Μινωικό Ιερό Κορυφής
Σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων από τον αρχαιολογικό χώρο της Παληόπολης είναι το
βουνό του Aγίου Γεωργίου ύψους 350μ., όπου άκμασε το ιερό κορυφής της μινωικής αποικίας στο Καστρί. Η
τοποθεσία αυτή προσφερόταν για τη δημιουργία ιερού κορυφής, διότι ήταν βατή και σε κοντινή απόσταση από το Καστρί. Επίσης η θέση του ιερού έχει θαυμάσια θέα προς τον
Κάβο Μαλιά και τον
Ταΰγετο, το ΝΔ Αιγαίο μέχρι την Κρήτη. Με καθαρή ατμόσφαιρα διακρίνει κανείς τα
Λευκά Όρη ακόμα και τον
Ψηλορείτη. Επομένως από εκεί ψηλά μπορούσαν να ελέγχουν όλα τα περάσματα από την ανατολή στη δύση και από το βορρά στο νότο.
Το ιερό χρησιμοποιήθηκε από το πρώτο μισό της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. και είναι το μοναδικό ασύλητο ιερό κορυφής που βρέθηκε μέχρι τώρα. Σε μεγάλη ακμή έφτασε κατά τη νεοανακτορική περίοδο (1700-1400 π.Χ.), τότε που η Κρήτη κυριαρχούσε στη Μεσόγειο και τα Κύθηρα αποτελούσαν τον ενδιάμεσο σταθμό μεταξύ Κρήτης και Πελοποννήσου. Η
ανασκαφική έρευνα του καθηγητή Γιάννη Σακελλαράκη, μεταξύ των ετών 1992 και 1994, έφερε στο φως πλούσια και ιδιαίτερα σημαντικά ευρήματα, όπως
λίθινα αντικείμενα τελετουργικού χαρακτήρα (ένα από αυτά έχει μάλιστα Γραμμική γραφή Α΄),
ειδώλια ζώων και
λατρευτών, κοσμήματα και
κεραμική.
Άγ. Γεώργιος του Βουνού
Αδιάψευστη μαρτυρία, ότι ο τόπος δεν έχασε ποτέ το λατρευτικό του χαρακτήρα, αποτελεί ο
ναός του Αγ. Γεωργίου, που διαδέχτηκε στην ίδια θέση το προϊστορικό ιερό. Από την παλαιότερη φάση του ναού σώζεται ψηφιδωτό δάπεδο με κυνηγετικές σκηνές, πουλιά και διακοσμητικά μοτίβα, το οποίο χρονολογείται στις αρχές του 7ου μεταχριστιανικού αιώνα. Έτσι, ο ναός του Αγ. Γεωργίου, μαζί με εκείνον των Αγ. Αναργύρων στο Παληόκαστρο, αποτελούν τα αρχαιότερα χριστιανικά μνημεία των Κυθήρων και ταυτόχρονα μαρτυρούν την ύπαρξη μίας ακμάζουσας πόλης στο νησί κατά την Πρωτοβυζαντινή περίοδο.
Σήμερα, στο προαύλιο της ανακαινισμένης εκκλησίας, οι προσκυνητές στήνουν τοπικό παραδοσιακό γλέντι ανήμερα της γιορτής του Αγίου Γεωργίου.
