Εμφανίζονται 100 (επί συνόλου 129) τίτλοι με αναζήτηση: Αρχές τοπικής αυτοδιοίκησης στην ευρύτερη περιοχή: "ΚΑΡΔΙΤΣΑ Νομός ΘΕΣΣΑΛΙΑ" .
ΑΝΘΗΡΟ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +3024453 50400
Φαξ: +3024450 31516
ΚΑΡΔΙΤΣΑ (Πόλη) ΘΕΣΣΑΛΙΑ
Τηλέφωνο: +30 24413 50700
Φαξ: +30 24413 50721
ΛΕΟΝΤΑΡΙ (Κωμόπολη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24430 31392-3, 31090, 31932
Φαξ: +30 24430 31424
ΜΟΡΦΟΒΟΥΝΙ (Κωμόπολη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +3024413 52200-1
Φαξ: +3024410 95308
ΠΑΛΑΜΑΣ (Κωμόπολη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24443 50110
Φαξ: +30 24443 50117
ΠΡΟΑΣΤΙΟ (Κωμόπολη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 51210, 51450, 52210
Φαξ: +30 24410 52143
ΡΕΝΤΙΝΑ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24433 53800-4
Φαξ: +30 24433 (24430) 71221
ΣΟΦΑΔΕΣ (Κωμόπολη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24433 53200-1
Φαξ: +30 24433 53203
ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24430 91074
ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ (Κωμόπολη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 51518
ΑΓΙΟΣ ΑΚΑΚΙΟΣ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 34500
ΑΓΙΟΣ ΒΗΣΣΑΡΙΟΣ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24430 23518
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 36170
ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24440 22450
ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 61150
ΑΗΔΟΝΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24430 71288
ΑΜΑΡΑΝΤΟΣ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 83214
Ανηφορίζοντας από τον κάμπο της Καρδίτσας, 25 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά,
χωρισμένος στον ορεινό όγκο των Αγράφων
βρίσκεται ο Αμάραντος. Καθώς ο επισκέπτης διασχίζει ένα ωραιότερο δάσος από καστανιές,
ξεπροβάλλει το χωριό, κτισμένο αμφιθεατρικά, σε μια χαμηλή πλαγιά και περιτριγυρισμένο
από πυκνό ελατόδασος.O Αμάραντος είναι το πιο κοντινό ορεινό χωριό του Δήμου που
είναι χτισμένο σε υψόμετρο 750 μ. και απέχει 25 χιλιόμετρα από τη πόλη της Καρδίτσας.
Αιχμαλωτίζει τον επισκέπτη, με την πρώτη ματιά. Κόκκινα κεραμίδια,
άσπροι τοίχοι, πράσινο στις αυλές και στους κήπους. Αλλά και όσο πλησιάζει κανείς,
δεν απογοητεύεται. Καθαροί και φροντισμένοι δρόμοι- μερικοί από αυτούς πλακόστρωτοι
- θαυμάσιες πλατείες, μια αίσθηση ομορφιάς. Η εκκλησία και το σχολείο - χωρίς
μαθητές πλέον, τα καφενεδάκια και ο Πλάτανος, η Μαρίτσα αποτελούν σημεία αναφοράς.
Αρκετά συχνά, κυρίως όμως το καλοκαίρι, νέοι άνθρωποι που εγκατέλειψαν το χωριό,
επιστρέφουν. Κλειστά σπίτια ανοίγουν, παιδικά γέλια αντηχούν στους δρόμους, φίλοι
και συγγενείς ανταμώνουν ξανά. Το χωριό ζωντανεύει.
Το φθινόπωρο φέρνει μαζί του μια μελαγχολία. Οι μέρες μικραίνουν,
το φως λιγοστεύει. Είναι ώρα συγκομιδής: σταφύλια, καρύδια, κάστανα. Ακολουθεί
το πάτημα των σταφυλιών, η ιεροτελεστία της απόσταξης του τσίπουρου, οι ετοιμασίες
για τα πρώτα κρύα. Βαρύς και δύσκολος ο χειμώνας, πανέμορφο το χιονισμένο τοπίο.
Καπνός ανεβαίνει από τις καμινάδες, μέσα αναμμένη φωτιά, ιστορίες για τα παλιά,
ψητά κάστανα και ένα ποτηράκι κρασί να ζεσταίνει την καρδιά.
Την άνοιξη ο τόπος μεταμορφώνεται. Δέντρα και λουλούδια ανθίζουν,
μοσχοβολά γλυκά ο αέρας, ένα καθάριο φως λούζει την φύση. Η ζωή κυλά ήρεμα, σε
αρμονική συμβίωση με την φύση, για τους λιγοστούς κατοίκους. Ζεστοί και φιλόξενοι,
πάντα με το χαμόγελο. Ο μόχθος τους πολύς , λίγες οι ανταμοιβές τους. Πέρα και
πάνω από όλα αυτά ο Αμάραντος ζει - χωρίς να μαραίνεται - μέσα στις καρδιές των
ανθρώπων του που δεν αποκόβουν τους δεσμούς τους με την γενέτειρα.
Παλιά ο Αμάραντος λεγόταν Μαστρογιάννη. Το χωριό παλιά υπήρχε 2 χλμ
μακρύτερα από τη σημερινή θέση, που λεγόταν Παλιοχώρι. Από τα μνημεία που συναντάμε
στον Αμάραντο ενδιαφέρον είναι το πέτρινο γεφύρι. Ανατολικά του χωριού, στη θέση
«Γλαβάς», σε απόσταση 3 χλμ. περίπου στο δρόμο προς τη Δαφνοσπηλιά.
ΑΡΓΥΡΙΟ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24450 31512
Το Αργύρι είναι το τελευταίο χωριό του Δήμου Αχελώου, στο νοτιοδυτικό
άκρο του νομού Καρδίτσας, κοντά στα σύνορα με το νομό Ευρυτανίας. Το Αργύρι, που
είναι κτισμένο σε υψόμετρο 650 περίπου μέτρων και σε απόσταση 120 χιλιομέτρων
από την πόλη της Καρδίτσας, είναι αρχαίο χωριό, γνωστό με το σημερινό του όνομα
και κατά τους χρόνους πριν από την Επανάσταση του 1821.
Από τα αξιοθέατα της περιοχής ξεχωρίζει η εκκλησία του Προφήτη Ηλία,
που το μεγαλύτερο μέρος της είναι κτισμένο σε σπηλιά. Επίσης ιδιαίτερο ενδιαφέρον
παρουσιάζουν οι δύο παραδοσιακοί νερόμυλοι που σώζονται εδώ -ο ένας μάλιστα λειτουργεί-
και η νεροτριβή στο ρεύμα Πλατανιά. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο νερόμυλος του Αργυρίου
πρόκειται σύντομα να αναπαλαιωθεί με δαπάνη της ΑΕΓΕΚ-Ενέργεια Α.Ε.
Στην κοίτη του ρεύματος Πλατανιά, παραπόταμου του Αχελώου, σχεδιάστηκε
εξάλλου να κατασκευαστεί μικρό υδροηλεκτρικό εργοστάσιο για να αξιοποιηθούν ενεργειακά
οι υδατοπτώσεις της περιοχής.
Το Αργύρι περιλαμβάνει δύο οικισμούς, τον Μακρύκαμπο Αργυρίου (παλαιά
ονομασία Πράβα) σε υψόμετρο 500 μ. και τη Μεγάλη Πέτρα Αργυρίου (γνωστή με το
όνομα Γράλιτσα μέχρι το 1961) σε υψόμετρο 640 μέτρων.
