Δήμος της Περιφέρειας Πρωτεύουσας του Νομού Αττικής. Παλαιότερα λεγόταν Ποδονίφτης.
Στην απογραφή του 1928 εμφανίζεται σαν χωριό του Δήμου Αθηναίων. Το 1927 κατοικήθηκε
για πρώτη φορά ο προσφυγικός Συνοικισμός της Νέας Φιλαδέλφειας ανατολικά και δυτικά
του καρόδρομου που οδηγούσε στα Βασιλικά Ανάκτορα του Τατοϊου και ανάμεσα στους
ποταμούς Κηφισό , Ποδονίφτη και Γιαμπουρλά , όπως οριοθετείται. Το 1932 πήρε το
όνομα Νέα Φιλαδέλφεια. Νονός ο δικηγόρος, τέως Υπουργός, βουλευτής Π.Διαμαντόπουλος,
εξέχων πρόσφυγας από τη Φιλαδέλφεια της Μικράς Ασίας. Το 1932 επίσης εγκρίθηκε
το ρυμοτομικό σχέδιο της Νέας Φιλαδέλφειας μετά την υπογραφή του σχετικού Π. Δ/τος.
Μέχρι το 1934 η Νέα Φιλαδέλφεια υπαγόταν διοικητικώς στο Δήμο Αθηναίων, οπότε
αναγνωρίζεται σαν κοινότητα και το 1947 σαν Δήμος. Την δεκαετία του 1950 χτίστηκαν
οι εργατικές πολυκατοικίες καθώς και αρκετά σπίτια στον πέριξ του συνοικισμού
χώρο που ενσωματώθηκαν και δημιούργησαν το νέο ρυμοτομικό σχέδιο της Νέας Φιλαδέλφειας.Το
1972 προσηρτήθηκε στο Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας τμήμα του Δήμου Μεταμορφώσεως που
περιλαμβάνει και τις εργατικές κατοικίες της Εθνικής Οδού. Συνορεύει Βόρεια
με το Δήμο Αχαρνών, Βορειοανατολικά με το Δήμο Μεταμορφώσεως , Ανατολικά με
το Δήμο Νέας Ιωνίας , Νοτιοανατολικά με το Δήμο Αθηναίων , Νότια με το Δήμο
Νέας Χαλκηδόνας και Δυτικά με το Δήμο Αγίων Αναργύρων.
Έχει έκταση 2τ.χλμ., μέσο σταθμικό υψόμετρο 110 μ. και ο πληθυσμός της εξελίχθηκε
σύμφωνα με τις επίσημες απογραφές : 6.337 άτομα (1928), 15.564 (1961), 19.639
(1971), 25.320 (1981), και 25.261 (1991). Οι κάτοικοι της Νέας Φιλαδέλφειας
σήμερα ανέρχονται στις 45.000. Σήμερα η Νέα Φιλαδέλφεια έχει δικό της νεκροταφείο
, τον Κόκκινο Μύλο. Έξι εκκλησίες , εννέα νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία,
τέσσερα Γυμνάσια, δύο Λύκεια, έξι Τεχνικές Σχολές , ένα Τεχνικό Λύκειο και τρεις
παιδικούς σταθμούς. Επίσης αθλητικούς χώρους.
Διετέλεσαν Πρόεδροι και Δήμαρχοι της Νέας Φιλαδέλφειας: Χριστοφορίδης Μαρίνος
(1935), Παρθένης Δ. (1936) , Αγγελίδης Άγγελος (1936-41) , Αθανασούλας Σ. (1941-42),
Μαρκόπουλος Παναγιώτης (1942-45), Τσιλιμίγκρας Αδριανός (διορ.1946), Ευαγγελίδης
Ευάγγελος (διορ. 1946),Τσιλιμίγκρας Αδριανός (διορ.1946-48),Τσιλιμίγκρας Αδριανός
(1948-49),Αγγελίδης Άγγελος (διορ.1950-51) , Τρυπιάς Νικόλαος (1951-1965), Αμπατζής
Αναστάσιος (1965-67), Μπελεσιώτης Δημοσθένης (διορ.1967 -68) , Χριστοδουλόπουλος
Δημήτριος (διορ. 1968-74) , Περλίγκας Ευάγγλεος (διορ. 1974-77) , Αλ. Παύλος-
Αναγνώστου (1977 -1979), Σάββας Σταματιάδης (1979-1990), Παντελής Γρετζελιάς
(1991- ).
Προσφυγικός συνοικισμός
Μετά την εγκατάσταση των μικρασιατών προσφύγων , άρχισε η οικοδόμηση προσφυγικών
συνοικισμών σε διάφορα σημεία της Αθήνας μεταξύ των οποίων και στη Νέα φιλαδέλεφεια.
Την απόφαση για την οικοδόμηση του Συνοικισμού "Ποδονίφτης" της Νέας Φιλαδέλφειας
πήρε το Υπουργείο Περίθαλψης σε συννενόηση με το Ταμείο Περίθαλψης. Η οικοδόμηση
του συνοικισμού ολοκληρώθηκε σε τρία χρόνια. Οι οικές του ήταν επτά διαφορετικών
οικιστικών τύπων και σχημάτων (μονοκατοικίες, διπλοκατοικές, τετρακατοικίες, οκτακατοικίες
σε σχήμα Π,Ε και σχήμα Τ), με κεραμοσκεπές και μικρούς κήπους. Δέκα εργολάβοι
ανέλαβαν την ανέργεση 549 οικημάτων, που περιλάμβαναν 1720 κατοικίες. Μετά την
πυρκαγιά του Γηροκομείο τον Αύγουστο τον Αύγουστο του 1927 ήρθαν οι πρώτοι κάτοικοι
του Συνοικισμού "οι πυροπαθείς" των Αμπελοκήπων όπως τους έλεγαν και οι τυχεροί
που κέρδισαν την ευκαιρία να αποκτήσουν στέγη , στον υπό ίδρυση συνοικισμό. Τον
πρώτο καιρό ο συνοικισμός στερείτο υδρεύσεως, ρεύματος (η ηλεκτροδότηση έγινε
λίγο αργότερα με γεννήτρια από ιδιώτη), αγοράς, σχολείων , δρόμων , πλατείων ,
αθλητικών χώρων , πεζοδρομίων, ασφάλειας, συγκοινωνίας και Εκκλησίας. Τα σπίτια
παραχώρησε το Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας και είναι κατασκευασμένα βάσει σχεδίου
Αγγλικής κωμόπολης. Παρ΄όλα αυτά ο συνοικισμός είχε προοπτική για φαρδείς δρόμους,
πλατείες, χώρους για αγορά και σχολεία. Τα πρώτα μαγαζιά παραχώρησε το Δημόσιο
για επαγγελματική εγκατάσταση. Χρόνο με το χρόνο στη Νέα Φιλαδέλφεια άρχισε μια
καινούρια ζωή για τους πρόσφυγες που ήταν λανθρωποι φιλόπονοι, φιλήσυχοι , δημιουργικοί
και δεν άργησαν να ριζώσουν και να μεγαλουργήσουν τόσο στον επαγγελματικό όσο
και στον κοινωνικό χώρο.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούλιο 2006 από την ιστοσελίδα
http://www.filadelfeia-dimos.gr/istoria.htm
του Δήμου
