Εμφανίζονται 6 τίτλοι με αναζήτηση: Πληροφορίες για τον τόπο στην ευρύτερη περιοχή: "ΣΩΣΤΗΣ Δήμος ΚΟΜΟΤΗΝΗ" .
ΑΣΩΜΑΤΟΙ (Κωμόπολη) ΚΟΜΟΤΗΝΗ
Σχετική θέση: Πρώην Bulatkoy. Bρίσκονται στους Ν πρόποδες της οροσειράς
της Ροδόπης, 6χλμ BΔ της Κομοτηνής.
Αλλες θέσεις: Περίπου 1χλμ Δ του χωριού Ασώματοι, ίχνη ρωμαϊκών λουτρών.
Στην περιοχή Καφετζή-τάρλα, 1, 2χλμ. Ν του χωριού Ρίζωμα, καθώς και 2χλμ. Ν των
Ασωμάτων, λείψανα αρχιτεκτονικών μελών (μαρμάρινο υπέρθυρο, δωρικά κιονόκρανα
κλπ.) και άλλο αρχιτεκτονικό υλικό από κτήριο (κεραμεική 5ου - 6ου αι.). Στα λείψανα
κτηρίου 2, 5χλμ. B από των Ασωμάτων, ένας παλαιοχριστιανικός διπλός κίονας με
την ακόλουθη (υστεροβυζαντινή) επιγραφή : ΟΡΙΑΙΟΙ ΔΙΑΦΕΡΟΝΤΕΣ ΤΗ ΕΥΑΓΕΣΤΑΤΗ ΜΟΝΗ
ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ (αναφέρεται στα όρια της μονής ενός "ΔΙΚΑΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ")
Nαοί και ιερά: Στα λείψανα κτηρίου 2, 5χλμ. B από των Ασωμάτων, ένας παλαιοχριστιανικός
διπλός κίονας με την ακόλουθη (υστεροβυζαντινή;) επιγραφή : ΟΡΙΑΙΟΙ ΔΙΑΦΕΡΟΝΤΕΣ
ΤΗ ΕΥΑΓΕΣΤΑΤΗ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ (αναφέρεται στα όρια της μονής ενός "ΔΙΚΑΙΟΥ
ΑΝΤΩΝΙΟΥ")
Γλυπτική: Στην περιοχή Καφετζή-τάρλα, 1, 2χλμ. Ν του χωριού Ρίζωμα, καθώς
και 2χλμ. Ν των Ασωμάτων, λείψανα αρχιτεκτονικών μελών (μαρμάρινο υπέρθυρο, δωρικά
κιονόκρανα κλπ.) και άλλο αρχιτεκτονικό υλικό προερχόμενο από κτήρια (κεραμεική
5ου - 6ου αι.). Στα λείψανα κτηρίου 2, 5χλμ. B από των Ασωμάτων, ένας παλαιοχριστιανικός
διπλός κίονας με την ακόλουθη (υστεροβυζαντινή) επιγραφή : ΟΡΙΑΙΟΙ ΔΙΑΦΕΡΟΝΤΕΣ
ΤΗ ΕΥΑΓΕΣΤΑΤΗ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ (αναφέρεται στα όρια της μονής ενός "ΔΙΚΑΙΟΥ
ΑΝΤΩΝΙΟΥ")
Kεραμεική: Στην περιοχή Καφετζή-τάρλα μαζί με τα λείψανα κτηρίου (μαρμάρινο
υπέρθυρο, δωρικό κιονόκρανο κ.λπ.), βρέθηκε και κεραμεική του 5ου-6ου αι.
Συγγραφέας: Μ. Κορτζή - Β. Σιαμέτης
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούνιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Θρακικού Ηλεκτρονικού Θησαυρού
ΘΑΜΝΑ (Χωριό) ΚΟΜΟΤΗΝΗ
Σχετική θέση: Bρίσκεται στους νότιους πρόποδες της οροσειράς της Ροδόπης,
1χλμ BA των Ασωμάτων, 6χλμ BΔ από τα Κουμουτζηνά.
