Η συλλογή δημιουργήθηκε στα τέλη του περασμένου αιώνα ενώ το νησί ήταν ακόμη υπό τουρκική κατοχή.
Σήμερα στεγάζεται σε διατηρητέο κτίριο που έχει παραχωρηθεί στο Υπουργείο Πολιτισμού από το δήμο
Ιεράπετρας και το οποίο στέγαζε άλλοτε την
Εμπορική Οθωμανική Σχολή.
Η συλλογή περιλαμβάνει:
• Μινωική τέχνη: γραπτές σαρκοφάγοι, λυχνάρια, υστερομινωικά ΙΙΙ αγγεία (1400-1200 π.Χ.), κυρίως ψευδόστομοι
αμφορείς και κρατήρες.
• Γεωμετρική τέχνη: Ειδώλια και αγγεία του 9ου-8ου αιώνα π.Χ.
• Αρχαϊκή τέχνη: Ειδώλια και ανάγλυφα πλακίδια από τα τέλη του 7ου- 6ο αιώνα π.Χ.
• Κλασική και Ελληνιστική Τέχνη: Αγγεία και ειδώλια, 5ος-1ος αιώνας π.Χ.
• Ελληνορωμαϊκή τέχνη: Αγγεία και ειδώλια, επιτύμβιες και αναθηματικές επιγραφές. Τέλη 1ου π.Χ. - 4ου μ.Χ. αιώνα.
• Γλυπτά και αγάλματα ρωμαϊκών χρόνων.
Aπό τα σημαντικότερα εκθέματα του μουσείου είναι:
Πήλινη σαρκοφάγος (αρ. 899). Προέρχεται από λαξευτό πεταλοειδή τάφο του 1450-1400 π.Χ.
από την περιοχή
Επισκοπής Ιεράπετρας. Είναι κιβωτιόσχημη, με
σαμαρόσχημο κάλυμμα, που στη μία απόληξη της κορυφής έχει βουκράνιο και στην άλλη ανθρωπόμορφο ειδώλιο.
Οι παραστάσεις που καλύπτουν όλες τις επιφάνειες διακοσμούνται με σκηνές, σε πλαίσια, από την καθημερινή ζωή στην ύπαιθρο.
Λίθινη στήληαπό την Ιεράπυτνα (σημερινή Ιεράπετρα), ρωμαϊκών χρόνων, από μαύρο τιτανόλιθο (αρ. 5051).
Σώζεται το μεγαλύτερο τμήμα της, αποτελούμενο από τέσσερα κομμάτια όπου τα τρία συνανήκουν. Είναι αμφίγραφη. Στη μια όψη
αναγράφεται το κείμενο της Συνθήκης της Ιεράπυτνας με τον βασιλέα της Μακεδονίας Αντίγονο. Στην άλλη όψη υπάρχει το κείμενο ισοπολιτείας
με τους Αρκάδες.
Τιμητική επιγραφή (αρ. 53), η οποία στήθηκε για να θυμίζει την τιμή που έκανε η πόλη της Ιεράπυτνας στον Τίτο Κλαύδιο
Αρισταγόρα να τον ονομάσει προστάτη και έκδικο, δηλαδή προστάτη των συμφερόντων του Δήμου, γιατί επισκεύασε με δικά του χρήματα το κατεστραμμένο
κτίριο των Δημόσιων Αρχείων.
Αμφορέας (αρ. 522) από τη συνοικία Μανωλιανά Ιεράπετρας, 4ος π.Χ. αιώνας. Η διατήρησή του είναι πολύ καλή. Εκτός από την ανθεμωτή διακόσμηση
στους ώμους, φέρει στις δύο πλευρές της κοιλιάς ενδιαφέρουσα ερυθρόμορφη διακόσμηση: στη μία εικονίζεται προετοιμασία του πολεμιστή με τη βοήθεια γυναικείας μορφής
και την παρουσία γεροντικής, ίσως παιδαγωγού και στην άλλη, δύο ανδρικές μορφές προχωρούν προς μία τρίτη.
Πήλινο πλαστικό αγγείο (αρ. 280). Το αγγείο έχει σχηματισθεί από την κωμική παράσταση γέρου που κάθεται στα πόδια του. Η κεφαλή δυσανάλογα μεγάλη,
με μακριά γενειάδα, τεράστια φουσκωτή κοιλιά και κοντά πόδια που με δυσκολία τον στηρίζουν. Το στόμιο του αγγείου βρίσκεται πάνω στο κεφάλι του.
Μήτρα πελέκεως σε δύο κομμάτια, των μινωικών χρόνων, από στεατίτη. Στη λειασμένη επιφάνεια φαίνεται καθαρά η σχεδόν ορθογώνια εκβάθυνση
με τις κατάλληλες καμπύλες, ώστε να σχηματίζονται με εξωτερικές πλευρές του πελέκεως που από το σχήμα και τις διαστάσεις του φαίνεται να ήταν πέλεκυς-εργαλείο.
Μαρμάρινο άγαλμα όρθιας γυναικείας μορφής η οποία πατά σε πλίνθο (αρ. 842). Προέρχεται από κατάσχεση. Ρωμαϊκών χρόνων. ΄Υψος:
1,57μ. Φοράει ποδήρη χιτώνα και ιμάτιο, το οποίο καλύπτει και την κεφαλή. Στο ένα χέρι κρατάει στάχυ ενώ το άλλο είναι κεκαμμένο. Στην κεφαλή φέρει διάδημα
διακοσμημένο με δύο φίδια.
Μαρμάρινο γυναικείο ακέφαλο άγαλμα (αρ. 843) από το χώρο του αρχαίου Θεάτρου στα Βιγλιά Ιεράπετρας, ύψους 1,38μ. Το άγαλμα πατάει
σε συμφυή κυκλική πλίνθο. Η μορφή στηρίζει το βάρος του κορμού στο αριστερό πόδι και κάμπτει ελαφρά το δεξί. Μακρύ ιμάτιο με πτυχές καλύπτει όλο το σώμα και πέφτει
διαγώνια στο στήθος. Χαμηλά διακρίνεται ο ποδήρης χιτώνας. Λείπει ο πήχυς του ενός χεριού ενώ το άλλο χέρι έχει σπάσει από τον ώμο. Ρωμαϊκών χρόνων.
Μαρμάρινο αγαλματίδιο ρωμαϊκών χρόνων (αρ. 54), ανδρικής μάλλον μορφής, που πατά σε βάθρο, από τη Βιγλιά Ιεράπετρας, ύψους 0,58μ.
Φοράει μακρύ χιτώνα και μανδύα, ενώ σώζονται δύο βόστρυχοι (κοτσίδες) της κόμης. Κρατάει λύρα στο αριστερό χέρι. Μάλλον εικονίζεται ο θεός Απόλλων ως κιθαρωδός
στον τύπο του Μουσαγέτη.
Μαρμάρινη κεφαλή ανδρικού αγάλματος (αρ. 55), υπερφυσικού μεγέθους, από το χώρο του αρχαίου Θεάτρου στα Βιγλιά Ιεράπετρας, ύψους
0,40μ.. Τα κοντά μαλλιά καταλήγουν στο μέτωπο σε γλωσσίδια. Τα χείλη σαρκώδη, τονισμένα τα τόξα των φρυδιών και τα αυτιά. Ρωμαϊκών χρόνων.
