ΒΕΡΙΝΟ, Χωριό, ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ

Οι κάτοικοι του Βερίνου εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά στην περιφέρεια του χωριού κατά τη χρονική περίοδο 1750-75 όπου χρονολογείται σύμφωνα με τον Κ. Τριανταφύλλου, η κατολίσθηση και καταστροφή του οικισμού «Τσετσεβός». Όμως, ήδη στην Βενετική απογραφή του Grimani το 1700 αναφέρεται οικισμός Verino, καθώς και οι οικισμοί Tollopotamo (Θολοπόταμος) και Alli Muturi (Αλή-Μουχτούρη). Ο οικισμός Αλή-μουχτούρι εμφανίζεται και νωρίτερα, το 1962, στην επίσημη ενετική «Σύντομη χορογραφική απογραφή της Πελοποννήσου ή Μορέως» (Ν. Λέκκας, «Ρύπες, Ερινεός, Σαλμενίκον»). Η μονή του Αγίου Ιωάννη εμφανίζεται απογεγραμμένη το 1699 στις ενετικές καταστάσεις (1697-1698) (Ν.Λέκκας, «Ρύπες, Ερινεός, Σαλμενίκον»). Η ιστορία του χωριού είναι άμεσα συνδεδεμένη με συνεχείς κατολισθήσεις, όπως συμβαίνει, βέβαια, και στα υπόλοιπα Τσετσεβοχώρια. Οι κατολισθήσεις είναι ο λόγος που πρωτοκατοικήθηκε και αυτές είναι πάλι η αιτία για την οποία οι κάτοικοι άρχισαν να φεύγουν από το χωριό.
Κατά τη δεκαετία του '70, μετά από συνεχόμενα κρούσματα κατολισθήσεων της προηγούμενης δεκαετίας και μετά από βοήθεια της Πολιτείας με τη μορφή παραχωρητηρίων οικοπέδων, μετοίκησαν στην περιοχή Μεϊντανά της Ροδοδάφνης. Η οριστική μετακίνηση των κατοίκων προς το νεοσύστατο οικισμό Μεϊντανά συντελέστηκε στη δεκαετία του ?80. Τα στοιχεία αυτά μαρτυρεί και ο πληθυσμιακός πίνακας, ο οποίος δείχνει μείωση πληθυσμού στο εν λόγω οικισμό. Ωστόσο, και σήμερα ακόμη οι κάτοικοι που μετοίκησαν στον οικισμό Μεϊντανά μετακινούνται από αυτόν προς την περιοχή των παλιών τους κατοικιών, γιατί εκεί διατηρούν ακόμα τα κτήματά τους και συνεχίζουν τις εργασίες τους.
Οσον αφορά την ετυμολογία του ονόματος παραθέτουμε χωρίο από το βιβλίο του Ν. Λέκκα «Ρύπες-Ερινεός-Σαλμενίκος»: «Επειδή το τοπωνύμιο απαντά στη γενική, έχει πάρει το όνομα από τον αρχικό κτήτορα. Υποστηρίχθηκε ότι το όνομα του αποτελεί παραφθορά του Ερινεός, αλλά είναι αβάσιμο γιατί την εποχή που κατοικήθηκε (περίπου στα 1700), η ονομασία Ερινεός ήταν εντελώς άγνωστη και είχε λησμονηθεί πριν από πολλούς αιώνες».

Διοικητική εξέλιξη:
Ο οικισμός Βερίνο απαντά απογραφόμενος το 1830 στην επαρχία Πατρών (στην απογραφή που συντελέστηκε κατά τη διάρκεια της επιστημονικής αποστολής του γάλλου στρατηγού Μαιζόν). Στην ίδια απογραφή η μονή Αγίου Ιωάννη Θεολόγου καταγράφτηκε χωρίς πληθυσμιακά στοιχεία στην επαρχία Αιγιαλείας. Το 1835 η Μονή του Αγίου Ιωάννη ανήκε διοικητικά στο δήμο Ερρινεής (Εριναίων) [επαρχία Πατρών] και ο οικισμός Αλή Μουχτούρη στο δήμο Αιγίου (Αιγιέων) [επαρχία Αιγιαλείας]. Στην επίσημη διοικητική απόφαση του 1836 αναφέρεται μόνο η μονή ανήκουσα στο δήμο Ερρινεής (Εριναίων). Το 1840 εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε απόφαση διοικητικής διαίρεσης ο οικισμός Βερίνο ανήκων στο δήμο Ερρινεής (Εριναίων) της επαρχίας Πατρών μαζί με τη μονή Αγίου Ιωάννη Θεολόγου. Η κατάσταση παρέμεινε η ίδια μέχρι το 1912, χρονολογία σύστασης των πρώτων κοινοτήτων, όπου και ο οικισμός Βερίνο αποτέλεσε ξεχωριστή κοινότητα.
Η μονή Αγίου Ιωάννη Θεολόγου κατά τις απογραφές 1940, 1951, 1961, 1971 και 1991 απογράφεται ως τμήμα της κοινότητας Βερίνου. Δεν αναφέρεται, ωστόσο, σε απόφαση που αφορά στη διοικητική σύσταση της κοινότητας. Το 1997 η κοινότητα Βερίνου καταργήθηκε και αποτελεί διαμέρισμα του δήμου Συμπολιτείας.