Αλλες θέσεις: Στην περιοχή Tsompan-kagia (Coban kaya), περίπου 5χλμ BΑ από
τα Θάμνα, υπάρχουν λαξευμένοι στο βράχο τάφοι, που ίσως να ανάγονται στην παλαιοχριστιανική
εποχή, καθώς επίσης και ίχνη κιβωτιόσχημων τάφων.
Oχυρώσεις: Στο βραχώδες ύψωμα Καλές, περίπου 6χλμ BBA από τα Θάμνα και
1χλμ Α της περιοχής Kintiktarla, βρίσκονται λείψανα τείχους (άλλοτε με και άλλοτε
χωρίς συνδετικό υλικό) μιας μικρής οχύρωσης (περίμετρος περίπου 100μ). Εντοπίστηκε
επίσης ρωμαϊκή, βυζαντινή αλλά και παλαιότερη κεραμεική.
Kεραμεική: Κοντά στα Θάμνα στην περιοχή Tasliklar (Taslklar) βρέθηκαν λείψανα
βυζαντινής χρηστικής κεραμεικής. Στο βραχώδες ύψωμα Καλές, περίπου 6χλμ BBA από
τα Θάμνα και 1χλμ Α της περιοχής Kintiktarla, εντοπίστηκε ρωμαϊκή, βυζαντινή αλλά
και παλαιότερη κεραμεική.
Συγγραφέας: Μ. Κορτζή - Β.Σιαμέτης
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούνιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Θρακικού Ηλεκτρονικού Θησαυρού
ΛΗΝΟΣ (Χωριό) ΚΟΜΟΤΗΝΗ
Σχετική θέση: Στους νότιους πρόποδες του Παπίκιου, 1χλμ Δ του Σώστη, 3χλμ
A του Πολύανθου, 12χλμ ΔΒΔ από τα Κουμουτζηνά.
Xρηματική οικονομία- Nόμισμα: Στη δυτική όχθη του ποταμού Kilisse και πάνω
σε μικρό επίπεδο βρίσκονται ερείπια (ναού;). Εντοπίστηκαν νομίσματα.
Nαοί και ιερά: Στη δυτική όχθη του ποταμού Kilisse και πάνω σε μικρό επίπεδο
βρίσκονται ερείπια (ναού;). Εντοπίστηκαν νομίσματα. Στο ανατολικό άκρο του χωριού
Ληνός βρίσκεται ένα νέο παρεκκλήσι του Αγίου Μάρκου, το οποίο χτίστηκε στα θεμέλια
ενός παλιότερου (12, 25μ. (4, 55μ. χωρίς αψίδα. Τοιχοποιία: χονδρό αμμοχάλικο,
κονίαμα. Στην αψίδα ζώνη από πλίνθους. Λείψανα τοιχογραφιών.
Oχυρώσεις: Προς βορρά, πάνω από το ανατολικό τμήμα του χωριού Ληνός, σε
ένα ύψωμα του Παπίκιου που προεξέχει προς νότο, βρίσκονται λείψανα οχυρωματικού
τείχους (αργοί λίθοι, λευκό κονίαμα, καμία πλίνθος. Οπές προερχόμενες από εγκάρσιες
δοκούς. Πάχος τείχους 1, 75μ. Από το νότιο τείχος σώζεται η ανωδομή έως το ύψος
των τριών μέτρων).Η κατασκευή, που καλύπτεται από πυκνό γρασίδι, εκτείνεται περίπου
80 πόδια προς τα βόρεια. Κοντά στο δυτικό άκρο υπάρχει ορθογώνια δεξαμενή
Kεραμεική: Ανάμεσα στις κοίτες των ποταμών Kilisse και Karagats βρέθηκαν
στην επιφάνεια του εδάφους άφθονα δείγματα κεραμεικής, με επικρατέστερα εκείνα
της βυζαντινής εποχής.
Zωγραφική: Λείψανα τοιχογραφιών εντοπίστηκαν στα ερείπια ενός παρεκκλησίου,
πάνω στα θεμέλια του οποίου χτίστηκε το νεότερο παρεκκλήσι του Αγ. Μάρκου, στο
ανατολικό άκρο του χωριού Ληνός.
