Εμφανίζονται 14 τίτλοι με αναζήτηση: Κεντρικές σελίδες στην ευρύτερη περιοχή: "ΛΕΒΙΔΙ Κωμόπολη ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ" .
ΒΛΑΧΕΡΝΑ (Χωριό) ΛΕΒΙΔΙ
Η Βλαχέρνα βρίσκεται βορειοδυτικά της Τρίπολης,
κοντά στο Λεβίδι, και είναι
χτισμένη στις βόρειες υπώρειες του Μαινάλου,
σε υψόμετρο 954 μέτρα και σε απόσταση 32 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα. Το χωριό
έχει 350 περίπου μόνιμους κατοίκους, ενώ το καλοκαίρια και τις γιορτές μαζεύει
πάνω από 1000 Βλαχερναίους.
Η θέα προς το Μαίναλο είναι μαγευτική. Το χωριό είναι είναι στεφανωμένο
από βουνά, πλαγιές και κάμπους και το πάνω μέρος του είναι δίπλα στο ελατόδασος.
Εκτείνεται μέχρι το δρόμο Τρίπολης - Βυτίνας,
όπου τα τελευταία χρόνια έχουν κτιστεί αρκετά εξοχικά και παραθεριστικά σπίτια.
Το χωριό έχει προσεγμένη ρυμοτομία, φαρδείς δρόμους, πλατείες και βρύσες.
Πάνω από τη Βλαχέρνα ορθώνεται επιβλητικός βράχος σε ύψος 1.150μ.
και μέσα στα έλατα, ο βράχος του Μπεζενίκου. Στην κορυφή του υπήρχε ομώνυμο μεσαιωνικό
κάστρο, το κάστρο του Μπεζενίκου, όπου το 1458 οι Ελληνες προέβαλαν ηρωϊκή αντίσταση
κατά των στρατευμάτων του Μωάμεθ Β του Πορθητή και το 1826 κατά του Ιμπραήμ.
Στο ύψωμα του Μπεζενίκου βρίσκεται το μοναστήρι της Αγίας Ελεούσας,
εγκαταλειμμένο σήμερα, με καθολικό χωμένο μέσα στο βράχο. Κοντά στη Βλαχέρνα υπάρχει
και ένα άλλο μοναστήρι - και αυτό χωρίς μοναχούς - της Παναγίας της Βλαχέρνας
που βρίσκεται σε ορεινή περιοχή από την αντίθετη πλευρά του οδικού άξονα Τρίπολης
- Πύργου. Αξιόλογη είναι η εκκλησία του χωριού, ο Αγιος Αθανάσιος, πετρόκτιστη
και αρμολογημένη εξωτερικά, με πλακοστρωμένο δάπεδο και πέτρινη βρύση. Ενα άλλο
αξιόλογο ξωκλήσι είναι η Παναγιά Καταφυγιώτισσα κοντά στο χωριό.
Μεταξύ της Βλαχέρνας και της Καμενίτσας,
υπάρχει ύψωμα του Μαινάλου, το Αγγελόκαστρο, στην κορυφή του οποίου υπήρχε ομώνυμο
κάστρο. Εκεί στον αγώνα του 21 οι επαναστατημένοι Ελληνες είχαν εγκαταστήσει παρατηρητήριο,
τη "σκοπιά". Στο κάτω μέρος του χωριού έγινε στις 21 Ιουλίου του 1944
η μάχη της Βλαχέρνας κατά των Γερμανών. Στην θέση αυτή έχει στηθεί μνημείο της
Εθνικής Αντίστασης.
Το Δεκαπεντάυγουστο διοργανώνεται μεγάλο πανηγύρι στο χωριό με πολύ
κόσμο και με συνοδεία δημοτικής μουσικλής.
Ο δρόμος από τη Βλαχέρνα μέσω του οδικού άξονα "111", προς την μια
κατεύθυνση συνεχίζει προς την Πάτρα
και την Βυτίνα, ενώ προς την αντίθετη οδηγεί στο Λεβίδι και την Τρίπολη. Λίγο
μετά την έξοδο του χωριού προς την Βυτίνα υπάρχει δρόμος για τα χωριά Χωτούσα
και Λίμνη.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΔΑΡΑΣ (Χωριό) ΛΕΒΙΔΙ
Ο Δάρας (ή του Δάρα) είναι ένα αρκαδικό χωριό κοντά στα όρια με το
νομό Αχαϊας. Βρίσκεται 3 χιλ.
από τον οδικό άξονα Τρίπολης
- Πάτρας ("111") και απέχει
από το Λεβίδι 15 χιλ. Είναι
κτισμένο σε πλαγιά βουνού σε υψόμετρο 593 μ. πάνω από μια μικρή καταπράσινη ρεματιά.
Παλιό κεφαλοχώρι της περιοχής, σήμερα ανήκει στο Δήμο
Λεβιδίου. Εχει 400 μονίμους κατοίκους περίπου (660 με την απογραφή του 1991)
που ασχολούνται με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και το εμπόριο.
Το χωριό είναι χτισμένο στην άκρη ενός όμορφου και εύφορου κάμπου,
του κάμπου του Δάρα, που τον διατρέχει ο ποταμός Τράγος. Εχει πετρόκτιστα γραφικά
και καλοδιατηρημένα σπίτια. Η όμορφη και φροντισμένη πλατεία στο κέντρο συγκεντρώνει
τα καταστήματα και την κίνηση του χωριού και προσφέρει ωραία θέα στον κάμπο.
