Πληροφορίες τοπωνυμίου

  Σε απόσταση 38 χιλιομέτρων από τη Μεσσηνιακή πρωτεύουσα και σε υψόμετρο 490 μέτρων, κάποιοι μακρινοί μας πρόγονοι διάλεξαν να χτίσουν το χωριό μας την Κορομηλιά. Από πληροφορίες των Μεσσηνιακών Νέων και μαρτυρίες παλαιότερων συγχωριανών μας, η ιστορία της Κορομηλιάς διαμορφώνεται μέσα στο χρόνο ως εξής: Αρχικά από το 1821 - 1825 και με την τοπωνυμία Ταγάρενα ή Ζαγάρενα μαζί με άλλα 68 χωριά και 3 μοναστήρια υπαγόταν στην επαρχία Ανδρούσης. (Αριστεία Επανάστασης Αγωνιστών του 1821 από Ζαγάρενα Κρόμπας Γεώργιος, Κρόμπας Κοσμάς, Κωνσταντακόπουλος Πέτρος, Μουστάκης Γιαννάκης, Τσερπές Σταύρος.)
  Στα 1825 κατά την εκείθεν διέλευση των Ρουμελιώτικων στρατευμάτων οι κάτοικοι του χωριού δεινοπάθησαν, διότι οι άγριοι εκείνοι πολεμισταί τους συμπεριεφέρθηκαν σαν σε εχθρική χώρα. Συγκεκριμένα στις 6 Μαρτίου 1825 που μπήκε ο στρατηγός Καραϊσκάκης, οι Τζαβελαίοι κλπ με 2000 στρατιώτας και κάθισαν όλοι 3 ημέρες, άρπαξαν από τους κατοίκους: Aλεύρι 3.000 οκάδες αξίας 1.500 γροσ. Σφακτά 600 οκάδες αξίας 4.200 γροσ. Κριθάρι 600 οκάδες αξίας 300 γροσ. 50 γελάδια που σκότωσαν έφαγαν και πήραν τα δέρματά τους για τσαρούχια αξίας 3.000 γροσ. Αργότερα, και ως το 1835, στην επαρχία Εμπλακίων με εκπρόσωπό της τον Πετρόπουλο Κωνσταντάκη.
  Το 1836 ανήκε στο Δήμο Ιαμείας και αμέσως μετά τη διάλυση του δήμου, πέρασε στο δήμο Ιθώμης μαζί με άλλα 16 χωριά, έτσι ώστε ν' απαριθμεί συνολικά 2.201 κατοίκους, ενώ τα Ζαγάρενα το 1841 είχε 108 κατοίκους. Πρώτος εκπρόσωπος της Ζαγάρενας στο Δήμο Ιθώμης, Νικολής Τσερπές, ήρωας της επαναστάσεως και πολεμιστής στα Δερβενάκια και την Αλωση της Τριπολιτσάς.
  Στις 4 Νοεμβρίου 1927 και επί προεδρίας Δημητρίου Τσερπέ (Μίτζυρα) η Ζαγάρενα μετονομάστηκε σε Κορομηλιά. Το 1932 - 1933 χτίστηκε το σχολείο της Κορομηλιάς, μόνο οι τοίχοι και το 1935 - 36 έγινε η σκεπή με ενίσχυση όλων των χωρικών. Σύμφωνα με αρχείο της κοινότητας οι Κορομηλιώτες προσέφεραν σε είδος βρώμη για τα άλογα των οικοδόμων που είχαν αναλάβει την κατασκευή του δημοτικού σχολείου.
  Η λειτουργία του αρχίζει το 1951 - 53 με 48 μαθητές, οπότε φτιάχτηκε και το πάτωμά του.Το 1934, όταν χωρίστηκε από το σχολείο του Κυνηγού, σχολείο ήταν το σπίτι του Αλέξη Παν. Τσερπέ και πρώτη δασκάλα στο χωριό η Κατίνα Κρόμπα - Μαρκοπούλου από την Ανδρούσα.   Το 1948-49 η Κορομηλιά γίνεται ανεξάρτητη κοινότητα, με πρώτο πρόεδρο τον Δημήτρη Ψαρούλη (Μητσέα). Μέχρι τότε αποτελούσε μέρος της κοινότητας Κυνηγού. Η αρχική διάνοιξη του δρόμου Δραϊνα - Κορομηλιά έγινε το 1936 - 1940 με προσωπική σκαπανική εργασία και το 1950 έγινε διαπλάτυνση, με μπουλντόζα. Την μπουλντόζα είχε διαθέσει η Γεωργική Υπηρεσία Καλαμάτας και τα καύσιμα αγοράστηκαν με έρανο από τα τρία χωριά Κορομηλιά - Ξεροκάσι - Κυνηγού. Την ίδια χρονιά ήρθε και το πρώτο αυτοκίνητο στο χωριό μας (φορτηγό), του Κώστα Λεμπέση, που κάλυπτε και τις συγκοινωνιακές ανάγκες της περιοχής. Αλησμόνητο έμεινε το γλέντι στην Κορομηλιά για το πρώτο του ταξίδι και το σανό που του πρόσφεραν συγχωριανοί για να το ευχαριστήσουν. Το 1958 επί προεδρίας Σπύρου Κρόμπα, η κοινότητα απέκτησε τηλεφωνική σύνδεση με την υπόλοιπη Μεσσηνία και Ελλάδα.
  Θα ήταν παράληψη να μην αναφερθεί ότι εκτός από τους " 45 φούρνους " στην Κορομηλιά λειτούργησαν τρεις αλευρόμυλοι ( δύο νερόμυλοι και ένας πετρελαιοκίνητος), καθώς και ένα λιτρουβίο (ελαιοτριβείο), το οποίο ανήκε στην εκκλησία και λειτουργούσε σαν κοινοτική επιχείρηση. Οι λάμπες πετρελαίου αντικαταστάθηκαν με τις ηλεκτρικές το 1971 στην Κορομηλιά και ένα χρόνο αργότερα, το 1972, το χωριό υδροδοτήθηκε με νερό που πήρε από το Ξεροκάσι. Επί προεδρίας Δημητρίου Τσερπέ (Μπλε). Καθαρά κτηνοτροφική περιοχή η περιοχή της Κορομηλιάς. Τη δεκαετία του 1960 αριθμούσαν στην περιοχή 10.000 γιδοπρόβατα και με μικρή γεωργική παραγωγή, μόνο για κάλυψη των αναγκών των κατοίκων, χωρίς έργα υποδομής και ανάπτυξης, πλήττεται την ίδια περίοδο (δεκαετία του 1960) από τη μεγάλη μάστιγα της ελληνικής υπαίθρου, την εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση. Πολλοί συγχωριανοί μας, κυρίως οι νέοι, αναγκάζονται να φύγουν, για την Αθήνα - Αυστραλία - Αφρική - Καναδά και Αμερική. Αποτέλεσμα, σήμερα στην Κορομηλιά να κατοικούνται 28 σπίτια από συνολικά 64 κατοίκους, ενώ το σχολείο έπαψε να λειτουργεί το Νοέμβρη του 1986.

Ιστοσελίδα Συλλόγου Κορομηλιωτών
• http://www.web-greece.gr/koromilia/istor.htm