ΚΑΣΤΑΝΙΤΣΑ, Χωριό, ΑΣΤΡΟΣ

  Μετά από μια μαγευτική διαδρομή (22 χιλ.) που ξεκινά από την ορεινή (άνω) Μελιγού και περνά από τα χωριά Χάραδρο, Πλάτανο, και Σίταινα φθάνει κανείς στην Καστάνιτσα, ένα γραφικό, ολόλευκο τσακωνοχώρι του Πάρνωνα, σε υψόμετρο 900 μ., ζωσμένο από πανέμορφα δάση με καστανιές, έλατα και πλατάνια. Η Καστάνιτσα θεωρείται ένας από τους ομορφότερους παραδοσιακούς οικισμούς της Πελοποννήσου. Παραδοσιακά πετρόκτιστα σπίτια βαμμένα λευκά, με στέγες από πλάκες σχιστόλιθου του Μαλεβού, με έντονα χρώματα στα παράθυρα και λουλουδιασμένες αυλές - αρκετά από αυτά είναι πυργόσπιτα 300 και πλέον χρόνων - δίνουν σε συνδυασμό με τους ασβεστωμένους πλακόστρωτους δρόμους μια ειδυλλιακή, πρόσχαρη και και ταυτόχρονα αιγαιοπελαγίτικη όψη στο χωριό. Η θέα από το ύψωμα - το κάστρο - στο επάνω μέρος του οικισμού, όπως και από την ανακαινισμένη πλατεία, είναι εξαιρετική. Γύρω - γύρω απλώνεται πυκνό και παρθένο δάσος από έλατα και καστανιές. Η Καστάνιτσα θεωρείται και είναι ιδανικό μέρος για ηρεμία και περιπατητικό τουρισμό. Η περιπλάνηση στους δασικούς δρόμους και στα μονοπάτια που διασχίζουν το γύρω δάσος είναι ανεπανάληπτη εμπειρία.
  Η Καστάνιτσα ήταν ονομαστή παλιότερα, για την παραγωγή της σε ασβέστη, από όπου πήρε το χρώμα της, όπως επίσης και στα κάστανα, που της έδωσαν και το όνομά της. Το μεγάλο καστανοδάσος που την περιβάλλει έχει έκταση 4.100 στρέμματα. Στο παρελθόν, η σοδειά της από τα κάστανα ξεπερνούσε τους 400 τόννους, ενώ σαράντα παραδοσιακά ασβεστοκάμινα λειτουργούσαν αδιάκοπα για το ψήσιμο του ασβέστη. Σήμερα έχουν απομείνει λίγα χέρια για την συγγομιδή του κάστανου και μόλις τρία ασβεστοκάμινα λειτουργούν. Η Καστάνιτσα, όπως και η γύρω περιοχή της παλεύει με τον μαρασμό...
  Η Καστάνιτσα είναι κτισμένη πάνω σε έναν στενόμακρο λόφο ανάμεσα σε δύο πολύφυτες καταπράσινες ρεματιές. Εχει 250 περίπου κάτασπρα σπίτια κτισμένα με πέτρες και σκεπασμένα από τοξωτές πόρτες και παράθυρα. Δεν υπάρχουν βέβαια σήμερα τα παραδοσικά καλντερίμια αλλά τα δρομάκια είναι πλακόστρωτα, ασπρισμένα και πεντακάθαρα. Οι δρόμοι έχουν ηλεκτροφωτιστεί με σύγχρονο φωτισμό που έχει αντικαταστήσει τους γραφικούς φανοστάτες πετρελαίου των περασμένων δεκαετιών αλλά υπάρχουν και παραδοσιακά ηλεκτρικά φανάρια.
  Στο χωριό υπάρχει καλό δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης , σύγχρονο κοινοτικό κατάστημα, πλήρως εξοπλισμένο αγροτικό ιατρείο, Πνευματικό Κέντρο με πλούσια δανειστική Βιβλιοθήκη, ξενώνες, καφενεία και ταβέρνες. Στο κέντρο του δεσπόζει ο πολιούχος ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, κτισμένος το 1780 περίπου. Το περίτεχνο ξύλινο τέμπλο του ναού είναι ρώσικης κατασκευής και αποτελεί δώρο της Αικατερίνης της Μεγάλης προς επιφανή Καστανιτσιώτη της Οδησσού. Γύρω από το χωριό υπάρχουν 15 εξωκλήσια άριστα συντηρημένα με αρχαιότερο το ξωκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα το οποίο αποτελούσε μέρος του Μοναστηριού του Αγίου Νικολάου που σύμφωνα με το Πατριαρχικό σιγίλιο του 1628 χτίστηκε στις αρχές του 15ου αιώνα και καταστράφηκε το 1826 από τις ορδές του Ιμπραήμ.
