Ιερά Απόλλωνος Δειραδιώτη και Αθηνάς Οξυδερκούς

  Από το ιερό του Απόλλωνος Δειραδιώτη ή Πυθίου σώζεται μια μνημειακή κλίμακα λαξευμένη στο βράχο και ένας βωμός. Νοτιοανατολικά του βωμού διατηρούνται λείψανα βυζαντινής βασιλικής. Σε απώτερο άνδηρο προς Α, υπάρχει ορθογώνιο υπόστυλο κτήριο (μαντείο;) και σε τρίτο άνδηρο σώζονται θεμέλια κτίσματος με υδατοδεξαμενή (Ασκληπιείο;). Σε νοτιότερο, χαμηλότερο άνδηρο σώζονται λείψανα θόλου που πιθανώς ήταν ιερό της Αθηνάς Οξυδερκούς.
   Η λατρεία στο χώρο μαρτυρείται από την αρχαϊκή περίοδο (6ος αιώνας π.Χ.), αλλά τα περισσότερα μνημεία που σώθηκαν χρονολογούνται στον 4ο αιώνα π.Χ. Επιγραφικά μαρτυρημένες είναι οι επισκευές των ιερών στον ύστερο 4ο-3ο αιώνα π.Χ. και στα πρώιμα αυτοκρατορικά χρόνια (1ος αιώνας μ.Χ.). Στην παλαιοχριστιανική εποχή (5ος αιώνας μ.Χ.) κτίσθηκε βασιλική ΝΑ του βωμού, η οποία στη βυζαντινή περίοδο (10ος αιώνας μ.Χ.) αντικαταστάθηκε από μεγαλύτερη βασιλική.
   Η μνημειακή κλίμακα και ο χώρος μπροστά της χρησιμοποιείται και για πολιτιστικές εκδηλώσεις. Ανασκαφές διενεργήθηκαν από τη Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή στις αρχές του αιώνα. Οι μεσαιωνικές κατασκευές έχουν καταστρέψει τα αρχαιότερα κτήρια, από τα οποία σώθηκαν τα θεμέλια ή λαξεύσεις στο βράχο. Τα ευρήματα χρονολογούνται από τις αρχές του 8ου αιώνα π.Χ. έως τη βυζαντινή εποχή (10ος αιώνας μ.Χ.).