Από στοιχεία της
Ιεράς
Μονής Ζάβορδας πληροφορούμαστε πως η παλιότερη γραπτή αναφορά για το χωριό
Πολυνέρι (Βοδεντσικό) είναι του 1692. Σύμφωνα με μαρτυρίες των κατοίκων το χωριό
ιδρύθηκε ακόμα παλιότερα, όταν αρχικά βρισκόταν στη θέση «Μποντζά» 600 μ. Α. Μετακινήθηκε
όμως στην τωρινή του θέση εξαιτίας της ύπαρξης πολλών σκορπιών. Μετά την πτώση
του Σουλίου, πολλοί Σουλιώτες μετοίκησαν εκεί. Είναι πατρίδα του κλέφτη Γκασιαβέλη,
ξακουστού για την δράση του στη Τουρκοκρατία.
Βρίσκεται 28 χλμ ΝΔ των
Γρεβενών,
σε υψόμετρο 950 μ. Κατά την διάρκεια των θερινών μηνών ο αριθμός των κατοίκων
του αγγίζει τους 1.200, σε αντίθεση με το χειμώνα που φτάνουν μόλις τους 65. Πολλοί
από αυτούς είναι ελεύθεροι επαγγελματίες που δουλεύουν στους ξενώνες και τα καταστήματα
του Πολυνερίου, τα οποία λειτουργούν όλο το χρόνο. Οι υπόλοιποι ασχολούνται με
την γεωργία και την κτηνοτροφία.
Το όνομα του χωριού οφείλεται στην ύπαρξη πολλών νερών, τα οποία κυριολεκτικά
το κατακλύζουν. Η εντυπωσιακή διαδρομή ως εκεί και ο πανέμορφος ορεινός όγκος
της Πίνδου αποτελούν ισχυρό πόλο έλξης για μεγάλο αριθμό επισκεπτών. Ο
Βενέτικος
ποταμός που πηγάζει από τη
Βασιλίτσα
περνάει βόρεια, στα όρια του Πολυνερίου με τους
Φιλιππαίους.
Το ρέμα «Ποταμούλι» που πηγάζει από το βουνό Πάλνα και την τοποθεσία «Βαρύ» μήκους
10 χλμ, περνά και αυτό από το Πολυνέρι και κοντά στο χωριό
Ζιάκας
ενώνεται με το Βενέτικο. Αποτελεί βιότοπο και καταφύγιο ειδών ορνηθοπανίδας, νερόφιδων
κ.ά. Στην περιοχή σώζονται ερείπια νερόμυλων, οι οποίοι λειτουργούσαν ως το 1950
και όπως μαρτυρούν οι ντόπιοι είχαν χτισθεί από μαστόρους της περιοχής. Φημολογείται
ότι στο ρέμα «Ποταμούλι» είχαν βρεθεί ψήγματα χρυσού και πως παλιότερα γινόταν
εκεί κατεργασία μετάλλων (πέταλλα, μαχαίρια, αλυσίδες). Τα πλούσια νερά της περιοχής
ενισχύουν οι πηγές «Βαρκά Μήτσιαλου» 4 χλμ Δ και το «Πηγάδι της Κρανιάς» 3 χλμ
Β. Θέα προς όλες τις κατευθύνσεις μπορεί κανείς ν' απολαύσει και από την «Ομορφη
Ράχη» 2 χλμ Β του χωριού.
Θέα προς τον
Ολυμπο,
το
Σμόλικα, το
Βίτσι
και το
Γράμμο υπάρχει από
τη θέση «Καστρί» 3 χλμ Β, έναν αρχαιολογικό χώρο όπου εντοπίστηκαν τμήματα ελληνιστικών
τειχών. 500 μ. πιο βόρεια συναντάμε το σπήλαιο Γούτα όπου κρύβονταν οι Πολυνερίτες
στην Κατοχή. Το όνομά του το πήρε από το κλέφτη Γιούτα, του οποίου υπήρξε λημέρι
στην Τουρκοκρατία. Στο σημείο αυτό υπάρχει μια δύσβατη - για κατάβαση με τα πόδια
- χαράδρα αλλά και σπάνια είδη χλωρίδας, τίζα, ίταμος, αγριοκαστανιές, ρίγανη,
είδη δρυός, πεύκα. Οι κάτοικοι της περιοχής υποστηρίζουν πως το σπήλαιο Γούτα
επικοινωνούσε με το Καστρί μέσω υπόγειας στοάς.
Το κείμενο (απόσπασμα) παρατίθεται τον Ιούνιο 2003 από τουριστικό
φυλλάδιο (1998) της Νομαρχίας
Γρεβενών.
