ΛΕΟΝΤΑΡΙ, Χωριό, ΦΑΛΑΙΣΙΑ

  Γραφικό και ιστορικό χωριό της επαρχίας Μεγαλόπολης 12 χιλ. από τη Μεγαλόπολη. Εχει 400 περίπου κατοίκους και είναι το κεφαλοχώρι της περιοχής. Με το σχέδιο Καποδίστρια, το Λεοντάρι είναι έδρα του νέου Δήμου Φαλαισίας. Τα χωριά που αποτελούν το Δήμο είναι: Ακοβος, Αναβρυτός, Ανεμοδούρι, Βελιγοστή, Βουτσαράς, Γιανναίοι, Γραικού, Δυρράχι, Ελληνίτσα, Καμάρα, Λεοντάρι, Λεπτίνι, Νεοχώρι Φαλαισίας, Ποταμιά, Πετρίνα, Ρούτσι, Σουλάρι, Σκορτσινού, Τουρκολέκα και Φαλαισία (πρώην Μπούρα).
  Το Λεοντάρι έχει αξιόλογες βυζαντινές εκκλησίες, η σημαντικότερη των οποίων είναι ο ναός των Αγίων Αποστόλων (14ος αιώνας), στην κεντρική πλατεία. Μια άλλη αξιόλογη εκκλησία είναι αυτή του Αγίου Αθανασίου.
  Η περιοχή ανήκε σε μια από τις σημαντικότερες φράγκικες βαρονίες της Πελοποννήσου, ονομαζόμενη Βελιγοστή. Δίπλα στο χωριό και πάνω στον παρακείμενο λόφο υπάρχουν τα ερείπια μεσαιωνικού κάστρου. Η στρατηγική του θέση ανέδειξε το Λεοντάρι την περίοδο της φραγκοκρατίας σε εμπορικό και διοικητικό κέντρο όλης της περιοχής. Το Λεοντάρι αναπτύχθηκε ραγδαία μετά από την καταστροφή της Βελιγοστής. Μάλιστα, από το 1300 μέχρι το 1391 αποτελούσε την έδρα των δεσποτών του Μοριά. Το 1391 καταλήφθηκε από τους Τούρκους υπό τον Εβρενόζ Πασά. Σύντομα όμως οι Τούρκοι έφυγαν και το Λεοντάρι επανήλθε στους Βυζαντινούς.
  Στο Λεοντάρι διορίσθηκε Κάπος ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης σε ηλικία 16 ετών. Μετά από λίγο όμως έγινε αρματωλός της περιοχής και βγήκε στα βουνά. Επειδή η περιοχή του Λεονταρίου, σαν αδιανέμητη σουλτανική περιουσία αποτελούσε βοσκότοπο και χειμαδιό των ορεινών περιοχών, ονομαζόταν Λιβαδειά. Ετσι τα 40 παληκάρια από τη Λιβαδειά που αναφέρονται στο γνωστό δημοτικό τραγούδι είναι από την περιοχή αυτήν. Ο γέρος που συναντούν στο δρόμο τα παληκάρια είναι ο πατέρας του Οδυσσέα Ανδρούτσου, Γιώργος. Αυτό εξηγεί τη σχέση των 40 παληκαριών με την Τριπολιτσά. Το 1786 το Λεοντάρι γίνεται προσωρινή πρωτεύουσα του Μοριά και εγκαθίσταται σε αυτό για λίγους μήνες ο Βαλής του Μοριά μετά την αναχώρησή του από το Ναύπλιο. Κατόπιν έφυγε από το Λεοντάρι και εγκαταστάθηκε στην μικρή τότε Τριπολιτσά. Το 1811 η περιοχή του Λεονταρίου είχε 600 χριστιανικές και 150 τούρκικες οικογένειες. Από τους 109 επίσημους Αρκάδες φιλικούς, οι 5 ήταν από το Λεοντάρι. Κατά την κύρηξη της Επανάστασης του 1821, πρωτοστάτησε η κόρη του δολοφονημένου από τους Τούρκους αρματωλού Κώστα Ζαχαριά, Κωνσταντίνα Ζαχαριά, η οποία ύψωσε την επαναστατική σημαία, σκότωσε τον Τούρκο διοικητή και έβαλε φωτιά στο σπίτι του, έκαψε τα τζαμιά και ξεσήκωσε τους κατοίκους στην επανάσταση. Στην περιοχή του Λεονταρίου έδρασε επίσης ο Νικηταράς (Νικήτας Σταματελόπουλος).
  Νότια του Λεονταρίου, υπάρχουν ανάμεσα σε βράχους χτισμένα ασκηταριά. Αξίζει επίσης να περπατήσει κανείς το γραφικό δρόμο που ξεκινά από την κεντρική πλατεία και οδηγεί στο παραδοσιακό κτίριο του Δημαρχείου.
  Μια ενδιαφέρουσα διαδρομή προς τα νότια ακολουθεί το δρόμο προς την Σπάρτη και οδηγεί στη Μονή Μπούρα και στη Μονή Αμπελάκη. Μια άλλη ωραία διαδρομή είναι προς τα βόρεια και οδηγεί προς την υπόλοιπη Φαλαισία, τα χωριά Ποταμιά, Καμάρα, το γραφικό χωριό Δυρράχιο (22 χιλ.) και από εκεί στην Καλαμάτα μέσω του Ταϋγέτου.

Ιστοσελίδα του Arcadia website
• http://arcadia.ceid.upatras.gr/arkadia/places/lion... (17 φωτ.)