ΒΑΘΥΛΑΚΚΟΣ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24430 61276
ΒΡΑΓΚΙΑΝΑ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Το χωριό Βραγκιανά ή Μικρά Βραγκιανά, έδρα του Δήμου Αχελώου, βρίσκεται στο δυτικό άκρο του νομού Καρδίτσας στα όρια με το Νομό 'Αρτας και σε απόσταση 105 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα του νομού, την Καρδίτσα. Τα Βραγκιανά είναι κτισμένα σε υψόμετρο 633 μέτρων, στις δυτικές πλαγιές της κορυφής Γαλάτσι της Νότιας Πίνδου. Το χωριό που απλώνεται σε μια πλαγιά, ανάμεσα σε δύο χειμάρους, τον Μπρίτσιο και το Μότσιο, πήρε πιθανά το όνομά του από τη βυζαντινή οικογένεια των Βρανάδων ή από τη λέξη φαράγγι, γιατί σε μερικούς χάρτες αναφέρεται και ως Βρανιανά ή Φραγγιανά. Το φυσικό περιβάλλον του είναι μοναδικό, αφού το χωριό περιτριγυρίζεται από την καταπράσινη Μερμιτζάλα, τον επιβλητικό Κόκκινο Στανό, τον κομψό Σταυρό, το Λάκκο, ενώ στα ανατολικά του χωριού ορθώνεται ο Πύργος. Το ίδιο το χωριό, που περιβάλλεται ολόγυρα από καταστόλιστα εξωκλήσια, είναι αραιοκατοικημένο και αποτελείται από πολλούς συνοικισμούς που έχουν τις δικές τους ενορίες.
ΓΟΡΓΟΒΙΤΕΣ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 61290
ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24430 94152
ΔΑΦΝΟΣΠΗΛΙΑ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 69200
ΔΡΑΚΟΤΡΥΠΑ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24450 61225
ΕΛΛΗΝΟΚΑΣΤΡΟ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24450 42366
ΕΛΛΗΝΟΠΥΡΓΟΣ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 33150
Φαξ: +30 24410 33150
ΚΑΛΟΓΡΙΑΝΑ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 84442
ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΚΟ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24430 97333
ΚΑΡΒΑΣΑΡΑΣ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Ενα άλλο χωριουδάκι στην ίδια περιοχή είναι ο Καρβασαράς χτισμένος
μέσα στο δάσος, ιδανικός για ξεκούραστες διακοπές. Το όνομά του, προέρχεται από
το τουρκικό Καραβάν Σαράϊ το οποίο δήλωνε σταθμό των καραβανιών για ξεκούραση
και ανεφοδιασμό. Δεν αποκλείεται κάτι τέτοιο αφού ο σημερινός Καρβασαράς βρίσκεται
πάνω στη φυσική διάβαση της Πίνδου
για Ηπειρο ή Αιτωλοακαρνανία.
ΚΑΡΔΙΤΣΟΜΑΓΟΥΛΑ (Κωμόπολη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 70933
Φαξ: +30 24410 23766
ΚΑΡΙΤΣΑ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 94769
Από τα παλιά χωριά της Νεβρόπολης μαζί με το Νεοχώρι
και την Κερασιά φαίνεται
να είναι η Καρίτσα η οποία βρίσκεται σε παράκαμψη δυτικά του περιφερειακού δρόμου
της λίμνης. Είναι κτισμένη μέσα σε δάσος και με έδαφος σε έντονες κλίσεις.
Κοντά στο χωριό, λαξεμένο μέσα σε βράχο και σε υψόμετρο 1400 μ., υπάρχει
το Μοναστήρι της Παναγίας της Πελεκητής. Λόγω της μεγάλης του σπουδαιότητας το
1606, με ένα μολυβδόβουλο πατριαρχικό Σιγίλιο του Πατριάρχη Ραφαήλ του Β', η μονή
αναγνωρίζεται ως σταυροπηγιακή δηλαδή υπάγεται απ' ευθείας στο πατριαρχείο Κων/πολης.
Αποτελείται από τον μονόχωρο ναό της αναλήψεως με τοιχογραφίες του 1654 και από
τον Αθωνικού τύπου ναού της Παναγίας με τοιχογραφίες του 1666.
Το μοναστήρι κτίσθηκε πιθανώς πριν από το 1500 από τον μοναχό Πορφύριο
του οποίου το έργο περάτωσε κατά το 1529 ο όσιος Δαμανιός, που καταγόταν από τη
Ράχοβα των Αγράφων της Ευρυτανίας,
όπως εξάλλου αναφέρεται και σε τοιχογραφία της μονής. Αποτελεί αληθινό μουσείο
θρησκευτικής κληρονομιάς, και περιλαμβάνει ξυλόγλυπτο τέμπλο, τοιχογραφίες, Ιερά
Ευαγγέλια, χειρόγραφα, δισκοπότηρα και σκεύη μοναδικά. Σε ένα εκκλησιαστικό βιβλίο
της μονής, αναφέρεται, ότι το χωριό καταστράφηκε στα 1823 από τον Μουσταή Πασά
της Σκόρδας.
Στην Καρίτσα τον Αύγουστο γίνεται μεγάλο πανηγύρι, όπου ο κόσμος
ξενυχτά στο μοναστήρι και γλεντάει στον περίβολό του καθώς και στη πλατεία του
χωριού. Η εμπειρία για όσους δεν έζησαν κάτι αντίστοιχο είναι μοναδική.
Επιστρέφοντας στον περιφερειακό δρόμο μπορούμε να κάνουμε πικ-νικ
στο χώρο που διαμόρφωσε το Δασαρχείο πλάι στον Καριτσιώτη ποταμό, στον οποίο θα
ψαρέψουμε πέστροφες και καραβίδες.
ΚΑΣΤΑΝΙΑ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 94240
Η Καστανιά είναι ένα όμορφο επίσης χωριό - θέρετρο σε υψόμετρο 850
μ. μέσα στα έλατα. Η θέση του αρχαίου της κάστρου πιθανόν να ταυτίζεται με εκείνη
της πόλης Μενελαϊδος. Εδώ κοντά βρέθηκαν τάφοι με Ρωμαϊκή τεχνική με οπτόπλινθους
συνδεδεμένους με ασβεστοκονίαμα.
Από την Καστανιά κατάγεται ο Δημ. Γιαννακόπουλος αγωνιστής στην επανάσταση
του 1821 και ο Δημ. Θεολόγου που πολέμησε στις γραμμές του Καραϊσκάκη και υπηρέτησε
υπό τον Ζαραλή και τον Ν. Μπότσαρη. Μετά την απελευθέρωση του 1821 το χωριό ανήκει
στην τουρκική επικράτεια. Στην αποτυχημένη επανάσταση του 1854-55 απελευθερώθηκε
αρχικά από Ευρυτάνες, αλλά οι Τούρκοι, διαλύοντας τα σώματα των επαναστατών, ανακατέλαβαν
την περιοχή ως το 1881.
Σήμερα στο κέντρο του χωριού υψώνεται ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου
με αξιόλογο τέμπλο του 18ου αιώνα και δεσποτικές εικόνες της ίδιας εποχής. Το
τέμπλο ανήκει στην κατηγορία των "κεντητών ή σκαλιστών στον αέρα", όπως αυτά της
Ζωοδόχου Πηγής Απιδιάς και του Αγ. Γεωργίου Ρεντίνας.
Στο χωριό διατίθενται 15 δωμάτια με 30 κλίνες για τους τουρίστες,
ενώ σύντομα θα λειτουργήσει και ο κοινοτικός ξενώνας δυναμικότητας 23 κλινών.
Επίσης οι κατασκηνώσεις μπορούν να φιλοξενήσουν παιδιά τους θερινούς μήνες. Εδώ
λειτουργεί αγροτικό ιατρείο. Παραλίμνια, μέσα σε δασική έκταση το Δασαρχείο διαμόρφωσε
χώρους αναψυχής και κάμπινγκ με ψησταριές, βρύσες, ντους και μικρά πλατώματα για
την εγκατάσταση σκηνών.
Από την Καστανιά μπορούμε να πάμε μέσω Καλλίθηρου
ή και Ραχούλας στην Καρδίτσα.
ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 94633
Το Καταφύγι βρίσκεται είκοσι χιλιόμετρα από την πόλη της Καρδίτσας.
Είναι κτισμένο στους πρόποδες της νότιας
Πίνδου στη κορυφή ενός βουνού και έχει 650 μ περίπου υψόμετρο. Είναι ένα από
τα συμπαθή και περιποιημένα χωρία της περιοχής των Αγράφων.
Έχει σφαιρική ορατότητα με αποτέλεσμα να βλέπει κανείς από δεξιά τα βουνά Ίταμο,
Βουλγάρα, Βαρδούσια από αριστερά Καραντάου, πίσω τις κορυφές των Αγράφων (Καράβα,
Νιάλα) και απέναντι τα βουνά Όλυμπο
και Κίσαβο. Στη πραγματικότητα
είναι ένα μπαλκόνι αγναντέματος και ανάπαυσης για κάθε Καταφυγιώτη αλλά και επισκέπτη.
Από το χωριό βλέπει καθένας ολόκληρο το θεσσαλικό κάμπο που άνοιξη και καλοκαίρι
φαντάζει καταπράσινος από τα σπαρτά, ενώ το χειμώνα ντύνεται στα κατάλευκα από
τα παγερά χιόνια.
Την ονομασία του την πήρε, μάλλον από τη θέση του, διότι οι κάτοικοι
των πεδινών περιοχών, κατάφευγαν στις δύσκολες στιγμές τους σ' αυτό, είτε να ζητήσουν
τη χάρη της Παναγίας από το μοναστήρι της Πέτρας, είτε και για να κρυφτούν στις
πολλές και μεγάλες σπηλιές που υπάρχουν στη περιοχή κατά τους χρόνους της τουρκοκρατίας.
Στην αρχαιότητα η περιφέρεια του Καταφυγίου κατοικήθηκε από τους αρχαίους
Δόλοπες, όπως και ολόκληρη η περιφέρεια των Αγράφων. Οι αρχαίοι αυτοί πρόγονοί
μας ζούσαν σε μικρούς οικισμούς και κωμοπόλεις με πρωτεύουσα της Δολοπίας
την Κτημένη. Aλλες πόλεις ήταν η Μενελαίδα
και η Ελλοπία η οποία κατά άλλους τοποθετείται στο Σμόκοβο και κατά άλλους στη
περιοχή Παλαιόκαστρο Καταφυγίου. Ο Όμηρος στην Ιλιάδα αναφέρει ότι ήταν γενναίοι
πολεμιστές και έλαβαν μέρος με το Βασιλιά τους Φοίνικα στον πόλεμο της Τροίας
υπό τις διαταγές του Αχιλλέα, βασιλιά της Φθίας
στην οποία υπαγόταν διοικητικά τότε η Δολοπία. Οι Δόλοπες ιστορικά έζησαν από
το 1500 π.Χ. μέχρι και τον 1ο αιώνα π.Χ. περίπου. Στη περιοχή του Καταφυγίου σώζονται
μέχρι και σήμερα ερείπια αρχαίων κάστρων των Δολόπων.
Φθάνοντας στο χωριό κάθε επισκέπτης θα παρατηρήσει αμέσως τη χαριτωμένη
διάταξή του, τους πεντακάθαρους δρόμους και τα καλοκτισμένα σπίτια. Οι Καταφυγιώτες
είναι άνθρωποι απλοί και φιλόξενοι, θα σε καλέσουν στο τραπέζι τους να σε κεράσουν
ένα ντόπιο τσίπουρο. Το χωριό χαρίζει στους φυσιολάτρες επισκέπτες του τη δυνατότητα
να ασκηθούν, να ζήσουν στη φύση και να γευθούν τις ποικίλες δυνατότητες που παρέχουν
οι πολλές διαδρομές για πεζοπορία, ψάρεμα στα ποτάμια και να ξεδιψάσουν στις άφθονες
φυσικές πηγές με γάργαρο παγωμένο νερό. Από πλευράς φαγητού μπορείς να γευθείς
ένα σωρό λιχουδιές κάτω από τα γιγάντια πλατάνια στις δυο ψησταριές που βρίσκονται
στις πλακοστρωμένες πλατείες. Επίσης μπορείς να προμηθευτείς ντόπια προϊόντα,
όπως αρνιά, κατσίκια και μοσχάρια ελευθέρας βοσκής, φρέσκα αυγά αλλά και ρίγανη.
Τρία χιλιόμετρα από το χωριό υπάρχει το ιστορικό Μοναστήρι της Πέτρας
το οποίο κτίστηκε το 16ο αιώνα ή και νωρίτερα δηλαδή το 1550 περίπου. Όσον αφορά
την αρχιτεκτονική και το διάκοσμο θεωρείτο ένα από τα σπουδαία επιβλητικά Χριστιανικά
μνημεία. Ο προσκυνητής μέσα στο Ναό της Μονής επιτυγχάνει την επικοινωνία με το
Θεό. Το Καθολικό της Μονής τρίκογχο σταυροειδές με δωδεκάπλευρο τρούλο. Είναι
αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Ο Ναός αγιογραφήθηκε το 1625 με έξοδα του
Παναγιώτη Κουσκουλά από το χωριό Νεοχώριο, εμπόρου υφαντών προς τα Βαλκάνια. Το
περίτεχνο τέμπλο με το Δωδεκάορτο, τη δέηση και τον Εσταυρωμένο έγινε το 1608
από ζωγράφο με το όνομα Λάμπρος.
Οι εκδηλώσεις που γίνονται στο χωρίο είναι πλούσιες. Κύριοι φορείς
είναι οι πολιτιστικοί σύλλογοι του χωριού, το τοπικό συμβούλιο και ο Δήμος. Το
Πάσχα λίγο μετά την Ανάσταση συγκεντρώνονται όλοι οι χωριανοί έξω από την εκκλησία
και με τις λαμπάδες ανάβουν τον Αφανό. Ο Αφανός είναι ένας μεγάλος σωρός από κέδρα
που κόβουνε από το δάσος τα παιδιά κατά τη διάρκεια τη Μεγάλης Εβδομάδας. Την
δεύτερη ημέρα του Πάσχα γίνεται η περιφορά της εικόνας της Παναγίας της Ιεράς
Μονής Πέτρας γύρω από το χωριό. Ακολουθούν όλοι οι χωριανοί κρατώντας εικόνες
που παίρνουν από τα σπίτια τους. Η εκδήλωση αυτή λέγεται Σίγνα. Τον Αύγουστο γίνονται
οι περισσότερες εκδηλώσεις. Αρχίζουν από τις 10 Αυγούστου με χορούς από χορευτικά
των συλλόγων όπου χορεύουν στη πλατεία του χωριού. Τα χορευτικά συγκροτήματα αποτελούνται
από μικρά παιδιά και από γυναίκες του χωριού φορώντας παραδοσιακές στολές. Επίσης
περιλαμβάνουν θέατρο και διάφορες αθλητικές εκδηλώσεις.
Η κορύφωση των εκδηλώσεων είναι στις 14 και 15 Αυγούστου που γίνεται
το πανηγύρι. Γιορτάζει η Παναγία της Ιεράς Μονής Πέτρας, γίνεται δοξολογία στο
μοναστήρι και ακολουθεί μεγάλο πανηγύρι στο χωριό με παραδοσιακές ορχήστρες. Επίσης
οι πολιτιστικοί σύλλογοι οργανώνουν διάφορες εκδρομές και κάθε χρόνο τον ετήσιο
χορό τους. Τέλος του Αγίου Νικολάου εορτάζει η εκκλησία του χωριού.
