καθαρά αμυντικού χαρακτήρα πύργος έχει τρεις ορόφους, που επικοινωνούν με κλίμακες
και προσβάσεις είτε από την αυλή είτε από τον κεντρικό πύργο. Ο άξονας κατασκευής
των δύο πύργων και του ενδιάμεσου τείχους έχει φορά από ΒΔ προς ΝΑ. Στα Α των
πύργων διακρίνονται τα ίχνη ενός οχυρωματικού περιβόλου που έκλεινε το συγκρότημα
στην Β και Α πλευρά του, σχηματίζοντας έτσι μια εσωτερική αυλή. Στο Β άκρο του
φυσικού εξάρματος, που κόπηκε από τη διάνοιξη σιδηροδρομικής γραμμής και δρόμου,
υπήρχε πιθανώς και τρίτος πύργος, σε απόσταση 85 μ. από τον κεντρικό. Σε απόσταση
120 ποδιών Δ του κεντρικού πύργου, μέσα στο σημερινό οικισμό του Πυθίου, διακρίνεται
επίσης και τμήμα του εξωτερικού οχυρωματικού περιβόλου του φρουρίου (έως 3 μ.
πάχος). Το κάστρο πέρα από στρατιωτικό - αμυντικό έργο υπήρξε μία μνημειώδης και
μεγαλοπρεπής αυτοκρατορική εγκατάσταση. Οι τάσεις του αρχιτέκτονα-μηχανικού δεν
ήταν μόνο οι στατικές αλλά και οι μορφολογικές λύσεις και διαμορφώσεις όγκων και
χώρων.
Συγγραφέας: Μ. Κορτζή - Β. Σιαμέτης
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούλιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Θρακικού Ηλεκτρονικού Θησαυρού
ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ (Πόλη) ΕΒΡΟΣ
Πρόκειται για κτίσμα κατά πάσα πιθανότητα του β' μισού του 15ου αιώνα το οποίο λειτουργούσε μέχρι τα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 20ου αιώνα. Κτήτορας ήταν ο Φεριντούν Αχμέτ Μπεγκ, ανώτερος Οθωμανός αξιωματούχος. Είναι κτίσμα της πιο ακμαίας και δημιουργικής περιόδου της οθωμανικής αρχιτεκτονικής. Αποτελείται από τα αποδυτήρια, το συγκρότημα με την τουαλέτα και τα βοηθητικά διαμερίσματα και το κυρίως θερμαινόμενο λουτρό. Οι χώροι ήταν ισομεγέθεις με εμβαδόν περίπου 100 τ.μ. και στεγάζονταν με θόλους, οι οποίοι στις μέρες μας έχουν καταστραφεί.
Πρόκειται για μεγάλο δημόσιο λουτρικό συγκρότημα, που χτίστηκε στα μέσα του 15ου
αι. από τον Ουρούτς πασά, γόνο εξέχουσας οθωμανικής οικογένειας, που του είχε
ανατεθεί η διοίκηση των ασιατικών εδαφών του κράτους.
Ιδρυσε τα δημόσια λουτρά για να συντηρείται με τα έσοδά τους ένα εκπαιδευτικό
ίδρυμα που δώρισε ο ίδιος στο Διδυμότειχο.
Τα λουτρά αυτά χρησιμοποιούνταν μέχρι τις αρχές του 20ου αι. Βρίσκονται στη βόρεια
όχθη του Ερυθροπόταμου,
στις αυλές των σπιτιών της οδού Βρανά. Από το αρχικό τμήμα σώζονται μερικά τμήματα,
καθώς έχουν καταρρεύσει μεγάλα τμήματά του.
Το λουτρό του Ουρούτς πασά αποτελεί από τα σημαντικότερα δείγματα της ανατολίτικης
κοσμικής αρχιτεκτονικής και χρησιμοποιήθηκε ως πρότυπο για τα ονομαστά λουτρά
της Αδριανούπολης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Διδυμοτείχου
Πρόκειται για ένα μεγάλο υπόσκαφο χώρο πίσω από την εκκλησία του
Αγίου Αθανασίου, που αποτελούνταν από δυο διαμερίσματα, τμήμα μοναστηριακού συγκροτήματος
του 14ου αι. Το ένα ήταν υπόγεια δεξαμενή και το αποθήκη πιθαριών.
