Μακριά από την ένταση της πόλης και των τουριστικών θερέτρων, στα
χωριά της νότιας Ρόδου η ζωή κυλά στους δικούς της ρυθμούς. Χτισμένα τα περισσότερα
στους μεσαιωνικούς χρόνους ή και παλαιότερα ακόμα, διατηρούν αναλλοίωτο τον παραδοσιακό
τους χαρακτήρα: ο Ασκληπειός με το βυζαντινό κάστρο του, το
Γεννάδι
και η
Λαχανιά με τα κατάλευκα
σπίτια τους, η
Κατταβιά,
το νοτιότερο χωριό του νησιού με ιστορία αρχαιότατη, η
Αρνίθα,
η
Απολακκιά με το μοναστήρι
της Παναγίας της Σκιαδενής, το
Βάτι,
ο
Μεσαναγρός, ο
Ιστριος
και τα
Προφύλια, χωριά αγροτικά
που οι άνθρωποί τους, παρά τον καθημερινό μόχθο τους, ξέρουν να χαίρονται τη ζωή
με κέφι και απλότητα και να προστατεύουν, σαν θησαυρό πολύτιμο, τις παραδόσεις
τους.
Στα σπίτια τους διατηρούν την πρωτινή διακόσμηση με τα πιάτα στους
τοίχους και τα κεντήματα, στους γάμους, τις γιορτές και τα πανηγύρια το παλιό
τελετουργικό τυπικό, στη γλώσσα τη λαλιά των προγόνων τους. Στο νότιο αυτό άκρο
της
Ρόδου όμως, τον τόνο
δίνει κυρίως η φύση, που αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο. Απέραντα ακρογιάλια
αστράφτουν στον ήλιο, απ’ το
Κιοτάρι
και το
Γεννάδι μέχρι τη
Λαχανιά,
το
Πλημμύρι και το μοναδικό
Πρασονήσι, φημισμένος τόπος
για windsurfing. Μα και στην ενδοχώρα η φύση αγνή και ανέγγιχτη, θέλγει τον επισκέπτη.
Κάμποι χρυσοί και δάση σκιερά, λόφοι χαμηλοί και κοιλάδες, τοπία με γραμμές απαλές,
μια αληθινή πανδαισία χρωμάτων κι αρωμάτων, γαληνεύουν την ψυχή και σε καλούν
ν’ ακολουθήσεις τα δύσβατα μονοπάτια και ν’ ανακαλύψεις την ομορφιά
τους.
Το κείμενο παρατίθεται το Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
του Οργανισμού Προώθησης
Ροδιακού Τουρισμού (1999).
