Πληροφορίες τοπωνυμίου

Δημοτικό Διαμέρισμα Αμφιλοχίας

ΑΜΦΙΛΟΧΙΑ (Πόλη) ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ
  Η Αμφιλοχία είναι μικρή παραθαλάσσια πόλη 6.000 κατ. και βρίσκεται στο μυχό του Αμβρακικού κόλπου. Είναι αμφιθεατρικά χτισμένη πάνω σε δύο λόφους που στο νότιο μέρος συγκλίνουν μεταξύ τους και σχηματίζουν ορθή γωνία. Απέχει από την Αθήνα 314 περίπου χιλιόμετρα και αποτελεί κομβικό οδικό σημείο της Δυτικής Ελλάδας.
  Απ’ την Αμφιλοχία περνάνε όσοι οδικώς κατευθύνονται απ’ τη Νότια και Κεντρική Ελλάδα προς τα Γιάννενα, την Κέρκυρα, τη Λευκάδα, την Αρτα. Είναι πρωτεύουσα της επαρχίας Βάλτου και ανήκει στο Νομό Αιτ/νίας. Μέχρι το 1907 ήταν γνωστή σαν "Καρβασαράς", απ’ το Τούρκικο Καραβάν-Σεράι που σημαίνει σταθμός Καραβανιών. Πράγματι κατά την Τουρκοκρατία στην Αμφιλοχία διανυκτέρευαν όλοι όσοι ταξίδευαν από και προς την Ήπειρο. Απ’ τους Τούρκους απελευθερώθηκε το 1829.
  Ως συνοικισμός "Καρβασαράς" αναγνωρίστηκε το 1836. Στις 7 Μαϊου 1847 αποτελεί ίδια κοινότητα. Το 1907 μετονομάστηκε σε Αμφιλοχία. Αναγνωρίστηκε σε δήμο στις 22 Μαρτίου 1946 με τον Α.Ν. 1135. Το 1995 αποσπάστηκε απ’ την Κοινότητα Αμπελακίου ο οικισμός Μπούκα και έκτοτε μαζί με την πόλη της Αμφιλοχίας αποτελούν τον ομώνυμο Δήμο.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Αύγουστο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Αμφιλοχίας (1997).

ΑΡΓΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΚΟΝ (Αρχαία πόλη) ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ
  Η θέση του Αμφιλοχικού Αργους πρέπει να αναζητηθεί κοντά στη μοναδική πεδιάδα της Αμφιλοχίας, στη θέση Καινούργιο, (κοιν. Αμπελάκι) όπου σώζονται ερείπια αρχαίας πόλης. Η άποψη αυτή συμφωνεί και με την πληροφορία του Πολύβιου, κατά την οποία το Αργος απείχε απ’ την αρχαία Αμβρακία 180 στάδια. Δηλαδή όση ακριβώς είναι η απόστασ αυτή απ’ τη θέση των ερειπίων στο Καινούργιο.
   Δημιουργεί όμως αντιρρήσεις το γεγονός ότι τα ερείπια αυτά βρίσκονται σε απόσταση 2 χλμ. από τη θάλασσα, ενώ απ’ τον Θουκυδίδη (Γ’ 105, 1) η πόλη αναφέρεται σαν επιθαλάσσια.
   Ισως όμως αυτό να σημαίνει πως το Αμφιλοχικό Αργος ήταν στην περιοχή της θάλασσας και πιθανώς η χωρίζουσα την πόλη απ’ την παραλία μικρή προσχωσιγενής πεδιάδα να αποτελούσε όρμο αυτής (βλ. L. Henzey "Le mont Olympe et l' Acarnanie" 6.287 Κ. εξ.).
   Ίσως πάλι πρέπει να υποθέσουμε πως στους χρόνους του Πελοποννησιακού πολέμου το Αμφιλοχικό Αργος ήταν πλησιέστερα προς τη θάλασσα απ’ ότι αργότερα - κατά την Ελληνιστική εποχή - όταν το εγκατέλειψαν οι κάτοικοί του.
   Το Αμφιλοχικό Αργος προστατευόταν από ισχυρά τείχη ενισχυόμενα με πύργους. Ερείπια αυτών σώζονται σε πολλά σημεία, όπως π.χ. στο λόφο της Λίμπας, όπου ο Leake τοποθετεί την Ακρόπολη της πόλης.
   Είναι, όπως και στου Στράτου, μόνο ψευδοϊσοδομικά και δεν παρουσιάζουν πουθενά, ούτε στη βάση, λείψανα πολυγωνικού τρόπου. Φαίνεται πως δεν ανήκουν σε πολύ παλιά εποχή. Είναι όμως οπωσδήποτε προϋφιστάμενα του Ε’ π.Χ. αιώνα.
   Οι κατά καιρούς ερευνήσαντες την περιοχή αναφέρουν θεμέλια οικοδομημάτων, κατάλοιπα περιβόλου ναού πιθανώς, καθώς και θεάτρου. Απ’ την αρχαία πόλη προέρχονται, επίσης, πολλά αρχιτεκτονικά μέλη (όπως σπόνδυλοι δωρικών κιόνων και κομμάτια πεσσών) τα οποία βρίσκουμε και στο Ηρώο της Καλυδώνας και στην Απολλωνία της Ηπείρου. Αποκαλύφθηκαν τέλος πολυάριθμοι τάφοι απλής κατασκευής αλλά επιμελημένοι, που βρίσκονταν κατά μήκος των δρόμων της πόλης.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Αύγουστο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Αμφιλοχίας (1997, Β Έκδοση).

