Η νήσος του Πέλοπα -κατά τη μυθολογία- είναι η μεγάλη χερσόνησος που
χωρίζεται από την υπόλοιπη
Ελλάδα
με τον
Κορινθιακό Κόλπο.
Η Πελοπόννησος είναι γεμάτη πανύψηλα βουνά (
Ταΰγετος,
Ερύμανθος,
Μαίναλο,
Χελμός,
Ζήρεια),
χαράδρες, ποτάμια, ιαματικές πηγές και σπηλιές με παγκόσμιες πρωτιές σε ομορφιά
και μοναδικότητα. Ολόγυρα η θάλασσα. Από τη μια το
Ιόνιο
και από την άλλη το
Αιγαίο Πέλαγος,
αλλού με απόκρημνα βράχια κι αλλού με απέραντες αμμουδερές παραλίες.
Και κόλποι, όρμοι και νησάκια με ασφαλή λιμάνια και καταφύγια. Στους
μυχούς χτίστηκαν πόλεις δοξασμένες, από τα προϊστορικά χρόνια, την προμυκηναϊκή
εποχή, τους ελληνιστικούς κλασσικούς χρόνους, αλλά και την εποχή των Ρωμαίων,
των Βυζαντινών, των Φράγκων, των Ενετών, των Τούρκων.
Στην Πελοπόννησο άνθισε η καρδιά της
Ελλάδας
- οι
Μυκήνες, η
Ολυμπία,
η
Επίδαυρος, η
Σπάρτη,
η
Αρχαία Μεσσήνη απ’
όπου ένας λαός σκληρός και λιτός εξαπλώθηκε. Αγώνες, πόλεμοι, μάχες. Χτίστηκαν
κάστρα, κυκλώπεια τείχη, ανάκτορα, καστροπολιτείες και μεγαλόπρεπες εκκλησίες.
Η Πελοπόννησος ήταν πάντα πρώτη σε όλους τους αγώνες για επιβίωση
και ελευθερία, με κυριότερη την Επανάσταση του 1821. Οι άνθρωποί της ήταν πάντα
πρωτοπόροι, ζεστοί, φιλόξενοι, καταδεκτικοί, πρόθυμοι.
Αξίζει, πραγματικά, κάθε άνθρωπος από οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη
να επισκεφτεί αυτό τον τόπο όχι μόνο για τις ομορφιές του και για αξέχαστες διακοπές
αλλά και για να ανακαλύψει τις πρώτες ρίζες του παγκόσμιου πολιτισμού μέσα από
τα μνημεία που έχει αφήσει απλόχερα η ιστορία σε όλη την Πελοπόννησο. Στη Νότια
Πελοπόννησο βρίσκονται οι περισσότεροι απ' αυτούς τους τόπους καταγωγής της παγκόσμιας
κληρονομιάς.
Το κείμενο παρατίθεται το Φεβρουάριο 2004 από τουριστικό φυλλάδιο
της Νομαρχίας Μεσσηνίας
(2000).
