Στο νομό Σερρών συνιστώνται, με το Ν.2539/97 (Σχέδιο Καποδίστρια),οι κατωτέρω:
Α. Δήμοι:
1. Αλιστράτης, 2. Αμφίπολης, 3. Αχινού, 4. Βισαλτίας, 5. Εμμανουήλ Παππά, 6. Ηρακλείας, 7. Κερκίνης, 8. Κάτω Μητρουσίου, 9. Κορμίστας, 10. Λευκώνα, 11. Νέας Ζίχνης, 12. Νιγρίτης, 13. Πετριτσίου, 14. Πρώτης, 15. Σερρών, 16. Σιδηροκάστρου, 17. Σκοτούσσης, 18. Σκουτάρεως, 19. Στρυμονικού, 20. Στρυμώνα, 21. Ροδολίβους, 22. Τραγίλου.
Β. Κοινότητες:
1. Αχλαδοχωρίου, 2. Αγκίστρου, 3. Ανω Βροντούς, 4. Ορεινής, 5. Προμαχώνος.
Στην ακόλουθη ιστοσελίδα θα βρείτε έναν interactive χάρτη με όλα τα μνημεία και μουσεία του νομού, με σχετικές πληροφορίες και φωτογραφίες.
Ο Νομός Σερρών διαθέτει πλούσια πανίδα.
Στα ορεινά του νομού συναντά κανείς μεγάλα θηλαστικά όπως αγριογούρουνα,
ζαρκάδια, λαγούς, αρκούδες, λύκους, ασβούς, αλέπες, βίδρες και αγριόγατες. Πλούσια
είναι και η ορνιθοπανίδα του νομού με κυριότερα είδη την ορεινή και πεδινή πέρδικα,
φάσσες, φασοπερίστερα, τρυγόνια, αγριόκοτες, κοτσύφια, χαλκοκουρούνες, μελισσοφάγους,
τσαλαπετεινούς, ακόμη και αγριόπαπιες και άλλα υδρόβια. Φιλοξενεί ακόμη και εποχιακούς
επισκέπτες, μαζί με τα όρνια (γυμνόλαιμοι γύπες)-ελάχιστα στον αριθμό- που ακολουθούν
μια και γνωστή δαιδρομή, όπως επίσης και το βασιλαετό στα Κρούσια,
οτίδες μεγάλες κ.λπ.
Ειδικότερα στα πεδινά, ορισμένα είδη συγκεντρώνονται στις φυσικές
οάσεις που ακόμη εξακολουθούν να υπάρχουν. Πεδινές πέρδικες συγκεντρώνονται κατά
περιόδους σε ημιξηρικά εδάφη (καπνοχώραφα και αμπελώνες), ορτύκια στις καλλιεργούμενες
εκτάσεις, μελισσοφάγοι, τσίχλες και τρυγόνια, και σε κάθε οικισμό- μικρό ή μεγάλο-οι
κοινωνικά εγκόσμιες δεκαοχτούρες. Πελαργοί εξακολουθούν να κατοικούν σε πολλά
καμπαναριά, στέγες και κολώνες της Δ.Ε.Η., που γειτνιάζουν με ορυζοκαλλιέργιες
και άλλες υδάτινες δραστηριότητες και εκτάσεις. Από μετρήσεις προέκυψε ότι 823
ζεύγη πελαργών φωλεοποιούν και παραμένουν το θέρος στο νομό Σερρών. Το μεγαλύτερο
ποσοστό διαβιώνει στην πεδινή περιοχή και ελάχιστο στις απαρχές των λοφωδών εξάρσεων,
μέχρι το υψόμετρο 280μ. Πάνω σε κολώνες της Δ.Ε.Η. κατασκευάζουν τις φωλιές τους
το 60% ενώ το υπόλοιπο 40% του πληθυσμού σε άλλα κτίσματα (καμπαναριά, σπίτια
κ.λπ.). Τα περισσότερα κατασκευάζουν τις φωλιές τους μέσα σε οικισμό.
Επίσης στην επαρχία Φυλλίδας, όπου διατηρείται ακόμη η παλιά δόμηση
των οικισμών και οικιών, τα περισσότερα ζεύγη πελαργών κάνουν τη φωλιά τους πάνω
στις στέγες. Το 87% από αυτά αποκτούν νεοσσούς που αναπτύσσονται κανονικά μέχρι
τη μετανάστευση τους.
