Εμφανίζονται 28 τίτλοι με αναζήτηση: Πληροφορίες για τον τόπο στην ευρύτερη περιοχή: "ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ Δήμος ΛΑΣΙΘΙ" .
ΙΣΤΡΟΣ (Αρχαία πόλη) ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Istrus (Istros), a Cretan town which Artemidorus also called Istrona.
(Steph. B. s. v.) The latter form of the name is found in an inscription (ap.
Chishull, Antiq. Asiat. p. 110). The site is placed near Minoa: Among the ruined
edifices and columns of this ancient city are two immense marble blocks, half
buried in the earth, and measuring 54 by 15 feet. (Cornelius, Creta Sacra, vol.
i. p. 11; ap. Mus. Class. Antiq. vol. ii. p. 273 comp. Hock, Kreta, vol. i. pp.
17, 421.)
ΚΑΔΙΣΤΟΣ (Βουνό) ΛΑΣΙΘΙ
Cadistus, a mountain of Crete, belonging to the ridge of the White
Mountains. Its position has been fixed by Hoeck (Kreta, vol. i. p. 380) at Cape
Spadha, the most northerly point of the whole island. In Ptolemy (iii. 17. § 8)
this promontory bears the name of Psakon akron; while Strabo (x. p. 484) calls
it Diktunnaion akroterion, and his remark that Melos lay at nearly the same distance
from it as from the Scyllaeanpromontory, shows that he indicated this as the most
northerly point of the island. The mass of mountain of which the cape was composed
bore the double name of Cadistus and Dictynnaeus. (Plin. iv. 12. s. 20; Solin.
16.) It would seem that Pliny and Solinus were in error when they described Cadistus
and Dictynnaeus as two separate peaks. Psakon akron and Cadistus were the original
and proper names of the promontory and mountain, while Diktunnaion akroterion
and oros were epithets afterwards given, and derived from the worship and temple
of Dictynna.
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited August 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΛΑΤΩ ΚΑΜΑΡΑ (Αρχαία πόλη) ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Kamara: Eth. Kamaraios. A city of Crete, situated to the E. of Olus (Ptol. iii.
17. § 5), at a distance of 15 stadia according to the Maritime Itinerary. Xenion,
a Cretan historian quoted by Steph. B. says that it was once called Lato.
ΝΑΞΙΑ (Αρχαία πόλη) ΕΛΟΥΝΤΑ
or Naxus (Nachos, Suid. s. v.), a town of Crete, according to the
Scholiast (ad Pind. Isth. vi. 107) celebrated for its whetstones. Hock (Kreta,
vol. i. p. 417) considers the existence of this city very problematical. The islands
Crete and Naxos were famed for their whetstones (Plin. xxxvi. 22; comp. xviii.
28), and hence the confusion. In Mr. Pashley's map the site of Naxos is marked
near Spna Longa.
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited June 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΟΛΟΥΣ (Αρχαία πόλη) ΕΛΟΥΝΤΑ
Olous, Oloulis, Eth. Oloutioi, Olouti. A town of Crete, the citizens
of which had entered into a treaty with those of Lato. (Bockh, Inscr. vol. ii.
No. 2554.) There was a temple to Britomartis in this city, a wooden statue of
whom was erected by Daedalus, the mythical ancestor of the Daedalidae, and father
of Cretan art. (Pausan. ix. 40. § 3.) Her effigy is represented on the coins of
Olus. (Eckhel, vol. ii. p. 316; Mionnet, Descr. vol. ii. p. 289; Combe, Mus. Hunter.)
There is considerable difficulty in making out the position of this town; but
the site may probably be represented by Aliedha near Spina Longa, where there
are ruins. Mr. Pashley's map erroneously identifies these with Naxos.
This text is from: Dictionary of Greek and Roman Geography (1854) (ed. William Smith, LLD). Cited June 2004 from The Perseus Project URL below, which contains interesting hyperlinks
ΛΑΤΩ ΕΤΕΡΑ (Αρχαία πόλη) ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
About 11 km south of Ayios Nikolaos is Kritsa, a hillside village, and 5 km further south lies Lato, a town founded in the Greek Archaic period. This Doric seventh century B.C. village was built on a series of four terraces, all that remains is an agora, in which is located a small rectangular temple, probably dedicated to the vegetation goddess, Lato, who gave her name to the city. The prytaneion on the north side of the agora is Hellenistic. Lato has a spectacular view of the Gulf of Mirabello.
