Εμφανίζονται 11 τίτλοι με αναζήτηση: Κεντρικές σελίδες στην ευρύτερη περιοχή: "ΒΥΤΙΝΑ Χωριό ΑΡΚΑΔΙΑ" .
ΑΓΡΙΔΑΚΙ (Οικισμός) ΒΥΤΙΝΑ
Κοντά στο χωριό Λάστα
της Γορτυνίας και 17 χιλ.
περίπου από τα Μαγούλιανα,
βρίσκεται ένα μικρό χωριό, το Αγριδάκι, πλήρως ερημωμένο σήμερα. Είναι χτισμένο
στις ΒΔ παρυφές του Μαινάλου,
δυτικά της Καμενίτσας, και
έχει υπέροχη θέα προς το κεντρικό ορεινό όγκο του τελευταίου. Ολα τα σπίτια ερειπωμένα,
η θέα τους παραπέμπει στην κοινή αρκαδική και γορτυνιακή μοίρα που σε δύσκολα
χρόνια ερήμωσε τη χώρα με τη μετανάστευση. Μοναδική παρένθεση, η μικρή πέτρινη
πλατεία, με τον πλάτανό της και ένα μικρό νεόκτιστο σπιτάκι. Εως και ο δρόμος
σταματά εδώ, ίσως γιατί πάντα πρέπει να υπάρχει ένα τέλος στην περιπλάνηση, μια
ανάπαυλα και μια αναδρομή. Kαι στη συνέχεια μια νέα επiστροφή...
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΒΥΤΙΝΑ (Χωριό) ΑΡΚΑΔΙΑ
Χτισμένη σε υψόμετρο 1033 μ. σε μια κοιλάδα στους πρόποδες του ελατοσκέπαστου
Μαινάλου, η Βυτίνα
έχει μαγευτική θέση και είναι από τα πιο γραφικούς οικισμούς της Ελλάδας. Απέχει
44 χλμ. από την Τρίπολη και
βρίσκεται στο δρόμο Τρίπολης - Ολυμπίας - Πύργου. Είναι έδρα του ομώνυμου Δήμου.
Αποτελεί ένα ιδεώδη τόπο χειμερινού και θερινού τουρισμού και ορμητήριο εξόρμησης
για τη γνωριμία της ορεινής Αρκαδίας.
Το χειμώνα, σκεπασμένη συχνά από χιόνια, η Βυτίνα προσφέρει ένα μοναδικό
θέαμα. Εξ' άλλου φημίζεται για το υγιεινό κλίμα της. Εως το 1940 μάλιστα αποτελούσε
τόπο αποθεραπείας ατόμων με νοσήματα θώρακος με δύο σανατόρια σε λειτουργία, την
"Ιθώμη", στην πλαγιά του Μαινάλου πάνω από την κωμόπολη, και την "Μάνα του Στρατιώτου"
κοντά στα Μαγούλιανα. Και τα δύο σήμερα δεν λειτουργούν. Το δεύτερο είχε ιδρύσει
η αδελφή του Παύλου Μελά, η Μαρία Παπαδοπούλου, για τους στρατιώτες και παλαιούς
πολεμιστές των Βαλκανικών αγώνων. Με το κλίμα, τη γραφικότητα και η θέση της η
κωμόπολη εξακολουθεί να προσελκύει πολλούς επισκέπτες όλες τις εποχές. Ιδιαίτερα
τις αργίες αποτελεί το συνηθισμένο τόπο εξόρμησης επισκεπτών από την Αθήνα,
την Πελοπόννησο και την γύρω
περιοχή. Για την εξυπηρέτησή τους υπάρχει πολύ καλή τουριστική υποδομή και αρκετές
ξενοδοχειακές μονάδες μέσα στη Βυτίνα, όπως και στην γύρω περιοχή.
Η ιστορική διαδρομή της Βυτίνας είναι αξιόλογη. Σύμφωνα με την επικρατέστερη
εκδοχή χτίστηκε το 350 μ.Χ. μετά τη διάλυση της αρχαίας αρκαδικής κώμης του Μεθυδρίου.