Στους υγροβιότοπους και ειδικά στη λίμνη Κερκίνη
έχουν καταμετρηθεί 227 είδη πουλιών. Φωλιάζουν 128 είδη και 119 τη χρησιμοποιούν
ως σταθμό στην αποδημία τους. Επίσης 77 είδη διαχειμάζουν εκεί, ενώ 76 είδη αναφέρονται
στον Εθνικό Κόκκινο Κατάλογο (Κατάλογο απειλούμενων με εξαφάνιση ειδών). Τουλάχιστον
31 είδη προστατεύονται από την Κοινοτική Οδηγία 79/409 της Ε.Ο.Κ.
Σύμφωνα με άλλες ποσοτικές εκτιμήσεις, οι πληθυσμοί πολλών σημαντικών
ειδών, που φώλιαζαν στην Κερκίνη μέχρι το 1981, ήσαν αναμφίβολα οι μεγαλύτεροι
στην Ελλάδα. Αλλά στις ημέρες μας, με την κατασκευή του νέου φράγματος και των
αναχωμάτων του, οι πληθυσμοί αυτοί έχουν μειωθεί αισθητά. Επίσης, κατά τη μεταβατική
αυτή περίοδο παρουσιάστηκε το πρόβλημα της αλαντίασης (βατουλισμός) που έπληξε
σημαντικό αριθμό υδροβίων, με συνέπεια σημαντικές απώλειες του πληθυσμού τους.
Εξάλλου με την ανύψωση των αναχωμάτων και την άνοδο της στάθμης της
λίμνης κατακλύστηκαν μεγάλες εκτάσεις με φωλιές πουλιών, με αποτέλεσμα να διαταραχθεί
ουσιαστικά η ισορροπία του ευρύτερου υγροτοπικού συστήματος της Κερκίνης. Η αναπαραγόμενη
στην Κερκίνη υδρόβια ορνιθοπανίδα αλλά και αυτή που μόνο φωλιάζει εκεί που ο πληθυσμός
της-όπως διαπιστώνεται-είναι αρκετά μεγάλος οφείλουν πολλά στην μειωμένη γενικά
ανθρώπινη δραστηριότητα που παρατηρείται στον πρωτογενή, δευτερογενή και τριτογενή
τομέα της περιοχής της λίμνης.
Δεδομένου ότι οι αβαθείς βαλτότοποι της Κερκίνης κατέχουν την πιο
σημαντική θέση ανάμεσα στους λίγους που έχουν απομείνει στους ελληνικούς υγροτόπους
και δεδομένου επίσης ότι σ' αυτούς οφείλει την ύπαρξή του ένα μεγάλο μέρος του
πληθυσμού των υδρόβιων πουλιών, που χαρακτηρίζονται από μεγάλη εθνική και διεθνή
σημασία, η άμεση διατήρηση και προστασία τους αποτελεί επιτακτική υποχρέωση όλων
μας. Από τα άλλα θηλαστικά, αξιοσημείωτη είναι η παρουσία του τσακαλιού της περιοχής
της λίμνης μόνο, σε ολόκληρο το νομό, η μοναδική σε επιστημονική αξία παρουσία
του κοπαδιού βουβαλιών στα αβαθή της λίμνης, καθώς και της βίδρας σε όλα τα ορεινά
και ημιορεινά ρέματα.
Η ερπετοπανίδα είναι και αυτή αξιόλογη σ' όλο το νομό όπως και η ιχθυοπανίδα.
Ο κέφαλος η μπριάνα, τα χέλια, τα γριβάδια, οι γουλιανοί, οι πέστροφες, η κοκκινόφτερα,
το γλυνί και άλλα έχουν οικονομική σημασία για τους κατοίκους της περιοχής. Επίσης
έχουν δημιουργηθεί πέντε μονάδες εκτροφής πέστροφας και μια μονάδα εκτροφής γριβαδιών
και χειλιού. Η συνολική παργωγή τους φθάνει τους 700 τόννους το χρόνο.