ΕΛΛΗΝΙΚΑ (Οικισμός) ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
A village on the W side of the Gulf of Mirabello, N coast of Crete;
in a coastal valley S of Elounda and N of Ag. Nikolaos, just S of the ridge which
formed the ancient frontier between the territories of Olous and Lato (q.v.).
Near the village lies a double Sanctuary of Ares and Aphrodite, excavated
in 1937-38. The temple consists of two rooms of equal size, adjoining but not
intercommunicating, dedicated to Ares and Aphrodite. They are built of rough blocks
of local limestone; the walls are plastered, and form a rough square (12 x 12
m). Both rooms contain a bench-altar at the rear, and on the E side open on to
a common vestibule (described as a pastas in the inscription found on the site
which describes the work on the building). Below the level of the vestibule the
plan and remains of a low altar can be made out, similar to that at Dreros; this
belonged to an earlier temple of the Geometric period, clearly the Old Aphrodision
mentioned as lying close to the frontier in inscriptions relating to the frontier
dispute between Lato and Olous. When the dispute was finally settled Latian possession
of the site was confirmed (ca. 113 B.C.); inscriptions found at the site have
added much new information about the dispute. The temple was built after the settlement,
replacing the separate temples of Aphrodite and Ares.
D. J. Blackman, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΛΑΤΩ ΕΤΕΡΑ (Αρχαία πόλη) ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
The city is situated on the Gulf of Mirabello in E Crete. It was bounded
to the N by the Oxa mountain chain, marking the frontier with Olonte, to the W
by the foothills of the Lasithi mountains and to the S by the territories of Arkades,
Malla, and Hierapytna. Lato had a port, Lato pros Kamara (mod. Haghios Nikolaos)
and a number of inland plains suitable for agriculture, the largest of which however
is no more than a few km square.
The name appears on several Mycenaean tablets at Knossos. But up to
the present time only a few objects and sherds of Late Minoan III have been found
on the site, and then always at the surface. The earliest structures to be excavated
date from the 7th c.
Excavations in 1899-1900 yielded an abundance of terracottas showing
oriental influence: female figures, sphinxes, Daidalian heads. Digging carried
out in 1968 near the great temple revealed a pottery dating from the same period.
Objects found in these digs are now divided between the Heraklion,
Mallia, and Haghios Nikalaos museums.
Lato's ruins are situated ca. 8 km from the sea. Scattered over the
whole site can be seen the remains of several terrace walls and walls of houses.
The latter are designed on an interesting plan: built lengthwise, they sometimes
have a courtyard with a cistern, a large room with a hearth and one or more secondary
rooms. Although not all the houses have been explored, the masonry of the walls
shows that they date from different, and in some cases quite early, periods. The
plan of the city was governed by the nature of the site, which is hilly. The presence
of large numbers of cisterns can be explained by the shortage of water.
During excavations carried out in 1899 and 1900, then again from 1967
to 1971, the city agora was uncovered on the W pass as well as some civic and
religious buildings nearby and a section containing fortified houses between the
agora and the W city gate.
1. Agora and prytanaion: Along the E side of the agora is a terrace
wall, the earliest stage of which may go back to the 7th c. In the center of it
is a small ruined temple that may date from the archaic period. The square is
lined to the W by a portico and to the S by an exedra. On the N side is a flight
of steps leading to the prytanaion. Lato's principal civic building is made up
of two sections: a peristyle court to the E, and to the W the area where the cosmes
(council of city magistrates) took their meals together. The steps leading to
the prytanaion apparently served as a meeting place for an enlarged assembly.
Indeed, the manner in which they are laid out--three flights of steps 30-40 cm
high separated by two series of lower stairways--resembles the plan of theaters
in mainland Greece. E and W of the steps are two massive structures, rectangular
in plan, whose appearance is reminiscent of military rather than civic architecture.
They were designed to support the platform on which the prytanaion stood. Between
the steps and the W bastion is a gap of a few m, now occupied by a peasant's hut,
which in antiquity may have held two rooms of still indeterminate purpose.
Recent studies have shown that the main city buildings date at the
earliest from the second half of the 4th or 3d c. B.C. Only then, apparently,
was a vast building plan carried out in the city center.
2. Sanctuary and theater S of the agora: The city's principal religious
monument (10.1 x 6.5 m) stands on a terrace connected to the agora by a winding
road. Rectangular in plan, it consists of a pronaos and a cella. It is not known
to what deity the temple was consecrated.
