Δημοτικό Διαμέρισμα Βρίσας

  Η αρχαία πόλη υπολογίζεται ότι βρισκόταν νοτιοδυτικά της σημερινής, στη θέση που είναι το εξωκλήσι της Αγίας Αικατερίνης. Το όνομά της λέγεται ότι το πήρε από την Βρυσηίδα κόρη Ιερέως, για την οποία υπήρξε επεισόδιο μεταξύ Αχιλλέα και Αγαμέμνονα στην παραλιακή περιοχή των Βατερών, όπου σε απόσταση 800 περίπου μέτρων βρίσκεται ένα πηγάδι, που οι χωριανοί το ονομάζουν μέχρι σήμερα "Αχιλλειοπηγάδα", δηλαδή πηγάδι του Αχιλλέα, γιατί όπως λέγεται, ο Αχιλλέας εκεί πότιζε τα άλογά του. Στην περιοχή σώζεται επάνω στο λόφο, τετράπλευρος πύργος, διαστάσεων 18 χ 8 μέτρων και κάτω από το δάπεδό του παλιά δεξαμενή και σήραγγα που όπως θρυλείται έβγαινε στη θάλασσα.
  Αξιόλογο είναι το ξυλόγλυπτο τέμπλο της εκκλησίας Ζωοδόχου Πηγής, που με εξαιρετική λεπτότητα εικονίζει παραστάσεις της παλαιάς και της καινής διαθήκης.
  Η αμμουδερή παραλία των Βατερών είναι εφάμιλλη της Κόπα Καμπάνα, έχει μήκος πλέον των 8 χιλιομέτρων και πλάτος από 30 έως 50 μέτρα.
  Πηγαίνοντας προς την περιοχή του Ακρωτηρίου του Αγίου Φωκά, όπου υπάρχει αλιευτικό καταφύγιο και ψαροταβέρνες, συναντά κανείς τον υδροβιότοπο του Αλμυροποτάμου, όπου υπάρχουν πολλά είδη χελώνες, νερόφιδα και άλλα πουλιά και ζώα. Στον Αγιο Φωκά υπάρχουν ερείπια του Ναού του Διόνυσου του Βρυσαγενούς, που είχε κτισθεί, όπως αναφέρεται, από τον γενάρχη Μάκαρα.
  Στη Βρίσα λειτουργούν, σύγχρονο ελαιοτριβείο, εργοστάσια κατασκευής πλίνθων και άλλων κεραμικών. Τέλος θα πρέπει να εξαρθεί και να τονισθεί ιδιαιτέρως ή ύπαρξη της Συλλογής Φυσικής Ιστορίας όπου φυλάσσονται τα παλαιοντολογικά ευρήματα που είναι μοναδικής αξίας στον κόσμο.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο (2000) της Τουριστικής Επιτροπής Δήμου Πολιχνίτου.