Εμφανίζονται 40 τίτλοι με αναζήτηση: Βιογραφίες στην ευρύτερη περιοχή: "ΕΒΡΟΣ Νομός ΕΛΛΑΔΑ" .
ΣΟΥΦΛΙ (Κωμόπολη) ΕΒΡΟΣ
Στο φωτισμένο από πνευματικούς ανθρώπους χωριό, στα χρόνια της σκλαβιάς και της καταπίεσης, ξεπροβάλλει ο ήρωας του 1821 Θανάσης Μπελιάς ή Καραμπελιάς ή Καπετάν Θανάσης. ‘Ηταν ιδρυτικό μέλος της Φιλικής Εταιρίας. Οπλαρχηγός ομάδας νέων από τα γύρω χωριά, ξεκινά για τη Μολδοβλαχία στο πλευρό του Υψηλάντη με τον οποίο διατηρούσε φιλικές σχέσεις. ‘Οταν οι ιερολοχίτες αποδεκατίστηκαν, γύρισε στη Θράκη. Ο ερχομός του έγινε γνωστός από τους Τούρκους. Συνελήφθηκε και απαγχονίστηκε στην Αδριανούπολη.
ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ (Πόλη) ΕΒΡΟΣ
1325 - 1404
Γιος του Ιωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνού και της αυτοκράτειρας Ειρήνης, υπήρξε
στρατηγός (1341-1356) και ηγεμόνας (1343-1356) της Θράκης. Το 1341 νυμφεύτηκε
στη Θεσσαλονίκη την Ειρήνη
Παλαιολογίνα, με την οποία απέκτησε δύο γιους (τον δεσπότη Ιωάννη Καντακουζηνό
και τον σεβαστοκράτορα Δημήτριο Καντακουζηνό) και τρεις κόρες, ενώ τον Οκτώβριο
του ίδιου έτους ήταν παρών στην τελετή ανάδειξης του πατέρα του Ιωάννη σε αυτοκράτορα,
που έλαβε χώρα στο Διδυμότειχο.
Ο ίδιος διετέλεσε συναυτοκράτορας ανάμεσα στα 1353-1357. Τον Φεβρουάριο του 1354
στέφεται αυτοκράτορας στην Κωνσταντινούπολη
από τον Πατριάρχη Φιλόθεο Κόκκινο. Την ίδια χρονιά υπέγραψε τον τόμο του Γρηγορίου
Παλαμά 1351. Συλλαμβάνεται μάλλον στα 1357 κοντά στους Φιλίππους της Μακεδονίας
από τον Βο? χνα, τον Σέρβο ηγεμόνα της Δράμας,
και παραδίδεται στον Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγο. Λίγα χρόνια αργότερα κατέφυγε μαζί
με τον πατέρα του στον αδελφό του Μανουήλ Καντακουζηνό, δεσπότη της Πελοποννήσου,
όπου και πέθανε ανάμεσα στα έτη 1383-1406.
1193 - 1254
Ο Ιωάννης γεννήθηκε το 1193 στο Διδυμότειχο. Ο Αυτοκράτορας αυτός
αποτελεί μία από τις σημαντικότερες και πλέον ακέραιες μορφές στους 1000 χρόνους
της Αυτοκρατορίας. Για το λόγο αυτό η εκκλησία μας τον κήρυξε άγιο... (4 Νοεμβρίου).
Ο Ιωάννης Γ' Δούκας η Βατάτζης πήρε για σύζυγό του, την κόρη του ιδρυτή
της αυτοκρατορίας της Νίκαιας Θεόδωρου Α' Δούκα Λάσκαρη (1254-1258), τον οποίο
μάλιστα διαδέκτηκε μετά τον θάνατό του.
Ο αυτοκράτορας της Νίκαιας Ιωάννης Βατάτζης (1222-1254), στην προσπάθειά
του να επανασυστήσει τη βυζαντινή αυτοκρατορία, διεξήγαγε στρατιωτικές επιχειρήσεις
στην περιοχή του Διδυμοτείχου, από το οποίο μάλιστα κατάγονταν. Τους αγώνες του
εναντίον των Βουλγάρων, έχοντας ως ορμητήριο το Διδυμότειχο, συνέχισε ο γιός και
διάδοχος του Θεόδωρος Β' Δούκας Λάσκαρης (1254-1258).
Ως αυτοκράτορας (ο Ιωάννης Βατάτζης), αύξησε τα έσοδα του κράτους
και γενικά εργάστηκε για την καλυτέρευση της ζωής των υπηκόων του. Αύξησε και
την έκταση του κράτους περισσότερο προς την ανατολή, και στα νησιά των δυτικών
παραλίων της Μικράς Ασίας, και στη Θράκη.
Ήρθε σε σύγκρουση για την διεκδίκηση της διαδοχής του Βυζαντίου, με
τον δεσπότη της Ηπείρου (1214-1222) και αυτοκράτορα Θεσσαλονίκης
(Ρωμιών, 1222-1230), τον Θεόδωρο Αγγελο Δούκα Κομνηνό, ο οποίος όμως τον έδιωξε
από την Ανδριανούπολη
(1922). Αργότερα (1230), νίκησε τον διάδοχό του Ιωάννη Αγγελο (1230-1236) και
τον έκανε υποτελή, όπως και τους διαδόχους του, Δημήτριο της Θεσσαλονίκης (1236-12--)
και Μιχαήλ Β' της Ηπείρου (1236-1271), σύζυγο της οσίας Θεοδώρας (11 Μαρτίου),
ο οποίος μάλιστα κληρονό-μισε και την Θεσσαλονίκη ως το 1246, την οποία έπειτα
πήρε ο Ιωάννης Βατάτζης. Ο ευσεβέστατος βασιλέας Ιωάννης Βατάτζης κοιμήθηκε το
1254 σε ηλικία 61 ετών.
