Δημοτικό Διαμέρισμα Αναστασιάς

  Σε υψόμετρο 450μ. βρίσκεται η ημιορεινή Αναστασιά με περίπου 360 κατοίκους βορειοδυτικά της Νέας Ζίχνης, με την οποία συνδέεται είτε μέσω Γαζώρου (15χμ.) είτε μέσω Αγριανής (12χμ.). Πρόκειται για αγροτικό οικισμό, ο οποίος φημίζεται για την παραγωγή κερασιών.
Δυτικά του οικισμού βρίσκεται μια αναξιοποίητη περιοχή με ιζηματογενή πετρώματα όπου έχουν βρεθεί απολιθώματα ψαριών, ζώων και οστρακοειδών. Σύμφωνα με μελέτες αντιστοιχούσε ο χώρος πριν από τέσσερα εκατομμύρια χρόνια σε θαλάσσια περιοχή.
  Η ίδρυση του οικισμού ανάγεται στην βυζαντινή εποχή και στις αρχές του 14ου αιώνα ο πληθυσμός αναφέρεται με ήδη 125 κατοίκους περίπου. Το όνομα του χωριού προέρχεται από την βυζαντινή εκκλησία που είναι αφιερωμένη στην πολιούχο Αγία Αναστασία. Το 1880 μεγάλο μέρος του πληθυσμού έπεσε θύμα μιας φοβερής επιδημίας. Το 1907 αποκρούσθηκε επιτυχώς μια επίθεση Βουλγάρων που είχαν σκοπό να καταστρέψουν το χωριό και τότε καταφύγιο των Μακεδονομάχων της περιοχής. Ο πληθυσμός της Αναστασιάς ήταν και είναι αμιγώς ελληνικός, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από τα περίπου 10 σταθερά φερόμενα επώνυμα των κατοίκων του χωριού.