Νησίδα
στην είσοδο του κόλπου της Ελούντας, όπου κατά την αρχαιότητα
υπήρχε φρούριο των Ολουνιτών. Το 1579 κτίσθηκε από τους Βενετούς ισχυρότατο
φρούριο,
το οποίο αποτέλεσε στρατιωτική τους βάση κατά τη διάρκεια του Τουρκοβενετικού πολέμου,
καταλήφθηκε δε από τους Τούρκους μόλις στις αρχές του 18ου αι.
Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας το νησί κατοικήθηκε από αμιγή οθωμανικό πληθυσμό.
Από το 1903 έως το 1957, με απόφαση της κρητικής πολιτείας και
μετέπειτα του ελληνικού κράτους, ορίστηκε ως τόπος διαμονής των λεπρών της χώρας.