The temple terrace is supported by a fine wall of polygonal masonry
with bosses ca. 40 m long. The 1968-69 excavations uncovered an interesting complex
at the foot of this terrace consisting of straight tiers of steps and a rectangular
carefully built exedra. The tiers and the exedra make up the cavea of a sort of
rustic theater, the stage being formed by a platform ca. 8 x 30 m. What kind of
ceremony, religious or civic, this complex was designed for we do not know.
3. Fortified houses: The first excavations revealed a street that
climbs gradually from the W fortified gate to the agora. To the S it is lined
with a series of stalls and workshops backed against a late rampart. Traces of
various kinds of crafts: pottery, iron-working, dyeing have been found here. To
the N, at the end of the rows of terraces spread out over the sides of the acropolis,
are some sturdy walls with one gate per terrace cut in them. The resultant passageways
open onto either a house or a pathway leading to the N quarter. Study of these
individual fortifications, set side by side yet separate from each other, shows
that the methods used in them are more and more complex. Certain houses, the latest
ones, are veritable towers with zigzag entrances. When the S rampart was put up
the complex lost its usefulness.
In the 2d c. B.C. the inhabitants of Lato seem to have abandoned the
high city and settled by the sea, at Lato pros Kamara. Numerous inscriptions dating
from this period found at Haghios Nikolaos show that the city enjoyed renewed
activity at this time.
P. Ducrey & O. Picard, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains 22 image(s), bibliography & interesting hyperlinks.
ΟΛΟΥΣ (Αρχαία πόλη) ΕΛΟΥΝΤΑ
On the W side of the Gulf of Mirabello, just N of Ag. Nikolnos, N
coast of Crete. The remains of the ancient city lie on both sides of the isthmus
which joins the peninsula of Spinalonga to the mainland; the area of the site
is known as Poros.
Ancient literary sources merely locate the site. In late sources (e.g.
Notitiae) the name has been corrupted to Alyngos. Most of our knowledge of the
city's history is derived from inscriptions of the Hellenistic period. In one
of post 260 B.C. Olous appears as a subordinate ally of Knossos. A number of 3d
and 2d c. inscriptions show the city's close relations with Rhodes; in particular,
parts of a treaty between Rhodes and Olous dating from 201-200 have been discovered
in recent years, by which Rhodes secured a great measure of control over Olous
and her ports and anchorages, as she did over those of Hierapytna in the same
year. Ptolemaic admirals had been honored at Olous at about the time of the Chremonidean
war in the 260s. Olous does not appear among the cities of the Cretan koinon in
the treaty with Eumenes II in 183, either because she was then subject to her
neighbor Lato or because of her links with Egypt. A boundary dispute between Olous
and Lato was referred to the Knossians for arbitration (117-116/116-115 B.C.);
continuing wrangles led to Roman intervention and confirmation by the Senate of
the Knossians' decision on the boundary line (ca. 113; see Sta Lenika).
Coins of ca. 330-280 B.C. are known, depicting in particular the heads
of Britomartis and Zeus Tallaios. The latter was clearly the chief deity of Olous,
in whose temple many inscriptions were displayed; for the same reason the cult
of Asklepios must also have been important. Pausanias (9.40.3) mentions a statue
of Britomartis by Daidalos at Olous. None of their temples at Olous has been found.
There is clear evidence that the site has been submerged by at least
2 m since antiquity, probably mainly as a result of land movements: by the actual
isthmus some remains of houses are visible in shallow water. The channel at the
isthmus was dug for the local fishermen by French sailors who occupied the area
in 1897; their finds included the large stele now in the Louvre. The only ruins
still clearly visible E of the isthmus are those of an Early Christian basilica
with a mosaic in the nave.
Few remains of the archaic and Classical periods have been found,
but part of the massive E wall of the city still stood 6 courses high in the 19th
c. Graeco-Roman sherds have been found at Kolokythia Bay on the E side of the
peninsula, and at the N end of Spinalonga is an islet fortified by the Venetians;
no earlier remains are visible. There are many rock inscriptions around the peninsula.
West of the isthmus a few walls have been found, but the area served
mainly as a cemetery. Graves with coffins or pithoi of the LM IIIB period have
been found, and the Hellenistic necropolis with funerary inscriptions. Just to
the N lies a significant Middle Minoan settlement, and a few Early Minoan pots
have been found.