Στο νομό Σερρών έχουν ιδρυθεί 25 μεγάλα και μικρά καταφύγια θηραμάτων
συμπεριλαμβανομένης και της ελεγχόμενης κυνηγετικής περιοχής, της οποίας το ετήσιο
πρόγραμμα κυνηγιού επιτρέπει- ή απαγορεύει με ειδικό τέλος εισόδου και ειδική
τιμή για κάθε θήραμα- μια ορθολογικότερη ρύθμιση της θηραματικού της κεφαλαίου.
Επίσης η λίμνη της Κερκίνης εξακολουθεί να λειτουργεί ως ετήσιο ή διετές καταφύγιο
για όλα τα υδρόβια και μη θηράματά της.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Σερρών
Η βλάστηση στο νομό Σερρών παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία: αμμόφιλη και
αμμονιτρόφιλη βλάστηση στην παραλία, υδρόφιλη και υδρόβια βλάστηση στην περιοχή
των υγροτόπων, λειμώνες και παραποτάμια βλάστηση κατά μήκος των ποταμών και στη
λίμνη Κερκίνη, για να καταλήξει στα δάση πλατύφυλλων και κονωφόρων στα ορεινά
του νομού.
Κατά μήκος του ποταμού Στρυμώνα
ασκείται η λευκοκαλλιέργια, με τεχνητές φυτείες ταχυαυξών κλώνων λεύκης.
Τα δάση του νομού που καλύπτουν το 20,7% της έκτασής του, χωρίζονται
σε 10 συμπλέγματα. Τα είδη που κυρίως αναπτύσσονται στα δάση αυτά είναι είδη δρυός
στα χαμηλά και μεσαία υψώμετρα και τεχνητές φυτείες τραχείας πεύκης, οξυάς και
δασικής πεύκης στα μεγάλα υψόμετρα. Ελάχιστες συστάδες ελάτης και ακόμη πιο λίγες
από Ρόμπολο καλύπτουν επιλεκτικά τις πλαγιές του Παγγαίου,
του όρους Κερκίνη (Μπέλλες)
και του όρους Βροντούς. Ορισμένες
περιοχές στην παραλιακή ζώνη καλύπτονται από τυπική μακία (θαμνώδη) βλάστηση με
κυρίαρχα είδη τα ρείκια και την κουμαριά. Ορισμένες άλλες καλύπτονται με είδη
φυλλοβόλων θάμνων, που αναπτύσσονται πάνω από τη ζώνη των αειφύλλων θάμνων, σε
μίξη με το πουρνάρι και περιλαμβάνουν θαμνόμορφα δένδρα ειδών δρυός, καθώς και
θάμνους των ειδών γαύρος και φράξος. Ο τύπος των φυλλοβόλων θάμνων καλύπτει μεγάλες
εκτάσεις στα χαμηλά υψόμετρα του νομού και κυρίως γύρω από τα ημιορεινά και οριενά
χωριά και κωμοπόλεις.
Στα δάση του νομού αναπτύσσονται επίσης και η οστριά, φλαμουριά, σορβιά,
φτελιά, φραξός, σκλήθρο, φουντουκιά, ιτιά, λεύκα, καρυδιά, κρανιά, καστανιά, πεύκη
(μαύρη, τραχεία και δασική), κυπαρίσσι, κέδρος, πλατάνια.
Η υποβλάστηση στο νομό Σερρών παρουσιάζει σπουδαία ποικιλία, με είδη
που παρουσιάζονται μοναδικά στην Ελλάδα, λόγω του κλιματοεδαφικού παράγοντα στα
ορεινά συμπλέγματα του νομού.
