Βορειοανατολικά από τους πύργους της
Αναστασιούπολης
απλώνει τα νοικοκυρεμένα σπίτια του, τα στριφογυριστά του δρομάκια, τις πέτρινες
κρήνες και τις παλιές εκκλησίες του Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου και του Αγ. Νικολάου
ο Ίασμος.
Ευνοημένη η τοποθεσία του, ανάμεσα στους κέδρους και τα πεύκα που
φουντώνουν στις πλαγιές της
Ροδόπης
με το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής, κάτασπρο περιστέρι κουρνιασμένο στο πράσινο,
και στον ευρύστερνο κάμπο με διάσπαρτα πάνω του χωριά
Διαλαμπή,
Μωσαϊκό,
Γλυφάδα.
Απόγονοι των κατοίκων της
Αναστασιούπολης
είναι, σύμφωνα με την παράδοση, οι Ιασμιώτες. Οι συχνές επιδρομές των πειρατών
από τη λιμνοθάλασσα και το ανθυγιεινό κλίμα ανάγκασαν τους κατοίκους της σπουδαίας
βυζαντινής πόλης να μετοικίσουν στο σημερινό Ίασμο. Η περιοχή στην κυριολεξία
άνθισε από το δημιουργικό πνεύμα και τη δημιουργική θέρμη της ψυχής των προσφύγων
από
Μ. Ασία και
Ανατολική
Θράκη, που εγκαταστάθηκαν εδώ στα 1922-1923. Σ’ αυτούς προστέθηκαν αργότερα
ευφυείς και δραστήριοι Σαρακατσάνοι και με τα χρόνια μετέτρεψαν τον Ίσμαρο σε
έδρα μιας από τις μεγαλύτερες κοινότητες της
Ελλάδος.
Υπηρεσίες, Τράπεζες, Σύλλογοι, Σχολεία και ανάπτυξη οικονομική και πολιτιστική
τον κάνουν να σφύζει από ζωή και δημιουργικότητα.
(κείμενο: Βίκυ Τριανταφυλλιά)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχίας Ροδόπης.