1332 - 1391
Βυζαντινός Αυτοκράτορας (1341 - 1376 και 1379 - 1391)
Tέλη 13ου αι. - 1383
Γιος της Θεοδώρας Kαντακουζηνής και ανεψιός του μεγάλου στρατοπεδάρχη
Iωάννη Συναδηνού, από τον οποίο έλαβε τη στρατιωτική του εκπαίδευση, παντρεύτηκε
την Eιρήνη Kαντακουζηνή (αυτοκράτειρα πριν από το 1320) με την οποίαν απέκτησε
έξι παιδιά (μεταξύ των οποίων ο Ματθαίος, ο Mανουήλ Παλαιολόγος και η μετέπειτα
αυτοκράτειρα Eλένη Kαντακουζηνή). Στον εμφύλιο πόλεμο του Aνδρόνικου Γ΄ Παλαιολόγου
εναντίον του παππού του Aνδρόνικου B΄τάσσεται με το μέρος του πρώτου. Συνάπτει
μάλιστα για το σκοπό αυτό στα 1320 συμμαχία με τους Θεόδωρο Συναδηνό, Συργιάννη
Παλαιολόγο Φιλανθρωπηνό και Aλέξιο Aπόκαυκο και γίνεται ηγεμόνας της Aδριανούπολης,
ενώ ανάμεσα στα 1325(?)-1341 εμφανίζεται ως Mέγας Δομέστικος. Mετά το θάνατο του
Aνδρόνικου Γ΄, το 1341, ανακηρύσσεται αυτοκράτορας στο Διδυμότειχο. Στον εμφύλιο
που ακολούθησε εχθροί του υπήρξαν η χήρα αυτοκράτειρα Αννα Παλαιολογίνα, ο Aπόκαυκος
και ο πατριάρχης Iωάννης Kαλέκας. Προσέφυγε στον τσάρο της Σερβίας Στέφανο Δ΄
Oύρεση και υποστηρίχθηκε από τον Oμούρ, εμίρη του Aϊδινίου, και τον σουλτάνο των
οσμανιδών Oρχάνη. Tο 1347 εισέρχεται στην Πόλη, στέφεται αυτοκράτορας από τον
πατριάρχη Iσίδωρο Bούχειρα και παρέχει γενική αμνηστία. Στα 1351 προΐσταται σε
εκείνες τις συνόδους, στις οποίες διακηρύσσεται η διδασκαλία περί ορθοδοξίας του
Γρηγορίου Παλαμά, του οποίου δήλωνε οπαδός. Οταν το 1354 εισήλθε στην πόλη ο Iωάννης
E΄ Παλαιολόγος, αποσύρθηκε και έγινε μοναχός με το όνομα "Iωάσαφ" και λίγο αργότερα
διέμεινε στο Mυστρά μαζί με τους γιους του Mανουήλ και Mατθαίο. Στα 1379-1381
διατάσσεται η σύλληψή του από τους Γενουάτες και αργότερα επιστρέφει στην Πελοπόννησο,
όπου και πέθανε το 1383. Yπήρξε συγγραφέας των "Iστοριών" και αρκετών ρητορικών
κειμένων, μεταξύ των οποίων ήταν και ένα "Σχόλιο" για τους Hσυχαστές.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Thracian Electronic Thesaurus, του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ (Πόλη) ΕΒΡΟΣ
Ο Ράλλης Κοψίδης, γεννήθηκε στην Λήμνο το 1929 και πέρασε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια στην Αλεξανδρούπολη. Είναι ζωγράφος, αγιογράφος και συγγραφέας, αγαπημένος μαθητής του Φώτη Κόντογλου. Επιδίωξε να ανανεώσει το Βυζαντινό ύφος. Αγιογράφησε το πατριαρχικό κέντρο στο Shambesy της Γενεύης. 'Eργο του είναι και η εικόνα της Πλατυτέρας στο ναό της Αγίας Κυριακής της Αλεξανδρούπολης. Ο ίδιος χαρακτήρισε τη ζωγραφική του ανθρωποκεντρική και την εντάσσει στον ποιητικό ρεαλισμό.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
Από την Αλεξανδρούπολη η Σύνη Αναστασιάδη, με σπουδές στη Θεσσαλονίκη και στη Βιέννη. Πραγματοποίησε 30 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό κα έργα της βρίσκονται σε διάφορες και ιδιωτικές πινακοθήκες και σε μουσεία. Στο έργο της αποδίδεται με χρώματα και μορφές, η εσωτερικότητα του ανθρώπου, όπως τον μελέτησε η ψυχανάλυση. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας, MARK CENAL στο Παρίσι.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
Ο Θεόδωρος Αγγλιάς από την Αλεξανδρούπολη, παράλληλα με τις νομικές του σπουδές στη Θεσσαλονίκη, ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και τη διακόσμηση πραγματοποιώντας 12 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και μία στο Σικάγο και συμμετείχε σε πολλές ομαδικές στη χώρα μας και στο εξωτερικό. Φιλοτέχνησε αφίσες και εξώφυλλα βιβλίων. Το έργο του περιλαμβάνεται στο Λεξικό των Ελλήνων Ζωγράφων και είναι πρόεδρος του Εικαστικού Συλλόγου Αλεξανδρούπολης και της Επιχείρησης Πολιστικής Ανάπτυξης του Δήμου.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
Η Μαρία Σιδηροπούλου από την Αλεξανδρούπολη, έχει αποφοιτήσει από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και πήρε μέρος σε πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Διδάσκει με ιδιαίτερη επιτυχία τη ζωγραφική στην Τεχνική και Μέση Εκπαίδευση και στο Εικαστικό Εργαστήρι του Δήμου Αλεξανδρούπολης. Ρεαλισμός και ευγένεια χαρακτηρίζουν το έργο της.
Ο Πασχάλης Αγγελίδης από την Αλεξανδρούπολη, σπούδασε διακόσμηση στη Θεσσαλονίκη και μαθήτευσε σε μεγάλους ζωγράφους. Με 30 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και συμμετοχή σε ισάριθμες ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έχει φιλοτεχνήσει βιβλία, περιοδικά, αφίσες και σκηνογραφίες. Η τελευταία του δουλειά παρουσιάστηκε στην Ιαπωνία.
Γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη (1952).Σπούδασε διακοσμητική και ήταν
μαθητής του Δημήτρη Κρέτα. Εκτός απο την ζωγραφική ασχολήθηκε με το θέατρο (σεναριογραφία)
μέχρι το 1990. Από το 1987 ζει και εργάζεται στη Μακρυνίτσα
του Πηλίου.
Ο ΦΘΑΡΤΟΣ ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑΛΗ ΑΓΓΕΛΙΔΗ
Παράκρουση μπροστά στην ιστορική μνήμη.
Το παιχνίδι με τον καθρέφτη.
Μήπως άργησα; Υπάρχει χώρος για την αθανασία;
Η επιλογή του καλλιτέχνη να βουτήξει στα βαθειά της πολιτιστικής του
παράδοσης φαίνεται να είναι ασφαλές καταφύγιο σε νεότερους αλλά και σε παλιότερους
καλλιτέχνες που αισθάνονται την εγκαθιδρυμένη αισθητική του παρελθόντος να υπερισχύει
έναντι της ταλαντευόμενης και αδόκιμης στο χρόνο αισθητικής που προτείνει κάθε
καινούργια εποχή. Καθετί στη ζωή μας, έχει μια ευκολότερη συνέχεια όταν υπάρχει
μια αρχή. Τα πράγματα δυσκολεύουν καθώς την αρχή της ελληνικής παράδοσης συνθέτουν
μοναδικές ιδέες και ανεπανάληπτες μορφές τέχνης που ακόμη περισσότερο ο καλλιτέχνης
στην εποχή μας αισθάνεται έντονα όταν επιχειρεί να ανασύρει έστω και ένα λιθαράκι
από το άπατο του ωκεανού. Ας δοκιμάσει κάποιος να περιγράψει τη συναισθηματική
κατάσταση του καλλιτέχνη και του κοινού μπροστά σ’ ένα έργο που ανακαλεί στη μνήμη
κάτι από τον κλασσικό κόσμο της αρχαιότητας. Αγωνία χαρακτηρίζει τον καλλιτέχνη
καθώς προσπαθεί να ξεφύγει από το χάος της απομίμησης και να αναλαφρύνει από το
κενό της διακοσμικότητας.Το διαπιστώνουμε στα ζωγραφικά παιχνίδια του Αχιλλέα
Δρούγκα, του Χρίστου Καρά, στις γλυπτές συνθέσεις του Βαγγέλη Μουστάκα. Κάθε έργο
τους αντανακλά τις ηθικές αρετές τους και την κλασσική τους μόρφωση. Τι συμβαίνει
στην περίπτωση του Πασχάλη Αγγελίδη; Στην προσπάθειά του ο καλλιτέχνης είναι προσεκτικός,
τίμιος και ειλικρινής. Στα έργα του, οι αναφορές στην ιστορία είναι σημεία που
λειτουργούν ως αφορμές ώστε να εκτονωθούν οι εντάσεις της μνήμης μπροστά σ’ ένα
μυθικό ή ιστορικό συμβάν που αναπλάθει η φαντασία του καλλιτέχνη. Στους πίνακές
του, η μνήμη φέρνει εμφανή τα σημάδια της φθοράς, ένα αποτέλεσμα από την αυθαιρεσία
της υποκειμενικότητας. Αλλωστε όση υπεράνθρωπη προσπάθεια και να καταβάλλει ο
ειλικρινής ζωγράφος, δεν μπορεί ποτέ να διαρρήξει τα όρια της υποκειμενικής αντίληψης.