Το κείμενο παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Σερρών
Γνωστό σ' ολόκληρη την Ελλάδα είναι το έθιμο της Γυναικοκρατίας στις κοινότητες της Μονοκλησιάς, Ν. Πέτρας και Α. Καμήλας. Μεγάλο πλήθος επισκεπτών, Έλληνες και ξένοι δημοσιογράφοι επισκέπτονται καθε χρόνο στις 8 Ιανουαριου το νομό για να παρακολουθήσουν από κοντά τις νέες "Αμαζόνες", που για μία μέρα παίρνουν στα χέρια τους την εξουσία του χωριού. Οι παντρεμένες γυναίκες εκλέγουν μια γυναίκα για πρόεδρο, της οποίας η θητεία είναι τετραετής. Έπειτα εκλέγουν και τα υπόλοιπα μέλη του Διοικητικού συμβουλίου που είναι επίσης γυναίκες. Όλες οι θέσεις καταλαμβάνονται την ημέρα εκείνη από γυναίκες. Παντού βλέπει κανείς γυναίκες: γυναίκα τροχονόμο, γυναίκα ταχυδρόμο κ.λ.π. Οι άνδρες ασχολούνται με δουλειές του σπιτιού, πλένουν ρούχα, σιδερώνουν, φροντίζουν τα παιδιά και γενικά φορούν την ποδιά της νοικοκυράς και ασχολούνται με το σπίτι, το οποίο οι γυναίκες εσκεμμένα έχουν αφήσει ακατάστατο.
Και ενώ οι άνδρες ασχολούνται με τα οικιακά, οι γυναίκες συνεδριάζουν στα καφενεία με επικεφαλής την πρόεδρο. Καπνίζουν, χαρτοπαίζουν και γλεντούν μέχρι το πρωί. Σ'όλες αυτές τις εκδηλώσεις δεν παρίσταται κανένας άνδρας. Και αν τολμήσει κανείς να ενφανιστεί, το λιγότερο που έχει να πάθει είναι να τον "μπουγελώσουν". Το έθιμο είναι θρακικό και το έφεραν εδώ οι Θράκες πρόσφυγες. Ονομάζεται και γιορτή της "Μπάμπως", καθώς και "βρεξούδια" γιατί εκείνη την ημέρα περιβρέχουν τους άνδρες που θα τολμήσουν να βγουν από το σπίτι. Το έθιμο αποτελεί μια μακρινή ανάκληση του μητριαρχικού πνεύματος της πρωτόγονης εποχής, που ήταν έκδηλο στη θρησκεία των μικρασιατών της Προϊστορικής εποχής. Πιθανώς επέδρασε στις βόρειες περιοχές (Θράκης) και διατηρήθηκε αμυδρά στη ζωή με το έθιμο αυτό. Τα τελευταία χρόνια το έθιμο έχει πάρει ιδιαίτερο πανηγυρικό χαρακτήρα και έχει γίνει πραγματικός τουριστικός μαγνήτης με τα "Διονυσιακά" αυτά γλέντια, στα οποία πρωταγωνιστούν οι γυναίκες.
Ο Κλήδονας είναι ένα έθιμο με καταγωγή στην αρχαία εποχή, που επικρατούσε η 'κληδόνα'. Κληδόνα σημαίνει πράξεις ή λέξεις τυχαίες και ασυνάρτητες, που ακούγονταν κατά τη διάρκεια μαντικών τελετών και στις οποίες αποδίδονταν προφητική σημασία. Στη νεοελληνική αντίληψη το έθιμο αυτό εξελίχθηκε σε μιά όμορφη και ενδιαφέρουσα ιεροτελεστία, περισώζοντας τους ερωτικούς χρησμούς. Ο Κλήδονας ζωντανεύει τη μέρα του Αη-Γιαννιού, στις 24 Ιουνίου, που συμπίπτει με τη θερινή τροπή του ήλιου, η δύναμη του οποίου φανερώνει κυρίως τα μελλούμενα, σύμφωνα με τις θαμπές μνήμες του παρελθόντος.
Ο γιορτασμός αρχίζει από την παραμονή με τις μεγάλες φωτιές που ανάβονται και τις πηδούν ακόμη και τα παιδιά. Κατόπιν φέρνουν οι ανύπαντρες κοπέλες από το πηγάδι το αμίλητο νερό και το αδειάζουν στη 'γραγούδα' (πήλινο δοχείο), ρίχνοντας μέσα κι από ένα 'ριζικάρι', κάποιο προσωπικό, συνήθως πολύτιμο, αντικείμενο. Σκεπάζουν έπειτα τη γραγούδα και την αφήνουν όλη νύχτα κάτω από τον ξάστερο ουρανό. Πηγαίνουν τότε όλες για ύπνο και ονειρεύονται τον άντρα που θα παντρευτούν.