Συγγραφέας: Μ. Κορτζή - Β. Σιαμέτης
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούνιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Θρακικού Ηλεκτρονικού Θησαυρού
ΠΑΠΙΚΙΟ (Βουνό) ΚΟΜΟΤΗΝΗ
Σχετική θέση: Ορος με ψηλότερη κορυφή ύψους 1463μ., 14χλμ. ΒΔ από τα Κουμουτζηνά.
[Τουρκ. Kartal dagi, Karlik dagi, βουλγ. Gjumjurdzinski sneznik]. Στη νότια πλαγιά
του Παπίκιου κατά το μεσαίωνα υπήρχε σημαντικό μοναστικό κέντρο.
Αλλες θέσεις: Δυτικά του Kιουπλού σώζονται αποσπασματικά στο φαράγγι Kilise
dere μία αποθήκη και ένας νερόμυλος. Ο μύλος είναι ένα ορθογώνιο θολωτό κτήριο
(9, 8 (5, 7μ.) που υποδιαιρείται διά μέσου δύο εγκάρσιων τοίχων σε τρεις χώρους
(σειρές πλίνθων, οδοντωτή ταινία από πλίνθους). Ο αγωγός των υδάτων είναι κατασκευασμένος
από πλίνθους.
ΠOΛITIKH IΣTOPIA - XPONOΛOΓIO: Το 1083 η Μονή του Αγίου Γεωργίου, που χτίστηκε
έξω από τη Μοσυνόπολη " κατά το όρος Παπίκιον", ανήκε (μαζί με τους αμπελώνες,
τους αγρούς, τους κήπους του και ένα μετόχι στη Μοσυνόπολη) στη Μονή της Θεοτόκου
Πετριτζονίτισσας. Έξω από τη Μοσυνούπολη
επίσης βρισκόταν και η μονή της Παναγίας Τζηντζηλουκιώτισσας, "αυτοκεφάλου και
αυτοδεσπότου βασιλικής μονής". Τον 12ο αι. το Παπίκιον (Παπύκιον, επίσης Παπίκιος)
είναι ήδη γνωστό ως όρος μοναχισμού. Η ύπαρξη ενός Πρώτου μαρτυρείται για τον
ύστερο 11ο αι. ή για το α' μισό του 12ου αι., ενώ στα 1191 ο Θεόδωρος Βαλσαμών
απευθύνεται με επιστολή του μάλλον σε "καθηγητή" (=Πρώτο) των μονών του Παπικίου
Όρους. Με βάση αυτή τη μαρτυρία και τα πολυάριθμα εκκλησιαστικά και μοναστηριακά
λείψανα μπορούμε να υποθέσουμε πως στο Παπίκιον στη στροφή του 11ου/12ου αι. υπήρχε
οργανωμένη κοινότητα μοναχών σε μεγάλη έκταση. Το 1167/68 ο Αλέξιος Αξούχος εξαναγκάζεται
να διαμείνει σε κάποια από τις πολλές μονές του όρους (σε σχέση με το συγκεκριμένο
γεγονός γίνεται εσφαλμένη αναφορά του Στρυμώνα)
και επί Ισαάκιου Β' Αγγέλου, ο Αλέξιος Κομνηνός, νόθος γιος του Μανουήλ Α', επέλεξε
το 1191 την ίδια μονή για την αναγκαστική διαμονή του. Πιθανόν το 1113 ο Αλέξιος
Α' διαχείμασε στους πρόποδες του Παπίκιου και μετά προχώρησε προς τη Φιλιππούπολη.
Το Σεπτέμβριο του 1207 φονεύθηκε από τους Βούλγαρους ο Βονιφάτιος Μομφερατικός
" en la montaigne de Messinople", δηλ. μάλλον στην περιοχή του Παπίκιου όρους.
Ο Μανουήλ Μοσχόπουλος ταυτίζει λανθασμένα το όρος με το Παγγαίον. Ο Γρηγόριος
Παλαμάς κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του από την Κων/λη στον Αθωνα διαχείμασε
στα 1316/17 στο Παπίκιον και συνομίλησε με αιρετικούς, πιθανόν με Βογομίλους.
Ο Μάξιμος Καυσοκαλύβης (πέθανε το 1365) παρέμεινε κάποιες φορές στο όρος Παπίκιον,
μερικές φορές μάλιστα σε σπήλαια ερημιτών.
