Ανήκε και αυτή στα σημαντικά μοναστήρια του 16ου αιώνα, μαζί
με τις μονές Κορώνας και Ρεντίνας. Το καθολικό της, αγιορείτικου τύπου με τρούλλο,
αποτελεί κτίσμα του δεύτερου μισού του αιώνα και λειτουργούσε αποδεδειγμένα στα
1593, έτος στο οποίο χρονολογείται η σφραγίδα της
μονής.
Οι τοιχογραφίες του έγιναν το 1625 από ανώνυμο αλλά πολύ σημαντικό ζωγράφο, που
ανήκε στο κλίμα της κρητικής σχολής, και χρηματοδοτήθηκαν από εξέχον πρόσωπο της
εποχής, που εικονίσθηκε με χρυσοποίκιλτο καφτάνι και γούνινο κάλυμμα κεφαλής στο
δυτικό τοίχο.
Το ξυλόγλυπτο τέμπλο, λεπτότατης επεξεργασίας, φέρει τη χρονολογία
1609 και εικόνες του γνωστού ζωγράφου Λάμπου στις δύο ανώτερες ζώνες. Η δημιουργική
πορεία της μονής συνεχίσθηκε και στις μεταγενέστερες περιόδους, όπως προκύπτει
από τα αξιόλογα έργα τέχνης που φιλοξενούνται (τοιχογράφηση και τέμπλο παρεκκλησίου
στα 1673), τοιχογραφίες του νάρθηκα στα 1789.