Το όνομά της σύμφωνα με μια εκδοχή προέρχεται από τη λέξη βυθός, επειδή η παλιά
κωμόπολη ήταν χτισμένη στο βάθος μιας λεκάνης τριγυρισμένης από λόφους. Μια άλλη
εκδοχή δέχεται ότι το όνομά της έχει σλαβική προέλευση και οφείλεται στους Σλάβους
που είχαν κατοικήσει την περιοχή και αργότερα εξελληνιθηκαν. Η αρχική θέση της
κωμόπολης ήταν 3 χιλ. ΒΑ στη θέση Δαμασκηνιά. Αργότερα, και λόγω του ψυχρού κλίματος,
οι κάτοικοι μετακινήθηκαν προς τον ποταμό Μυλάοντα, κοντά στο γεφύρι Ζαρζί, ενώ
χρησιμοποιούσαν σαν τόπο παραθερισμού την πλαγιά της Κάτω Βυτίνας. Τελικά μετεγκαταστάθηκαν
εκεί μέχρι την επανάσταση του 1821.
Η περιοχή της Βυτίνας είχε αναγνωρισθεί κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας
σαν "βακούφιο" και εθεωρείτο ιερή. Η συμβολή της στον απελευθερωτικό αγώνα ήταν
σημαντική. Εκεί γινόταν η τροφοδοσία με ψωμί του επαναστατικού στρατού και η περίθαλψη
των τραυματιών. Η περιοχή έδωσε στην επανάσταση πολλούς αγωνιστές και άξιους οπλαρχηγούς
και καπεταναίους, πολλοί από τους οποίους έπεσαν στα πεδία των μαχών. Για την
ενεργή συμμετοχή της στην επανάσταση, τα στρατεύματα του Ιμπραήμ πυρπόλησαν την
Κάτω Βυτίνα επτά φορές το 1825 και το 1826. Έγιναν τότε πολλοί διωγμοί και υπήρξαν
πολλά θύματα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την ηρωίδα Ελένη Λιαροπούλου, τη "Βυτιναία
Σουλιώτισσα", η οποία για να μη πέσει στα χέρια των Τούρκων, πήδηξε στο γκρεμό
από το βράχο "Κότρωνα". Οι κάτοικοι που διασώθησαν έχτισαν αργότερα τη σημερινή
Βυτίνα, ενώ άλλοι έφυγαν σε πιο εύφορες περιοχές, όπως του Αργους,
της Πάτρας και Πύργου
Ηλείας (Βυτινέικα).
Μετά την απελευθέρωση η Βυτίνα γνώρισε αξιόλογη ανάπτυξη. Υπήρξε εμπορικό
κέντρο όλόκληρης της περιοχής με σημαντική τοπική οικονομία και βιοτεχνία. Ιδιαίτερα
ήκμασε κατά την περιόδο 1920-1940, οπότε και λειτουργούσε η γνωστή Δασοκομική
Σχολή, με αξιόλογη τουριστική κίνηση και εμπόριο. Τα χρόνια της κοτοχής, σε συνδυασμό
με την ανάπτυξη της τροχαίας συγκοινωνίας, σηματοδότησαν αργότερα το μαζικό ρεύμα
της μετανάστευσης με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση του πληθυσμού και τον οικονομικό
μαρρασμό. Σήμερα, η Βυτίνα βρίσκεται στο σταυροδρόμι της ανάκαμψης. Τα τελευταία
χρόνια παρατηρείται αξιόλογη οικοδομική και τουριστική δραστηριότητα στην περιοχή.
Εχουν κτισθεί αρκετές τουριστικές μονάδες, καταστήματα και παραθεριστικά σπίτια.
Επίσης έχουν αναστηλωθεί και ανακαινισθεί πολλά παλιά σπίτια. Η Βυτίνα προσπαθεί
να ευθυγραμμισθεί με τα κελεύσματα των καιρών και κρατήσει τη θέση που της ανήκει
στην καρδιά της ορεινής Αρκαδίας, στην καρδιά της Πελοποννήσου.
Η Βυτίνα είναι γενέτειρα του ιστορικού Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου
και του Βασιλείου Οικονομίδη. Οι προτομές του Κ. Παπαρρηγόπουλου στην κεντρική
πλατεία και του Βασιλείου Οικονομίδη στην ομώνυμη μικρή πλατεία μαρτυρούν τη συμβολή
της στα γράμματα και τις επιστήμες.