Just within the territory of Olous, to the SW, a prominent hilltop
bears remains of a fort of uncertain (ancient) date (Mt. Oxa). Farther N another
fort at Stis Pines guarded the road to Dreros. Just S of Mt. Oxa lies the site
of Sta Lenika in Latian territory.
D. J. Blackman, ed.
This text is from: The Princeton encyclopedia of classical sites,
Princeton University Press 1976. Cited Nov 2002 from
Perseus Project URL below, which contains bibliography & interesting hyperlinks.
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (Πόλη) ΛΑΣΙΘΙ
Ο Αγιος Νικόλαος, πρωτεύουσα του νομού Λασιθίου, είναι ένα γραφικό,
δημοφιλές θέρετρο στον κόλπο Μιραμπέλλου. Ο χώρος του λιμανιού είναι γεμάτος δραστηριότητα
καθώς εστιατόρια και καφετέριες δημιουργούν μια κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα. Η πόλη
παρ' όλ' αυτά έχει διατηρήσει το παραδοσιακό της χρώμα.
Μπορείτε εύκολα να φτάσετε στον Αγιο Νικόλαο σε μια περίπου ώρα από το Ηράκλειο
απ' όπου απέχει 75 χιλιόμετρα, σε 1.5 περίπου ώρα από τη Σητεία απ' όπου απέχει
70 χιλιόμετρα και σε 45 περίπου λεπτά από την Ιεράπετρα απ' όπου απέχει 36 χιλιόμετρα.
Δεν υπάρχει αεροδρόμιο στον Αγιο Νικόλαο, το αεροδρόμιο του Ηρακλείου όμως απέχει
λιγότερο από μια ώρα. Υπάρχουν πλοία για τον Πειραιά (Αθήνα) και κατά τη διάρκεια
του καλοκαιριού για τη Ρόδο. Μπορείτε ακόμα να ταξιδέψετε από τον Αγιο Νικόλαο
για τις Κυκλάδες, την Κάσο, την Κάρπαθο και την Κω (Δωδεκάνησα).
Ο δήμος Αγίου Νικολάου οργανώνει το φεστιβάλ Λατώ κατά τη διάρκεια της τουριστικής
περιόδου. Το φεστιβάλ αποτελείται από ένα αριθμό μουσικών και χορευτικών εκδηλώσεων
στις οποίες συμμετέχουν ελληνικά και ξένα, φολκλορικά και μοντέρνα συγκροτήματα.
Υπάρχουν ακόμα θεατρικές παραστάσεις και αγώνες θαλασσίων σπορ. Εκτός αυτού, κάθε
δύο χρόνια κατά τη διάρκεια της Ναυτικής Εβδομάδας τον Ιούλιο, διοργανώνονται
σημαντικά γεγονότα.
Όλα τα είδη τουριστικών υπηρεσιών παρέχονται στον Αγιο Νικόλαο. Λόγω του ότι είναι
διάσημο θέρετρο, είναι πιθανό να αντιμετωπίσετε δυσκολία στο να βρείτε δωμάτιο.
Τα γραφεία του Εθνικού Οργανισμού Τουρισμού (ΕΟΤ), που μπορεί να σας φανούν χρήσιμα,
βρίσκονται στον κεντρικό δρόμο στη δυτική πλευρά της γέφυρας του λιμανιού.
Εκδρομές για το νησί της Σπιναλόγκας, το Οροπέδιο του Λασιθίου, την πόλη Κριτσά
και τις βυζαντινές εκκλησίες της μπορούν να οργανωθούν από τον Αγιο Νικόλαο. Οι
ωραιότερες παραλίες βρίσκονται στην ανατολική πλευρά της πόλης σε μικρούς κόλπους
που παρέχουν προστασία από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Μπορείτε να φτάσετε
σ' αυτές τις παραλίες με τοπικά λεωφορεία.
Ο Αγιος Νικόλαος είναι η πιο ανεπτυγμένη τουριστικά πόλη της Κρήτης. Η περιοχή
έχει πολλά να προσφέρει στον τουρίστα.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Crete TOURnet
ΕΛΟΥΝΤΑ (Κωμόπολη) ΛΑΣΙΘΙ
Η Ελούντα είναι ένα αναπτυσσόμενο θέρετρο 11 χιλιόμετρα βόρεια του
Αγίου Νικολάου. Η περιοχή είναι γνωστή για τους κόλπους και τις βραχώδεις ακτές
της καθώς επίσης για το όμορφο χωριό της Ελούντας, το ψαρολίμανό της και την βυθισμένη
πόλη της Ολούντας, όπως επίσης και τα ερείπια μιας Βυζαντινής βασιλικής.