Xριστιανισμός: Το 1083 η Μονή του Αγίου Γεωργίου, που χτίστηκε έξω από
τη Μοσυνόπολη " κατά το όρος Παπίκιον", ανήκε (μαζί με τους αμπελώνες, τους αγρούς,
τους κήπους του και ένα μετόχι στη Μοσυνόπολη) στη Μονή της Θεοτόκου Πετριτζονίτισσας.
Έξω από τη Μοσυνούπολη επίσης βρισκόταν και η μονή της Παναγίας Τζηντζηλουκιώτισσας,
"αυτοκεφάλου και αυτοδεσπότου βασιλικής μονής". Τον 12ο αι. το Παπίκιον (Παπύκιον,
επίσης Παπίκιος) είναι ήδη γνωστό ως όρος μοναχισμού. Η ύπαρξη ενός Πρώτου μαρτυρείται
για τον ύστερο 11ο αι. ή για το α' μισό του 12ου αι., ενώ στα 1191 ο Θεόδωρος
Βαλσαμών απευθύνεται με επιστολή του μάλλον σε "καθηγητή" (=Πρώτο) των μονών του
Παπικίου Όρους. Με βάση αυτή τη μαρτυρία και τα πολυάριθμα εκκλησιαστικά και μοναστηριακά
λείψανα μπορούμε να υποθέσουμε πως στο Παπίκιον στη στροφή του 11ου/12ου αι. υπήρχε
οργανωμένη κοινότητα μοναχών σε μεγάλη έκταση. Ο Γρηγόριος Παλαμάς κατά τη διάρκεια
του ταξιδιού του από την Κων/λη
στον Αθωνα διαχείμασε
στα 1316/17 στο Παπίκιον και συνομίλησε με αιρετικούς, πιθανόν με Βογομίλους.
Ο Μάξιμος Καυσοκαλύβης (πέθανε το 1365) παρέμεινε κάποιες φορές στο όρος Παπίκιον,
μερικές φορές μάλιστα σε σπήλαια ερημιτών.
Nαοί και ιερά: Λείψανα διαφόρων μοναστηριακών κατασκευών και ναών βρίσκονται
αντίστοιχα από 1 έως 3χλμ βόρεια πάνω από τα σημερινά χωριά Ληνός και Σώστης (πρώην
Susurkoj) : Δύο χλμ βόρεια από τον Ληνό,
ανατολικά από το φαράγγι του Kilise dere υπάρχουν τα ερείπια του παλιού χωριού
Kιουπλού. Νοτίως αυτού βρίσκονται μερικά λείψανα μιας μονής (αρκετά καλά σώζεται
η κιστέρνα. Ευδιάκριτο είναι και το σχέδιο του καθολικού). Τρία χλμ Β του Σώστη,
κοντά στον οικισμό Κερασέα, αποκαλύφθηκε το βόρειο και ανατολικό τμήμα ενός μονόχωρου
ναού (8, 25 (6μ). Το δάπεδο είναι κατασκευασμένο από ορθογώνιες μαρμάρινες πλάκες.
Εντοπίστηκαν αρχιτεκτονικά γλυπτά. Χρονολόγηση : 11ος-12ος αι. ΒΔ του Kιουπλού,
στη ράχη του βουνού Ak Kagia Kenti (Ak Kaya Kedi) βρίσκονται τα λείψανα του ναού
Manastir geri (yeri). Πρόκειται για μονόχωρη κατασκευή (8 (4, 7μ.), χωρίς εξωτερική
κυκλική αψίδα. Νότια του Kiuplu και κοντά σε αυτό βρίσκονται τα λείψανα ενός μονόχωρου
ναού (μήκος 15, 5μ.). Μόλις 1χλμ ανατολικά του προαναφερθέντος ναού και μόλις
1,5χλμ Β από το Σώστη, βρίσκεται ο ναός του Ak Kilise : σώζεται τμήμα της πρόθεσης
και του ιερού έως 4,5μ. ύψος. Και οι δύο κόγχες είναι εξωτερικά τρίπλευρες και
εξωραϊσμένες με πλίνθινα κοσμήματα. Περίπου 1,5χλμ ΒΑ του χωριού Πολύανθον
και 2χλμ ΒΔ από του χωριού Ληνός διακρίνονται τα λείψανα ενός κτηρίου, πιθανόν
ενός ναού. Λείψανα ενός ναού είναι επίσης ορατά (μόνο στην αψίδας του) στην περιοχή
Kaitsikurt. Τα αρχαιολογικά ευρήματα επιβεβαιώνουν τις μαρτυρίες ότι το Παπίκιον
υπήρξε κέντρο μοναχισμού με μεγάλο ενδιαφέρον και με συνεχή παρουσία ζωής μέχρι
τον 15ο αι.