ΚΑΤΑΦΥΛΛΙ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24450 31562
Στο δυτικό άκρο του νομού Καρδίτσας (στα όρια με το νομό 'Αρτας), σε απόσταση 115 χλμ. από την Καρδίτσα και 10 χλμ από τα Βραγκιανά, βρίσκεται το Καταφύλλι, οικοδομημένο σε υψόμετρο περίπου 1.000 μέτρων. Το χωριό αποτελούσε ξεχωριστή κοινότητα (Κοινότητα Καταφυλλίου) μέχρι το 1998, οπότε ενσωματώθηκε με το νόμο "Καποδίστρια" στο σημερινό Δήμο Αχελώου.
Ακόμα παλαιότερα -μέχρι το 1930- το χωριό ονομαζόταν Σελιπιανά, ονομασία που έλκει την καταγωγή της από τον αρχαίο βασιλιά Σέλιπο. Ο Σέλιπος, σύμφωνα με τις μαρτυρίες του Τίτου Λίβιου, ίδρυσε στο σημείο αυτό μια πόλη -περίπου το 186 π.Χ.- λείψανα της οποίας είναι ορατά σε όλη τη γύρω περιοχή. Πολλοί ιστορικοί θησαυροί φαίνεται να βρίσκονται θαμμένοι ακόμα κάτω από τα χώματα του χωριού, παρόλο που σημαντικά ευρήματα που ανακαλύφτηκαν από τους κατοίκους -αγγεία, λυχνάρια, νομίσματα, κλπ- έχουν ήδη παραδοθεί στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Ο επισκέπτης μπορεί να δει, κάνοντας μια σύντομη βόλτα στα περίχωρα, απομεινάρια από τα τείχη της πόλης που κτίστηκαν κατά την ελληνιστική περίοδο και λείψανα από οικίες, τάφους και τον πιθανολογούμενο χώρο των ανακτόρων του Σέλιπου.
Στο σημερινό χωριό ο επισκέπτης θα συναντήσει δύο αξιόλογες εκκλησίες, την Αγία Κυριακή, κτισμένη στη θέση παλαιού μοναστηριού του 17ου αιώνα και την Μεταμόρφωση του Σωτήρος που ξεχωρίζει για το περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο και την εξαιρετική ακουστική της.
Το Καταφύλλι περιβάλλεται από οικισμούς που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή του, όπως τα Κελλάρια σε υψόμετρο 680 μ., η Πράβα και η Συκιά σε υψόμετρο 440 μ. και το Αρδάναβο σε υψόμετρο 370 μέτρων.
ΚΕΡΑΣΙΑ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 92288
Η Κερασιά είναι από τα πιο όμορφα χωριά της περιοχής,των Αγράφων .
Είναι πυκνοκτισμένη πάνω σε βράχο έχοντας πανοραμική θέα, προς το Θεσσαλικό
κάμπο και την πανέμορφη Λίμνη
Πλαστήρα. Β. Δυτικά και Νότια περιβάλλεται από ελατοδάσος, ενώ στα Ανατολικά
της, βρίσκεται καλλιεργήσιμη έκταση, γεμάτη οπορωφόρα δένδρα και ειδικά κερασιά,
όπου ωφείλει και το ονομά της. Εχει έκταση 12.000 στρέμματα από τα οποία, τα μισά
περίπου καλλιεργούνται, ενώ τα υπόλοιπα καλύπτονται από βελανιδιές και έλατα.
Ο οικισμός έχει υψόμετρο 950 μέτρα και σύμφωνα με την απογραφή του 1991 κατοικείται
από 528 κατοίκους.
Η ιστορία του Χωριού μας πηγαίνει πολλούς αιώνες πίσω, σύμφωνα με
ευρήματα συχωριανών μας και την εξέτασή των από ειδικούς αρχαιολόγους. Κατά την
ιστορική του διαδρομή δεν άλλαξε ποτέ όνομα, ούτε την εποχή της Τουρκοκρατίας.
Το 1605 γνώρισε την μεγαλύτερη καταστροφή από τον κατακτητή, κάηκε ολοσχερώς.
Εκτιμάται ότι ο πρώτος οικισμός εμφανίζεται προ των Αλεξανδρινών χρόνων, αν και
από τους χρόνους αυτούς και μέχρι το 1200 περίπου η ιστορία του χωριού παραμένει
άγνωστη, αφού δεν υπάρχουν εκείνες οι πηγές που θα μας φέρουν στο φως κάποια στοιχεία.
Λέγεται ότι το 1200 - 16 ότι καταστράφηκε το Χωριό και ότι τα χρόνια αυτά ήταν
τα πιο ανθηρά κεφαλοχώρια, αφού έφτασε να κατοικείται από 2000 περίπου κατοίκους.
Την περίοδο αυτή οι κάτοικοι ασχολούνταν με τα υφαντά σε μεγάλο βαθμό,σε
εργαστήρια προβιομηχανικής μορφής, όπως νερόμυλοι , υδροτριβεία, νεροπρίονα ,
μαντάνια, κεραμιδαριά, και σιδηρουργεία που κατασκεύαζαν αγροτικά εργαλεία και
κλειδαριές. Ενα μέρος των κατοίκων ασχολούνταν με την καλλιέργεια μεταξοσκώληκα,
έχοντας δημιουργήσει εμπορικό δρόμο προς Φανάρι και τα Τρίκαλα. Αξίζει να αναφέρουμε
ότι πειραματικά καλλιέργησαν Βαμβάκι και Λινάρι για την κάλυψη των αναγκών της
υφαντουργίας τους.
Η άνθιση της οικονομίας έφερε και τον εξωραισμό των κατοικιών τους
. Ετσι βλέπουμε κατοικίες δυόροφες κτισμένες με πελεκητές πέτρες της περιοχής,
που στη άνω δεξιά τους γωνία φέρουν την ημερομηνία κτήσης τους, και την μορφή
του ιδιοκτήτη τους, τέτοιες μορφές σώζονται και σήμερα. Η ανάπτυξή της σταματά
απότομα το 1600 περίπου, οπότε το χωριό μας καίγεται και καταστρέφεται ολοσχερώς,
από τον τότε Πασά της Λάρισας εκστρατεύοντας προς την Αρτα, ως αντίποινα των απωλειών
του από τους χωριανούς μας. Από την καταλυτική αυτή ημερομηνία και μέχρι το 1700
περίπου οι Κερασιώτες αναγκάζονται να διασκορπισθούν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα,
λέγεται ότι φτάσανε και υπάρχουν και μέχρι τις ημέρες μας με το επώνυμο Χατζίδης
στο Φανάρι της Κωνσταντινούπολης.
Περνά όμως έτσι μια περίοδος παρακμής και αργότερα και με την βοήθεια
των κλεφταρματωλών, όπως του Καπετάν Σταμούλη αρχίζει να ξαναδημιουργείται το
χωριό, αλλά μια νέα εκστρατεία των τούρκων το 1797 αναγκάζει τους λιγοστούς κατοίκους
του, να μεταφερθούν μέσα στο δάσος στη θέση Παλαιοχώρι, όπου και σώζονται ακόμη
μερικά κτίσματα. Μετά την παρέλευση ετών άρχισε να ξανακτίζεται στο σημείο όπου
βρίσκεται τώρα, χωρίς όμως ποτέ μέχρι σήμερα να αποκτήσει την παλαιά του αίγλη.
Κατά το έτος 1908 ο πληθυσμός του Χωριού μας ανέρχεται σε 200 οικογένειες.
Την περίοδο αυτή έχουμε και την πρώτη μαζική μετανάστευση προς τις Η.Π.Α περί
των 30 ατόμων. Στους Βαλκανικούς Πολέμους, καθώς και στη Μικρά Ασία πολλά παλικάρια
του χωριού μας βρίσκονται στην πρώτη γραμμή όπως και στο πλευρό του συντοπίτη
Μαύρου Καβαλάρη. Η τρίτη κατά σειρά καταστροφική εποχή για την Κερασιά μας έρχεται
με τον εμφύλιο πόλεμο. Από το 1945 έως και το 1949 περίπου 30 παλικάρια χάνονται
εκατέρωθεν, ριζώνοντας μεταξύ των οικογενειών του χωριού μας, ένα αδυσώπητο μίσος
κάνοντας πολλούς να πάρουν το δρόμο της ξενιτιάς για τις ελληνικές μεγαλουπόλεις
και τη Γερμανία. Η μετανάστευση αυτή συνεχίζεται μέχρι και σήμερα με αποτέλεσμα
το Δημοτικό μας σχολείο, που το 1960 αριθμούσε 120 παιδιά σήμερα να είναι κλειστό.
