Στο δρόμο για την
Καστάνιτσα
(από την ορεινή
Μελιγού),
5 χλμ. μετά τον
Πλάτανο και
30 από το
Αστρος, βρίσκεται
η γραφικότατη Σίταινα, σκαρφαλωμένη στις πλαγιές του
Πάρνωνα
σε υψόμετρο 700 μ και στεφανωμένη από πυκνό ελατόδασος. Αριστερά της είναι το
φαράγγι του Λούλουγκα και δεξιά της, σε υψόμετρο 1934μ., η ψηλότερη κορυφή του
Πάρνωνα, η "Μεγάλη Τούρλα".
Το χωριό έχει παραδοσιακά πετρόχτιστα σπίτια, και διασώζει παλιούς
μουλαρόδρομους, γραφικά πέτρινα αλώνια και πηγάδια. Είναι χτισμένο αριστερά και
δεξιά μιας καταπράσινης ρεματιάς του Βρασιάτη, που το χωρίζει σε δύο συνοικίες,
τον ελατοσκέπαστο Μαντζανά, κάτω από το καταπράσινο βουνό Ζηπουνιά, και το Γαλατά,
στους πρόποδες του επιβλητικού Πλακιά.
Το πλούσιο δάσος της Σίταινας έχει χαρακτηρισθεί φυσικό μνημείο. Με
πλούσια χλωρίδα από πανέμορφα έλατα, καρυδιές, πεύκα και κέδρα, με πολλά είδη
φαρμακευτικών και αρωματικών φυτών, με παλιά μονοπάτια, εντυπωσιακά οροπέδια,
με έντονα τα ίχνη μιας άλλοτε πλούσιας ανθρώπινης δραστηριότητας όπως αβεστοκάμινα,
πηγάδια, χωματάλωνα, μαρμαράλωνα, πέτρινα καλύβι, στάνες και στρούγκες, μαγεύει
τον επισκέπτη.
Η Σίταινα, μαζί με τον
Πραστό
και την Καστάνιτσα, υπήρξε ο πυρήνας της Τσακωνιάς. Η Τσακώνικη διάλεκτος συνεχίζει
ακόμα και σήμερα να μιλιέται στο χωριό. Σημαντική ήταν η συνεισφορά του χωριού
στον απελευθερωτικό αγώνα του '21. Από εδώ καταγόταν ο Δημήτρης Καλιοτζής, πρωτοπαλίκαρο
του Ζαχαριά, που ήταν το φόβητρο των Τούρκων, πριν πέσει λαβωμένος στη σπηλιά
της Συκιάς, κάτω από το χωριό. Κατά την επανάσταση, 150 Σιταινιώτες εντάχθηκαν
στα πρώτα στρατιωτικά σώματα, ενώ πλούσια ήταν η δράση πολλών Σιταινιωτών, όπως
των Θ. Ιωάννου ή Κρητικού, Γ. Μπουρμά, Λ. Ασημακόπουλου, Κ. Λαλιώτη και άλλων.
Στο χωριό υπάρχουν περίπου 100 πέτρινα σπίτια με εντυπωσιακά μπαλκόνια
και όμορφους κήπους που ακόμα διατηρούν την επιβλητικότητα και τη φυσιογνωμία
μιας όμορφης αρχιτεκτονικής, που συνδύαζε την υψηλή αισθητική με τις λειτουργικές
ανάγκες. Συμπαθητικές είναι οι δύο εκκλησίες του χωριού, ενώ δύο καφενεδάκια παραμένουν
ανοικτά όλο το χρόνο.
Το χωριό έχει πολλά νερά. Μέσα σ' αυτό βρίσκονται οι όμορφες βρύσες
του Λεκάση, του Θεολόγου και του Λάκκου με τα κρυστάλλινα και πλούσια νερά τους,
ενώ δεκάδες ακόμα πηγές, γύρω του, δροσίζουν τους περαστικούς και ποτίζουν τα
περιβόλια, πριν καταλήξουν στις καταπράσινες ρεματιές του Βρασιάτη, συντρόφεμα
και χαρά για νύμφες, νεράιδες και ξωτικά.
Κοντά στη Σίταινα βρίσκονται πολλά πανέμορφα οροπέδια, ιδεώδεις προορισμοί
περιήγησης και οδοιπορίας. Το σημαντικότερο είναι του Προφήτη Ηλία, σε υψόμετρο
1665 μ, στη ρίζα των κορυφών της Μικρής και της Μεγάλης Τούρλας. Ενας καταπράσινος
χορτοτάπητας καλύπτει το οροπέδιο αυτό που την άνοιξη και το καλοκαίρι μεταβάλλεται
σε ένα μαγευτικό πολύχρωμο λουλουδότοπο. Το χειμώνα τα νερά από τα χιόνια και
τις βροχές δημιουργούν εκεί μια μικρή λίμνη που κρατάει τα νερά της μέχρι το τέλος
της άνοιξης. Εκεί βρίσκεται το λιτό εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία και δίπλα του πηγάδι
με δροσερό, πόσιμο νερό. Η διαδρομή από το οροπέδιο μέχρι τη Σίταινα είναι μαγευτική
και διαρκεί 3 ώρες. Περνά από του Παυλιούση, του Ντάνεση, τον Κάμπο, τα Πηγάδια,
τα Χωματάλωνα και την Πήλιαινα.
Μια άλλη όμορφη διαδρομή είναι από τη Σίταινα στη Λεκά, όπου υπάρχει
ένα δάσος με καρυδιές περιτριγυρισμένο από έλατα. Η πηγή της Λεκάς ξεπηδά μέσα
από δύο κατάλευκους βράχους. Το χρώμα τους δίνει την ονομασία στην πηγή. Ο δρόμος
από το χωριό συνεχίζει ανηφορικά προς την Καστάνιτσα (6 χλμ.).
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών