Οι αχτίνες του ήλιου της ελπίδας ανατέλλουν στο Δάσκιο με την πολυπόθητη
συνάντηση των δύο περιοχών του
Βελβεντού
και της Μακεδονίδος. Μέχρι σήμερα βρισκόταν στο τέλος της διαδρομής της
Ημαθίας.
Ηταν σημείο οδικού και αναπτυξιακού αδιεξόδου του Νομού μας. Η οδική σύνδεση Δασκίου-
Πολυφύτου,
το μεγαλύτερο έργο που κατασκευάζεται στην Ημαθία μετά την Εγνατία, μαζί με το
πρόγραμμα που εντάχθηκε ο Δήμος για ιδιωτικές επενδύσεις, αρχίζουν να δίνουν ελπίδα
σε εκείνους που επέμειναν ότι μπορεί να γίνει κάτι σε αυτόν τον τόπο. Αλλωστε
οι Δασκιώτες, έδειξαν ότι μπορούν να τα καταφέρουν και σαν επιχειρηματίες, αφού
όσοι έφυγαν και ζουν στη
Βέροια,
το επιβεβαιώνουν με την καταξίωσή τους. Οι κάτοικοι που παρέμειναν στο χωριό,
κρατούν ζωντανό και αντιστέκονται στον προβλεπόμενο μαρασμό του τόπου τους, καλλιεργώντας
τη γη, εκμεταλλευόμενοι το δάσος και γεμίζοντας τις αίθουσες του τριταξίου σχολείου
με παιδιά. Οι νεότεροι ψάχνουν άλλες λύσεις για το εισόδημα, αφού μόνο με τα καπνά,
λίγα μπορεί να καταφέρει κάποιος. Έτσι, αρχίζει σιγά-σιγά να ξεκινά η καλλιέργεια
άλλων παραγωγών, υπαίθρια ή σε θερμοκήπια, χαμηλά δίπλα στη λίμνη. Το φυσικό περιβάλλον
που ζώνει το χωριό, η πανέμορφη και επιβλητική λίμνη που απλώνεται χαμηλά των
πρώτων λόφων των Πιερίων, κατατάσσουν δίκαια το Δάσκιο στα ομορφότερα μέρη της
Μακεδονίας. Η λίμνη συγκεντρώνει, καθημερινά σχεδόν, δεκάδες φίλους του ψαρέματος
και της φυσικής ζωής. Δίπλα στις πέτρινες καλύβες, απόκτησε λιμάνι, και περιμένει
τους τολμηρούς. Το Δάσκιο, είναι από τα λίγα μέρη που κρατούν ακόμη τόσο ζωντανά
τα έθιμα και τις παραδόσεις.
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Δασκιωτών Βέροιας, πρωτοπορεί στις εκδηλώσεις
και εντυπωσιάζει τόσο με το μεράκι των ανθρώπων του όσο και με τον πλούτο που
έχει να επιδείξει. Τα Ραγκατζάρια την Πρωτοχρονιά, τα κέδρα τις Απόκριες, το αντάμωμα
το καλοκαίρι είναι μερικές από τις εκδηλώσεις στην παράδοση με τα παιδικά τμήματα
χορού. Η φιλοξενία γι΄ αυτόν τον τόπο δεν είναι κουβέντα για τουριστική προβολή,
αλλά είναι συνέχεια μίας συνήθειας από τις μέρες που περνούσαν οι Βεβλεντινοί
για τις γιορτές των Μοναστηριών του
Αλιάκμονα.
Είναι το στρώσιμο του τραπεζιού του τραπεζιού με ρακί, κρασί και φαγητό που παράγει
ο τόπος. Είναι η ζεστή κουβέντα που βγαίνει από την καρδιά, από τη ζωή. Είναι
το αντάμωμα των ανθρώπων. Η Κοίμηση της Θεοτόκου, εκκλησία γεμάτη τοιχογραφίες,
μαζί με το παρεκκλήσι της Αγίας Φωτίδας, παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για
τον ξένο. Ατέλειωτες είναι οι ιστορίες, οι μύθοι και οι δοξασίες για τον τόπο
αυτόν. Αρκεί να συναντήσεις τους ηλικιωμένους που ξεκουράζονται στην πλατεία,
δίπλα στη βρύση ή στο καφενείο περιμένοντας το γιατρό ή τον ταχυδρόμο.