Κέντρο της κωμόπολης είναι η όμορφη κεντρική πλατεία με την αξιόλογη
πετρόκτιστη εκκλησία του Αγίου Τρύφωνα, δημιούργημα ντόπιων μαστόρων με το φημισμένο
τοπικό μαύρομάρμαρο. Δίπλα της το Δημαρχείο και γύρω οι περισσότερες ταβέρνες,
καφενεία,καφετέριες, όπως και καταστήματα με τοπικά προϊόντα (γαλακτοκομικά, ζυμαρικά,
τοπική ξυλοτεχνία, μέλι, βότανα, καρύδια και όσπρια). Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει
να γίνει σε ένα υπέροχο παραδοσιακό παλιό φούρνο, που βρίσκεται σε ένα δρομάκι
κοντά στην πλατεία. Η Βυτίνα φημίζεται για τα γαλακτομικά της προϊόντα, όπως και
το μέλι από κωνοφόρα και τα κρεατικά της.
Σημαντική θέση στην τοπική παραγωγή και οικονομία κατείχαν παλαιότερα
η ξυλοτεχνία και υφαντουργία που ανθούσαν στην ευρύτερη περιοχή. Ιδιαίτερα Βυτίνα
λειτουργούσαν αρκετά εργαστήρια ξυλοτεχνίας (με βάση την καρυδιά, οξιά και τον
τοπικό κέδρο) και υφαντουργεία. Αξιομνημόνευτοι είναι οι "Αργαλειοί" που λειτούργησαν
την περίοδο του 1928, και στους οποίους οι νέες της περιοχής παρήγαγαν εξαιρετικά
υφαντά .
Κοντά στην κεντρική πλατεία βρίσκεται η Βιβλιοθήκη της Βυτίνας, με
αξιόλογο ιστορικό αρχείο για την περιοχή. Αξιόλογο κτίσμα είναι το πετρόκτιστο
"Ελληνικό Σχολείο", ένα ιστορικό κτίριο που συνδέεται με την ιστορική σχολή της
Βυτίνας. Από το λόφο του Αϊ-Λιά, στην πάνω γειτονιά, προσφέρεται όμορφη θέα στην
κωμόπολη. Υπέροχο επίσης είναι - ιδιαίτερα το φθινόπωρο και την άνοιξη, ένα ρομαντικό
δενδροσκέπαστο δρομάκι στην είσοδο της Βυτίνας, ο "Δρόμος της Αγάπης". Νοτιοανατολικά
της Βυτίνας βρίσκεται το λατομείο που δίνει το φημισμένο διακοσμητικό μαύρο μάρμαρο.
Αφθονες είναι οι εξορμήσεις που μπορεί να κάνει κανείς με κέντρο τη
Βυτίνα. Μια συνήθης και εύκολη πλέον εξόρμηση είναι στο χιονοδρομικό κέντρο της
Οστρακίνας μέσω ασφάλτινου δρόμου. Στο δρόμο για τα Λαγκάδια,
3 χιλ. από τη Βυτίνα βρίσκεται το ξενοδοχείο Ξενία σε μαγευτική τοποθεσία μέσα
στο ελατόδασος. Αμέσως μετά, είναι ένα όμορφο camping που προσφέρεται για θερινή
διαμονή. Κοντά στη Βυτίνα βρίσκονται τα ιστορικά μοναστήρια της Κερνίτσας και
των Αγίων Θεοδώρων. Επίσης, στο δρόμο από την Τρίπολη και 3 χιλ. πριν τη Βυτίνα,
στις παρυφές του Μαινάλου, είναι η "πηγή του Παυσανία", την οποία αναφέρει ο Παυσανίας
στα "Αρκαδικά". Μια άλλη υπέροχη διαδρομή, οδηγεί δια μέσου μονοπατιού, που αρχίζει
κοντά από την εκκλησία των Αγίων Αναργύρων (1831), στον Μυλάοντα ποταμό και το
υπέροχο πέτρινο γεφύρι "Ζαρζί", και απο εκεί ανηφορίζοντας στο εκκλησάκι του Αγίου