  Η Καστάνιτσα είναι ένα από τα αρχαιότερα υπάρχοντα ορεινά Κυνουριακά χωριά του Πάρνωνα, αλλά σύμφωνα πάντα με τα γραπτά κείμενα και το αρχαιότερο Τσακωνοχώρι. Για τους Τσάκωνες πρώτος κάνει λόγο τον 9ο αιώνα μ.Χ. ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Κων/νος ο Πορφυρογέννητος. Περί το 1293 μ.Χ. οι Τσάκωνες που απέμειναν από τις επιδρομές των Φράγκων άρχισαν το ειρηνικό τους έργο, απαραίτητο για την επιβίωσή τους. Λίγα χρόνια αργότερα - το έτος 1293 - κάνει την πρώτη εμφάνισή του το πρώτο τσακωνοχώρι, η Καστάνιτσα. Το χρόνο αυτό ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ανδρόνικος εξέδωσε χρυσόβουλο διάταγμα με το οποίο έδινε νέα προνόμια σε διάφορες επισκοπικές έδρες και μεταξύ αυτών αναφέρει και την Καστάνιτσα "Κώμη η καλουμένη Κωνστάντζα" άλλα και το γειτονικό προς αυτή "χωριό Ζήνζινα" - σημερινό Πολύδροσο. Τα χωριά αυτά δημιουργήθηκαν από Λάκωνες που μετά τις επιδρομές των Σλάβων δεν ακολούθησαν την πορεία προς την Μονεμβασιά αλλά ανέβηκαν προς τις πλαγιές του Πάρνωνα όπου απομονωμένοι, λόγω εδαφικής μορφολογίας αλλά και των μεγάλων αποστάσεων διαμόρφωσαν με την πάροδο του χρόνου ένα ιδιαίτερο τσακώνικο γλωσσικό ιδίωμα που σήμερα μιλούν κυρίως η Καστάνιστα και η Σίταινα. Ενάμισι αιώνα μετά, το 1437, ο Δεσπότης του Μυστρά εκδίδει αργυρόβουλο διάταγμα που με την σειρά του και αυτός παραχωρεί προνόμια σε διάφορες περιοχές και μαζί στην Καστάνιτσα που εξακολουθεί να ακμάζει και μάλιστα να απολαμβάνει και κάποιας μορφής αυτοδιοίκηση.
  Οι Καστανιστιώτικες παραδόσεις αναφέρουν πως το χωριό προήλθε από την συνένωση δύο οικισμών, του Πενταλώνα και του Μπεζενίκου, τα ερείπια του αποίου διατηρούνται και σήμερα στην περιοχή της Κοντολινάς. Η μεταστέγαση των δύο αυτών οικισμών πιστεύεται πως έγινε πριν την Φραγκοκρατία (1204), στην σημερινή τοποθεσία , που για την εποχή εκείνη ήταν πέρασμα στρατηγικής σημασίας που ένωνε την Αργολίδα με την Λακωνία. Γι΄αυτόν ακριβώς τον λόγο και οι Βυζαντινοί έχτισαν στην κορυφή του μικρού λόφου του χωριού Πύργο, που είχε τον έλεγχο του περάσματος. Την ίδια μάλιστα εποχή πρέπει να είχε χτιστεί και το κάστρο της Κουτουπούς, τα ερείπια του οποίου υπάρχουν και σήμερα στην ομώνυμη τοποθεσία.