ΛΙΜΝΑΙΑ (Αρχαία πόλη) ΑΜΦΙΛΟΧΙΑ
  Στα Νοτιοανατολικά της πόλης της Αμφιλοχίας, και σε απόσταση μόλις 2 χιλ., βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Λιμναίας.
  Παρουσιάζονται με τη μορφή μιας τειχισμένης ακρόπολης που φιλοξενείται πάνω στον λόφο, στις παρυφές του οποίου, έχει κτιστεί μεγάλο τμήμα της σύγχρονης πολιτείας. Από το οχυρωμένο πλάτωμα ξεκινούν δύο μακρά τείχη καλά διατηρημένα, που κατεβαίνουν προς την θάλασσα και χάνονται ανάμεσα στα σύγχρονα οικοδομήματα.
  Υπόγεια δίοδος πλάτους 2μ., ύψους 1,5μ. και μήκους 800μ. που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, αποτελούσε καθώς φαίνεται, διάδρομο επικοινωνίας της ακρόπολης με τη θάλασσα. Η δίοδος αυτή ήταν προσπελάσιμη μέχρι τον Απρίλιο του 1944, όταν κατά τη διάρκεια βομβαρδισμού κάποια βόμβα που έπεσε κοντά την απέφραξε μερικώς.
  Για την αρχαία αυτή πόλη, υπάρχουν αρκετές μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων. Σ’ αυτήν αναφέρεται ο Θουκυδίδης όταν αφηγείται τις επιχειρήσεις των Σπαρτιατών στην Δυτική Στερεά Ελλάδα, κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου. Εκείνη την εποχή η Λιμναία ήταν ακόμη ατείχιστη (429 π.Χ.). Οι επόμενες πληροφορίες έρχονται από τον Πολύβιο: στα 251 π.Χ., όταν ο Φίλιππος ο Ε, πατέρας του Περσέα, εκστρατεύει κατά του Θέρμου και περνάει από την Λιμναία, η οποία διαθέτει πλέον ισχυρό οχυρωματικό περίβολο. Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους και την Ενετοκρατία, το αρχαίο αυτό κάστρο εκατοικείτο. Τον 14ο αιώνα ήταν γνωστό με την ονομασία Βάλτος και σ’ αυτόν αναφέρεται ο Ιωάννης Καντακουζηνός, παραθέτοντας διάφορες στρατηγικές θέσεις του τότε ελληνικού χώρου. Η τελευταία γνωστή οικιστική φάση ανήκει στους χρόνους του Αλή-Πασά. Στο ερημωμένο από αιώνες κάστρο, ο βεζύρης εγκατέστησε δια της βίας, τους κατοίκους της Αμπρακίας.
  Η παραπάνω ιστορία είναι αναγνωρίσιμη από τους ειδικούς, στις όμορφες τοιχοποιίες που σώζονται τόσο στο τείχος της ακρόπολης όσο και στα δύο μακρά σκέλη, και στα λιγοστά ερείπια αρχαίων και μεσαιωνικών κτισμάτων που φιλοξενούνται στο πλάτωμα της Λιμναίας.
  Οι λιγώτερο ειδικοί θα βρουν εδώ ένα καλοδιατηρημένο περιμετρικά, αρχαίο τείχος, που συνδυάζεται μ’ ένα καταπράσινο δασύλιο, η πρόσβαση στο οποίο είναι εύκολη από τον εθνικό δρόμο.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Αύγουστο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Αμφιλοχίας (1997).

ΜΠΟΥΚΑ (Χωριό) ΑΜΦΙΛΟΧΙΑ
  Ένα όμορφο ψαροχώρι συνοικισμός του Δήμου Αμφιλοχίας χτισμένο στην παραλία μιας ατέλειωτης αμμουδερής ακτής.
  Η φαντασμαγορική δύση του ήλιου, το πυροφάνι της νύχτας και το ξάνοιγμα για ψάρεμα συνθέτουν μια παρθενική ομορφιά.
  Η άμμος που θεωρείται θεραπευτική συγκεντρώνει πολλούς που πάσχουν από ρευματισμούς και αρθρίτιδα για καλοκαιρινά αμμόλουτρα.
  Κατασκηνώσεις φιλοξενούν αγόρια και κορίτσια απ’ όλο το νομό καθώς και κατά περιόδους ηλικιωμένους από διάφορα μέρη της χώρας.
  Δυτικά και σε απόσταση ενός μόνο χιλιομέτρου βρίσκεται ο λόφος των ΟΛΠΩΝ όπου κατά τον ιστορικό Θουκυδίδη ήταν τα τειχισμένα δικαστήρια του κοινού των Ακαρνάνων.
  Σώζονται ερείπια και διαμορφωμένες πέτρες που περιμένουν τους ειδικούς να δώσουν περισσότερα στοιχεία για το μοναδικό αυτό μνημείο της περιοχής μας.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Αύγουστο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Αμφιλοχίας (1997, Β Έκδοση).