Το χωριό της Ελούντας βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα και έχει θέα του ήσυχου κόλπου
της Ελούντας και της Σπιναλόγκας. Το χωριό διαθέτει ένα σημαντικό αριθμό από εστιατόρια
και ταβέρνες, ενώ κοντά σ' αυτό βρίσκονται αρκετά πολυτελή ξενοδοχεία.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
ΚΑΛΟ ΧΩΡΙΟ (Χωριό) ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Το Καλό Χωριό βρίσκεται 7 χιλιόμετρα νότια από τον Αγιο Νικόλαο κάτω
από το Ίστρο. Νοτιοανατολικά του Καλού Χωριού, στην περιοχή με το όνομα Βρόκαστρο
βρίσκονται τα ερείπια ενός παλιού μινωικού χώρου της Προανακτορικής Περιόδου (2200
π.Χ.).
ΚΡΙΤΣΑ (Κωμόπολη) ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Το χωριό Κριτσά βρίσκεται 8 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Αγιου Νικολάου.
Η Κριτσά είναι ένα από τα πιο πολυσύχναστα χωριά της Κρήτης χάρη στη φήμη της
ως χώρου γυρισμάτων κινηματογραφικών ταινιών και τόπου πώλησης υφαντών υψηλής
ποιότητας, είναι όμως ακόμα ευχάριστο να το επισκεφθείτε. Πίσω από την Κριτσά
είναι ένας δρόμος που οδηγεί προς την Οροσειρά Δίκτη και προσφέρει πανέμορφη θέα
του τοπίου. Ο δρόμος καταλήγει στην Πεδιάδα του Καθαρού σε ύψος 1.100 μέτρα, όπου
ένα μονοπάτι οδηγεί στο Οροπέδιο Λασιθίου. Εδώ την άνοιξη ανθίζουν πολλά σπάνια
λουλούδια.
Το απόσπασμα παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
ΚΡΟΥΣΤΑΣ (Χωριό) ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Ο Κρουστάς βρίσκεται 11 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Αγίου Νικολάου,
στο δρόμο Άγιος Νικόλαoς - Κρουστάς. Είναι πιο παραδοσιακό χωριό απ' ότι η Κριτσά
κι έχει την όμορφη βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου.
ΛΑΤΩ ΕΤΕΡΑ (Αρχαία πόλη) ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Η αρχαία πόλη της Λατώ απέχει 3 χιλιόμετρα από την Κριτσά. Οι Δωριείς
έχτισαν την πόλη τον 7ο αιώνα π.Χ. Τα τείχη και τα κτίρια πάντως που φαίνονται
σήμερα χρονολογούνται κυρίως στον 4ο και τον 5ο αιώνα π.Χ. Η Λατώ προστατευόταν
από πύργους και δύο ακροπόλεις. Ήταν μία από τις ισχυρότερες πόλεις της Κρήτης.
Η Λατώ καταστράφηκε γύρω στο 200 π.Χ., Στους Ρωμαϊκούς Χρόνους το λιμάνι της,
η Λατώ Ετέρα στην πλευρά του Αγίου Νικολάου, εξελίχθηκε σε σημαντική πόλη.
Η κύρια πύλη βρίσκεται στα δυτικά της περιοχής, όπου ένας κλιμακωτός δρόμος οδηγεί
στην αγορά. Στα δεξιά υπήρχαν εργαστήρια και μαγαζιά. Στα αριστερά ο δρόμος οδηγεί
στην είσοδο του κυρίου τμήματος της πόλης. Το κέντρο της πόλης ήταν στην κορυφή
του λόφου από όπου η θέα στο αρχαίο λιμάνι της Λατώ, τον Άγιο Νικόλαο, είναι μαγευτική.
Η αγορά είναι ένα πεντάγωνο κτίριο στο τέλος του δρόμου ανάμεσα σε δύο λόφους.