Μπορεί μόνο να προσθέσει τη μονάδα του στο άθροισμα της γνώσης και στον ευρυμένο
κόσμο της εικόνας. Ο ηδυπαθής Αντίνοος, η στεφανωμένη βλοσυρή ιέρεια, ο κρεμασμένος
από κορδέλες τεμαχισμένος ανδρικός κορμός να αιωρείται, θα ήταν αστείο να προκαλέσουν
την εκρηκτική οργή των λογοκρατούντων αρχαιολόγων μπροστά στην παραφθορά της αλήθειας.
Είναι όμως σπουδαίο να εκτιμήσουμε την συνεισφορά αυτών των εικόνων στο πλάτεμα
της φαντασίας μας όταν προσεγγίζουμε τον αρχαίο κόσμο. Πόσο μακρυά στέκει η φαντασία
του καλλιτέχνη από την αλήθεια του αρχαιολόγου το μαρτυρά η αντιπαραβολή των έργων
μεταξύ τους. Ο καλλιτέχνης πιστός στο μεγάλο αξίωμα του αιώνα, τον «υποκειμενισμό
της παράκρουσης» ζωγραφίζει θέματα που μπορεί ακόμη και να ερμηνεύουν κλασσικές
ψυχικές διαταραχές του ανθρώπου. Την νεύρωση κάθε έφηβου Αντίνοου (Το βλέμμα του
Έφηβου). Την νεύρωση της πόρνης και του Νάρκισσου μπροστά στη φθορά του κορμιού
τους (Πανδώρα, Το Κουτί της Πανδώρας, ο Χειμώνας της Αφροδίτης). Τη νεύρωση από
το παιχνίδι της εξουσίας (Κόσμος ΙΙΙ). Τη νεύρωση του ποιητή να εκφράζει αποσπασματικά
την αλήθεια του κόσμου αντιμαχόμενος διαρκώς την σκέψη του (Το Τίμημα του ποιητή,
Απόδραση, Μια καλή ανάμνηση). Τη νεύρωση που προκαλεί ανάμεσα στο θέατρο της ζωής
και τη μοναξιά της ύπαρξης ο συμβιβασμός (Επιλογή, Θεατρικός Λόγος, Επιλογή Χρόνου
μιας Μάσκας). Τη νεύρωση μπροστά στην αδυναμία της απόλυτης γνώσης και για ανερμήνευτα
μυστήρια της ζωής (Το περιτύλιγμα του Δάσους, Ρίζες του Κόσμου).
Ο Γιάννης Τσαρούχης, αναφερόμενος στο σαρκαστικό εμπαιγμό του Πικάσο
για τη μανία του Ματίς να ψάχνει ξανθά μοντέλα που τα απέδιδε τελικά πράσινα,
διαπίστωνε τη σχιζοφρενική ανάγκη κάθε πολιτισμού να έχει πρότυπα τα οποία στο
τέλος οι άνθρωποί του περιφρονούν. Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της τέχνης!
Να παρέχει το δικαίωμα στον καλλιτέχνη απεριόριστα να ερμηνεύει κατά βούληση από
τη μεγάλη παρακαταθήκη των ιδεών και των μορφών. Να ζωγραφίζει κύκνειους τους
γυναικείους λαιμούς ο Modigliani, να χρησιμοποιεί κοινά ρεμάλια ως μοντέλα του
για να αποδόσει το Χριστό και τους Αγίους ο Caravagio, κ.ά. Η εμπειρία που ζούμε
από τους Πίνακες του Πασχάλη Αγγελίδη αποκαλύπτει την αγάπη του καλλιτέχνη για
το αποσπασματικό. Τη θεατρικότητα και την εννοιολογική αντίληψη που έχει στο μυαλό
του για το σκηνογραφικό χώρο της σύνθεσης. Ακόμη, είναι εμφανής η επιθυμία του
καλλιτέχνη να μιλήσει με συμβολικό τρόπο, χρησιμοποιώντας τη μεταφορά και την
ποίηση, τραβώντας το πέπλο της ψυχανάλυσης.
Δρ. Γιάννης Κολοκοτρώνης
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης
Γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη, το 1948.
Σπουδές
Το έτος 1971 αποφοίτησε από το Οικονομικό Τμήμα της ΑΒΣΘ με «Λίαν
Καλώς» και συνέχισε με σπουδές ζωγραφικής (ελεύθερο σχέδιο, ιστορία τέχνης, χρώμα)
στο Ελεύθερο Σπουδαστήριο Ζωγραφικής της Σχολής Βελουδάκη, με δασκάλους τους Θ.
Πάντο και Σπ.Κουκουλομμάτη (1973 - 1980). Από το 1972 είναι επιστημονικός συνεργάτης
Α' Τάξεως του ΚΕΠΕ (Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών).
Aτομικές Εκθέσεις
Τέσσερεις στο «ΣΥΝ» (Κέντρο Συλλογικής και Καλλιτεχνικής Δραστηριότητας),
Τοσίτσα 17, Αθήνα (1976, 1978, 1980 και 1982) και μία στο Πνευματικό Κέντρο Αμαρουσίου
το 1990.
Ομαδικές Εκθέσεις
Συμμετοχή σε πολλές Ομαδικές Εκθέσεις στο "ΣΥΝ", σε Δήμους και Κοινότητες
στην Αθήνα και στην επαρχία. Μία έκθεση "ΦΡΙΖΑΣ", στο Donavert της Δ.Γερμανίας.
Τρεις Ομαδικές Αρμενίων Ζωγράφων:
•Αίθουσα Αρμενικής Εστίας στην Αθήνα, 1979
•Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων, 1986
•Αίθουσα Αρμενικής Εστίας στην Θεσσαλονίκη, 1987
•Ομαδική 'Εκθεση Ζωγράφων Βορείων Προαστίων,
•Πνευματικό Κέντρο Ποντίων (Μελίσσια), 1990
'Εργα της βρίσκονται σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και
στο εξωτερικό, στο ΚΕΠΕ, στην Αρμένικη Ορθόδοξη Εκκλησία και στην Αρμενία (Μουσείο
Γιερεβάν).
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης
Γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη. Σπούδασε Ζωγραφική στην ΑΣΚΤ και είναι
κάτοχος και πτυχίου θεωρητικών σπουδών της ΑΣΚΤ.
Οι μεγάλοι της δάσκαλοι ήταν ο Γιάννης Μόραλης και ο Σπύρος Παπαλουκάς.
Κατά τη διάρκεια της φοίτησής της στη Σχολή έλαβε δύο διακρίσεις, κεφαλής και
γυμνού, με ιδιαίτερα σημαντική τη δεύτερη, όπου ενώ ήταν τριτοετής, προκρίθηκε
να διαγωνιστεί με τους τελειοφοίτους και απέσπασε τον μοναδικό έπαινο.
Δούλεψε στο εργαστήρι Βυζαντινής Αγιογραφίας του Στ. Καρτάκη. Συνέχισε
την μελέτη στη Βυζαντινή Τέχνη, κάνοντας σειρά πιστών αντιγράφων, εικόνων του
Βυζαντινού Μουσείου. 'Εχει ζωγραφίσει φορητές εικόνες για εκκλησίες και μοναστήρια
στην Κρήτη και έχει επίσης
τοιχογραφήσει το παρεκκλήσι της Παναγίας, στο μοναστήρι της Αγίας Φωτεινής και
Ελισάβετ στην Υδρα.