Η λαϊκή φαντασία έπλασε μια ιδιαίτερη ιστορία για το χώρο αυτό, ότι
επρόκειτο για τη φυλακή του εκτοπισμένου στο Διδυμότειχο βασιλιά της Σουηδίας
Καρόλου ΙΒ'.
Στην πραγματικότητα ο Κάρολος ΙΒ' της Σουηδίας είχε νικηθεί από τους
Ρώσους το 1709 στη μάχη της Πολτάβας και είχε καταφύγει στην Οθωμανική αυτοκρατορία,
προσπαθώντας να πείσει τον σουλτάνο να εκστρατεύσει εναντίον της Ρωσίας.
Οταν ο σουλτάνος θέλησε να βελτιώσει τις σχέσεις του με τους Ρώσους
απομάκρυνε τον Κάρολο από κοντά του.Ο Κάρολος μεταφέρθηκε για έντεκα μήνες στο
Διδυμότειχο, όπου εγκαταστάθηκε σε ένα κτίριο της Ακρόπολης μαζί με τους συνεργάτες
του. Στο διάστημα της εξορίας του ο σουλτάνος δεν έπαψε να τον τιμά και να δέχεται
τους εκπροσώπους του ως πρεσβευτές. Μετά από κάποιο διάστημα αναχώρησε από την
Οθωμανική αυτοκρατορία και πέθανε κατά τη διάρκεια πολεμικών επιχειρήσεων.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Διδυμοτείχου
Το μαυσωλείο του Τούρκου αξιωματούχου υψώνεται πίσω από το Δημαρχείο της πόλης και είναι πιο γνωστό ως «Πυροστιά». Πρόκειται για ταφικό μνημείο του Ουρούτς πασά.
Αποτελούνταν από τέσσερις χοντρούς πεσσούς, που κατέληγαν σε τρούλο (σήμερα κατεστραμμένος), ενώ στο εσωτερικό του υπήρχε κρύπτη που καλύπτονταν από ημικυκλική κάμαρα.
Η είσοδός του βρίσκεται στη δυτική πλευρά της Ακρόπολης, απέναντι από τον βυζαντινό πύργο του Πεντάζωνου. Εξερευνήθηκε για πρώτη φορά το 1963 από μέλη της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρίας. Tο μήκος της σπηλιάς ξεπερνά τα 150μ. και το ύψος σε κάποια σημεία φθάνει τα 30μ. Δεν γνωρίζουμε αν έχει κατοικεί σε παλιότερες εποχές διότι δεν έχει πραγματοποιηθεί σχετική αρχαιολογική έρευνα.
ΚΟΥΦΟΒΟΥΝΟ (Κωμόπολη) ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ
Βρίσκεται μεταξύ του Διδυμοτείχου και του χωριού Κουφόβουνο. Ερευνήθηκε για πρώτη φορά το 1962 από μέλη της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρίας. Εντός του σπηλαίου υπάρχει μεγάλη αίθουσα με αρκετό ύψος. Υπάρχουν επίσης δυο δίοδοι που οδηγούν στα βαθύτερα σημεία του σπηλαίου. Το σπήλαιο δεν είναι επισκέψιμο διότι είναι δύσκολη η πορεία στο εσωτερικό του και διότι η περιεκτικότητα του σε οξυγόνο είναι μικρή.
ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ (Πόλη) ΕΒΡΟΣ
Η οχύρωση του Διδυμοτείχου ξεκίνησε περίπου τον 8ο αιώνα. Από τον αρχικό οχυρωματικό
περίβολο σώζονται πλέον λίγα μόνον τμήματα. Τα τείχη που διασώζονται σήμερα σε
καλή κατάσταση χρονολογούνται στον 13ο και 14ο αιώνα. καθώς και στα χρόνια των
σουλτάνων Μουράτ Α' (1362-1389) και Μωάμεθ Α' (1402-1420).
Το τείχος διαθέτει 18 πύργους που απέχουν μεταξύ τους 50-100μ., είναι συνήθως
τετράπλευροι ή κυκλικοί, 3 μεγάλες και 5 μικρές πύλες, χτισμένες στις φυσικές
προσβάσεις προς την Ακρόπολη. Μέσα στο κάστρο υπήρχαν οικίες και δημόσια κτίρια,
δίκτυο δρόμων και τα υπόσκαφα, δηλαδή τεχνητές σπηλιές λαξεμένες στο εσωτερικό
των σπιτιών, που χρησίμευαν για αποθήκες στερεών και υγρών προϊόντων.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2005 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δήμου Διδυμοτείχου
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