Οι Κερασιώτες μετανάστες οργανώθηκαν σε Συλλόγους και σήμερα δραστηριοποιούνται
στην Αθήνα, το Βόλο
και την Καρδίτσα. Η δραστηριότητα
που αναπτύσουν στις έδρες τους είναι αξιέπαινη ενώ συγχρόνως προσφέρουν και στα
πολιτιστικά του χωριού, σε εκδηλώσεις, στο πανηγύρι, στο Αντάμωμα που γίνεται
κάθε τρία χρόνια.
ΚΡΥΑ ΒΡΥΣΗ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 36544
ΚΡΥΟΝΕΡΙ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 92466
Αφήνουμε την Κερασιά
με τις ομορφιές της και παίρνουμε ξανά τον περιφερειακό δρόμο με προορισμό το
Κρυονέρι (Στούγκο). Πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα χωριά της περιοχής που οι
νέοι δεν εγκατέλειψαν, κι αυτό, γιατί τα κτήματά του είναι πολύ εύφορα.
Τα σπίτια είναι κρυμμένα πίσω από πυκνή βλάστηση, τα νερά άφθονα και
τα κηπευτικά του φρέσκα.
Εδώ έχουμε την ευκαιρία να γεμίσουμε το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου
μας στο μοναδικό βενζινάδικο της περιοχής, στη θέση "Οβρός" να κάνουμε πικ-νικ
στο κατάφυτο δάσος δρυός και ελάτης αλλά και να χρησιμοποιήσουμε τα γήπεδα ποδοσφαίρου,
μπάσκετ και βόλευ. Ακόμα μπορούμε να επισκεφθούμε τον ναό του Αγ. Νικολάου, για
να θαυμάσουμε το τέμπλο της παλιάς εκκλησίας της Κοίμησης της Θεοτόκου που δεν
υπάρχει πλέον.
ΛΑΜΠΕΡΟ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 94269
Το Λαμπερό βρίσκεται στο Νοτιανατολικό άκρο του Δήμου. Η παλαιά του
ονομασία είναι «Τετάγι» και λέγεται ότι κάποτε γνώρισε ημέρες δόξας, αλλά καταστράφηκε
στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Στην Αντίσταση είχε μεγάλη συμμετοχή, ενώ μετά τον
Πόλεμο πολλοί κάτοικοι μετανάστευσαν. Κάθε Δεκαπενταύγουστο πραγματοποιούνται
εδώ πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις, με αποκορύφωμα τον Πανελλήνιο Διάπλου
της Λίμνης Πλαστήρα. Το χωριό,
λόγω των προβλημάτων με τις κατολισθήσεις, τα τελευταία χρόνια μεταφέρεται στη
θέση Αγιος Αθανάσιος, όπου και θα διαμορφωθεί σε πρότυπο οικισμό. Ο επισκέπτης
μπορεί να φιλοξενηθεί στις δημοτικές τουριστικές εγκαταστάσεις της Παραλίας Λαμπερού.
Η θέα που προσφέρει η περιοχή είναι μοναδική. Τα περήφανα αγραφιώτικα βουνά καθρεφτίζονται
στα ήρεμα και καθάρια νερά της Λίμνης. Εδώ οι επισκέπτες προτιμούν να συνδυάζουν
τη θέα με την τοπική κουζίνα ή τον καφέ τους. Μπορούν επίσης να αγοράσουν και
τοπικά προϊόντα. Οι τολμηροί μπορούν να κολυμπήσουν στη Λίμνη, να κάμουν κωπηλασία,
ποδήλατο νερού και ό,τι άλλο ο Ναυταθλητικός Ομιλος Λαμπερού προτείνει.
ΛΟΥΤΡΟΠΗΓΗ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24430 61241
ΜΑΓΟΥΛΙΤΣΑ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 34277
ΜΑΡΑΘΟΣ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24450 31530
Μάραθος είναι το πρώτο από τα χωριά του Δήμου Αχελώου που συναντά κανείς καθώς ταξιδεύει στη Νότια Αργιθέα προερχόμενος από την Καρδίτσα. Το χωριό, που μέχρι το 1998 αποτελούσε ξεχωριστή κοινότητα (Κοινότητα Μαράθου), είναι κτισμένο σε υψόμετρο 650 μέτρων περίπου, στο βορειοδυτικό άκρο του νομού Καρδίτσας και σε απόσταση 92 χλμ από την πρωτεύουσα του νομού.
Η ονομασία με την οποία ήταν γνωστό το χωριό μέχρι το 1928 ήταν Αραχωβίτσα, στους νεώτερους χρόνους, ωστόσο, μετονομάστηκε σε Μάραθο από το γνωστό φυτό που φυτρώνει σε αφθονία στα βουνά του.
Από τα αξιοθέατα του χωριού ξεχωρίζουν η πλακόστρωτη πλατεία, όαση ανάπαυσης για τον κουρασμένο ταξιδιώτη, και φυσικά η εκκλησία της Αγίας Τριάδας με την ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική της.
Ο Μάραθος περιβάλλεται από δύο οικισμούς, τον Μάραθο Β' (ή Μάραθο Στεφανιάδος, όπως ήταν γνωστός μέχρι το 1961) κτισμένο σε υψόμετρο 800 μ. περίπου και το Μελάνυδρο Μαράθο (ή Μπουζιάρικο, όπως ήταν η ονομασία του μέχρι το 1961) κτισμένο δίπλα στον Αχελώο, σε υψόμετρο 480 μέτρων.
ΜΑΣΧΟΛΟΥΡΙ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24430 23092
ΜΑΥΡΑΧΑΔΕΣ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24430 95289
ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΙ (Κωμόπολη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24450 97480
ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24430 91132
ΜΕΣΕΝΙΚΟΛΑΣ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 95228
Ο Μεσενικόλας είναι γραφικό χωριό με παλαιά και σημαντική ιστορία.
Το αρχαίο του όνομα ήταν Πολίχνα. Στα χρόνια της Φραγκοκρατίας λέγεται ότι κάποιος
"Μεσιέ Νικολά" εγκαταστάθηκε στην περιοχή, φέρνοντας ποικιλίες αμπελιού ανάμεσα
στις άλλες και μια ποικιλία, από την οποία παράγεται μέχρι σήμερα το φημισμένο
Κρασί Μεσενικόλα. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας το χωριό γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη.
Οι κάτοικοι συμμετείχαν σε όλα τα επαναστατικά κινήματα, ακόμη και στην Εξοδο
του Μεσολογγίου, ενώ από εδώ ξεκίνησε η Επανάσταση του 1878, η οποία οδήγησε στην
απελευθέρωση της Θεσσαλίας το 1881. Σημαντική ήταν και η προσφορά του χωριού στην
Αντίσταση. Πολλοί σπουδαίοι άνδρες κατάγονται από εδώ.
Κάθε Αύγουστο πραγματοποιείται η "Γιορτή Κρασιού Μεσενικόλα", μια
από τις καλύτερες διοργανώσεις του είδους σε θεσσαλικό επίπεδο. Ο επισκέπτης μπορεί
να επισκεφτεί την όμορφη πλατεία του χωριού με τα αιωνόβια πλατάνια, την παρακείμενη
παλαιά εκκλησία, τα ξωκλήσια του Αϊ - Δημήτρη και της Παναγίας με τις τοιχογραφίες
του ιερομόναχου Σαμουήλ, έργα του 1647, καθώς και το αναψυκτήριο στο χώρο της
Γιορτής Κρασιού. Από τους ντόπιους παραγωγούς μπορεί να αγοράσει ντόπιο τσίπουρο
και κρασί, ακόμη και εμφιαλωμένο από οικογενειακούς αμπελώνες.