Νικολάου. Αλλά και οι διαδρομές προς την Ασπρη Πλάκα (τοποθεσία του μαινάλου με
κατακόρυφο βράχο), Κοκκινόβρυση (μέσα στη καρδιά του ελατόδασους), Αλωνίσταινα,
τη Δημητσάνα, τα Λαγκάδια,
τα Μαγούλιανα, Πυργάκι
και την Ελάτη (μέσα από το
ελατόδασος) είναι ενδιαφέρουσες και μαγευτικές.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΕΛΑΤΗ (Χωριό) ΒΥΤΙΝΑ
Μικρό χωριό κοντά στη Βυτίνα,
στο δρόμο που διασχίζει το Μαίναλο
με κατεύθυνση προς το Χρυσοβίτσι
και την Τρίπολη. Βρίσκεται
σε τοποθεσία ιδιαίτερου φυσικού κάλους, περιτριγυρισμένη από πυκνά ελατοδάση και
με άφθονα νερά. Κοντά βρίσκεται το υδραγωγείο του Μεθυδρίου
που δίνει νερό στα χωριά της περιοχής και εν μέρει στην Τρίπολη. Κοντά επίσης
βρίσκεται το αρχαίο Μεθύδριο
και η Μονή των Αγίων Θεοδώρων. Η διαδρομή προς το χωριό είναι από τις πιο όμορφες
διαδρομές στο Μαίναλο και στην Αρκαδία.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΚΑΜΕΝΙΤΣΑ (Χωριό) ΒΥΤΙΝΑ
Ομορφο χωριό της Γορτυνίας,
σε απόσταση 3 χιλ. από τη διασταύρωση του οδικού άξονα δρόμου Τρίπολης
- Πατρών (111) με το δρόμο
Τρίπολης - Βυτίνας. Βρίσκεται
κάτω ακριβώς από τον ορεινό όγκο του Μαινάλου
σε καταπράσινο φυσικό περιβάλλον. Εχει περίπου 100 μονίμους κατοίκους. Πάνω από
το χωριό είναι το ύψωμα με το εκκλησάκι της Ανάληψης, ενώ στο κέντρο του η κεντρική
πλατεία με καφενεδάκια και την όμορφη μητροπολιτική εκκλησία. Κοντά στο χωριό,
πάνω από τον επαρχιακό δρόμο, έχει βρεθεί νεολιθικός οικισμός στον λόφο Σακοβούνι,
καθώς και νεολιθικό σπήλαιο. Κάτω από το χωριό κυλά ο ποταμός Μυλάωνας που κατεβαίνει
από την περιοχή της Νυμφασίας.
Ο επαρχιακός δρόμος συνεχίζει προς τα χωριά Καρβούνι,
Πράσινο, και Δρακοβούνι,
ενώ παράκαμψη αμέσως μετά το χωριό οδηγεί στο χωριό Δάρα
(8χιλ.).
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΛΑΣΤΑ (Χωριό) ΒΥΤΙΝΑ
Η Λάστα είναι ένα μικρό ορεινό χωριό της Γορτυνίας
10 χιλ. περίπου από τα Μαγούλιανα.
Η διαδρομή είναι μαγευτική στις παρυφές του Μαινάλου
με υπέροχη θέα προς τον υψίπεδο της Βυτίνας
και τα γύρω χωριά. Περνά πρώτα από το κάστρο του Αργυρόκαστρου και λίγο πιο
μετά από μια ξεχωριστή γεωλογική απόφυση, το βράχο της Σφίγγας, ή του Κολοκοτρώνη,
όπως την λένε οι ντόπιοι.
Το χωριό βρίσκεται ακριβώς από πάνω και ΒΔ από τη Μονή Κερνίτσας,
με όμορφη θέα στη γύρω περιοχή και στο Μαίναλο. Είναι σήμερα σχεδόν ερημωμένο,
από την μετανάστευση στο εσωτερικό και εξωτερικό. Παλιότερα πολλοί κάτοικοι μετακινήθηκαν
στην γύρω περιοχή (Μαγούλιανα), στην Ηλεία
και στην Αθήνα.
