Κτίσθηκε στα μέσα του 14ου αιώνα από τον μοναχό Διονύσιο από την Κορυσσό
της Καστοριάς και με οικονομική ενίσχυση του αυτοκράτορα Αλεξίου Γ΄ Κομνηνού από
την Τραπεζούντα. Το 1535 καταστράφηκε από πυρκαγιά. Ανοικοδομήθηκε και πάλι και
έκτοτε παραμένει ουσιαστικά αμετάβλητη αρχιτεκτονικά και κτιριακά μέχρι σήμερα.
Πρόκειται για ένα από τα πιο τολμηρά αρχιτεκτονικά σύνολα στηριγμένο
σε ένα βράχο που υψώνεται κατακόρυφα πάνω από την θάλασσα. Αν και ο χώρος στο
εσωτερικό είναι ιδιαίτερα περιορισμένος, παρόλα αυτά υπάρχει όχι μόνο ο κεντρικός
ναός αλλά και πλήθος παρεκκλησίων, πολλά από τα οποία είναι τοιχογραφημένα. Μέσα
στη Μονή βρίσκεται και ο αμυντικός πύργος κτισμένος το 1520 και χρησιμοποιείται
κατά εποχές για την φύλαξη της πολύτιμης βιβλιοθήκης της Μονής.
Η Μονή κατοικείται από νέα δυναμική μοναστική Αδελφότητα, η οποία
φρόντισε και για τον εξωραϊσμό των παλαιών κτηρίων.
Ο καθολικός ναός έχει τοιχογραφηθεί το 1546 από τον ζωγράφο Τζώρτζη,
έναν από τους κύριους εκπροσώπους της Κρητικής Σχολής των μέσων του 16ου αιώνα.
Η τράπεζα έχει τοιχογραφηθεί σε δυο περιόδους: στα μέσα του 16ου αιώνα και το
1603. Η Μονή διαθέτει μια από τις πιο αξιόλογες συλλογές έργων τέχνης (κυρίως
φορητών εικόνων) και χειρογράφων εικονογραφημένων.