Την επόμενη μέρα ανοίγεται με τραγούδια η γραγούδα και καθώς η κάθε μία παίρνει πίσω το αντικείμενο που της ανήκει, ακούγεται κι από ένα δίστιχο, το περιεχόμενο του οποίου έχει κάποια σημασία για το 'ριζικό΄της κοπέλας, στην οποία εκείνη τη στιγμή απευθύνεται. Τα ριζικάρια κάποτε τελειώνουν και καθώς βασιλεύει ο ήλιος κάθε κοπέλα γεμίζει το στόμα της με μιά γουλιά αμίλητο νερό, στέκεται μπροστά στο παράθυρο και περιμένει μέχρι ν' ακούσει το πρώτο ανδρικό όνομα. Αυτό πιστεύεται πως θα είναι και το όνομα του άνδρα που θα παντρευτεί.
Την Καθαρά Δευτέρα με συσσίτιο των επισκεπτών
1802 - 1873
Ο δικαστής που αρνήθηκε να υπογράψει την σε θάνατο καταδίκη του Θ.
Κολοκοτρώνη, γεννήθηκε από πατέρα Σερραίο στο Μελένικο, τέλειωσε τη σχολή Σερρών
και σπούδασε νομικά και ιστορία στο πανεπιστήμιο της Γοτίγγης και του Βερολίνου.
Στα 1821 διέκοψε τις σπουδές του και πήρε μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα για
να γίνει γραμματικός του Α. Μαυροκορδάτου.
Υπήρξε ο βασικός συντάκτης του Συντάγματος της Α' Εθνοσυνέλευσης της
Επιδαύρου. Το 1827 εκλέχτηκε πληρεξούσιος στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας και
το 1831 εξέδωσε στην Ύδρα την αντιπολιτευτική εφημερίδα «Απόλλων».
Στη συνέχεια διορίστηκε από την Αντιβασιλεία πρόεδρος του εκτάκτου
στρατοδικείου που δίκασε τον Κολοκοτρώνη, αλλά αρνήθηκε μαζί με τον Τερτσέτη να
υπογράψει τη θανατική του καταδίκη, πράγμα που είχε σαν αποτέλεσμα την άγρια κακοποίηση
και φυλάκισή του.
Όταν ο Όθωνας ενηλικιώθηκε, διορίστηκε αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου
και σύμβουλος επικρατείας, για να γίνει αργότερα υπουργός παιδείας και εσωτερικών.
Τότε εξέδωσε το Β. Διάταγμα «Περί συστάσεως του Πανεπιστημίου Αθηνών».
Ίδρυσε τη βιβλιοθήκη του και έβαλε τις βάσεις της ελευθεροτυπίας με
τον «περί τύπου» νόμο της 23.11.1837.
Έγραψε πολλά και αξιόλογα έργα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Σερρών
(Μελένικο Μακεδονίας, 1802 - Αθήνα
1873)
Η εύπορη οικογένειά του φρόντισε για την άρτια μόρφωσή του στην Ελλάδα
και στην Αυστρία. Σπούδασε
ιατρική και θεωρητικές επιστήμες. Σχετίστηκε με εξέχουσες προσωπικότητες του Διαφωτισμού,
που του θέρμαναν τον πόθο για ελευθερία, αφύπνιση, ανθρωπισμό και δημοκρατία.
Παρά την επιθυμία του, δεν πρόλαβε να συναντηθεί με τον Αλ. Υψηλάντη και να καταταγεί
στον Ιερό Λόχο, διότι η καταστροφή είχε ήδη συντελεστεί. Μαζί με γερμανούς φιλέλληνες
έφθασε στην Ακαρνανία κι από εκεί στο μαχόμενο Μεσολόγγι.
Χρημάτισε γραμματέας του Μαυροκορδάτου, επεξεργάστηκε το κείμενο του «Προσωρινού
Πολιτεύματος», και συνέταξε τη διακήρυξη της Α´ Εθνοσυνέλευσης. Μετά την
απελευθέρωση, η Αντιβασιλεία τον διόρισε πρόεδρο του Πρωτοδικείου Ναυπλίου.
