Ιερό Ποσειδώνος στον Πόρο

  Το Ιερό του Ποσειδώνα βρίσκεται στη σημερινή θέση Παλάτια του Πόρου, σε υψόμετρο περίπου 200 μ. Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, εδώ τερμάτισε τη ζωή του ο Αθηναίος ρήτορας Δημοσθένης το 322 π.Χ., για να αποφύγει τη σύλληψή του από τον Αντίπατρο της Μακεδονίας. Με βάση τα αρχαιολογικά ευρήματα, η πρώτη χρήση του χώρου ανάγεται στην Πρώιμη εποχή του Χαλκού και συνεχίζεται χωρίς διακοπή στους ιστορικούς χρόνους. Πέρα από τη λατρεία της κύριας θεότητας του ιερού, τον Ποσειδώνα, υπάρχουν ενδείξεις μιας πολύπλευρης λατρευτικής δραστηριότητας που περιλάμβανε ελάσσονες θεότητες και τοπικούς ήρωες.
  Η αρχαιολογική έρευνα του χώρου ξεκίνησε το 1894 από τους Σουηδούς αρχαιολόγους Samuel Wide και Lennart Kjellberg. Πρόκειται για την πρώτη ανασκαφή στον ελλαδικό χώρο του Σουηδικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, το οποίο από το 1997 ξεκίνησε ένα δεύτερο κύκλο ανασκαφικού προγράμματος που συνεχίζεται ως σήμερα.

ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ

  Αν και η ίδρυση του ιερού δε μπορεί να χρονολογηθεί με ακρίβεια, φαίνεται πως στα τέλη της αρχαϊκής εποχής το τέμενος αποκτά την πρώτη μνημειακή αρχιτεκτονική του διαμόρφωση, η οποία θα συνεχιστεί ως τα ρωμαϊκά χρόνια.
  Στο βόρειο άκρο του ιερού δέσποζε στην αρχαιότητα ο ναός του Ποσειδώνα. Σήμερα σώζεται μόνο η τάφρος της θεμελίωσής του, καθώς και τμήμα του περιβόλου του. Ο ναός ανεγέρθηκε κατά πάσα πιθανότητα στα τέλη του 6ου αι. Ήταν ένας τυπικός δωρικός περίπτερος ναός με 6 κίονες στις στενές και 12 κίονες στις μακριές πλευρές του.
  Στη διάρκεια της κλασικής περιόδου η οικοδομική δραστηριότητα στο ιερό συνεχίζεται με την κατασκευή βοηθητικών κτιρίων, που οριοθετούν το χώρο. Κατά τη διάρκεια του 4ου αι. στη ΝΔ πλευρά του ιερού ανεγείρονται τέσσερις στοές (A, Β, C, D), ενώ ένα μνημειακό πρόπυλο διαμορφώνει την είσοδο του τεμένους. Αβέβαιη παραμένει η ταύτιση δύο ακόμη κτηρίων, που έχουν ερμηνευτεί ως βουλευτήριο (F) και ασκληπιείο ή «ηρώο του Δημοσθένη» αντίστοιχα (G).