Συμπαθητική είναι η πλατεία του χωριού, με την όμορφη πετρόχτιστη
εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και σκιασμένη από έναν τεράστιο πλάτανο. Δίπλα της
ένα μικρό και ζεστό καφενεδάκι, δημιούργημα του συλλόγου των απανταχού Λασταίων,
υπογραμμίζει με τη μοναδικότητά του την παραδοσιακή φιλόξενη διάθεση των κατοίκων.
Χωρίς διόλου προσωπικό, περιμένει μόνιμα ανοικτό τους διαβάτες που μπορούν ελεύθερα
να ξαποστάσουν και να αυτο-σερβιρισθούν, ρίχνοντας στο τέλος τον οβολό τους ...
O δρόμος από το χωριό αρχίζει να γίνεται τραχύς χωματόδρομος και οδηγεί
στο κοντινό χωριό Αγριδάκι.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΜΑΓΟΥΛΙΑΝΑ (Χωριό) ΒΥΤΙΝΑ
Τα Μαγούλιανα είναι ένα γραφικότατο χωριό της Γορτυνίας
και απέχει 58 χλμ. από την Τρίπολη.
Βρίσκεται δυτικά της Βυτίνας
(12 χιλ). Χτισμένο σε υψόμετρο 1360 μ. είναι το ψηλότερο χωριό της Πελοποννήσου.
Ερημωμένο σήμερα, διατηρεί μόλις 80 μόνιμους κατοίκους το χειμώνα. Οι διαδρομές
από τη Βυτίνα προς τα Μαγούλιανα
και το Βαλτεσινίκο είναι μια
από τις πιο όμορφες της Αρκαδίας.
Το χωριό απέχει 5 χιλ. από τον δρόμο Βυτίνας - Λαγκαδίων
- Πύργου και περιβάλλεται από όμορφο και πυκνό ελατοδάσος. Eίναι χτισμένο στην
κορυφή ενός μεγάλου πετάλου και απλώνεται αμφιθεατρικά σε απότομη βουνοπλαγιά.
Δίνει έτσι μια θαυμάσια εικόνα που θυμίζει τα Λαγκάδια. Τα πετρόκτιστα σπίτια
του, πολλά από τα οποία είναι καλά συντηρημένα, ακολουθούν τη γνωστή γορτυνιακή
αρχιτεκτονική παράδοση και δίνουν μια θαυμάσια εικόνα με την αμφιθεατρική τους
δόμηση.
Ψηλά στο φρύδι του χωριού, o δρόμος προχωρά προς το δάσος, για να
φθάσει στο Βαλτεσινίκο (7 χλμ.), μετά από μια θαυμάσια διαδρομή. Η περιοχή προσφέρει
μαγευτική και πανοραμική θέα προς ολόκληρη σχεδόν την οροσειρά του Μαινάλου
και τη Βυτίνα. Το χωριό έχει όμορφες εκκλησίες, πολλά πλατάνια, παλιά γραφικά
καφενεία και ταβέρνες με καλό φαγητό. Μέσα στο χωριό υπάρχουν δύο παλιά πετρόχτιστα
γεφύρια.
Αξιόλογες είναι οι εκκλησίες του χωριού. Η πιο ενδιαφέρουσα είναι
η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στον κάτω μαχαλά, του 17ου αιώνος (1840).
Η εκκλησία έχει θαυμάσιο ξυλόγλυπτο τέμπλο που θεωρείται από τα ωραιότερα της
Ευρώπης και περίτεχνες επιχρυσωμένες εικόνες. Το τέμπλο είναι έργο του Ηπειρώτη
μάστορα Χριστόδουλου και έχει διαστάσεις 10x4.70 μ. Παρουσιάζει ομοιότητες με
το τέμπλο του Αγίου Νικολάου στο Γαλαξείδι και είναι προγενέστερο από αυτό. Εχει
φιλοτεχνηθεί με την τεχνική του λεγόμενου "τρυπητού", αφήνοντας διαμπερή κενά
ανάμεσα στα ξυλόγλυτα θέματα, τα οποία αναπαριστούν κυρίως σκηνές, ανάγλυφα διαμορφωμένες,
από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Υπάρχουν επίσης και αξιόλογες μορφές με
έντονη επίδραση της όψιμης ενετικής τέχνης του 19ο αιώνα (Baroc). Πιο πάνω την
εκκλησία είναι η επίσης αξιόλογη εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Δίπλα στον αμαξιτό
επαρχιακό δρόμο και απέναντι από την πλατεία με το μεγάλο πλάτανο στο πάνω χωριό,
είναι η εκκλησία του Προφήτη Ιωάννη του 18ου αιώνα.