  Η ιστορική πορεία της Καστάνιτσας δεν διακόπηκε τους επόμενους αιώνες και αυτό ακριβώς το μαρτυρούν τόσο ο Γάλλος περιηγητής Βιλουαζόν που γράφει μεταξύ άλλων το 1788 πως : "το χωριό έχει 400 σπίτια" όσο και ο Αγγλος περιηγητής Μαρτίνος Ληκ που το 1806 ανέφερε ότι η Καστάνιτσα "ήταν μια φορά πόλη κάποιου ενδιαφέροντος". Στο μεγάλο ξεσηκωμό του γένους σύσσωμο το χωριό παίρνει μέρος και μεγάλες ομάδες Καστανιτσιωτών παίρνουν μέρος σε όλες τις σημαντικές μάχες. Στις 27 Ιουλίου του 1826 οι Καστανιτσιώτες έδωσαν το μεγάλο τους αγώνα από τον Πύργο και τους γύρω λόφους κατά των επιδρομέων Τουρκοαιγυπτίων και τους τσάκισαν σώζοντας την Καστάνιτσα και τους κατοίκους από βέβαιο αφανισμό. Η προσφορά των κατοίκων για την ελευθερία συνεχίστηκε αδιάκοπα σε όλους τους εθνικούς αγώνες.
  Στην Καστάνιτσα έδρασε και ο πατέρας του Θ. Κολοκοτρώνη Κωσταντής, μεγάλος κλεφταρματωλός της περιοχής της Λακωνίας και της Μάνης. Μαζί με τον αρματωλό Παναγιώταρο Βενετσανάκη και λίγους αγωνιστές, οχυρωμένοι σε δύο πύργους, έπεσαν μετά από ηρωική αντίσταση απέναντι σε πολυάριθμο Τουρκικό στρατό. Τη μάχη αυτή αφηγείται ο ίδιος ο Θ. Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματά του.
  Οι Κασταιτσιώτες, έχοντας κάνει τρόπο ζωής πολλές ανθρώπινες αξίες, κατόρθωσαν να διακριθούν, κατά κοινή ομολογία για την φιλοξενία τους, για την κοινωνική τους αλληλεγγύη, για την εργατικότητα, για το φιλοπρόοδο πνεύμα τους, όπως και για τον ανθρώπινο συναισθηματισμό τους. Αξίες που κουβάλησαν μαζί τους όταν, για διάφορους λόγους, αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν σε όλες τις γωνιές της γης και να δημιουργήσουν καινούργιες πατρίδες, στην Κωνσταντινούπολη, στη Σμύρνη, στη Ρουμανία, στη Ρωσία, στην Αίγυπτο και αργότερα στην Αμερική, τον Καναδά και την Αυστραλία. Αλλά και στις Σπέτσες, το Ναύπλιο, την Καλαμάτα, την Αθήνα, τον Πειραιά, την Τρίπολη και την Σπάρτη. Ποτέ κανείς δεν ξέχασε, δεν έβγαλε από την καρδιά του "την μαγευτική Καστάνιτσα", "το μαγευτικό στολίδι του Πάρνωνα" όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ποιητής μας Γεώργιος Στρατήγης, εξυμνώντας το χωριό του παππού του. Αγάπη και ενθουσιαμός για την Καστάνιτσα που σαν ξέσπασμα κυλάει στις σελίδες του διηγήματος "Η Τσουράνα" γραμμένο εξ ολοκλήρου στα Τσακώνικα".
  Η Καστάνιτσα έχει δύο συλλόγους με αξιόλογη προσφορά στον εξωραϊσμό της αλλά και την πολιτιστική της ζωή. Τα λαϊκά πανηγύρια, που για αιώνες στάθηκαν σημεία αναφοράς και κοινωνικής και πολιτιστικής δημιουργίας των προγόνων, διατηρούνται και σήμερα με σημαντικότερο αυτό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στις 5 και 6 Αυγούστου. Σημαντική ετήσια πολιτιστική εκδήλωση είναι και η Γιορτή του Κάστανου που διοργανώνεται κάθε χρόνο το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Οκτωβρίου.
  Από την Καστάνιτσα ένας ασφαλτόδρομος οδηγεί μέσα από τον Πάρνωνα στον Αγιο Ανδρέα (20 χιλ.) και στον Πραστό μετά από μια ενδιαφέρουσα διαδρομή. Ενας άλλος επαρχιακός δρόμος συνδέει το χωριό με τον Αγιο Βασίλειο.

Ιστοσελίδα του Arcadia website
• http://arcadia.ceid.upatras.gr/arkadia/places/kast... (42 φωτ.)