Οι Δελφοί, με πληθυσμό 1.500 κατοίκων, είναι ένα από τα ωραιότερα
και επιβλητικότερα τοπία της Ελλάδας, και ο "ομφαλός της γης", σύμφωνα με την
αρχαία παράδοση. Κατοικήθηκε ήδη από την προϊστορική περίοδο, αποκτώντας στη συνέχεια
-και ιδιαίτερα στους κλασσικούς χρόνους - τεράστια ιστορική σημασία, αφού συνδέθηκε
ως γνωστόν με τα σπουδαιότερα γεγονότα της ελληνικής ιστορίας.
Ο Απόλλωνας, θεός της κάθαρσης και του αληθινού χρησμού, κυριάρχησε
στις παλαιότερες λατρείες του τόπου. Δίδαξε στους ανθρώπους το "μέτρο", δηλαδή
τη σωφροσύνη και τη μετριοπάθεια και αναδείχτηκε ως η πιο ηθική και ειρηνική έκφραση
του ελληνικού πνεύματος.
Το περιβόητο Μαντείο, στο οποίο ο μαντικός λόγος του θεού δινόταν
από το στόμα της Πυθίας, διευθυνόταν από το λεγόμενο ιερατείο, δηλαδή από ιερείς
με βαθιά μυσταγωγική μόρφωση. Επιπλέον, οι Δελφοί με το γνωστό θεσμό των Αμφικτιονιών,
έδωσαν το σύνθημα για φιλία, αδελφότητα και ειρηνική συνύπαρξη των λαών, ως θεμελιώδη
επιδίωξη της Δελφικής Ιδέας.
Μια εξαιρετικά εντυπωσιακή απόδειξη του διεθνούς κύρους του ιερού
του θεού του Φωτός, ήταν το πλήθος των αφιερωμάτων από ηγεμόνες, πόλεις και πλούσιους
ιδιώτες, τόσο σε ποιότητα, όσο και σε καλλιτεχνική αξία, από τα οποία - δυστυχώς
- διασώθηκαν ελάχιστα.
Σήμερα ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει πλείστα ενδιαφέροντα αρχιτεκτονικά
μνημεία, όπως στα βορειοδυτικά, ένα από τα καλύτερα διατηρημένα Στάδια της αρχαιότητας,
των ρωμαϊκών χρόνων (στον ίδιο χώρο προϋπήρχε Στάδιο ήδη από το 2ο μισό του 5ου
αιώνα π.Χ.), όπου ετελούντο τα "Πύθια", αγώνες με πανελλήνια σημασία, κάθε τέσσερα
χρόνια. Νοτιοανατολικά ο ιερός τόπος (το τέμενος), ο οποίος περιβάλλεται από τοίχο,
περιέχει εκτός των άλλων, κυρίως Ναό του Απόλλωνα, δωρικού ρυθμού (4ος αιώνας
π.Χ.), το θέατρο, το οποίο ήταν χωρητικότητας 5.000 θεατών, όπου το 1927 και 1930
ο Αγγελος και η Εύα Σικελιανού οργάνωσαν για πρώτη φορά, από την αρχαιότητα, παραστάσεις
αρχαίου δράματος, καθώς και μια μεγάλη ομάδα "θησαυρών", μικρών οικοδομημάτων
με μορφή ναϊσκου, που τα είχαν αφιερώσει διάφορες πόλεις στο Ιερό και μετά τους
φύλαγαν τα πολύτιμα αναθήματα. Μια ιδέα αυτών των κτηρίων μπορεί να πάρει ο επισκέπτης
από το αναστηλωμένο Θησαυρό των Αθηναίων. Σημαντικότερος όλων φαίνεται ότι υπήρξε
το Θησαυρός των Σιφνιών, ιδιαίτερα για το γλυπτό του διάκοσμο, ο οποίος εκτίθεται
στο Δελφικό Μουσείο (από τα πιο πλούσια του κόσμου), μαζί με το υπέροχο και μοναδικό
χάλκινο άγαλμα του Ηνίοχου, τη Σφίγγα των Ναξίων, τους δύο Κούρους, τα χρυσελεφάντινα
της ανασκαφής του 1939 και δεκάδες άλλα ευρήματα.
Ανατολικότερα, εκεί όπου συναντούνται οι δύο βράχοι των Φαιδριάδων
βρίσκεται η πασίγνωστη Κασταλία Πηγή, ενώ κάτω από τον αμαξωτό δρόμο το Γυμνάσιο
και λίγο χαμηλότερα το τέμενος της Πρόνοιας Αθηνάς, μέσα στο οποίο ένα κυκλικό
οικοδόμημα δωρικού ρυθμού, η θόλος είναι πραγματικό αριστούργημα. Η νέα πόλη των
Δελφών, η οποία μεταφέρθηκε ένα χιλιόμετρο πιο δυτικά, μετά τις ανασκαφές του
1892, έχει να παρουσιάσει σύγχρονη τουριστική υποδομή και είναι έτοιμη να φιλοξενήσει
όλες τις κατηγορίες των επισκεπτών. Εδώ υπάρχει το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο
Δελφών, που έχει ως κύριο στόχο την αναβίωση των Δελφών ως ευρωπαϊκού και παγκοσμίου
πνευματικού κέντρου, με δραστηριότητες διεθνούς κλίμακας, το σπίτι του Αγγελου
και της Εύας Σικελιανού, το οποίο έχει μετατραπεί σε Μουσείο Δελφικών Εορτών,
το παράρτημα της Σχολής των Καλών Τεχνών και πλήθος καταστημάτων και εργαστηριακών
ειδών λαϊκής τέχνης.
Το κείμενο παρατίθεται τον Απρίλιο 2003 από τουριστικό φυλλάδιο της Νομαρχιακής
Αυτοδιοίκησης Φωκίδας.
