ΡΟΔΟΔΑΦΝΗ, Κωμόπολη, ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ

Στην εδαφική περιφέρεια του δ.δ. Ροδοδάφνης εγκαταστάθηκαν κάτοικοι από την περιοχή της Νωνάκριδας και συγκεκριμένα από τους οικισμούς Ανω Μεσορρούγι, Κάτω Μεσορρούγι, Σόλο και Αγρίδι. Οι κάτοικοι των οικισμών αυτών τον περασμένο αιώνα χρησιμοποιούσαν τις παραλιακές περιοχές της Αιγιαλείας ως χειμαδιά. Η συγκέντρωση πληθυσμού στο δ.δ. Ροδοδάφνη από κατοίκους άλλων οικισμών που μετακινήθηκαν συνεχίστηκε και στον 20’ο αιώνα. Εξαιτίας κατολισθήσεων που συνέβησαν στη δεκαετία του '60 σε πολλά χωριά, η Πολιτεία έδωσε παραχωρητήρια οικοπέδων στους κατοίκους στην περιοχή Μεϊντανά Ροδοδάφνης. Συγκεκριμένα, στο Μείντανά μετοίκησαν πολλοί κάτοικοι από τα ακόλουθα χωριά: Γκραίκα, Λάκκα, Τούμπα, Δουκαναίικα, Βερίνο, Μυρόβρυση, Αλσος και Κορφές. Στη δεκαετία του '80 ολοκληρώθηκε η εγκατάσταση των κατοίκων. Οι κάτοικοι έχουν δώσει στις οδούς της καινούργιας τους κατοικίας τα ονόματα των οικισμών προέλευσής τους. Το όνομα του οικισμού Μεϊντανάς δηλώνει το όνομα μεγαλοκτηματία της περιοχής, σύμφωνα με μαρτυρίες των κατοίκων. Οι κάτοικοι, ωστόσο, όταν είχαν πρωτοέρθει στην περιοχή, είχαν προτείνει να ονομαστεί ο νέος οικισμός Τσετσεβός, καθώς τα χωριά από τα οποία προέρχονταν αποτελούσαν πριν από περίπου 200 χρόνια το γνωστό οικισμό Τσέτσεβο. Το αίτημα τους όμως δεν έγινε δεκτό. Μετακινήσεις των κατοίκων από το Μεϊντανά στα χωριά προέλευσής τους γίνεται ακόμη και σήμερα, γιατί εκεί διατηρούν τα κτήματα και τις εργασίες τους. Και στην Αβυθο (Ακολη) Ροδοδάφνης μετοίκησαν κάτοικοι από κοντινά χωριά τα οποία υπέφεραν από κατολισθήσεις. Συγκεκριμένα από τα χωριά Κρήνη, Μάγειρα, Μυρόβρυση, Μερτίδι και Αλσος. Από το Αλσος μετοίκησαν και στην Αβυθο (Ακολη), αλλά και στο Μεϊντανά, όπως προαναφέρθηκε. Οι μετοικήσεις που συνέβησαν στο δ.δ. Ροδοδάφνης μαρτυρούνται και από τον Πληθυσμιακό Πίνακα. Ετσι, έχουμε αύξηση πληθυσμού στην απογραφή του 1951, καθώς κατά τη δεκαετία που προηγήθηκε υπάρχει μετακίνηση πληθυσμού προς την Αβυθο (Ακολη). Τότε είναι που απογράφεται και ο εν λόγω οικισμός. Από τότε δεν ξαναεμφανίζεται στις απογραφές, καθώς απογράφεται ως συνοικία της Ροδοδάφνης. Αύξηση πληθυσμού σημειώνεται σταθερά και στις τελευταίες δεκαετίες, όπου συρρέει ο κόσμος στο Μεϊντανά, ο οποίος και αυτός απογράφεται ως συνοικία της Ροδοδάφνης. Στον Πίνακα Απογραφής Κτηρίων κατά χρονολογική περίοδο κατασκευής φαίνεται έντονη η δραστηριότητα ανοικοδόμησης της περιοχής, γεγονός που συνδυάζεται με την προσέλευση των κατοίκων και την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής τα τελευταία χρόνια. Άλλες συνοικίες του δ.δ. Ροδοδάφνης είναι ο Aγιος Γεώργιος ο οποίος έχει απογραφεί αυτοτελώς στο παρελθόν και ο Νέος Κόσμος.