'Εχει ζωγραφίσει ύπαιθρα και συνθέσεις εξωτερικού και εσωτερικού χώρου,
στα οποία φαίνεται το καθαρό χρώμα που διδάχθηκε από τον Παπαλουκά. 'Εχει λάβει
μέρος σε Πανελλήνιες και Ομαδικές Εκθέσεις και έχει επίσης διδάξει ζωγραφική σε
σχολεία και σε πολιτιστικούς ομίλους επί σειρά ετών.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης
ΒΡΥΣΙΚΑ (Χωριό) ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ
Γεννήθηκε το 1938 στα Βρυσικά 'Εβρου. Σπούδασε στο Λύκειο Καλών Τεχνών
και στην Ανωτάτη Σχολή Εικαστικών και Διακοσμητικών Τεχνών, Τμήμα Ζωγραφικής "ΙΟΝ
ANDREESCU" της πόλης Κλουζ της Ρουμανίας (1959-1965). Μέλος της Ένωσης Καλλιτεχνών
Ρουμανίας έως το 1988 και από το 1989 μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών
Ελλάδος.
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΡΟΥΜΑΝΙΑ
Από το 1965 έως το 1988 συμμετέχει σε όλες τις τοπικές, επαρχιακές
και πανρουμανικές εκθέσεις ζωγραφικής (πάνω από 50). Συμμετοχή σε διεθνείς εκθέσεις
ζωγραφικής: Γιουγκοσλαβία 1968, Γαλλία 1972, Διεθνές Φεστιβάλ ζωγραφικής Νέων
Καλλιτεχνών (Aut de Cagne), 0υγγαρία 1973 (Βουδαπέστη), Ιταλία 1973 (Πράτο, Βιαρέτζιο),
Σοβιετική Ένωση 1979 (Μόσχα), Ανατολική Γερμανία 1979 (Βερολίνο), Ελλάδα 1990
(Session of the World Peace Council) Αθήνα.(...)
1965-1968 Ανεξάρτητος καλλιτέχνης
1968-1970 Ζωγράφος εκτελεστής στο Εθνικό Θέατρο της πόλης Κλουζ
1970-1975 Ανεξάρτητος καλλιτέχνης
1975-1988 Καθηγητής Σχεδίου και Ζωγραφικής στο Λύκειο Καλών Τεχνών της πόλης Κλουζ
1988 Επαναπατρισμός
1988-1997 Καθηγητής καλλιτεχνικών μαθημάτων στη Μέση Εκπαίδευση (Γυμνάσιο)
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης
ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ (Πόλη) ΕΒΡΟΣ
Ο Μιχάλης Γκαρούδης από το Διδυμότειχο, όπου γεννήθηκε το 1940, αποφοίτησε από την Ακαδημία Καλών Τεχνών της Σόφιας και πήρε μέρος σε πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. 'Eργα του βρίσκονται σε όλα τα μουσεία της Βουλγαρίας στα μουσεία Πιερίδη και Βορρέ και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, Βουλγαρία, Ιταλία, Γαλλία και Ιαπωνία.
Ο Δημήτριος Ναλμπάντης, είναι ζωγράφος από το Διδυμότειχο, που έχει πρόσφατα τιμηθεί από τον Ο.Η.Ε.. Η συλλογή των έργων του με την οποία ο ζωγράφος εισάγει τον επισκέπτη με ιδανικό τρόπο στην ιστορία του Διδυμοτείχου, με τον "μαγικό ρεαλισμό" του, στεγάζεται σε παραδοσιακό διώροφο κτίριο του Μεσοπολέμου, που τοιχογράφησε ο ίδιος ο ζωγράφος.
ΜΑΚΡΗ (Κωμόπολη) ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ
Από τους πρώτους χρονικά μεγάλους ζωγράφους που έγιναν γνωστοί έξω από τα στενά τοπικά όρια του 'Eβρου, είναι ο διαπρεπής χαράκτης (από την Μάκρη) Γεώργιος Μόσχος, που γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1906. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών και υπήρξε μαθητής του Παρθένη και του Κεφαλληνού. 'Eζησε και εργάστηκε για πολλά χρόνια στο Παρίσι. Πηγή της έμπνευσής του η ελληνική φύση, η ζωή στο ύπαιθρο και στη θάλασσα και οι παραδοσιακοί ελληνικοί οικισμοί. Το έργο του χαρακτηρίζεται ως "έργο ανθρώπου ταπεινού και εργατικού που όμως η απλότητά του, αποδεικνύεται σοφία." και κοσμεί σήμερα πινακοθήκες της Ελλάδας και του εξωτερικού, όπως η Εθνική Βιβλιοθήκη στο Παρίσι.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
ΠΕΠΛΟΣ (Κωμόπολη) ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ
Ο Αθηνόδωρος Ταρσούδης από τον Πέπλο, σπούδασε ηλεκτρονικός και διδάσκει στην Τεχνική Εκπαίδευση. Αυτοδίδακτος τοπικά μαθήτευσε σε μεγάλους ζωγράφους κα διακρίνεται για τις μεγαλειώδες συνθέσεις του, όπου συνδυάζει τις αρχαίες μορφές με τον σημερινό περίγυρο. 'Eχει συμμετάσχει σε πολλές εκθέσεις και έχει φιλοτεχνήσει αφίσες, εξώφυλλα, σκηνογραφίες κα τοιχογραφίες. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
Γεννήθηκε στον Πέπλο του Έβρου το 1944. Σπούδασε ηλεκτρονικός και
διδάσκει στην Τεχνική Εκπαίδευση στην Αλεξανδρούπολη. Στην ζωγραφική ουσιαστικά
είναι αυτοδίδακτος. Από το 1997 είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών
της Ελλάδος. Μένει στην Αλεξανδρούπολη (Βενιζέλου 62, τηλ.: 0551 - 22757).