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24440 41560
ΜΟΡΦΟΒΟΥΝΙ (Κωμόπολη) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Το Μορφοβούνι, (παλιά Βουνέσι) είναι από τα μεγαλύτερα χωριά της ορεινής
Καρδίτσας και της λίμνης
Πλαστήρα. Σκαρφαλωμένο στην πλαγιά ενός βουνού περιβάλλεται δυτικά από καστανόδασος
ενώ μπροστά του απλώνεται ολόκληρος ο Θεσσαλικός
κάμπος. Εχει έκταση 27.000 στρέμματα περίπου η οποία ξεκινά από τα ριζά στον
κάμπο μέχρι τη λίμνη Πλαστήρα. Ο οικισμός έχει μέσο υψόμετρο 780μ και ξεχωρίζει
για την πυκνή του δόμηση. Σύμφωνα με την απογραφή του 1991 κατοικείται από 841
κατοίκους.
To 1881 με την απελευθέρωση της Θεσσαλίας
σχηματίσθηκε ο Δήμος Νεβροπόλεως,
στον οποίο συμμετείχε και το Βουνέσι. Ως ανεξάρτητη κοινότητα (1) πρωτοσυστήθηκε
με το όνομα Βουνέσιον (το) με Βασιλικό Διάταγμα της 29.8.1912. Με μεταγενέστερη
απόφαση (12.3.1928 μετονομάσθηκε και πήρε το περιγραφικό όνομα Ομορφοβούνιον,
(από το Oμορφο + βουνό). Ουσιαστικά όμως διατήρησε όσο ίσως καμία άλλη κοινότητα
το παλιό όνομα και κυρίως αυτό χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα από τους περισσότερους
κατοίκους. Το 1994 το κοινοτικό συμβούλιο ζήτησε την μετονομασία από κοινότητα
Μορφοβουνίου και μετατροπή σε Δήμο "Νικολάου Πλαστήρα". Με την εφαρμογή
του ΠΔ 146/11.5. 95 που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 90/19.5.95 τ.Α, με το οποίο καθορίζονται
τα συμβούλια περιοχής και η έδρα τους, το Μορφοβούνι έγινε έδρα του 11ου Συμβουλίου
Περιοχής.Με το σχέδιο "Ι. Καποδίστριας" η κοινότητα καταργείται και
αποτελεί οικισμό του Δήμου Πλαστήρα,
έδρα του οποίου ορίζεται. Τέλος, είναι η έδρα της Αρχιερατικής Περιφέρειας Νεβροπόλεως,
του Συνεταιρισμού Επαγγελματιών Ψαράδων λίμνης Ν. Πλαστήρα, του Συνεταιρισμού
Γυναικών λίμνης Ν.Πλαστήρα, κλπ.
Η ιστορία του χωριού χάνεται στα βάθη των αιώνων, αν και δεν έχει
καταγραφεί ακόμα αφού απόλυτο σκοτάδι επικρατεί όχι μόνο για την ελληνιστική και
Ρωμαϊκή περίοδο, αλλά και για τη Βυζαντινή. Είναι όμως απολύτως βέβαιο ότι στην
περιοχή υπήρχαν διάφοροι οικισμοί και αυτό το μαρτυρούν διάσπαρτα στην ευρύτερη
περιοχή αρχαία μνημεία. Λέγεται ότι το Βουνέσι ως χωριό προϋπήρξε στα ριζά του
κάμπου, στην περιοχή της Ράζιας, με άγνωστο όνομα. (Επτά περίπου Κμ από τη Μητρόπολη
και προς τα Κανάλια). Στη σημερινή του θέση τα διαθέσιμα στοιχεία προκύπτει ότι
δημιουργήθηκε από μετακίνηση του πληθυσμού την εποχή περίπου στα τέλη του 13ου
- αρχές 14ου αι. Η παράδοση θέλει τη μετακίνηση για λόγους επιδημίας, αλλά θα
πρέπει να συνεκτιμηθούν οι λόγοι ασφάλειας καθώς και έλλειψης νερού.
Για το όνομα Βουνέσι δημοσιεύθηκαν μέχρι στιγμής δύο εκδοχές σύμφωνα
με τις οποίες έχει αρβανιτοβλάχικη προέλευση. Η πρώτη εκδοχή θέλει να προέρχεται
από Vone+τσ(ι)ε = Βονέτσ(ι)ε > Βονέτσ(ι)> Βουνέτσ'(ι) > Βουνέσι. Βουνέσι = χωριό
που ιδρύθηκε κάπως αργά, όψιμα, δηλαδή είναι νέο, Νεοχώρι. Η δεύτερη να προέρχεται
από το Bene + τσ(ι)ε = Μπενέτσε > Μπενέτσ(ι)' Βενέσ' > Βενέσι> Β'νεσ' > Βουνέσ'>
Βουνέσι, καλό χωριό, καλός τόπος.
Την περίοδο της τουρκοκρατίας η περιοχή των Αγράφων εξασφαλίζει ένα
είδος αυτονομίας, η οποία επαναβεβαιώθηκε και αργότερα με τη γνωστή Συνθήκη του
Ταμασίου που υπογράφηκε στο ομώνυμο τότε χωριό στις 10.5.1525. Σύμφωνα με αυτή
οι κοινότητες των Αγράφων είχαν το αυτοδιοίκητο, απαγορεύονταν να κατοικούν Τούρκοι
στην περιοχή και διασφαλίζονταν η ελεύθερη επικοινωνία μεταξύ πεδινών και ορεινών
περιοχών και η ελεύθερη κίνηση των πληθυσμών, ιδιαίτερα των κτηνοτρόφων. Ετσι
το χωριό γίνεται πόλος έλξης και για ένα πρόσθετο λόγο αφού προσφέρεται η εκμετάλλευση
ταυτόχρονα βουνού και κάμπου, όπως π.χ. οι κτηνοτρόφοι. Εδώ σταματούν διάφοροι
επαγγελματίες και τεχνίτες, όπως κτίστες από την Ηπειρο, κλπ. Η δυνατότητα της
εύκολης πρόσβασης και της οικονομικής συναλλαγής με τον τουρκοκρατούμενο κάμπο
και ταυτόχρονα, η ελευθερία που παρείχαν τα αγραφιώτικα βουνά. Ο οικισμός ενισχύθηκε
κατά καιρούς από αρκετούς κυνηγημένους από την τουρκική εξουσία και πολύ αργότερα
από τους διωγμούς των Ελλήνων που έκανε ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων. Αρκετοί ήταν
κλέφτες χρησιμοποίησαν την περιοχή για λημέρια μόνιμα ή περιστασιακά και αυτό
το μαρτυρούν αρκετά κυριώνυμα από ονόματα κλεφτών όπως π.χ. "Τσιούκα", "Λίβινη",
"Κελεπούρη", "Γεροθανάση", "Γιουργούση" κλπ.
Οι κάτοικοι ξεχωρίζουν για την ανυπακοή, τη λεβεντιά, το τραγούδι
και προπαντός τη φιλοξενία. Στη διαδρομή του χρόνου συμμετέχουν σε όλους τους
εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες και τα επαναστατικά κινήματα των Αγράφων, γι’ αυτό
το χωριό γνώρισε κατ΄επανάληψη σφαγές και καταστροφές. Η σημαντικότερη πιθανολογείται
στην περίοδο των Ορλωφικών, (1770) οπότε το χωριό καταστράφηκε και ο πληθυσμός
σφαγιάσθηκε. Στη θέση "Στεφάνι" ο Καραϊσκάκης είχε μόνιμη σκοπιά, καθώς
και παλικάρια απ’ το χωριό. Οι βουνεσιώτες συμμετείχαν στους Βαλκανικούς πολέμους,
τη Μικρασιατική εκστρατεία, το έπος του ΄40, και κυρίως είχαν μεγάλη συμμετοχή
στην Εθνική Αντίσταση, πληρώνοντας γι’ αυτό βαρύτατο φόρο. Το διάστημα της κατοχής
και του εμφυλίου γνώρισε αλλεπάλληλες καταστροφές, με σημαδιακή χρονιά το 1943.