Το Δεκαπενταύγουστο γίνεται στην πλατεία δίπλα από τον Προφήτη Ηλία
μεγάλο πανηγύρι με πολύ κόσμο από τη γύρω περιοχή, δημοτική μουσική και άφθονα
ψητά και κρασί.
2 χιλ. μετά το χωριό, στο δρόμο μέσα στο δάσος υπάρχει ξενώνας και
λίγο πιο μετά εγκαταλειμμένο το παλιό σανατόριο "Μάνα", μέσα στο ελατόδασος. Μια
άλλη διαδρομή ανεβαίνει προς το ύψωμα του Αργυροκάστρου, όπου και το ομώνυμο φράγκικο
κάστρο, και από εκεί κατευθύνεται στα χωριά Λάστα
(10 χιλ) και Αγριδάκι. Δίπλα
από το δρόμο υπάρχει ενδιαφέρων γεωλογικός σχηματισμός που οι ντόπιοι ονομάζουν
βράχο του Κολοκοτρώνη.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΜΕΘΥΔΡΙΟΝ (Αρχαία πόλη) ΒΥΤΙΝΑ
Σε ορεινή τοποθεσία στο Μαίναλο
και κοντά στο χωριό Πυργάκι
(5 χιλ. από την Βυτίνα) βρίσκονται
τα λιγοστά υπολείμματα του Αρχαίου Μεθυδρίου, αρχαίας αρκαδικής κώμης. Σύμφωνα
με το μύθο, το Μεθύδριο ιδρύθηκε από το γιο του Λυκάονα Ορχομενό, ιδρυτή και του
αρκαδικού Ορχομενού. Το 418π.Χ., κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου,
το Μεθύδριο περιήλθε για λίγο στην κυριότητα των τότε παντοδύναμων Σπαρτιατών.
Στη συνέχεια οι Σπαρτιάτες διώχθηκαν από τους Μαντινείους και τους Ηλείους. Το
370 π.Χ. εντάχθηκε από τον Επαμεινώνδα στη Μεγαλόπολη.
Το 225π.Χ. καταλήφθηκε ξανά από τον Κλεομένη της Σπάρτης.
Μετά από τρία χρόνια αποτέλεσε τμήμα της Αχαϊκής συμπολιτείας αφού εντάχθηκε σ'
αυτή σαν αυτοδύναμη πόλη.
Κατά το 170-174μ.Χ. που πήγε εκεί ο περιηγητής Παυσανίας, το Μεθύδριο
ήταν ένα μικρό χωριό σε παρακμή. Οταν ο Παυσανίας επισκέφτηκε την περιοχή, η κώμη
ήταν ήδη σε παρακμή. Αργότερα εγκαταλείφθηκε ολοσχερώς από τους κατοίκους της
οι οποίοι εγκαταστάθηκαν σε άλλες περιοχές.
Τρία χιλιόμετρα περίπου δυτικά του Μεθυδρίου, στη θέση Πετροβούνι,
ΒΑ της διακλαδώσεως για τα Μαγούλιανα,
ευρέθησαν αξιόλογα υπολείματα αρχαίου ναού, της Μεθυδριάδας. Πρόκειται για τα
θεμέλια αρχαίου ναού, λίγα μόλις μέτρα νότια της χριστιανικής εκκλησίας της Παναγίας.
