Μονή Προφήτου Ηλιού Πατρών

  Η Ιερά Μονή ευρίσκεται στο Ανατολικό άκρο της πόλεως των Πατρών και απέχει περίπου δέκα λεπτά από αυτήν. Το ναΐδριο του Προφήτου Ηλία, ήταν ανέκαθεν μετόχι της Μονής Γηροκομείου, η ονομασία του οποίου αναφέρεται σε κώδικα και σε πολλά έγγραφα της Μονής. Προ αυτού υπήρχε ογκώδης πέτρα, η οποία επί Τουρκοκρατίας είχε ορισθεί ως οροθέσιο της κτηματικής περιουσίας της Μονής του Γηροκομείου. Το 1803, ο ως άνω Ναός αφαιρέθηκε από την Μονή Γηροκομείου υπό του τότε Μητροπολίτου Μακαρίου, αλλά ο διάδοχός του Γερμανός το επέστρεψε στις 2/5/1815. Ο ναός, το 1805 υπέστη σοβαρές υλικές ζημιές από σεισμό. Το 1821 καταστράφηκε ολοκληρωτικά από τους Τούρκους. Μέχρι τότε ήταν με τρούλο Βυζαντινού ρυθμού όμοιος με τον ναό της Μονής Γηροκομείου, ίσως και αυτής της ηλικίας. Κατόπιν ανακαινίσθη εκ θεμελίων, όπως είναι σήμερα.
  Όπως ο ιστορικός κ. Τριανταφύλλου μας αναφέρει στο λεξικό του ότι παρά τον Ναό έγινε μάχη στις 2 Αυγούστου του 1821. Οι Πατρινοί υπό την αρχηγία του Παναγιώτη Καρατζά συνεπλάκησαν με τους Τούρκους και τους ενίκησαν. Αναφέρεται επίσης πως την περίοδο 1759 - 1770 υπήρχε ανομβρία, από την οποία μαστιζόταν η ευρύτερη περιοχή των Πατρών. Ο τότε Μητροπολίτης Παρθένιος ετέλεσε λιτανεία και έβρεξε, ενώ ανεπιτυχώς είχαν κάνει το ίδιο Μωαμεθανοί και Εβραίοι. Αριστερά του ναού υπήρχε νεκροταφείο των Αράβων γι' αυτούς οι οποίοι πέθαιναν από μολυσματικές ασθένειες.
  Ο αρχικός ναός, όπως κατασκευάστηκε μετά την καταστροφή που υπέστη ο πρώτος το 1821, με την εποπτεία του Μητροπολίτου Παλαιών Πατρών Γερμανού ήταν πάρα πολύ μικρός και αποτελεί τον τρίτο κατά σειρά χώρο που συναντούμε μπαίνοντας στον Ιερό Ναό. Ο τωρινός ναός είναι ρυθμού Βασιλικής. Οι υπόλοιποι δύο χώροι κατασκευάστηκαν ως προέκταση από την σημερινή Ηγουμένη Φεβρωνία Καραγιάννη, η οποία φρόντισε και για την αισθητική του ναού και τον κατεκόσμησε με Βυζαντινές αγιογραφίες.
  Το 1968 κατόπιν ενεργειών του Μητροπολίτου Πατρών Κωνσταντίνου Πλατή αποσπάσθηκε από την Μονή Γηροκομείου και έγινε ανεξάρτητη Κοινοβιακή Γυναικεία Μονή με Ηγουμένη την Μοναχή Πελαγία Πετροπούλου, η οποία βρισκόταν στον τότε Ναό ως μοναχή από το 1922.
  Εις την Ιεράν Μονήν, εκτός από το Καθολικό της Μονής έχουν κτισθεί:
•Το Παρεκκλήσιον του Τιμίου Σταυρού, το οποίο ανηγέρθη το 1982 προς τιμήν της ευρέσεως του αχειροποίητου Βυζαντινού Σταυρού, όπου βρίσκεται θεϊκώς χαραγμένος σε τεμάχιον ξύλου από πεύκο και ενεκαινιάσθη από τον νυν Μητροπολίτη Πατρών κ.κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΝ το 1986.
•Το παρεκκλήσιον της Αγίας Οσιοπαρθενομάρτυρος Φεβρωνίας, όπου και το Κοιμητήριον της Μονής, το οποίον ευρίσκεται εις το υπόγειον του ναού του Τιμίου Σταυρού. Και τα δύο παρεκκλήσια είναι αγιογραφημένα.
•Το Αρχονταρίκι της Μονής, όπισθεν του Καθολικού και των παρεκκλησίων.
•Δύο διώροφες πτέρυγες με κελιά των μοναχών, εργαστήρια και βοηθητικούς χώρους.
ΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ
•20η Ιουλίου "Προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου", κατά την οποία πανηγυρίζει το Καθολικό της Ιεράς Μονής.
•14η Σεπτεμβρίου "Παγκόσμια Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού" και
•Γ΄ Κυριακή των Νηστειών (Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως).
  Εις το Μοναχολόγιον της Ιεράς Μονής, είναι εγγεγραμμένες δέκα (10) Μοναχές με Ηγουμένη την μοναχή Φεβρωνία Καραγιάννη.