Το χωριό πήρε το όνομα από τον Ιερό Ναό του Αγίου Ηλία. Δεν είναι
γνωστό πότε κατοικήθηκε. Τα στοιχεία αρχικής του αναγνώρισης είναι: Δ. 4-10-1924
και ΦΕΚ Α 251/1924 , που αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητη κοινότητα Αγίου Ηλία. Η κοινότητα
ήταν συνοικισμός της κοινότητα
Μπεζαΐτη
(Κεραμιδιάς) του Τέως Δήμο Πηνείων. Βρίσκεται Ν. της Τεχνητής Λίμνης του
Πηνειού.
Το έδαφός του είναι λοφώδες, σε υψόμετρο 82μ. με κλίμα υγρό. Το 1981 είχε 446
κατ. και το 1991 είχε 409 κατ. Οι κάτοικοι είναι γεωργοί. Πολλοί από αυτούς παλαιότερα
εργάστηκαν σαν εργάτες στην κατασκευή της τεχνητής λίμνης του Πηνειού. Τα έργα
του Πηνειού κάλυψαν μεγάλη έκταση από τα κτήματά τους, για τα οποία αποζημιώθηκαν
και οι περισσότεροι από αυτούς εγκαταστάθηκαν στα αστικά κέντρα. Το χωριό μετά
το σεισμό το 1988 άλλαξε. Έτσι στη θέση των παλαιών πλινθόκτιστων κατοικιών κτίστηκαν
καινούργιες αντισεισμικές κατοικίες αλλάζοντας την όψη του χωριού.
Το Δημοτικό Σχολείο ιδρύθηκε, κατά πληροφορίες των κατοίκων το 1924.
Λειτούργησε στην αρχή σε κτίριο που κατασκευάστηκε με δαπάνη των ίδιων των κατοίκων
σε οικόπεδο της εκκλησίας , που αργότερα μεταβιβάστηκαν στο κράτος. Το 1966 σε
οικόπεδο 2,5 στρεμ., δωρεά Ιεράς Μονής Σωτηρούλας, τοποθετήθηκαν λυόμενες αίθουσες
Ιταλικού τύπου. Εκεί λειτουργεί το από 1964 2/θ Σχολείο. Το 1970 συγχωνεύεται
με το 1/θ
Καλαθά.