Ο πρώτος που ανακάλυψε τα ερείπια ήταν ο Αγγλος Ληκ (το 1805), ο οποίος αναφέρει
ότι οι χωρικοί τα ονόμαζαν "Παλάτια". Από τον Ιούνιο του 1910 πραγματοποίησε ανασκαφές
και έρευνες στο χώρο ο Φ. Χίλλερ φον Γκαίρτριγγεν. Ο ναός της ελληνιστικής περιόδου
επικάθεται επί άλλου αρχαιότερου κτίσματος. Οι διαστάσεις του μετρήθηκαν 16,50
μέτρα το μέγιστο μήκος και 8,40 μέτρα το μέγιστο πλάτος. Η πρόσοψη είναι στραμμένη
προς την Ανατολή, όπως άλλωστε συνηθίζονταν στους αρχαίους ναούς. Ηταν πέραν πάσης
αμφιβολίας ναός "επί παραστάσιν", δηλαδή ανήκε στον πιο απλό τύπο ναού. Στο χώρο
βρέθηκαν αρκετά πήλινα ευρύματα και ένα ορειχάλκινο σύμπλεγμα αποτελούμενο από
τέσσερις κριοκέφαλες αρσενικές μορφές. Το έργο είναι αφελές, τραχείας εκτελέσεως
και άκομψο. Eικάζεται ότι οι μορφές αυτές χορέυουν προς τιμήν του θεού Ερμή, τον
πανάρχαιο αρκαδικό θεό των κριών.
Περισσότερες πληροφορίες περιέχονται στο βιβλίο "Το Μεθύδριον, Ιστορία μιας αρχαίας
πόλεως της Αρκαδίας", του Αθανασίου Κόλλια, Αθήνα 1991 (σελ. 65-69).
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφία, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΜΟΝΗ ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΔΩΡΩΝ (Μοναστήρι) ΒΥΤΙΝΑ
Παλιό και ιστορικό μοναστήρι χωμένο στο ελατόδασος του Μαινάλου. Είναι
κτισμένο απέναντι από το χωριό Πυργάκι, 4 χιλ. από στη Βυτίνα. Είναι ορατό από
το δρόμο Βυτίνας-Ελάτης. Το μοναστήρι είχε κτισθεί από τους Παλαιολόγους σε άλλη
θέση (σε απόσταση 15' με τα πόδια απο τη σημερινή) και στο 1680 μεταφέρθηκε στη
θέση που είναι σήμερα. Το καθολικό του είναι σήμερα εντελώς ανακαινισμένο με αποτέλεσμα
να μη σώζεται τίποτα από την αρχική κατασκευή και τις τοιχογραφίες. Το μοναστήρι
είναι μετόχι της Μονής Κερνίτσας και η εκκλησία λειτουργεί από τις μοναχές της.
Κατά την παράδοση στο μοναστήρι είχε καταφύγει σε μικρή ηλικία ο Θ. Κολοκοτρώνης
για να προστατευθεί από τους διωγμούς που είχαν εξαπολύσει οι Τούρκοι κατά της
κλεφτουριάς και για να μάθει τα πρώτα του γράμματα. Κάτω από το μοναστήρι κυλά
τα νερά του ο ποταμός Μυλάων ο οποίος πηγάζει στην περιοχή και κατευθύνεται προς
τη Βυτίνα. Κοντά στη μονή, στη θέση "Ελληνικά", βρίσκεται το αρχαίο Μεθύδριο.
ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΕΡΝΙΤΣΑΣ (Μοναστήρι) ΒΥΤΙΝΑ
Τηλέφωνο: +30 27950 22337
3 χιλ. από το χωριό Νυμφασία
κοντά στη Βυτίνα και σε πανέμορφο
ορεινό φυσικό περιβάλλον βρίσκεται η παλιά μονή της Κερνίτσας. Κτίστηκε το 14ο
αιώνα, και ήταν αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Η σημερινή μονή είναι κτισμένη
στη θέση της παλιάς. Η μονή έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση του 1821. Στα
χρόνια της τουρκοκρατίας ήταν κρυφό σχολειό και καταφύγιο των κατατρεγμένων. Στο
επάνω τμήμα της βρίσκεται το παρεκκλήσι των Ταξιαρχών, αριστούργημα τέχνης με
το καλλιτεχνικό ξυλόγλυπτο τέμπλο, το οποίο χρησιμοποιείται ως εξομολογητήριο.
Σήμερα λειτουργεί σαν γυνακεία μονή (47 χλμ. από Τρίπολη,
7 χλμ. από Βυτίνα).
ΝΥΜΦΑΣΙΑ (Χωριό) ΒΥΤΙΝΑ
Η Νυμφασία είναι ένα όμορφο και περιποιημένο χωριό με 80 περίπου μονίμους
κατοίκους χτισμένο στις παρυφές του Μαινάλου
κοντά στη Βυτίνα (6 χιλ).
