Η σημερινή Αλέα είναι γνωστή στους παλαιότερους και ως Μπουγιάτι,
74χλμ συνολικά από το
Αργος.
Ομορφο χωριό αμφιθεατρικά χτισμένο, με τα σπίτια να βλέπουν στην ανατολή και προς
τη λίμνη, το πρόβλημα της οποίας απασχολούσε ανέκαθεν τους κατοίκους του ωραίου
χωριού.
Επιδίωκαν την τέλεια αποξήρανσή της, γιατί τρεις μήνες το χειμώνα
που πλημμυρίζει με τα νερά της αχρηστεύεται, ενώ μπορεί να δώσει πρώιμες καλλιέργειες
με την εύφορη γη της. Τριακόσια κιλά το στρέμμα αραποσίτι, ξερικό και ασκάλιστο
αποδίδει, όταν δεν πλημμυρίζει. Στην αποξήρανσή της βοήθησε το άνοιγμα μιας καταβόθρας
στα νότια χείλη της λίμνης και ακολούθησε ο αναδασμός από το 1966, οπότε η καλλιέργειά
της έγινε συστηματική.
Ακόμα και σήμερα καλλιεργούν εδώ φακές, ρεβίθια, φασόλια και αραποσίτια,
πατάτες, κουκιά, ντομάτες και άλλα κηπευτικά, στάρι, κριθάρι, βίγγο και άλλα δημητριακά.
Τα δένδρα τους επίσης, μηλιές, καρυδιές και αμυγδαλιές, προσφέρουν ένα καλό εισόδημα
σ’ εκείνους που έχουν απομείνει και καλλιεργούν τα κτήματά τους με τη γνώριμη
φιλοπονία και την αφοσίωσή τους στον τόπο, που αγαπούν.
Η Αλέα (με 545 κατοίκους στην απογραφή του 1951 και 115 κατά την απογραφή
του 1991), και σήμερα έχει ρυθμό ανοικοδομητικό.
Τα παραδοσιακά σπίτια ανακαινίζονται, δρόμοι τσιμεντωμένοι, οι κάτοικοί
της επιστρέφουν με κάθε ευκαιρία στον τόπο τους, χτίζουν καινούρια σπίτια, αναπαλαιώνουν
τα παλιά, δεν αφήνουν το χωριό τους να ερημώσει. Στο κέντρο του χωριού μια πετρόχτιστη
βρύση με δύο κρουνούς χωρίς νερό και επιγραφή που λέει: "ΔΩΡΕΑ ΧΡ. ΜΑΡΙΝΑΚΗ,
ΒΑΣ. ΘΕΟΦΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, 1990".
Πιο βατός χώρος σε σχέση με τ' άλλα χωριά της περιοχής, διαθέτει ακόμα
τα γιούρτια και τους κήπους του σε υψόμετρο 1500μ. Οι 20 περίπου οικογένειες,
που ζουν σήμερα εδώ μόνιμα, ασχολούνται με τα γιδοπρόβατά τους, τα αμπέλια και
τα χτήματα. Το καλοκαίρι οι άνθρωποι είναι περισσότεροι και η κίνηση μεγαλύτερη.
Μητρόπολη της Αλέας είναι η εκκλησία της Παναγίας, παλαιός ναός του
Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου με το χαρακτηριστικό καμπαναριό της. Οι ντόπιοι λένε
ότι είναι χτισμένος από το 13ο αιώνα σε σχήμα εγγεγραμμένου σταυρού. Είναι δικιόνιος
με αγιογράφηση του Γ. Ζήση από το 1708 και έχει πολλές φορές ανοικοδομηθεί. Ομορφο
και το παλαιό σχολείο, χωρίς μαθητές όμως, αφού τα λίγα μικρά παιδιά του χωριού
φοιτούν στο σχολείο της
Σκοτεινής.
Το χωριό της Αλέας έχει απ’ όλες τις πλευρές του θαυμάσια όψη.
Τα δρομάκια του γραφικά, συνενώνουν το νέο με το παλιό στοιχείο. Τα εσωτερικά
των σπιτιών, μερικά από τα οποία είναι εκατοχρονίτικα και παραπάνω, κλείνουν αποθησαυρισμένο
το παλαιό νοικοκυριό των γυναικών. Τον αργαλειό, τις παλαιές τοπικές ενδυμασίες,
που διατηρήθηκαν μετά την Κατοχή στην Αλέα, όπως τα "γιουρντιά", που
τα φορούσαν μερικές γριές απέξω από άσπρο μισοφόρι κεντητό και με άσπρο κλαρωτό
μαντήλι με φλουριά στο κεφάλι τους
(κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται το Απρίλιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχίας Αργολίδας.
