Στα 4χλμ μετά το
Δούκα
συναντάμε το Κεφαλόβρυσο (γνωστό και ως Πάνω Μπέλεσι) (με 195 κατοίκους στην απογραφή
του 1951 και 189 κατά την απογραφή του 1991). Στις υπώρειες του
Λύρκειου
όρους, μέσα στο πράσινο και στα δροσερά νερά, ένα από τα ομορφότερα και πιο εντυπωσιακά
ορεινά χωριά της
Αργολίδας,
που κατοικείται σήμερα από 60 περίπου οικογένειες, οι περισσότερες με δύο γεροντάκια
μόνο μέλη τους, και απέχει μόλις 36χιλιόμετρα από το
Αργος.
Το όνομά του το χρωστάει στην περίφημη πηγή του, δίπλα στο ναό της
Κοίμησης της Θεοτόκου, με το άφθονο νερό της, που κυλάει πάντοτε ανάμεσα στο χωριό
και στους εγκαταλελειμμένους πια κήπους. Λένε ότι τα νερά της ξεκινάνε από υπόγειες
λίμνες και σπήλαια με σταλακτίτες, χθόνια μυστήρια, και ορμητικά ξεχύνονται με
τέτοια δύναμη, που χαλάει από καιρό σε καιρό τη μεγάλη πλατεία του χωριού.
Έτσι όπως αναπάντεχα ξεπροβάλει το χωριό ισορροπημένο μέσα στις περήφανες
πανύψηλες κορφές - Φραγκοκούκουρα 1648μ, Μαυροβούνι 1260μ - κορφές του
Λύρκειου
όρους, ριζωμένο μέσα στην πλούσια βλάστηση με πυκνές καρυδιές, λεύκες, λίγα οπωροφόρα
και πολλά πλατάνια, που το αγκαλιάζουν από παντού, συναρπάζει τον επισκέπτη του.
Κοσμογονικό γεγονός ο γάμος παλαιότερα στο Πάνω Μπέλεσι, τον γιόρταζαν
με ιδιαίτερη ζωντάνια ακολουθώντας τα γνήσια λαϊκά έθιμα της περιοχής. Οι συμπεθέροι,
χωρατατζήδες και εύθυμοι, και οι φίλοι του γαμπρού πήγαιναν στο συμπεθεριό της
νύφης, που τους υποδεχόταν με μια πίττα, μια “τσιότρα” και ποτήρια
για τα κεράσματα. Έφθαναν ύστερα κρατώντας το “Φλάμπουρο”, ένα καλάμι
με ρόδι και δυο μαντήλια στολισμένο, ντυμένοι φουστανελάδες. Η προίκα φορτωνόταν
στ’ άλογα: Ο γιούκος, τα σαϊσματα, οι μπατανίες, τα χιράμια, τα γιουρντιά
(μάλλινα πανωφόρια), τα ράσα (καπότες), τα ζουνάρια. Βδομάδα ολόκληρη κρατούσε
το γλέντι.
(Κείμενο: Αλέξης Τότσικας)
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Απρίλιο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο της
Νομαρχίας Αργολίδας.
