Μεσόγειο κεφαλοχώρι, με πέτρινα σπίτια, χτισμένο σε μεγάλο κάμπο κοντά
στις ακτές του κόλπου της Πουρνιάς ανάμεσα σε δύο μικρές γραφικές λίμνες, στην
Αλυκή ή Ασπρολίμνη Βόρεια
και Νότια τη
Χορτολίμνη.
Παρόλο που δεν είναι γνωστές είναι από τους πλουσιότερους ελληνικούς υγροβιότοπους.
Να αναφέρουμε ότι φιλοξενούν ακόμη και φλαμίγγος. Το χωριό πρωτοαναφέρεται το
1739 αλλά σίγουρα υπήρχε από τα χρόνια της άλωσης το 1453. Πήρε το όνομά του από
τον γαιοκτήμονα Κοντόπουλο, που είχε τα κτήματά του στην περιοχή. Στο κέντρο του
χωριού και στην όμορφη πλατεία πλαισιωμένη από τα παραδοσιακά σπίτια υπάρχουν
καφετέρια, ψησταριά και γραφικά καφενεδάκια.
Στην περιφέρεια του χωριού υπήρχαν αρκετοί μικροί οικισμοί που ορισμένοι
αναφέρονται από τα βυζαντινά χρόνια. Τέτοιοι ήταν, η Δημοσιά, ο
´Αγιος
Αλέξανδρος κοντά στην περιοχή Χλόη, όπου αναφέρεται η ύπαρξη μοναστηριού (μονή
της Χλόης) το 1320, ο ´Αγιος Νικόλαος και άλλοι. Οι πρώτοι κάτοικοι ήλθαν
από την
Ηφαιστία, τον
Κότσινο
και το ´Αγιο Υπάτιο. Σώζονται αρκετά αξιόλογα αρχοντικά που δείχνουν τον
πλούτο και την ομορφιά, και την πλούσια παράδοση της λαξευμένης πέτρας.