Την άνοιξη αυτής της χρονιάς βομβαρδίστηκε απ’ τους Ιταλούς, ενώ τον Ιούνιο οι
ίδιοι πυρπόλησαν το άδειο απ’ τους κατοίκους χωριό, καίγοντάς το απ’ άκρου σ’
άκρο, με εξαίρεση τις εκκλησίες, ενώ εκτέλεσαν σχεδόν όλους όσους βρήκαν στο δρόμο
τους. Αρχές Δεκέμβρη του ‘43 δέχεται ξανά την επιδρομή των Γερμανών που επιχείρησαν
να το κάψουν ξανά, αλλά ο βροχερός καιρός και η πυκνή ομίχλη περιόρισαν κάπως
τις ζημιές.
Ο εμφύλιος πόλεμος αποδείχθηκε η χειρότερη καταστροφή αφού εκτός από
τόπος συγκρούσεων δεκάδες νέα παλικάρια (περισσότερα από 100) χάθηκαν στον αδελφοκτόνο
αυτό πόλεμο και τραυμάτισαν βαθιά και δίχασαν την κοινωνική ζωή του χωριού. Για
κάποιο διάστημα ο πληθυσμός μετακινήθηκε σε προσφυγικούς καταυλισμούς στη Μητρόπολη
και άλλα χωριά, ως "ανταρτόπληκτοι", και αρκετοί ήταν που δεν ξαναγύρισαν
πίσω μεταναστεύοντας.
Βέβαια η ιστορία της μετανάστευσης ακολουθεί αυτή των υπόλοιπων περιοχών
της Ελλάδας, πόσο μάλλον στις ορεινές περιοχές. Στις αρχές του 20ου αι. αρκετοί
Βουνεσιώτες μετανάστευσαν κυρίως στην Αμερική. Από αυτούς αρκετοί πλούτισαν και
βοήθησαν το χωριό με τον τρόπο τους, χρηματοδοτώντας ανακαίνιση εκκλησιών, δωρεές
και ρουχισμό σε περιπτώσεις ανάγκης.
Η κατασκευή του φράγματος και η κάλυψη της Νεβρόπολης από τα νερά
της λίμνης, στέρησε από τους κατοίκους κάποιες εύφορες εκτάσεις με αποτέλεσμα
να πληγεί η τοπική οικονομία. Την δεκαετία του ‘60 πολλοί μετανάστευσαν στην Δυτική
Ευρώπη και κυρίως σε Γερμανία και Σουηδία. Την δεκαετία του ’70 η μετανάστευση
πήρε μορφή επιδημίας και η κοινότητα γνώρισε πρωτοφανή πληθυσμιακή συρρίκνωση.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το 1961 η κοινότητα αριθμούσε 1.461 κατοίκους, ενώ το
1991 παρουσιάζει μόλις 841 την στιγμή που οι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους
είναι 1.585!
Οι μετανάστες αποτελούν σημαντικό παράγοντα ανάπτυξης του χωριού,
αφού από το 1976 είναι οργανωμένοι σε Συλλόγους Μορφοβουνιωτών στην Αθήνα, το
Βόλο και την Καρδίτσα. Οι Σύλλογοι εκτός απ’ τις εκδηλώσεις που οργανώνουν στην
έδρα τους για τη διατήρηση των δεσμών των μελών τους, παρουσιάζουν έντονη δραστηριότητα
και στο χωριό. Στα εικοσιδύο χρόνια λειτουργίας έκαναν σημαντικά έργα υποδομής
όπως την ανέγερση π.χ. του Πολιτιστικού Κέντρου, και άλλα έργα εξωραϊσμού. Καταλυτική
είναι η συμβολή τους στην οργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων. Από το 1987 στην Αθήνα
εκδίδουν τριμηνιαία ανελλιπώς πολυσέλιδη εφημερίδα, την "Βουνεσιώτικη Φωνή".
Η Κοινότητα έχει αναδείξει κατά καιρούς σημαντικούς άνδρες με προσφορά
στην ιστορία, τα γράμματα και τις τέχνες καθώς και δεκάδες επιστήμονες. Αξίζει
ενδεικτικά να αναφερθεί ότι σε τούτο τον τόπο έχουν τις ρίζες τους σπουδαίοι άνδρες,
όπως ο Νικόλαος Πλαστήρας, ο γνωστός συγγραφέας Αντώνης Σαμαράκης, ο ζωγράφος
Δημήτρης Γιολδάσης, αλλά και άλλοι λιγότερο επώνυμοι αλλά με σημαντική προσφορά,
όπως ο Κώστας Καφαντάρης, (ο Νικηταράς της Αντίστασης), ο στρατηγός Θ.Πετζόπουλος,
ο ζωγράφος Αρης Σαμαράκης, ο παλιός τραγουδιστής δημοτικών τραγουδιών Γιώργος
Νάκος (και ηθοποιός της επιθεώρησης), άλλοι τραγουδιστές δημοτικών τραγουδιών
όπως οι αφοί Σκούφη στη Θεσσαλονίκη, ο Δ. Κατοίκος στην Αθήνα, κλπ.
Τουριστικά η κοινότητα δεν έχει αναπτυχθεί, όμως το Πάσχα και κυρίως
τον Αύγουστο σφύζει από ζωή, χάρη στους ξενιτεμένους που επιλέγουν το χωριό για
διακοπές. Τα τελευταία χρόνια καταβάλλονται σοβαρές προσπάθειες για την δημιουργία
υποδομών, Ηδη η Κοινοτική Επιχείρηση Μορφοβουνίου ολοκληρώνει την κατασκευή κοινοτικού
Ξενώνα και τέλος του 2000 θα δοθεί σε χρήση
ΜΟΣΧΑΤΟ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Tο Μοσχάτο, ένα από τα πιο όμορφα και γραφικά χωριά της περιοχής και
πατρίδα του λογοτέχνη Σεραφείμ Τσιτσά. Στην αρχή του χωριού υπάρχει παλαιό πέτρινο
γεφύρι, καθώς και ένα από τα ομορφότερα καλντερίμια (το χασομέρι), που οδηγεί
στην πλατεία. Στα ριζά του χωριού βρίσκεται το Υδροηλεκτρικό Εργοστάσιο και η
αναρρυθμιστική λίμνη, ενώ απέναντί της πρόσφατα ανακαλύφθηκε ο Ναός του Απόλλωνα,
σημαντικό μνημείο της Αρχαιότητας. Πάνω από το Μοσχάτο βρίσκεται το Τσαρδάκι,
περιοχή με εξαιρετική θέα προς τη Λίμνη και τον Κάμπο. Εδώ στα χρόνια της Υστερης
Τουρκοκρατίας συνερχόταν το «Βουλευτήριο των Αγράφων». Σήμερα είναι ένα από τους
καλύτερους σταθμούς για να γνωρίσει κάποιος τη ντόπια κουζίνα. Χωριό της αμπελουργικής
ζώνης, οφείλει το όνομά του στην ποικιλία μοσχάτου σταφυλιού. Διαθέτει κρασί,
όμορφες ταβέρνες μέσα στο χωριό, στην περιοχή του Υδροηλεκτρικού Εργοστασίου και
στο Τσαρδάκι.
