ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ, Χωριό, ΛΑΡΙΣΑ

  Η κοινότητα της Αμυγδαλέας, οφείλει πιθανόν το όνομα της στη γεωγραφική θέση της. Ετυμολογείται από τη λέξη «γωνιά», δεδομένου ότι βρίσκεται στη γωνιά που σχηματίζει ο Πηνειός με το χαμηλό βουνό Πάτωμα στα δυτικά. Έχει έκταση 14473 στρέμματα. Οι κάτοικοι είναι κατά κύριο λόγο γηγενείς και πρόσφυγες. Πολύ μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού ασχολείται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, ενώ κάποιο μέρος των κατοίκων ασχολείται με χειρονακτικά επαγγέλματα. Από πλευράς υπηρεσιών για τους κατοίκους, διαθέτει αγροτικό ιατρείο, ενώ ταχυδρομικές υπηρεσίες εξυπηρετούν την κοινότητα ως κινητή υπηρεσία. Υπάρχει γήπεδο ποδοσφαίρου για τους φίλους των σπορ και η τοπική ομάδα είναι ο ΑΕΤΟΣ Αμυγδαλέας.
  Χαρακτηριστικό της κοινότητας είναι οι πολλές αναλογικά με το μέγεθός της γραφικές εκκλησίες:
•Αγιος Νικόλαος : από το 1800 περίπου με παλιές τοιχογραφίες
•Αγιοι Ανάργυροι : σχετικά καινούριο εξωκλήσι
•Αγίου Κωνσταντίνου & Ελένης : κεντρική, ανάμεσα στους δύο οικισμούς
•Αγ. Γεώργιος : εξωκλήσι κοντά στο ποτάμι προς την μεριά του προσφυγικού οικισμού. Ήταν δωρεά κάποιων Ελληνοαμερικανών, Χάπτσα και Κρίκη.
•Αγ. Αθανάσιος : παλαιό εξωκλήσι στο νεκροταφείο των «γηγενών».
Ιστορικά, η Αμυγδαλέα παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον.
   Έχουν βρεθεί δύο νεολιθικοί οικισμοί, ο ένας στον Προσφυγικό Οικισμό, όπου βρέθηκαν απολιθωμένα οστά ζώων της Παλαιολιθικής εποχής και ο άλλος στη βόρεια όχθη του Πηνειού απέναντι στο σημερινό οικισμό, όπου και βρέθηκαν πήλινες σαρκοφάγοι. Ο σημερινός Οικισμός είναι της Ύστερης Βυζαντινής περιόδου και απλωνόταν γύρω από το σημερινό κοιμητήριο - ναός Αγίου Αθανασίου, όπου διατηρούνται τμήματα τοιχογραφιών δύο περιόδων α) του 18ου αιώνα από χέρι έμπειρου αγιογράφου και β) του 19ου αιώνα, λαϊκής τεχνοτροπίας. Από την ίδια εποχή σώζεται και τμήμα υδραγωγείου. Υπάρχουν βρύσες της εποχής της Τουρκοκρατίας καλυμμένες από νεότερος μύλος (1907). Υπάρχει ο ναός του Αγίου Νικολάου στα δυτικά του οικισμού με τοιχογραφίες πιθανόν Σαμαριναίου ζωγράφου και εντοιχισμένη αρχαία ενεπίγραφη στήλη.