Ατομικές Εκθέσεις
1998 Αλεξανδρούπολη, Αίθουσα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες
1996-84 Αλεξανδρούπολη, Αίθουσα Δημαρχείου
1997-91-90-88-86-85-81 Αλεξανδρούπολη, Αίθουσα Τέχνης Γ. Σταυρίδη
1996 Σουφλί, Πολιτιστικό Κέντρο
1996 Τυχερό, Αίθουσα Δημαρχείου
1987 Φέρες, Αίθουσα Δημαρχείου
1986 Πέπλος, Αίθουσα Δημαρχείου
1983 Κομοτηνή, Λέσχη Κομοτηνέων
1986 Θεσσαλονίκη, Γκαλερί "ΙΑΝΟΣ"
1987 Αθήνα, Γκαλερί "ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ"
1991 Αθήνα, Γκαλερί "ΖΥΓΟΣ"
1999 Μακρινίτσα, Μουσείο Λαϊκής Τέχνης
Ομαδικές Εκθέσεις
1997 Διδυμότειχο, Πολιτιστικό Κέντρο
1998 Αλεξανδρούπολη, Εικοσάχρονα Πανεπιστημίου Θράκης Αίθουσα Ιεράς Μητρόπολης
1997 Αλεξανδρούπολη, "Αλεξάντερ HOTEL"
1997 Αλεξανδρούπολη, Αίθουσα Δημαρχείου, Έκθεση Συλλόγου Εικαστικών Τεχνών Αλεξανδρούπολης
1997 Αθήνα, Αίθουσα Βιβλίου Θρακών Δημιουργών
Εξώφυλλα σε Βιβλία & Περιοδικά
"Μπάρκο" Ποιητική Συλλογή Γ. Σταυρίδη 1975
"Τα φεγγάρια της Ανάστασης" Ποιητική Συλλογή Θ. Μουσίκα 1996
"Μελέτη των Ενδοφθαλμίων όγκων" Ιατρού Δ. Αναστασιάδη
"Χρήση Μισχωτού Μοσχεύματος" Ιατρού Ν. Κατσικογιάννη
"Περιβάλλον και Μαθητές" Ένωση Ελλήνων Φυσικών
"Λόγος" Σχολείου Ξένων Γλωσσών Μαζαράκη
"Θρηίκιος Ανεμος" Διμηνιαίο Περιοδικό για τη Θράκη
"Ενδοχώρα" Περιοδικό για τη Θράκη, 1995-1997
"Η θάλασσά μας" Οικολογικής Ομάδας Ε.Π. Λυκείου Αλεξανδρούπολης
"Η Λογοτεχνία στο Σχολείο" Παιδαγωγικό Τμήμα Πανεπιστημίου Θράκης
Αφίσες
Ελευθέρια Αλεξανδρούπολης 1995 & 1997
Εκδήλωση για τη συγγραφέα Μάρω Δούκα
Διημερίδα Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης
"Η Λογοτεχνία στο Σχολείο" Συνέδριο Ένωσης Πολιτιστικών Φορέων Έβρου
Σκηνογραφίες-Σκηνικά (Θεατρικής Ομάδας Τεχνικού Λυκείου Αλεξανδρούπολης)
"Ζητείται Ψεύτης" του Ν. Ψαθά
"Ο Καραγκιόζης παρά λίγο Βεζύρης" του Γ. Σκούρτη
"Η Αυλή των θαυμάτων" του Ι. Καμπανέλη
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης
ΠΡΟΒΑΤΩΝΑΣ (Κωμόπολη) ΣΟΥΦΛΙ
O Γιάννης Μητράκος που γεννήθηκε στον Προβατώνα, του Δήμου Τυχερού το 1936, είναι ζωγράφος με ιδιότυπο ύφος. Εμπνέεται από τη θρακική λαϊκή παράδοση και από τη βυζαντινή αγιογραφία. Οι μορφές που εικονογραφεί, θυμίζουν βυζαντινούς αγίους, είναι άνθρωποι του λαού που πάσχουν, υπομένουν και υψώνουν το κεφάλι με αγωνιστική διάθεση. 'Aρχων αγιογράφος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ιδρυτικό μέλος της Ακαδημίας Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης και πρόεδρος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας. 'Eργα του βρίσκονται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, στο Λευκό Οίκο, Εθνική Πινακοθήκη Βουλγαρίας, Πανεπιστήμιο Γενεύης και στις Αρχιεπισκοπές Αμερικής και Αυστραλίας.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ (Πόλη) ΕΒΡΟΣ
1903 - 1985
Ο Νίκος Πρωτόπαπας (φιλ. Ψευδώνυμο Θράκης Θρύλος 1903-1985), ασχολήθηκε κυρίως με το χρονογράφημα και το θέατρο. 'Eργα του παρουσιάστηκαν επανειλημμένα από ελληνικού θιάσους και από το ραδιόφωνο. Ιδού μερικοί τίτλοι: "Η οργή του 'Eβρου", "Η Νίκη είναι Δική μας", "Η Μαρούλα της Λήμνου"
ΣΟΥΦΛΙ (Κωμόπολη) ΕΒΡΟΣ
Ο Κωνσταντίνος Κουρτίδης (1870-1944), γεννήθηκε στην Αδριανούπολη, αλλά έζησε και έδρασε κυρίως στο Σουφλί, όπου το σπίτι του είναι σήμερα μουσείο του μεταξιού. Είναι ο πρώτος στο Νομό 'Eβρου, που ασχολήθηκε με την συγκέντρωση λαογραφικού υλικού και θεωρείται ο εισηγητής του χρονογραφήματος στην Βόρειο Ελλάδα και την Τουρκία. Δύο τόμοι από κείμενό του εκδόθηκαν στη Θεσσαλονίκη το 1910 και 1912, με τον τίτλο "'Aπαντα του εν Σουφλίου ιατρού Κ. Κουρτίδη". Είναι ο πρώτος που ασχολήθηκε με την ιστορία της Θράκης σε επιστημονική βάση και καρπός των ερευνών του, είναι τα βιβλία του "Ιστορία της Θράκης" και "Τα αρχαία Ελληνικά Μυστήρια", που εκδόθηκαν στην Αθήνα τα έτη 1932 και 1934.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ (Πόλη) ΕΒΡΟΣ
1909 - 1982
Δάσκαλος από την Αλεξανδρούπολη και λογοτέχνης με γνήσιο λυρισμό, ήταν ο Τάκης Ακρίτας (1909-1982) ο Ανέστης Ευμορφόπουλος με το πραγματικό του όνομα, που έγραψε μυθιστορήματα, διηγήματα και ταξιδιωτικά οδοιπορικά. Από το έργο του: "Ο πειρασμός και άλλα διηγήματα", "Οι Γερμανοί στην Κρήτη", "Θράκη Αρχαία και Σύγχρονη Ζωή".
ΝΕΑ ΒΥΣΣΑ (Κωμόπολη) ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ
13/9/1873 - 2/2/1950
Γεννήθηκε στο Βερολίνο στις 13 Σεπτεμβρίου 1873 όπου ο πατέρας του
ήταν πρεσβευτής της Τουρκίας. Πατέρας του ήταν ο Στέφανος Καραθεοδωρής και μητέρα
του η Δέσποινα Πετροκόκκινου που η καταγωγή της ήταν από τη Χίο.
Όλες τις σπουδές του τις έκανε στο εξωτερικό. Παρότι μεγάλωσε στην Ευρώπη, η ανατροφή
του ήταν Ελληνοχριστιανική. Από μικρό παιδί μιλούσε Ελληνικά και Γαλλικά και πριν
συμπληρώσει τα εφηβικά του χρόνια μιλούσε Τουρκικά και Γερμανικά.
Γενέτειρα της οικογένειας Καραθεοδωρή ήταν το παλιό Μποσνοχώρι, του
οποίου ζωντανή συνέχεια αποτελεί η Ν. Βύσσα.
Διατηρώντας δια μέσω των αιώνων την Ελληνική ορθόδοξη φυσιογνωμία
του, το παλαιό Μποσνοχώρι, κατάφερε να επιβιώσει μέσα από ιδιαίτερες αντίξοες
συνθήκες της οθωμανικής περιόδου και να αναδείξει κορυφαίες προσωπικότητες των
επιστημών, των τεχνών και των γραμμάτων ανάμεσα στις οποίες και την εξέχουσα οικογένεια
των Καραθεοδωρήδων, μέλη της οποίας ανήλθαν στα ύπατα αξιώματα της Αυτοκρατορίας
και απέσπασαν παγκόσμια αναγνώριση, χωρίς να αλλάξουν την ορθόδοξη πίστη τους
ή να αρνηθούν την ελληνική τους συνείδηση.
Ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής το 1883-85 πήγε στην Σχολή της Ριβιέρας
και του Σαν Ρέμο. Ένα χρόνο πήγε σε Γυμνάσιο των Βρυξελών όπου στο μάθημα της
Γεωμετρίας ένοιωσε την αγάπη και την κλήση που είχε για τα μαθηματικά. Το 1886
γράφτηκε στο Γυμνάσιο Ατενέ Ρουαγιάλ ντ' ιξέλλ των Βρυξελών απ' όπου πήρε το απολυτήριο
του Γυμνασίου το καλοκαίρι του 1891. Στο Βέλγιο τότε γινόταν ένας διαγωνισμός
μαθηματικών στον οποίο κλήθηκε η τάξη του Καραθεοδωρή να διαγωνιστεί για δύο χρόνια
κατά σειρά και ο Καραθεοδωρής πήρε την πρώτη θέση και τις δύο χρονιές.