Στη δίκη του Κολοκοτρώνη, μαζί με το δικαστή Γεώργιο Τερτσέτη, αρνήθηκε να ψηφίσει
τη θανατική καταδίκη των Θ. Kολοκοτρώνη και Δ. Πλαπούτα. Απολύθηκε, φυλακίστηκε,
δικάστηκε για απείθεια, αλλά τελικά αθωώθηκε. Με την ενηλικίωση του Όθωνα, έγινε
αρεοπαγίτης και αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου. Ως υπουργός Εσωτερικών θέσπισε
το νομοθέτημα για την ελευθεροτυπία.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων
1841 - 1906
Πρύτανης του πανεπιστημίου της Αθήνας και καθηγητής της Χημείας σε αυτό για 40 χρόνια. Κατάγονταν από το Μελένικο και υπήρξε ο κύριος θεμελιωτής της Χημείας στην Ελλάδα. Ήταν βαθιά καλλιεργημένος και γοητευτικός δάσκαλος αλλά ταυτόχρονα και ακούραστος ερευνητής. Έγραψε 73 συγγράμματα και διατριβές. Ο γιος του Κωνσταντίνος (1867 - 1911) ήταν ο γνωστός λογοτέχνης και συγγραφέας της «Κερένιας Κούκλας», ο δε γιος του Αντώνης (1870 - 1933) υπήρξε περίφημος γιατρός και εκλέχτηκε δύο φορές βουλευτής Σερρών, ενώ στα χρόνια 1928 - 29 διετέλεσε υπουργός συγκοινωνίας.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Σερρών
1800 - 1848
Γεννήθηκε στο Μελένικο και πέθανε στη Βιέννη. Ήταν γιατρός και συνάμα λόγιος. Διετέλεσε ιδιαίτερος γιατρός της αυτοκρατορικής οικογένειας των Αψβούργων. Από τη Βιέννη έκανε αγώνα για να απαλλαχτεί το Μελένικο απ' την τυραννική διοίκηση του σατράπη Μουστάμπεη και έγραψε διάφορα βιβλία ιστορικά, εκπαιδευτικά, ιατρικά κ.ά. Αφησε όλη του την περιούσια στο "κοινόν" Μελενίκου για τα σχολεία του. Για την προσφορά του αυτή, αλλά και γενικά για όλες του τις υπηρεσίες η γενέτειρά του τον ανακήρυξε "Μέγα ευεργέτη της κοινότητος Μελενίκου".
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δήμου Σερρών
Ήρωας του Μακεδονικού αγώνα από το Άνω Χομόντος Σερρών. Ξεκίνησε από φιλήσυχος γεωργός και παλαιστής των πανηγύρεων, για να γίνει πράκτορας του Μακεδονικού αγώνα.
Όταν στις 1/9/1906 οι Βούλγαροι έκαψαν το σπίτι του και σκότωσαν την γυναίκα του, έφυγε και κατατάχτηκε στο ένοπλο αντάρτικο σώμα του καπετάν - Γιαγκλή. Ύστερα από τα γεγονότα της Μονοκκλησιάς πήγε στην Αθήνα όπου εκπαιδεύτηκε στα όπλα και επέστρεψε για να οργανώσει τη δική του ομάδα.
Στις 14/7/1907 κυκλώθηκε με άλλα τέσσερα παλικάρια του προδομένος , στο σπίτι του Ιερέα Παπαθανάση, δίπλα στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας στα κάτω Καμενίκια Σερρών. Στη μάχη που ακολούθησε πήρε μέρος ολόκληρη η τουρκική φρουρά Σερρών και 500 άτακτοι. Σκοτώθηκαν 35 Τούρκοι στρατιώτες, ένας αστυνομικός και ο διοικητής της αστυνομίας. Από τους πέντε Έλληνες, ο Τουρλεντές που ήταν φοιτητής της νομικής, σκοτώθηκε στο καμπαναριό της εκκλησίας, ο Μητρούσης και ο Μιχάλης Ουζούνης αυτοκτόνησαν και οι Ούρδας και Παναγιώτου πιάστηκαν για να κρεμαστούν στις 3/12/1907.
Η λαϊκή μούσα αποτύπωσε τον αγώνα του Καπετάν Μητρούση σε ένα θαυμάσιο Δημοτικό τραγούδι: "Μητρούσης Καπετάνιος / Θεόν παρακαλεί, / να έμπει μέσ' τα Σέρρας / να σύρει το σπαθί..."
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Δήμου Σερρών
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
