Η Μονή βρίσκεται ανάμεσα στις Μονές Ζωγράφου και Διονυσίου, μισή ώρα
από τη θάλασσα από την πλευρά του Σιγγιτικού κόλπου και είναι αφιερωμένη στον
πρωτομάρτυρα Στέφανο. Το καθολικό κτίζεται μετά τα μέσα του 19ου αι., στον τύπο
του αθωνικού καθολικού, πάνω στα ερείπια του παλιότερου ναού. Η Μονή διαθέτει
9 παρεκκλήσια.
Η Μονή αναφέρεται από τον 11ο αι. Στις αρχές του 14ου αι. καταστρέφεται.
Αυτοκρατορικά χρυσόβουλα καθορίζουν τα σύνορα της και Σέρβοι ηγεμόνες συγκαταλέγονται
στους ευεργέτες της. Στα Μεταβυζαντινά χρόνια, οι περίοδοι ακμής εναλλάσσονται
με περιόδους ανέχειας.
Από τα κειμήλια της Μονής ξεχωρίζουν οι εικόνες του Πρωτομάρτυρος
Στέφανου, της Θεοτόκου Οδηγήτριας και της Θεοτόκου Αντιφωνητρίας. Υπάρχουν ακόμη
λειψανοθήκες, εκκλησιαστικά σκεύη, χρυσόβουλα κ.α.
Στην βιβλιοθήκη φυλάσσονται 110 χειρόγραφα και πολλά βιβλία.
Στην μονή είναι εγκατεστημένη αδελφότητα 30 περίπου μοναχών.
Βυζαντινά & Μεταβυζαντινά μνημεία
Τέχνες & πολιτισμός
Μνημεία του χώρου
Μονή: Ύστερη Βυζαντινή περίοδος, 1204-1453
Εκκλησίες: Νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας, 1821-σήμερα