Στις 18 Οκτωβρίου 1891 ύστερα από εξετάσεις μπήκε στην Βελγική Στρατιωτική
Σχολή όπου και άρχισε μια νέα περίοδο της ζωής του. Το 1895 αποφοίτησε από τη
στρατιωτική σχολή ως Αξιωματικός του Μηχανικού και το 1898 έρχεται στην Αίγυπτο
διότι προσελήφθη από τη Βρετανική Εταιρεία που κατασκεύαζε τα φράγματα του Ασουάν
του Ασιούτ ως βοηθός μηχανικός. Στην Αίγυπτο παρέμεινε δύο χρόνια. Εκεί κατάλαβε
ότι τα μαθηματικά ασκούσαν πάνω του μια πολύ μεγάλη γοητεία και ότι η δουλειά
του πολιτικού μηχανικού δεν τον ικανοποιούσε. Αποφάσισε λοιπόν τον Ιούνιο του
1900 να εγκαταλείψει την Αίγυπτο και να σπουδάσει μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο
του Βερολίνου στην Γερμανία.
Ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής παντρεύτηκε το 1908, στην Κωνσταντινούπολη,
την Ευφροσύνη, το γένος Καραθεοδωρή, που ήταν μακρινή συγγενής του. Αυτός ήταν
35 ετών και η σύζυγος του 24. Απέκτησαν δε δύο παιδιά, την Δέσποινα και τον Στέφανο.
Ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής αναδείχτηκε σε κορυφαίο μαθηματικό παγκόσμιου
επιπέδου, χρηματίζοντας καθηγητής σε τέσσερα γερμανικά πανεπιστήμια καθώς και
στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ενώ ανέλαβε κατ' εντολή του Βενιζέλου να οργανώσει το
Πανεπιστήμιο της Ιωνίας στη Σμύρνη,
των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης.
Πρέπει επίσης να σημειωθεί η στενή επιστημονική συνεργασία και αλληλοεκτίμηση
μεταξύ του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή και του Αϊνστάιν.
Το επιστημονικό έργο του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή επεκτείνεται σε
πολλούς τομείς των Μαθηματικών, της Φυσικής και της Αρχαιολογίας. Οι μαθηματικές
του εργασίες αναφέρονται στον λογισμό των μεταβολών, στην θεωρία των πραγματικών
συναρτήσεων, στη θεωρία των μιγαδικών συναρτήσεων, στις διαφορικές εξισώσεις με
μερικές παραγώγους, στη θεωρία των συνόλων και στη διαφορική γεωμετρία. Οι εργασίες
του στη Φυσική αφορούν τη θερμοδυναμική, τη γεωμετρική οπτική, την οπτική γενικότερα,
την ειδική σχετικότητα και τη μηχανική. Οι αρχαιολογικές του μελέτες αναφέρονται
σε κατασκευές της Αρχαίας Ελλάδας και της Αρχαίας Αιγύπτου. Συγκεκριμένα σε ναούς,
σε πυραμίδες, σε αρδευτικά έργα κ.λπ.
Ο Καραθεοδωρής έγραψε 232 περίπου εργασίες από τις οποίες δημοσιεύθηκαν
οι 165. Όλες σχεδόν οι εργασίες του είναι θεμελιώδεις έρευνες εξαιρετικής εμπνεύσεως
οι οποίες τον αναδεικνύουν ως έναν από τους λίγους στη παγκόσμια επιστήμη, ρυμοτόμος
της μαθηματικής διανοήσεως. Η όλη του έρευνα εκπροσωπεί το νέο μαθηματικό πνεύμα
του 20ου αιώνα το οποίο χαρακτηρίζεται από την επάνοδο στην κλασική εντέλεια των
αρχαίων ελλήνων μαθηματικών. Συγχρόνως το ενδιαφέρον του για τη σύγχρονη πολλαπλή
πνευματική κίνηση εκδηλώνεται με συγγραφές και διαλέξεις. Για πολλά χρόνια ήταν
συνεκδότης του περιοδικού Mathematische annalen (Ματεμάτισε αννάλεν), μέλος της
συντακτικής επιτροπής του περιοδικού Circolo Mathematico di Palermo (Τσίρκολο
Ματεμάτικο ντι Παλέρμο) και πρόεδρος της συντακτικής επιτροπής της Encykloradie
der mechanik (1931-1935).
Ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής πέθανε στις 2 Φεβρουαρίου 1950 θρηνούμενος
από τους Μαθηματικούς και τους φυσικούς όλου του κόσμου, αλλά και από τον πνευματικό
κόσμο δύο λαών που τον θεωρούσαν κι οι κι οι δύο ως τον καλύτερο εκπρόσωπο τους,
του ελληνικού και του γερμανικού.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2004, με φωτογραφίες, από την ακόλουθη
ιστοσελίδα του Δήμου
Βύσσας
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ (Πόλη) ΕΒΡΟΣ
Ο Βαγγέλης Καραφυλλίδης γεννήθηκε το 1971 στην Αλεξανδρούπολη.
Το 1989 εισήχθη στο τμήμα Φυσικής του Α.Π.Θ. με υποτροφία. Εκανε διπλωματική εργασία
πάνω στα τεχνητά νευρωνικά δίκτυα. Αποφοίτησε από το τμήμα Φυσικής τον Ιούλιο
του 1996.
Παράλληλα με τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο έκανε και μουσικές σπουδές.
Από το Μακεδονικό Ωδείο και από την τάξη του Δημήτρη Αθανασιάδη πήρε με Αριστα
το Πτυχίο Φούγκας (1992). Από το ίδιο Ωδείο και την τάξη του Νίκου Αστρινίδη πήρε
Δίπλωμα Πιάνου με Αριστα και Α' βραβείο παμψηφεί (1994). Από το Μουσικό Κολέγιο
και την τάξη του Αλκη Μπαλτά πήρε Δίπλωμα Σύνθεσης με Αριστα παμψηφεί (1996).
Εχει παρακολουθήσει σεμινάρια των Αθανασιάδη, Αντωνίου, Λαπιδάκη και Καλογερά.
Εργα του έχουν παιχτεί στη Θεσσαλονίκη, την Αλεξανδρούπολη, την Ξάνθη, την Αθήνα,
το Βερολίνο και το Βούπερταλ. Σαν πιανίστας έχει εμφανιστεί στη Θεσσαλονίκη και
την Ξάνθη.
Το συνθετικό του έργο απετέλεσε αντικείμενο εργασίας στο πλαίσιο του
μαθήματος "Εισαγωγή στη Νεοελληνική μουσική" στο τμήμα Μουσικών Σπουδών
του Α.Π.Θ. Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων "Θεσσαλονίκη, Πολιτιστική Πρωτεύουσα
της Ευρώπης 1997" συμμετείχε σε συναυλία με έργα Ελλήνων συνθετών και του
David Gompper (προέδρου της ένωσης Αμερικάνων συνθετών) με τη διπλή ιδιότητα πιανίστα
- συνθέτη.
Εχει γράψει μουσική σε διάφορα στυλ. Ανάμεσα στα έργα του: Παραλλαγές
για Κουαρτέτο Εγχόρδων, Παραλλαγές για Κουϊντέτο Πνευστών, "Το σκοτάδι, ο
θάνατος ... " σε ποίηση Τάκη Βαρβιτσιώτη για χορωδία και ορχήστρα δωματίου
(σε ελεύθερη ατονικότητα). Σε κάποια άλλα έργα του είναι φανερή η επίδραση από
το μεταρομαντισμό (Toccata για πιάνο) ή ακόμη και από την ελληνική παράδοση και
τις εθνικές σχολές: Παραλλαγές σε ένα Νησιώτικο Χορό, Μικρογραφίες, Κοντσερτίνο
για Βιολί και Ορχήστρα. Για τα έργα του "Παραλλαγές σε ένα Νησιώτικο Χορό"
και "Μικρογραφίες" πήρε το 1ο και 2ο βραβείο αντίστοιχα του 1ου Διαγωνισμού
Σύνθεσης για Πιάνο που διοργάνωσε η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Δήμου Ξάνθης.