Διοικητική Εξέλιξη:
Ο οικισμός "Μουρλά (νυν Ροδοδάφνη)" απαντά πρώτη φορά το 1830 απογραφόμενος ως μέρος της επαρχίας Αιγιαλείας (στην απογραφή που συντελέστηκε κατά τη διάρκεια της επιστημονικής αποστολής του γάλλου στρατηγού Μαιζόν). Το 1835 με το Οθωμανικό αρχείο του Υπουργείου Εσωτερικών εντάχθηκε στο Δήμο Αιγίου (Αιγιέων) της επαρχίας Αιγιαλείας του νομού Αχαΐας και Ήλιδος. Σε αυτόν το δήμο ανήκε μέχρι το 1912, χρονολογία σύστασης των πρώτων κοινοτήτων, όταν αναγνωρίστηκε σε ομώνυμη κοινότητα. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι οικισμοί Δημητρόπουλο και Μεσσορρουγιώτικα αποτέλεσαν τμήμα της κοινότητας Μουρλά (μετέπειτα Ροδοδάφνης): ο πρώτος από το 1912 μέχρι το 1924, οπότε αναγνωρίστηκε σε ξεχωριστή ομώνυμη κοινότητα και ο δεύτερος από το 1912 μέχρι το 1916, οπότε αποτέλεσε τμήμα της κοινότητας Αγριδαιίκων (μετέπειτα Αγίου Κωνσταντίνου). Το 1928 ο οικισμός "Μουρλά" και η κοινότητα "Μουρλά" μετονομάστηκαν σε "Ροδοδάφνη" και κοινότητα "Ροδοδάφνης", αντίστοιχα.
Ο οικισμός "Αγιος Γεώργιος" απογράφεται το 1940 και το 1951 στην κοινότητα, αλλά δεν εντάσσεται σε αυτήν με απόφαση διοικητικής διαίρεσης. Ο οικισμός "Ακολη" απογράφεται για πρώτη φορά το 1951 στην κοινότητα Ροδοδάφνης. Το 1953 σε Φύλλο Εφημερίδας της Κυβερνήσεως πιστοποιείται η ύπαρξη του οικισμού και υποδεικνύεται η μετονομασία του σε "Αβυθος". Δύο χρόνια μετά, το 1955, συντάσσεται επίσημη διοικητική απόφαση με το ίδιο περίπου περιεχόμενο, ότι δηλαδή ο συνοικισμός Αβυθος (Ακολη) απεγράφη το πρώτον το 1951 και αποτελεί νέο συνοικισμό, που υπάγεται στην περιφέρεια της κοινότητας Ροδοδάφνης.
Το 1965 στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως καταγράφεται: "Η συνοικία Αβυθος αποσπώμενη εκ της εις ην υπάγεται κοινότητος Ροδοδάφνης εν τη επαρχία Αιγιαλείας και τω νομώ Αχαΐας, αναγνωρίζεται εις ιδίαν κοινότητα υπό το όνομα κοινότης Αβύθου εν τη αυτή επαρχία και τω αυτώ νομώ. Εδρα της κοινότητος ορίζεται η ομώνυμος συνοικία". Κατόπιν καταγράφονται τα "πιθανά" (;) όρια της νεοαναγνωριζόμενης κοινότητας. Το 1967 η διοικητική περιπέτεια του οικισμού φτάνει στο τέλος της με απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας, που ακύρωνε την προηγούμενη απόφαση ανάγνωσης του οικισμού "Αβυθος" σε κοινότητα. Αναφέρεται χαρακτηριστικά: "Ούτος αποτελεί ως και πρότερων συνοικίαν της Κοινότητας Ροδοδάφνης." Εδρα της κοινότητας Ροδοδάφνης, καθ' όλη τη διάρκεια της λειτουργίας της, αποτέλεσε ο ομώνυμος οικισμός. Το 1997 η κοινότητα Ροδοδάφνης καταργείται και αποτελεί μέρος του δήμου Συμπολιτείας. Εδρα του δήμου ορίστηκε με την ίδια επίσημη απόφαση ο οικισμός Ροδοδάφνη.