Το παλαιότερο όνομά της είναι Γρανίτσα. Στο χωριό οδηγεί διακλάδωση του οδικού
άξονα Τρίπολης - Βυτίνας -
Πύργου. Ο ευθύς δρόμος που οδηγεί στο χωριό περιστοιχισμένος από δενδροστοιχίες
είναι γραφικότατος και εντυπωσιάζει, ιδιαίτερα την άνοιξη. Η τοποθεσία σφίζει
από πράσινο και σε συνδυασμό με τους αντικρυνούς επιβλητικούς όγκους του Μαινάλου
συνθέτει ένα τοπίο γνήσια αρκαδικό, μια φύση που αναδίδει ηρεμία και ψυχική γαλήνη.
Είναι ένας τόπος ιδεώδης για περιπάτους και περιπλανήσεις.
Σήμερα η Νυμφασία αποτελεί δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου
Βυτίνας. Παλαιότερα μάλιστα είχε δώσει το όνομά της στο δήμο που περιελάμβανε
τα χωριά της περιοχής. Την περιοχή διασχίζει το ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4 που κατευθύνεται
στην Καμενίτσα.
Στο κέντρο του χωριού είναι η εξωραϊσμένη πλατεία με κιόσκι και γραφικά
καφενεία. Λίγο πιο κάτω βρίσκεται η ενοριακή εκκλησία του χωριού, η Αγία Τριάδα,
πετρόκτιστη βασιλική του τέλους του 19ου αιώνα, με ωραίο και επιβλητικό καμπαναριό
χτισμένο πάνω από την πύλη της περιβόλου. Στο βόρειο άκρο του χωριού πάνω σε μικρό
λόφο είναι το ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία. Μια άλλη ωραία πετρόχτιστη εκκλησία βρίσκεται
στην είσοδο του χωριού.
Κοντά και στα δυτικά του χωριού είναι η Μονή
Κερνίτσας. Στο δρόμο προς αυτήν, και μέσα σε ένα υπέροχο φυσικό περιβάλλον
με πλούσια βλάστηση, κυλά τα νερά του ο παταμός Μυλάων. Στον ίδιο δρόμο υπάρχει
λιθόκτιστη κρηνική κατασκευή, ανακατασκευασμένη, με την ονομασία "Καρυδιά", με
λαξευμένη χρονολογία 1824. Eχει υποστηριχθεί ότι στη θέση αυτή βρισκόταν η αρχαία
Νυμφασία Κρήνη. 500 μ. πιo πέρα, πάνω στον ίδιο δρόμο, υπάρχει και δεύτερη πετρόχτιστη
κρήνη, η "Μούσγα", και αυτή ανακατασκευασμένη, με λαξευμένη χρονολογία 1876.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΠΥΡΓΑΚΙ (Χωριό) ΒΥΤΙΝΑ
Μικρό ορεινό χωριό του Μαινάλου
κοντά στη Βυτίνα, σταθμός
μιας υπέροχης διαδρομής στο βουνό. Περιβάλλεται από όμορφα ελατοδάση. Το χωριό
έχει εγκαταλειφθεί εδώ και αρκετά χρόνια λόγω κατολισθήσεων που υπήρχαν στην περιοχή
και σχεδόν όλα του τα σπίτια είναι ερειπωμένα. Μόνο η όμορφη εκκλησία του και
2-3 σπίτια δίνουν μια νότα ζωής στην εικόνα της εγκατάλειψης...
To χωριό μαζί με τον κοντινό οικισμό Μεθύδριο
που βρίσκεται στις απέναντι πλαγιές του Μαινάλου αποτελεί δημοτικό διαμέρισμα
του Δήμου Βυτίνας. Απέναντι από το χωριό διακρίνεται στην πλαγιά το μοναστήρι
των Αγίων Θεοδώρων. Κοντά βρίσκονται τα λείψανα του αρχαίου Μεθυδρίου, όπως και
οι εγκαταστάσεις του υδραγωγείου από όπου υδρεύεται η περιοχή και μερικά η Τρίπολη.
Το επόμενο χωριό στη διαδρομή από τη Βυτίνα είναι η Ελάτη
σε απόσταση 3 χιλ.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