ΜΠΕΛΟΚΟΜΙΤΗΣ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24410 93092
Συνεχίζοντας στον περιφερειακό δρόμο η θέα είναι πάντα εντυπωσιακή
και η βλάστηση λόγω του υψομέτρου αλλάζει. Ο δρόμος τώρα διασχίζει δάσος με έλατα.
Στα όρια των χωριών Νεοχωρίου
- Μπελοκομύτη, το Δασαρχείο έχει διαμορφώσει έναν πολύ όμορφο χώρο για πικ-νικ,
γήπεδο μπάσκετ, βόλεϋ κ.λπ.
Στο ύψος του Μπελοκομύτη η λίμνη σχηματίζει πολλούς κόλπους και το
δάσος κατεβαίνει ως τις όχθες της δίνοντας μαγευτική όψη στο τοπίο.
Στον κεντρικό ναό του χωριού μεταξύ των κειμηλίων που προέρχονται
από ναούς της περιοχής, αρκετά ενδιαφέρουσες είναι οι τρεις ξυλόγλυπτες εικόνες,
οι οποίες θυμίζουν την επιλεγμένη ξυλογλυπτική τέχνη των τέμπλων: Του Αγ. Γεωργίου,
της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας και πιθανώς της Αγ. Παρασκευής.
Ενδιαφέρουσα περιοχή στο Μπελοκομύτη είναι το "φαράγγι του Κερεντάν",
μια ρεματιά απέναντι από το χωριό με πλούσια δάση ελάτης, οξυάς και βελανιδιάς
και χειμάρρους με γάργαρα νερά.
Στο Μπελοκομύτη υπάρχει ιχθυοτροφείο, το οποίου ο ιδιοκτήτης διατηρεί
και ταβέρνα προσφέροντας φρεσκότατες και νοστιμότατες λόγω καθαρότητας του νερού
πέστροφες.
Συνεχίζοντας το δρόμο μας και λίγο πριν φθάσουμε στο φράγμα μπορούμε
να πάρουμε ένα μονοπάτι, για να ανέβουμε στο Παρατηρητήριο στη θέση "Παλιομονάστηρο"
όπου υπάρχουν τα ερείπια παλαιού μοναστηριού. Από εκεί αγναντεύουμε τη λίμνη και
όλο το Θεσσαλικό κάμπο, μέχρι τον 'Ολυμπο.
ΝΕΟΧΩΡΙ (Χωριό) ΝΕΒΡΟΠΟΛΗ ΑΓΡΑΦΩΝ
Τηλέφωνο: +30 24410 93344
Για να φτάσουμε στο Νεοχώρι πρέπει να επιστρέψουμε στα Καλύβια και
να συνεχίσουμε πάνω στον περιφερειακό δρόμο στα νότια. Το Νεοχώρι είναι ένα χωριό
απλωμένο στην πλαγιά με πολλούς "μαχαλάδες" και καταπληκτική θέα προς την λίμνη.
Η ονομασία Νεοχώρι και παράλληλα η ύπαρξη των τοπωνυμιών "παλιοχώρι"
και "κτίρια" μας παραπέμπουν στην υπόθεση, ότι υπήρξε κάποιος παλαιότερος οικισμός
ο οποίος για κάποιο λόγο διαλύθηκε και στη θέση του ιδρύθηκε το Νέο Χωριό (Νεοχώρι).
Η υπόθεση αυτή φαίνεται να επαληθεύεται, έστω και με αυτό τον ιδιόρρυθμο τρόπο
από την προφορική παράδοση, η οποία καλύπτει τα κενά των ιστορικών στοιχείων που
διαθέτουμε προς το παρόν για την περιοχή. Κατά την προφορική παράδοση λοιπόν,
οι οικισμοί της Δυτικής πλευράς της λίμνης γνώρισαν μια φοβερή επιδημία η οποία
ανάγκασε τον πληθυσμό να εγκαταλείψει τους μολυσμένους χώρους και να μετοικήσει
σε νέους οικισμούς. Η επιδημία αυτή, κατά την παράδοση ήταν η πανούκλα.
Έτσι, το Νεοχώρι μετακινήθηκε νοτιοανατολικά, η Φυλακτή
(παλαιά ονομασία Σιρμινίκ) εγκατέλειψε τον παλαιότερο οικισμό Πολιάνα και μετακινήθηκε
δυτικά.
Επίσης εγκαταλείφθηκε και καταστράφηκε ολοσχερώς η Μπελάγια, ο οικισμός
ανάμεσα στην Πεζούλα
και στο Νεοχώρι της οποίας τα κατάσπαρτα ερείπια είναι ακόμα εμφανή. Η ίδια επιδημία
αποδίδεται και σε άλλους εγκαταλειμένους οικισμούς όπως Μπελοκομύτη, Κρυονέρι
κ.ά.
Έτσι όμως δεν έχουμε καμιά πληροφορία σχετική με χρονολογίες, με αποτέλεσμα
οι προσεγγίσεις να γίνονται με έμμεσο τρόπο.
Αφού λοιπόν το Νεοχώρι εμφανίζεται ως Κεφαλοχώρι στα 1526, η πανώλη
που ερήμωσε κατά την παράδοση το Παλιοχώρι και την Μπελλάγια πρέπει να προηγήθηκε
κατά ένα τουλάχιστον αιώνα, ίσως και παραπάνω.
Σ' αυτά τα χρόνια, τέλη του 14ου αιώνα, έχουμε την εμφάνιση μιας επιδημίας
τεκμηριωμένης ιστορικά, που ερήμωσε αρκετές περιοχές της χώρας και δεν αποκλείεται
να είναι η ίδια που έπληξε και την περιοχή της Νεβρόπολης.
Με τη συνθήκη του Ταμασίου στα 1525 το Νεοχώρι ορίστηκε πρωτεύουσα
των Αγράφων. Επιπλέον ήταν η έδρα της επισκοπής Φαναρίου και Νεοχωρίου, η οποία
άκμασε από τον 14ο αιώνα μέχρι την επανάσταση του '21.
Το Νεοχώρι κατά τον 16ο και 17ο αιώνα έφθασε στο απώγειο της ακμής
του. Ενδεικτικές είναι οι μαρτυρίες για τις δυο πλούσιες οικογένειες του Παναγιώτη
Κουσκουλά και Παναγιώτη Μορφέση, οι οποίες χρηματοδότησαν την αγιογράφηση αρκετών
ναών της ευρύτερης περιοχής των Αγράφων αλλά και άλλων κοινοφελών έργων.
Κατά το Β' Παγκόσμιο πόλεμο εδώ μετέφερε το στρατηγείο του ο σύνδεσμος
της Συμμαχικής Αποστολής μετά την Καταστροφή της Νεράϊδας.
Η δημιουργία της λίμνης έπληξε κύρια τον οικισμό αυτό ο οποίος είχε
τις μεγαλύτερες ιδιοκτησίες στο οροπέδιο της Νεβρόπολης με αποτέλεσμα η παρακμή
του στο εξής είναι ραγδαία. Στην λίμνη πνίγηκαν 22 Νεοχωρίτες κατά την μετακίνησή
τους με καϊκι στις 6-12-1960 και η περιοχή βυθίστηκε στο πένθος. Από τότε στο
χωριό δεν χορεύουν πια τους περίφημους Πασχαλινούς τριπλούς χορούς.
Εδώ μπορούμε να επισκεφθούμε τον μονόχωρο ναό του Αγ. Νικολάου με
νάρθηκα στη δυτική πλευρά και εξωνάρθηκα στη βόρεια. Από τις τοιχογραφίες του
σήμερα σώζονται μόνον τμήματα διαφόρων εποχών του 16ου και 17ου αιώνα.
Σήμερα στο χωριό κατασκευάζονται δύο ξενώνες και ήδη λειτουργούν κατασκηνώσεις,
ενώ μπορεί να βρει κανείς δωμάτια για ενοικίαση.
ΠΑΛΑΙΟΚΚΛΗΣΙ (Χωριό) ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Τηλέφωνο: +30 24450 21278
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
