Γεωγραφικά Στοιχεία
Ο Δήμος Πολίχνης, από τους μεγαλύτερους περιαστικούς δήμους της Θεσσαλονίκης, βρίσκεται στα βορειοδυτικά της πόλης. Καταλαμβάνει 7.325 στρεμμάτων, από τα οποία μόνο το 70% αποτελεί την πολεοδομημένη περιοχή. Αριθμεί 45.000 κατοίκους. Προσφυγικός αρχικά οικοισμός (η πλειονότητα των κατοίκων αποτελούν απογόνους προσφύγων ελληνικής καταγωγής από τον Πόντο και την Μικρά Ασία, που επαναπατρίστηκαν κατά κύματα μετά το 1922), διογκώθηκε πληθυσμιακά από εσωτερικούς μετανάστες, που ως και σήμερα της δίνουν τον χαρακτήρα της εργατούπολης. Το 1976 λειτούργισε επίσημα ως Δήμος. Έκτοτε εμφανίζει γοργή πληθυσμιακή και λοιπή ανάπτυξη, κυρίως λόγω: κομβικότητας της θέσης της (μικρή απόσταση από το κέντρο, άμεση πρόσβαση σε κεντρικούς οδικούς άξονες και εθνικές οδούς, Περιφεριακή Οδός), λόγω πολεοδομικής ιδιαιτερότητας (νέες εκτάσεις που διατίθενται για ποιοτική επέκταση και ανοικοδόμηση, υπόλοιπα ανένταχτων περιοχών) αλλά και λόγω φυσικής ομορφιάς (ικανό υψόμετρο-θέα).
Η Πολίχνη Του Χθές
Η Πολίχνη αποτελούσε ανέκαθεν χωνευτήρι του παροσφυγικού Ελληνισμού που εγκαταστάθηκε κατά κύματα στην πατρίδα, καθώς πρόσφερε γόνιμο έδαφος για ανάπτυξη και δημιουργία. Αρχικά, η περιοχή κατοικούνταν από ορισμένες οικογένειες Βλάχων, ωστόσο η οικιστική μορφή και ο χαρακτήρας της διαμορφώθηκαν μετά τη σταδιακή εγκατάσταση σε αυτή των προσφύγων που έφεραν μαζί τους τον πολιτισμό, τις τεχνικές γνώσεις και τις συνήθειες που είχε αναπτύξει ο δαιμόνιος Ελληνισμός που διέπρεπε από χιλιάδες χρόνια στη Μικρά Ασία και τον Πόντο.
1912: Αναφέρεται ότι οικογένειες προερχόμενες από το Καρς και την Τυφλίδα εγκαθίστανται στην περιοχή της Πολίχνης.
1917: Σχηματισμός του οικοισμού Καράισιν (σημερινή Πολίχνη) από Εβραίους άστεγους που άφησε πίσω της η φοβερή πυρκαγιά που συγκλόνισε τη Θεσσαλονίκη.
1922: Ξεριζωμός του Ελληνισμού από τη Μικρά Ασία. Κύματα προσφύγων από τη Μικρά Ασία, τον Πόντο και τον Καύκασο, καταφθάνουν στην Ελλάδα. 1000 περιπου πρόσφυγες κατφεύγουν στο Καράισιν.
1929: Το Καράισιν μετονομάζεται σε Πολίχνη (=μικρή πόλη).
1930: Ανέγερση της κοιτίδας του Χριστιανικού στοιχείου της περιοχής, του Ιερού Ναού του Αγίου Παντελεήμονα, ο οποίος σήμερα σε ανακατασκευάζεται σε μέγεθος δεκαπλάσιο του αρχικού.
1940: Η Πολίχνη γίνεται ξεχωριστή Κοινότητα.
1947: Πλήθος Ποντίων εγκαταλείπουν τις εστίες τους σε διάφορα χωριά της Μακεδονίας και εγκαθίστανται στην Πολίχνη, προκειμένου να γλυτώσουν από τη λαίλαπα του εμφυλίου πολέμου που ξέσπασε στις ορεινές και αγροτικές κυρίως περιοχές της Ελλάδας μετά το τέλος το Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
1950: Νέο κύμα εξωτερικής και κυρίως εσωτερικής μετανάστευσης πολλαπλασιάζει τον πληθυσμό της Πολίχνης: παλλινοστούντες Έλληνες, επαναπατρισθέντες πολιτικοί πρόσφυγες και πλήθος επρχιωτών που ζητούν μια καλύτερη ζωή στα αστικά κέντρα, συρρέουν στην περιοχή λόγω άφθονης και φθηνής γης.
1973: Η Πολίχνη γίνεται ανεξάρτητος Δήμος.
2001: Για άλλη μια φορά η Πολίχνη αποτελεί πόλο έλξης των επαναπατρισθέντων Ελλήνων
από τις δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούλιο 2006 από ιστοσελίδες του Δήμου
Πολίχνης.
