Στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου, στο οικοδομικό τετράγωνο που οριοθετείται από τις οδούς Πανεπιστημίου, Σταδίου, Πεσματζόγλου και Αρσάκη, βρίσκεται το ιστορικό συγκρότημα του Αρσακείου Αθηνών, από τα σημαντικότερα έργα της δημόσιας αθηναϊκής αρχιτεκτονικής του 19ου αι.
Το κεντρικό μέγαρο του συγκροτήματος επί της οδού Πανεπιστημίου, στέγη σήμερα του
Συμβουλίου της Επικρατείας, κτίστηκε μεταξύ των ετών 1846 και 1852 για να στεγάσει το Παρθεναγωγείο της
Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, το πρώτο σχολείο θηλέων που ιδρύεται στο ελληνικό κράτος με δωρεά των Απόστολου Αρσάκη και Ελένης Τοσίτσα. Έργο του μεγάλου Έλληνα αρχιτέκτονα Λύσανδρου Καυταντζόγλου, το μέγαρο του Αρσακείου είναι ένα διώροφο κτίριο με πλάγιες πτέρυγες που περιβάλλουν εσωτερικές αυλές, ενώ στην πρόσοψη, το μαρμάρινο πλαίσιο της εισόδου με τους δωρικούς κίονες, οι ιωνικοί ημικίονες στα παράθυρα και οι αετωματικές απολήξεις αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα του ελληνικού κλασικισμού. Πάνω από την κεντρική είσοδο δεσπόζει η προτομή της Αθηνάς, έργο του διακεκριμένου γλύπτη του 19ου αι. Λεωνίδα Δρόση, ο οποίος φιλοτέχνησε μεταξύ άλλων και τα αγάλματα του Σωκράτη και Πλάτωνα στα προπύλαια της
Ακαδημίας. Εξίσου επιβλητικοί με την πρόσοψη, οι εσωτερικοί χώροι του μεγάρου διαμορφώνονται από μεγάλες αίθουσες με διακοσμημένες οροφές και μαρμάρινα κλιμακοστάσια, που δίνουν και το αισθητικό μέτρο της εποχής.
Στα 1900 γίνονται ριζικές επεμβάσεις στο συγκρότημα. Τα παλαιότερα κτίρια του 19ου αι. προς τη Σταδίου και Αρσάκη κατεδαφίζονται και στη θέση τους ανυψώνεται η στοά του Αρσακείου, που μαζί με το κεντρικό μέγαρο καταλαμβάνουν πλέον οκλόκληρο το οικοδομικό τετράγωνο. Η λιτή νεοκλασική αισθητική θα εμπλουτιστεί τώρα με επιβλητικά νεομπαρόκ στοιχεία, όπως τους πυργοειδείς τρούλους που προσθέτει στις γωνίες του συγκροτήματος ο αρχιτέκτονας Ernst Ziller το 1907. Στη δεκαετία του '30, με την παύση της λειτουργίας του Παρθεναγωγείου, το ενδιαφέρον μετατοπίζεται προς την εμπορική εκμετάλλευση του συγκροτήματος, ο πυρήνας του οποίου, όμως, εξακολουθεί πάντα να φιλοξενεί έναν πνευματικό και πολιτιστικό πνεύμονα για την πόλη: στα χρόνια αυτά ανεγείρεται το κινηματοθέατρο Ορφεύς, στο υπόγειο του οποίου θα εγκατασταθεί και το
Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, ενώ στα τέλη του 20ού αι. ο κατεδαφισμένος κινηματογράφος παραχωρεί τη θέση του στη
Στοά του Βιβλίου. Ένα ακόμη έργο της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, η Στοά του Βιβλίου, από την ίδρυσή της το 1996, στεγάζει τα βιβλιοπωλεία των μεγαλύτερων εκδοτικών οίκων της χώρας, αλλά κι έναν από τους πιο ζεστούς και φιλόξενους πολιτιστικούς χώρους της πόλης, αποτελώντας εύλογα πόλο έλξης για τους φίλους του βιβλίου και όχι μόνο.
