Δημοτικό Διαμέρισμα Λουτρών

  Βρίσκονται σε απόσταση 8,8 χιλιομέτρων νοτιοανατολικά της Μυτιλήνης και σε υψόμετρο 75 μέτρων, χωρίς να έχουν καμιά οπτική επαφή με το ανοιχτό πέλαγος, προφανώς εξαιτίας του φόβου των πειρατικών επιδρομών. Καταγράφονται για πρώτη φορά σε οθωμανικό κατάστιχο του 1548. Τα ερείπια οικισμού όμως που βρίσκονται στη θέση «Παλιόλουτρο» και το ψηφιδωτό που είχε εντοπισθεί στα θεμέλια της παλαιοχριστιανικής βασιλικής των «Τσεσμέδων», ενισχύουν την υπόθεση για μια συνεχή οικιστική παρουσία στην περιοχή τουλάχιστον από τους πρώτους βυζαντινούς χρόνους και μετά. Είναι το μοναδικό χωριό του διευρυμένου Δήμου Μυτιλήνης με πρόσβαση στον κόλπο της Γέρας, με τον οποίο έχει μερική οπτική επαφή. Στη φορολογική απογραφή του 1840 καταγράφονται 153 χριστιανικές οικογένειες και 5 μουσουλμανικές, ενώ το 1908 οι οικογένειες είναι περίπου 370, χωρίς να αναφέρονται μουσουλμάνοι κάτοικοι. Το 1928 απογράφηκαν 2.004 κάτοικοι, συμπεριλαμβανομένων και των προσφύγων της Μικράς Ασίας, που κατέκλυσαν το 1922 την ευρύτερη περιοχή. Μεταπολεμικά ο πληθυσμός μειώθηκε. Το 1951 το χωριό είχε 1.538 κατοίκους και το 1971 1.488. Η εκκλησία του χωριού που τιμάται στη μνήμη του Αγίου Γεωργίου, είναι ρυθμού βασιλικής και ιδρύθηκε εκ βάθρων το 1815 στη θέση μικρότερου ξύλινου ναού. Σημαντική ιστορική στιγμή της περιοχής ο Α΄ παγκόσμιος πόλεμος, οπότε ολόκληρος ο κόλπος της Γέρας μετατράπηκε σε φυσικό αγκυροβόλιο του αγγλογαλλικού στόλου και η περιοχή των Λουτρών σε ένα απέραντο στρατόπεδο. Στόχος των συμμάχων ήταν η εκπόρθηση των Δαρδανελίων, που όμως δεν επιτεύχθηκε ποτέ. Απομεινάρια από ένα γαλλικό νεκροταφείο εκείνης της εποχής σώζονται μέσα σε ελαιώνα στο χωματόδρομο που ενώνει το χωριό με τη σκάλα.