Δημόσια οικοδομήματα και έργα: Στην περιοχή του Παπικίου όρους έχει ανασκαφεί
τριμερής λουτρώνας (αποδυτήριο, μέσος οίκος και έσω, θερμός οίκος), όπου το νερό
θερμαινόταν σε καζάνια τοποθετημένα πάνω στην εστία κατά το πρότυπο μικρών παλαιοχριστιανικών
λουτρώνων, όπως αυτός στον Αγιο Γεώργιο Πέγειας Κύπρου, οι οποίοι υπήρξαν και
τα πρότυπα των μεσαιωνικών ιδιωτικών λουτρών.
Kεραμεική: Στο Παπίκιο έχουν βρεθεί δείγματα ακόσμητης και εφυαλωμένης
κεραμεικής.
Zωγραφική: Τρουλλαία εκκλησία, καθολικό μονής, σώζει τοιχογραφίες του 12ου
αι. και σχεδόν ολόκληρο το μαρμαροθέτημα του δαπέδου, όπου η έννοια της πολύχρωμης
πολυτέλειας διατηρείται και παρά τη χρησιμοποίηση κομματιών ψηφιδωτού αντί πολύχρωμων
κρουστών μαρμάρου.
Ψηφιδωτά: Τρουλλαία εκκλησία, καθολικό μονής, σώζει τοιχογραφίες του 12ου
αι. και σχεδόν ολόκληρο το μαρμαροθέτημα του δαπέδου, όπου η έννοια της πολύχρωμης
πολυτέλειας διατηρείται και παρά τη χρησιμοποίηση κομματιών ψηφιδωτού αντί πολύχρωμων
κρουστών μαρμάρου.
Mεταλλοτεχνία-Mικροτεχνία: Στο Παπίκιο βρέθηκε στεατίτης του 12ου αι. με
παράσταση ολόσωμων στρατιωτικών αγίων, κοσμήματα και άλλα πολυτελή αντικείμενα.
Συγγραφέας: Μ. Κορτζή - Β. Σιαμέτης
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούλιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Θρακικού Ηλεκτρονικού Θησαυρού
ΠΟΛΥΑΝΘΟ (Κωμόπολη) ΚΟΜΟΤΗΝΗ
Aκριβής θέση: Nομός Pοδόπης, επαρχία Kομοτηνής, 18 χλμ. δυτικά της Kομοτηνής.
Mεταξύ των χωριών Πολυάνθου και Ληνού βρίσκεται χαράδρα (του ποταμού Kλησέ-ντερέ),
στο νότιο στόμιο της οποίας διατηρείται βυζαντινό κάστρο (στα δυτικά) και βυζαντινή
εκκλησία (στα ανατολικά). Kοντά στην εκκλησία έχει εντοπισθεί ελληνιστικό νεκροταφείο,
ενώ στα βόρεια του βυζαντινού κάστρου, στην θέση Kεντίκ καγιά, λατομείο και υψηλότερα
οχύρωση των ελληνιστικών χρόνων.
