ΚΕΡΑΜΕΙΑ, Χωριό, ΧΑΛΚΙΔΑ

  Από την Παλαιόβρυση ένας ασφαλτοστρωμένος δρόμος προς τα νοτιοδυτικά καταλήγει στο χωριό Κεραμειά. Ο κεντρικός αυτός δρόμος κάνει μια στροφή, συνεχίζεται προς τα νοτιοδυτικά και κατηφορίζοντας νοτιότερα, όπου συναντά τον κεντρικό δημόσιο δρόμο που πάει κατ' ευθείαν για τη Λίμνη.
  Φθάνοντας στην Κεραμειά συναντάμε ένα όμορφο χωριό χτισμένο πάνω σε λόφο με πανοραμική θέα προς τα καταπράσινα βαθύπεδα που δημιουργεί η φιδίσια διαδρομή του ποταμού Νηλέα (Αράπη). Εδώ είναι το νοτιότερο όριο του Δήμου μας. Το χωριό έχει υψόμετρο 230 μ. και απέχει από τη Χαλκίδα 70 περίπου χιλιόμετρα. Η έκτασή του ανέρχεται σε 5.000 στρέμματα.

Ονομασία του χωριού

  Εχουν διατυπωθεί δύο απόψεις. Η μία δέχεται ότι η ονομασία προήλθε από την κατασκευή κεράμων. Η δε άλλη, η επικρατέστερη, ότι η ονομασία του χωριού οφείλεται στον Κερίμ-Αγά, Τούρκο αφέντη της περιοχής ή στην σύζυγό του, που τη θεωρούσαν ως τη μοναδική σε ομορφιά και χάρη σ' όλη την περιοχή, η λεγόμενη κατά την παράδοση Κερα-μια, διο η Κεραμιά.
  Κατά τη γνώμη των παλαιοτέρων το χωριό μέχρι το έτος του χαλασμού 1823 βρισκόταν στην θέση "Προφήτης Ηλίας". Το ματωμένο καλοκαίρι 1823 για να αποφύγουν τις ορδές του Βερκοτσάλη πήγαν και κρύφτηκαν μαζί με Αγιαννιούς και Παλιοβρυσιούς στη Σπηλιά του Αράπη (Νηλέα), όπου κατά την ιστορική παράδοση του τόπου μας οι Τούρκοι επισήμαναν το κρησφύγετό τους. Επειδή δε το σπήλαιο ήταν απρόσιτο και η αντίσταση των χωρικών σθεναρή, οι αδίστακτοι Τούρκοι θέσανε στο στόμιο της σπηλιάς φωτιά σε πολλά ξύλα και άχυρα και πέτυχαν τον τραγικό θάνατο των κρυπτόμενων μικρών και μεγάλων από ασφυξία. Μέχρι σήμερα αν κανείς επισκεφθεί το σπήλαιο θα αντικρίσει με δέος και ανατριχίλα τα οστά εκείνων των μαρτύρων. Τότε λέγεται ότι πολλοί από τους κατοίκους που δεν κρύφτηκαν στη σπηλιά κατέφυγαν στο νησί Σκόπελος και επανήλθαν στην Κεραμιά αργότερα.
  Σήμερα οι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία, ρητινοκαλλιέργεια, με την κτηνοτροφία και την ελαιοκαλλιέργεια. Το χωριό αποτελεί μια ενορία με ενοριακό ναό τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Πρώτος δημοδιδάσκαλος αναφέρεται ο Δημ. Χατζής.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο του Δήμου Νηλέως.