Δίδαξε Μουσική στο Μακεδονικό Ωδείο και στο Δημοτικό Ωδείο Καλαμαριάς,
Φυσική στο Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης και Φόρμα και Δομή Εργων Σύγχρονης - Πρωτοποριακής
Μουσικής, Σύγχρονες Ερμηνευτικές Τεχνικές καθώς και Εργαστήριο Σύνθεσης και Δημιουργίας
στο Πολιτιστικό Ι.Ε.Κ. Θεσσαλονίκης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής "Λίλιαν Βουδούρη"
ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ (Πόλη) ΕΒΡΟΣ
Ο Κώστας Μπραβάκης γεννήθηκε στο Διδυμότειχο
το 1962. Η πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν δίπλα σε παραδοσιακούς οργανοπαίχτες.
Αργότερα μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη,
όπου σπούδασε αρμονία, αντίστιξη φούγκα και κιθάρα. Παράλληλα πήρε μαθήματα jazz
κιθάρας και θεωρίας από τον Κώστα Σαπαλίδη, απόφοιτο του Los Angeles Institute
of Technology. Το ίδιο διάστημα δημιούργησε το συγκρότημα Νώε με το οποίο εξέδωσε
δύο δίσκους και περιόδευσε σε όλη την Ελλάδα.
Το 1993 γράφτηκε στην τάξη σύνθεσης του Θόδωρου Αντωνίου, από τον
οποίο πήρε και μαθήματα διεύθυνσης ορχήστρας. Το 1998 αποφοίτησε με άριστα παμψηφεί
και Β' βραβείο.
Εργα του έχει ερμηνεύσει η συμφωνική ορχήστρα του Δήμου Θεσ/νίκης,
το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης μουσικής στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, και άλλα
σύνολα.
Το Σεπτέμβρη του 1998 βραβεύτηκε στο διαγωνισμό σύνθεσης για κρουστά
όργανα που έγινε στα πλαίσια του Α΄ Διεθνούς Φεστιβάλ κρουστών οργάνων στη Θεσσαλονίκη.
Εχει γράψει έργα για μικρά και μεγάλα σύνολα, σόλο όργανα και κύκλους τραγουδιών.
Από το 1993 ζεί και εργάζεται στη Βέροια
Ημαθίας στο Ωδείο Φίλιππος του οποίου είναι ιδρυτής. Είναι μέλος της Ενωσης Ελλήνων
Μουσουργών.
Δισκογραφία:
- Νώε ANO KATO Records 1987,μουσική σύνθεση και στίχοι
- Nώε, η γιαγιά Ειρήνη ΛΥΡΑ 1990 μουσική σύνθεση και στίχοι
- Το μπλε παλτο Ωδείο Φίλιππος 1998, συμμετοχή σε δίσκο με τραγούδια μαθητών,
καθηγητών του Ωδείου και λοιπών καλλιτεχνών της πόλης.
- Δικαίωμα στη ζωή 1999, Ωδείο Φίλιππος, Νομαρχία Ημαθίας, Σύλλογος Γονέων και
κηδεμόνων του σχολείου για Παιδιά με Ειδικές Ανάγκες σε τραγούδια του ίδιου και
του Παγκράτη Παυλίδη.
- Οταν κοιτάς ανατολή... κρυφά παρηγοριέμαι ANO KATO Records 2000
- Δέκα «ιδιωτικά» τραγούδια με επιρροές από τις εξ ανατολών καταβολές του.
- Κώστας Μπραβάκης - Χρήστος Βερνάρδος - Βασίλης Βαλαβάνης σε έργα για κιθάρα
συνθετών του 20ου αιώνα ΑΝΟ ΚΑΤΟ records
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής "Λίλιαν Βουδούρη"
ΣΟΥΦΛΙ (Κωμόπολη) ΕΒΡΟΣ
Η γέννησή μου χαιρετίστηκε με εκαντοντάδες κανονιοβολισμούς. 1947
γαρ και το Σουφλί δεχόταν τα δώρα του εμφύλιου. Τη δεύτερη πατρίδα μου, την Κομοτηνή,
την γνώρισα στις αρχές της " χρυσής οκταετίας ".Τότε ήταν που δέχτηκα από τους
γονείς μου το δώρο της ζωής μου: μια κιθάρα. Κι ο έρωτας δε λέει να τελειώσει.
Aρχισα να σκαρώνω κάτι πρωτόλεια τραγουδάκια αλλά στην πορεία ανακάλυψα
ότι τα τραγούδια ήταν πιο ισχυρά ακόμη κι απ' τα όπλα. Κι έτσι μέχρι σήμερα υπερασπίζω
με λόγο και μουσική αυτό που κανείς δεν πρέπει να παζαρεύει: Το δικαίωμα για μια
ζωή με ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Ταξίδεψα συντροφιά με την κιθάρα μου και υπέροχους φίλους σ'όλη την
Ελλάδα, την Ευρώπη και τη Σοβιετική 'Ενωση, αλλά πάντα γυρνούσα στην Κομοτηνή.
Στην πόλη που τόσοκαλοπροαίρετα με κατευοδώνει όταν φεύγω και με καλοσωρίζει όταν
γυρίζω απ' αυτή την....Ατέλειωτη Εκδρομή.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ (Πόλη) ΕΒΡΟΣ
1947
ΝΕΑ ΒΥΣΣΑ (Κωμόπολη) ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ
Οι κάτοικοι της Νέας Βύσσας μπορούν να είναι περήφανοι, γιατί από την πατρίδα τους βγήκε μια οικογένεια, τα μέλη της οποίας διέπρεπαν διεθνώς στα γράμματα και στις επιστήμες. Η οικογένεια αυτή, είναι το γένος Καραθεοδωρή. Αρχηγός αυτής της επιστημονικής δυναστείας, θεωρείται ο Στέφανος Καραθεοδωρής (1789-1867). Γεννήθηκε στο Βοσνοχώρι κι έζησε τα παιδικά του χρόνια στην Αδριανούπολη. Αφού διδάχτηκε τις εγκύκλιες σπουδές στην περίφημη σχολή των Κυδωνιών, σπούδασε ιατρική, μαθηματικά και φιλοσοφία στην Πίζα της Ιταλίας. Επέστρεψε στην Αδριανούπολη, όπου παράλληλα με την ιατρική, δίδασκε και Ελληνικά στην εκεί σχολή. Μετά την Ελληνική Επανάσταση, εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου διετέλεσε προσωπικός γιατρός του Σουλτάνου, ιδρυτικό μέλος της Ιατρικής Σχολής στο πανεπιστήμιο, πρώτος πρόεδρος του Ελληνικού Φιλολογικού Συλλόγου Κωνσταντινούπολης, ενώ ως μέλος του Εθνικού μικτού συμβουλίου του Πατριαρχείου.
Προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες σε εκκλησιαστικά και εκπαιδευτικά ζητήματα, του αλύτρωτου Ελληνισμού. Η προτομή του κοσμεί την πλατεία της Νέας Βύσσας και ο πολιτιστικός της σύλλογος, έχει τ' όνομά του.
Στους απογόνους του Στέφανου Καραθεοδωρή, συγκαταλέγονται: Ο Αλέξανδρος Καραθεοδωρής, που ως διπλωμάτης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, έφτασε στο βαθμό του Υπουργού Εξωτερικών και εκπροσώπησε την Τουρκία σε πολλά διεθνή συνέδρια.