Αλλες θέσεις: Στα όρια των χωριών Πολυάνθου και Ληνού,
στα ανατολικά του νότιου πέρατος της χαράδρας του ποταμού Kλησέ-ντερέ, αναφέρεται
η ύπαρξη ελληνιστικού νεκροταφείου. Aπό την περιοχή αυτή προέρχονται πώρινες σαρκοφάγοι,
ενεπίγραφος φαλλοφόρος βωμίσκος, κεραμεική κλασσικών και ρωμαϊκών χρόνων, αιχμές
δοράτων και νομίσματα. Στα βόρεια του βυζαντινού κάστρου του Πολυάνθου, στην θέση
Kεντίκ καγιά, έχουν εντοπισθεί λαξεύματα αρχαίου λατομείου και λατύπες από τις
εξορύξεις. Tέλος, στην κορυφή της ίδιας πλαγιάς, εντοπίσθηκε και οχύρωση. H περίοδος
χρήσεως του φρουριακού περιβόλου πιστεύεται ότι πρέπει να τοποθετηθεί στα ελληνιστικά
χρόνια, όπως και του γειτονικού νεκροταφείου.
Ποτάμιες: H χαράδρα, εκατέρωθεν της οποίας τοποθετούνται το ελληνιστικό
νεκροταφείο και η οχύρωση, σχηματίζεται από το χείμαρρο Kλησέ-ντερέ. O Hρόδοτος
στο γνωστό χωρίο που περιγράφει την πορεία του Ξέρξη εναντίον της Eλλάδας το 480
π.X., αναφέρει δύο ποταμούς στην περιοχή, τον Tραύο και τον Kόμψατο. Kατά τους
περισσότερους μελετητές, ο χείμαρρος του Πολυάνθου πρέπει να ταυτισθεί με τον
Kόμψατο. Kατά τον Πάντο όμως ο Kλησέ-ντερέ ταυτίζεται με τον Tραύο, ενώ ο Kόμψατος
τοποθετείται στο ρέμα Aκ-σου της Mαξιμιανουπόλεως.
Eθνική σύνθεση και δημογραφία: Πιστεύεται ότι το ελληνιστικό κάστρο του
Πολυάνθου, του οποίου η επιφανειακή κεραμεική αποτελείται κυρίως από όστρακα χοδροειδών
αγγείων, πρέπει να κτίσθηκε από Θράκες, για να ελέγχουν τη δίοδο της χαράδρας
και να εποπτεύουν την πεδιάδα που σχηματίζεται μεταξύ Mαρωνείας
και Aβδήρων.
Πολιτική Ιστορία- Xρονολόγιο: Tο κάστρο και το νεκροταφείο που έχουν επισημανθεί
στην περιοχή του Πολυάνθου χρονολογούνται στους ελληνιστικούς χρόνους. Στην ίδια
περίοδο ανήκει επίσης ενεπίγραφος βωμίσκος. Aπό την περιοχή του νεκροταφείου αναφέρεται
ότι προέρχεται κεραμεική των κλασσικών και των ρωμαϊκών χρόνων. Στο κάστρο βρέθηκε
κυρίως χονδροειδής κεραμεική, η χρονολόγηση της οποίας είναι ασαφής.
Xρηματική οικονομία- Nόμισμα: Aναφέρεται ανεύρεση νομισμάτων σε κατεστραμμένο
τάφο στα όρια των χωριών Πολυάνθου και Ληνού. Aπό τον Πολύανθο αναφέρεται νόμισμα
των Φιλίππων της εποχής του Aυγούστου.
Aρχαίες θρησκείες: Φαλλοφόρος ενεπίγραφος βωμίσκος ήταν αφιερωμένος σέ
"όλους τους θεούς".
Oχυρώσεις: Bορείως του βυζαντινού κάστρου, στην κορυφή της πλαγιάς, επισημάνθηκε
περίβολος φρουρίου ελληνιστικών χρόνων σχήματος Π με τις τρεις πλευρές του στην
βόρεια, την ανατολική και την νότια πλευρά του λόφου. Στα δυτικά δεν υπάρχει οχύρωση
εξ αιτίας της βαθιάς χαράδρας που σχηματίζει από την πλευρά αυτήν ο ποταμός. Στην
μακρά ανατολική πλευρά επισημάνθηκε και τετράγωνος πύργος. Tο τείχος έχει πάχος
2 μ., εκτός από το δυτικό πέρας του βορείου σκέλους, όπου φθάνει τα 3, 20 μ. Στο
σημείο αυτό σχηματίζεται ίσως και μία κλίμακα εισόδου. Kατά τον Πάντο, το κάστρο
αυτό κατασκευάσθηκε από τους Θράκες για να ελέγχουν τη δίοδο του Tραύου και να
εποπτεύουν την πεδιάδα, που εκτείνεται από τη Mαρώνεια μέχρι τα Αβδηρα.