Δε χρησιμοποιόταν μόνο για εμπορικούς σκοπούς αλλά και για πολιτικές και πολιτιστικές
εκδηλώσεις. Νοτιοδυτικά της αγοράς βρίσκονται τα ερείπια ενός μεγάλου ναού και
τα καθίσματα ενός θεάτρου. Κοντά στο ναό βρίσκεται ένας βωμός όπου μια φωτιά έκαιγε
συνεχώς σα σημάδι της συνέχισης του παρελθόντος της πόλης. Η πρυτανεία (κτίριο
διοίκησης) και η τραπεζαρία των ευγενών είναι πίσω από το θέατρο. Η Λατώ είναι
μια από τις καλύτερα ανεσκαμμένες ελληνικές πόλεις του νησιού. Αν και η ποικιλία
και το εύρος των ευρημάτων στη Λατώ είναι εντυπωσιακά, δε γίνονται συχνά επισκέψεις
στο χώρο.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
ΟΛΟΥΣ (Αρχαία πόλη) ΕΛΟΥΝΤΑ
Ένα γεφύρι από την Ελούντα οδηγεί στη Σπιναλόγκα και στη βυθισμένη
πόλη της Ολούντας. Η πόλη της Ολούντας ήταν χτισμένη στο κομμάτι γης που συνδέει
την Κρήτη με τη χερσόνησο της Σπιναλόγκας. Ήταν μια αρχαία ελληνική πόλη όπου
υπήρχε κάποτε το άγαλμα της Βρυτόμαρτης. Όταν ο καιρός είναι καλός μπορείτε να
δείτε τα ερείπια της Ολούντας στο βυθό της θάλασσας. Αν και λίγες ανασκαφές έχουν
γίνει στην περιοχή αυτή, η σημασία της αρχαίας αυτής πόλης αποδεικνύεται από μια
επιγραφή που βρέθηκε και αναφέρεται στη συμμαχία μεταξύ Ολούντας, Λατώς και Κνωσού.
Μια άλλη επιγραφή της ίδιας εποχής αναφέρεται σε μια συνθήκη της Ολούντας και
της Ρόδου. Τα υπόλοιπα ευρήματα της περιοχής περιλαμβάνουν τάφους που είχαν ανοιχτεί
σε βράχους και διάφορα αντικείμενα που θάβονταν μαζί με τους νεκρούς και εκτίθενται
στο Μουσείο του Αγίου Νικολάου.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
ΠΛΑΚΑ (Οικισμός) ΕΛΟΥΝΤΑ
Ο δρόμος από την Ελούντα συνεχίζει ακολουθώντας την ακρογιαλιά προς
τα βόρεια, και συναντά ένα μικρό χωριό στην άκρη της χερσονήσου, την Πλάκα. Η
Πλάκα είναι ένα ήσυχο χωριό με μικρά ξενοδοχεία και ταβέρνες. Οι παραλίες της
είναι μικρές χωρίς κόσμο και μερικές φορές πιο ευχάριστες απ' αυτές της Ελούντας.
Το νησάκι της Σπιναλόγκας βρίσκεται μπροστά στην Πλάκα. Εκεί βρίσκεται μια μικρή
αποβάθρα με ψαράδες πρόθυμους να σας μεταφέρουν απέναντι για να δείτε τα ερείπια.
Υπάρχουν επίσης οργανωμένες θαλλάσιες εκδρομές από την Ελούντα και τον Άγιο Νικόλαο.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, της Crete TOURnet
ΣΠΙΝΑΛΟΓΓΑ (Νησί) ΚΡΗΤΗ
Το μικρό νησί της Σπιναλόγκας μπορείτε να το επισκεφτείτε κάνοντας
ένα σύντομο ταξίδι με πλοίο από την Ελούντα. Είναι ο χώρος ενός από τα σημαντικότερα
και καλύτερα κάστρα που έχτισαν οι Βενετοί στην Κρήτη. Χτίστηκε το 1579 για να
προστατεύσει το λιμάνι, την είσοδο του κόλπου και το αγκυροβόλιο της Ελούντας.
Η Σπιναλόγκα παρέμεινε υπό βενετική κατοχή για μισό αιώνα μετά την κατάκτηση της
Κρήτης από τους Τούρκους και αποτέλεσε καταφύγιο για τους Χριστιανούς που διώκονταν
από τους Τούρκους. Τελικά, το 1715 οι Βενετοί παρέδωσαν το νησί στους Τούρκους
με ειδική συμφωνία.
Το 1903 η κρητική κυβέρνηση έκανε τη Σπιναλόγκα κοινότητα των λεπρών της Κρήτης.
Το καθεστώς αυτό έληξε το 1957.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, της Crete TOURnet
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (Πόλη) ΛΑΣΙΘΙ
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
