Ιστορική Μονή
του 15ου αιώνα, κατέρρευσε από σεισμό το 1612 και ανοικοδομήθηκε με την οικονομική ενίσχυση των Βενετών.
Καταστράφηκε και ερημώθηκε από τους Τούρκους μετά την κατάκτηση της Κρήτης. Μετετράπη σε σταυροπηγιακή το
1704. Καθ΄ όλη την περίοδο της τουρκοκρατίας λειτουργούσε στη Μονή σχολείο, ενώ μετά το 1870 ιδρύθηκε αλληλοδιδακτικό σχολείο.
Η Μονή έχει φρουριακό χαρακτήρα.
Το κύριο συγκρότημα, 800 τ.μ., είναι τριώροφο και περιλαμβάνει κελλιά, ξενώνες, μαγειρεία, ηγουμενείο, αποθήκες.
Το καθολικό είναι δίκλιτο, με το βόρειο κλίτος αφιερωμένο στη Θεοτόκο και το νότιο μεταγενέστερο κλίτος στον ΄Αγιο Ιωάννη τον Θεολόγο.
Χαρακτηριστικό είναι το κωδωνοστάσιο
της Μονής, που φέρει ανάγλυφα στέμματα και σταυρούς με επιγραφές, με χρονολογία 1558.
Οι εργασίες αναστήλωσης, στερέωσης και αποκατάστασης έχουν πραγματοποιηθεί από την 13η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.
Λειτουργεί ως Μονή, ενώ παράλληλα υπάρχει χώρος ενδιαφέροντος Μουσείου.
Βυζαντινά & Μεταβυζαντινά μνημεία
Τέχνες & πολιτισμός
Μνημεία του χώρου
Μονή: Ύστερη Βυζαντινή περίοδος, 1204-1453
Τοιχογραφίες
Πληροφορίες επίσκεψης
Καθορισμένο ωράριο
Οργανωτική δομή / Συνεργασίες / Συμμετοχές / Μέλη / Σχέσεις