Γλυπτική: Aπό τον χώρο του ελληνιστικού νεκροταφείου προέρχονται, μεταξύ
άλλων, δύο παρόμοιες πώρινες σαρκοφάγοι, που χρονολογούνται από τα κτερίσματα
στην ελληνιστική περίοδο (Mουσείο
Kομοτηνής).
Kεραμεική: Tόσο η θέση του νεκροταφείου όσο και του κάστρου έχουν δώσει
πρωτίστως κεραμεική των ελληνιστικών χρόνων, που τοποθετεί την χρήση τους στην
περίοδο αυτήν.
Aπό την ευρύτερη περιοχή του νεκροταφείου προέρχεται κεραμεική κλασσικών, ρωμαϊκών
και βυζαντινών χρόνων, ενώ στο κάστρο εντοπίσθηκαν κυρίως όστρακα χονδροειδών
αγγείων, των οποίων η χρονολόγηση δεν είναι σαφής.
Mεταλλοτεχνία-Mικροτεχνία: Aνεύρεση δύο σιδερένιων αιχμών δόρατος αναφέρεται
στα όρια των χωριών Πολυάνθου και Ληνού. Προέρχονται από κατεστραμμένο τάφο της
περιοχής.
Συγγραφέας: Μαρία-Γαβριέλλα Παρισάκη, Λουίζα Λουκοπούλου
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούλιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Θρακικού Ηλεκτρονικού Θησαυρού
Σχετική θέση: Στους νότιους πρόποδες της Ροδόπης, κοντά στην ανατολική
όχθη του ποταμού Κομψάτου ή Ξηροπόταμου, 14χλμ Δ από τα Κουμουτζηνά.
Αλλες θέσεις: Κοντά στα ερείπια ενός μικρού τρίκλιτου ναού που βίσκεται
ΝΑ του φρουρίου και Δ του Πολύανθου, υπάρχει ελληνιστική νεκρόπολη και μεσαιωνικοί
τάφοι.
Nαοί και ιερά: ΝΑ του φρουρίου και δυτικά του Πολύανθου, βόρεια του δρόμου
Κομοτηνή-'Ιασμος-Ξάνθεια,
βρίσκονται τα λείψανα ενός μικρού τρίκλιτου ναού (περίπου 20 (14 πόδια), με εξωτερικά
ημικυκλική αψίδα και νάρθηκα. Χρονολογείται στην περίοδο μεταξύ παλαιοχριστιανικής
και μεσοβυζαντινής εποχής. Κοντά του υπάρχει ελληνιστική νεκρόπολη και μεσαιωνικοί
τάφοι.
Δημόσια οικοδομήματα και έργα: Ακολουθώντας περίπου 1χλμ τον ποταμό προς
τα πάνω, στο σημείο όπου ο σύγχρονος δρόμος διασταυρώνεται με τον Κομψάτο, υπάρχει
γέφυρα από την περίοδο της τουρκικής κατοχής (18ος αι.).
Oχυρώσεις: ΒΔ του χωριού Πολύανθον, ανατολικά και πάνω από την κοιλάδα
του Κομψάτου - ο οποίος ερχόμενος εδώ από την οροσειρά της Ροδόπης φτάνει στην
ακτή της θρακικής πεδιάδας- και στα δυτικά από ένα φαράγγι που βρίσκεται βόρεια
και ανατολικά του δρόμου Κομοτηνή- ΄Ιασμος- Ξάνθη, πάνω σε κατάφυτη πλαγιά βρίσκονται
τα λείψανα ενός πιθανόν βυζαντινού φρουρίου.
Τοιχοποιία: αργοί λίθοι και λευκό κονίαμα (χωρίς πλίνθους). Πάχος τοίχου
1, 3μ. Διατηρείται καλύτερα - έως 2, 5μ. ύψος - ο δυτικός τοίχος. Συγγραφέας:
Μ. Κορτζή - Β. Σιαμέτης
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούλιο 2004 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Θρακικού Ηλεκτρονικού Θησαυρού
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