Και τέλος ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής (1873-1950), μαθηματικός παγκόσμιας φήμης, καθηγητής σε γερμανικά πανεπιστήμια και στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο, φίλος και συνεργάτης του Αϊνστάιν. Για τη ζωή και το επιστημονικό έργο του, είχαν γραφεί πολλά συγγράμματα, ενώ το έτος 2000, οργανώθηκαν διεθνή συνέδρια για την πεντηκονταετία από το θάνατό του. 'Ενα από αυτά και στην Νέα Βύσσα.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ (Πόλη) ΕΒΡΟΣ
Ο Κώστας Θρακιώτης (φιλολογικό ψευδώνυμο του Θαλή Προδρόμου), γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1909. Είναι από τους πρώτους χρονολογικά Εβρίτες που διαπρέπει στα γράμματα. Καθηγητής, Φιλόλογος, δίδαξε σε γυμνάσια του 'Eβρου και στην Αθήνα και ο πρώτος Εβρίτης που βραβεύτηκε με "Κρατικό βραβείο ποίησης 1964 και βραβείο Καλοκαιρίνειου θεατρικού διαγωνισμού". 'Hταν ποιητής, μυθιστοριογράφος, λαογράφος κα θεατρικός συγγραφέας. Από τους πρώτους στην Ελλάδα, έφερε το νέο πνεύμα στην ποίηση με κατά της ομοιοκαταληξίας και λυρικής αισθηματολογίας, θεωρώντας ότι σκοπός της τέχνης, είναι να εξυψώσει τον άνθρωπο και να βελτιώσει τη ζωή του. Με το ψευδώνυμο και το έργο του, προβάλλει την παράδοση και ιστορία της Θράκης, τόσο στην ποίηση ("Συμφωνία του Ορφικού Ρόδου"), στη Λαογραφία ("Λαϊκή πίστη κα Λατρεία στη Θράκη"), όσο στον αφηγηματικό του λόγο ("Θρακικές Ιστορίες", "'Eνα παιδί στην Καταχνιά") και με το θεατρικό του έργο ("Βισβίζηδες", "Το χαμόγελο της Μήδειας").
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ (Πόλη) ΕΒΡΟΣ
Ο Aγγελος Ποιμενίδης που γεννήθηκε στο Ορτάκιοϊ στις αρχές του 20ου αιώνα, σταδιοδρόμησε ως δάσκαλος στην Αλεξανδρούπολη. Με ποικιλία ενδιαφερόντων, στάθηκε πρωτοπόρος στις αρχαιολογικές έρευνες της περιοχής του. Δημοσίευσε ποιήματα και άρθρα κυνηγετικού ενδιαφέροντος στο περιοδικό "Κυνηγετικά Νέα". Ιδιαίτερης αξίας είναι το βιβλίο του "Ιστορικά και Αρχαιολογικά θέματα, γύρω από την Αλεξανδρούπολη".
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
Τις άγνωστες πτυχές της θρακικής ιστορίας, έφερε σε φως με έρευνές της στα διάφορα αρχεία, η Καλλιόπη Παπαθανάση-Μουσιοπούλου. Η εργασία της "Οικονομική και Κοινωνική ζωή της Θράκης, κατά την Τουρκοκρατία" (1974), πήρε έπαινο της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ το βιβλίο της "Η απελευθέρωση της δυτικής Θράκης" (1975), αποτελεί πολύτιμη πηγή για την πρόσφατη ιστορία μας. Στο πλούσιο σε όγκο και ποιότητα έργο της (23 βιβλία και 60 επιστημονικές ανασκοπήσεις και δημοσιεύματα), συγκαταλέγονται και 3 παιδικά μυθιστορήματα ("Αντώνης Στενημαχίτης", "Η μεγάλη περιπέτεια" και "Αετοί και Γύπες στα Ηπειρωτικά βουνά".
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Σεπτέμβριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα της Αναπτυξιακής Εταιρίας Αλεξανδρούπολης
ΔΑΔΙΑ (Χωριό) ΣΟΥΦΛΙ
1922 - 1989
Ο Κώστας Πρώιος από τη Δαδιά (1922-1989), έγραφε χρονογραφήματα σε τοπικά περιοδικά και άρθρα κοινωνικού περιεχομένου. Με την συλλογή διηγημάτων "Ομίχλη" παρουσιάζει με δύναμη και παραστατικότητα τον ψυχικό κόσμο και την βασανισμένη ζωή των κατοίκων των χωριών του 'Eβρου.
ΣΟΥΦΛΙ (Κωμόπολη) ΕΒΡΟΣ
1912 - 1997
Ο Τριαντάφυλλος Πίττας (1912-1997), έγραψε κριτικά δοκίμια, ποίηση και διηγήματα, με τα οποία φέρνει στο φως τα όσα η φαντασία του ατόμου δημιουργεί τροφοδοτημένη από απόκρυφους πόθους, εσωτερικές συγκρούσεις και εφιαλτικές καταστάσεις. Ο τόμος "Φαντασία" (εκδ. ΕΣΤΙΑΣ), περιλαμβάνει τα πιο αντιπροσωπευτικά διηγήματά του και ένα δοκίμιο αυτοβιογραφίας.
ΦΕΡΕΣ (Κωμόπολη) ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ
1093 - 1152
Tριτότοκος γιος του αυτοκράτορα Aλεξίου A΄ Kομνηνού και της Eιρήνης
Δούκαινας, έλαβε από τον πατέρα του τον τίτλο του καίσαρα, ενώ προήχθη σε σεβαστοκράτορα
από τον αδελφό του αυτοκράτορα Iωάννη B΄. Eπιδιώκοντας την εκθρόνιση του αδελφού
του συνωμότησε με αξιωματούχους του κράτους και με όλους τους εχθρούς του Bυζαντίου
(Mουσουλμάνους, Aρμένιους και Λατίνους) ενώ ήταν εξόριστος. Kατά το προσκύνημά
του στους Aγίους Tόπους έχτισε με προσωπικά του έξοδα υδραγωγείο στο μοναστήρι
του Aγίου Iωάννη του Bαπτιστή στον Iορδάνη. Mε τον αιφνίδιο θάνατο του Iωάννη
B΄ ο Iσαάκιος διεκδίκησε την εξουσία από τους νόμιμους διαδόχους Iσαάκιο και Mανουήλ,
χωρίς όμως αποτέλεσμα. Παντρεύτηκε γύρω στα 1100 κάποια Eιρήνη, από την οποία
απέκτησε δύο γιους και δύο κόρες. Mε την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων κάποιας
αρρώστιας (1150) κοπάζει η φιλαρχία του. Tο 1151/2 ιδρύει και προικοδοτεί με τα
απέραντα κτήματα που κατείχε στην Aίνο το μεγάλο μοναστήρι της Θεοτόκου Kοσμοσώτειρας
στη Bήρα, όπου προτίμησε να ταφεί, παρόλο που είχε προετοιμάσει πολυτελή τύμβο
στο νάρθηκα της Mονής της Xώρας στην Kωνσταντινούπολη. Συνέταξε επίσης το "τυπικό"
λειτουργίας της μονής Kοσμοσώτειρας το κείμενο του οποίου σώθηκε ως σήμερα. H
προσωπογραφία του αναγνωρίζεται πιθανόν στη μορφή του Aγίου Mερκουρίου, όπως απεικονίζεται
σε τοιχογραφία που κοσμεί το καθολικό της μονής.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα του Thracian Electronic Thesaurus, του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.
ΔΟΡΙΣΚΟΣ (Οικισμός) ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ
Στο νεότερο Δορίσκος υπάρχει η παλιά Εκκλησία. Εδώ πέθανε και θάφτηκε το 1838 ο Μητροπολίτης Μαρώνειας Ιωαννίκιος, γνωστός για τη δράση του ως μέλος της Φιλικής Εταιρείας
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