Στο Δάρα εκδηλώθηκε και η μοναδική αξιόλογη αντίσταση των Ελλήνων
κατά των Τούρκων μετά την αποχώρηση των Ενετών. Το 1715, μετά την κατάληψη του
Ναυπλίου από τους Τούρκους,
ο Δήμος Κολοκοτρώνης με το γιο του Μπότσικα και με 200 άνδρες από το Χρυσοβίτσι,
την Αλωνίσταινα και το Αρκουδόρεμα
έστησε ενέδρα σε 6000 Τούρκους που κατευθύνοντο από την Πάτρα στην Τρίπολη. Κοντά
στο Δάρα και από την άλλη πλευρά του δρόμου "111", 100μ. από τη διασταύρωση προς
το χωριό Πράσινο, βρίσκεται
παλιό παραδοσιακό πετρόκτιστο γεφύρι. 1 χιλ. νότια, στη θέση Παλιόπυργος, υπάρχουν
λείψανα μικρού μεσαιωνικού πύργου. Επαρχιακός δρόμος συνδέει την περιοχή με το
χωριό Καμενίτσα (8 χιλ.).
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΚΑΝΔΗΛΑ (Χωριό) ΛΕΒΙΔΙ
Η Κανδήλα είναι ένα γραφικό χωριό, βόρεια του Λεβιδίου
(12 χιλ), κοντά στα όρια του Νομού
Αρκαδίας με την Αργολίδα
και την Κορινθία. Είναι χτισμένη
στις νότιες παρυφές του όρους Ολίγυρτος,
σε υψόμετρο 760 μ. στο βάθος ενός εύφορου λεκανοπεδίου. Από εδώ περνά ο δρόμος
που οδηγεί στην ορεινή Κορινθία. Εχει 600 περίπου μονίμους κατοίκους (994 κατά
την απογ. του 1991). Η περιοχή γύρω από την Κανδήλα έχει αρκετό πράσινο και πολλά
ελαιόδενδρα.
Στο κέντρο του χωριού είναι η πλατεία με αρκετά καταστήματα και την
ωραία μητροπολιτική εκκλησία. Η τοπική οικονομία βασίζεται στη γεωργία κυρίως
(δημητριακά, ελιές, οπωρικά) και σε μικρότερο βαθμό στην κτηνοτροφία και εμπόριο.
Το χωριό με πολύ περισσότερο πληθυσμό κάποτε, αντιστέκεται στο μεταναστευτικό
ρεύμα λόγω της καλής τοπικής παραγωγής. Σήμερα είναι ο οικισμός με τους περισσότερους
μονίμους κατοίκους του Δήμου Λεβιδίου.
Σκαρφαλωμένη σε βράχο πάνω από την Κανδήλα βρίσκεται η Μονή Κανδήλας
και χαμηλότερα, κάτω από το δρόμο, το μετόχι της μονής. Στη διαδρομή από το Λεβίδι
προς τη Κανδήλα συναντάμε τον αρχαίο Ορχομενό.
και τον κάμπο της Κανδήλας που πρόσφατα ένα μεγάλο μέρος του έχει αποξηρανθεί
και είναι στο στάδιο της απόδοσης για αναδασμό. Στην ίδια διαδρομή, μετά τον Ορχομενό
υπάρχει ωραία τοποθεσία με πλατάνια και νερά, το "χάνι", όπου και εξοχικό κέντρο.
Στην περιοχή τοποθετείται αρχαία κώμη.
Συνεχίζοντας τη διαδρομή προς Κορινθία μπορεί κανείς να επισκεφτεί
τα χωριά και τη λίμνη της Στυμφαλίας.
Η διαδρομή διασχίζει την ορεινή Κορινθία μέσα από δάση και πολύ πράσινο και είναι
πολύ ενδιαφέρουσα. Μια κατάληξη της είναι το Κιάτο.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΚΑΡΔΑΡΑΣ (Χωριό) ΛΕΒΙΔΙ
Μικρό χωριό στις παρυφές του Μαινάλου,
13 χιλ. από την Τρίπολη. Το
χωριό εδώ και μερικά χρόνια έχει μεταφερθεί χαμηλότερα στο ύψος του δρόμου Τρίπολης-Πύργου
και έχει περίπου 20 μόνιμους κατοίκους. Το παλιό χωριό, άλλοτε διαμονή βοσκών,
βρίσκεται δίπλα από το δρόμο προς το χιονοδρομικό κέντρο της Οστρακίνας. Αρκετές
νέες κατοικίες έχουν κτιστεί τα τελευταία χρόνια εδώ από κατοίκους της Τρίπολης.
Και στους δύο οικισμούς λειτουργούν εστιατόρια και ταβέρνες για την εξυπηρέτηση
των επισκεπτών.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΚΩΜΗ (Χωριό) ΛΕΒΙΔΙ
Μικρό χωριό κοντά στο Λεβίδι.
Βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Δάρα
και Παναγίτσα. Στο χωριό οδηγεί
διακλάδωση (5 χιλ.) του δρόμου Τρίπολης-Πάτρας.
Εχει περίπου 60 μονίμους κατοίκους (230 απογρ. 1991) που ασχολούνται με τη γεωργία
και κτηνοτροφία. Είναι χτισμένο αμφιθεατρικά σε βουνοπλαγιά, σε υψόμετρο 720 μ.
και πάνω από μια ρεματιά.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΛΕΒΙΔΙ (Κωμόπολη) ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ
Το Λεβίδι είναι μια όμορφη κωμόπολη, χτισμένη στις παρυφές του Μαινάλου,
δίπλα στο ελατόδασος και σε υψόμετρο 850 μ. Εμπρακτη απόδειξη της έμφυτης αγάπης
των Αρκάδων για τα βουνά ("Αρκαδικόν γαρ το φιλοχωρείν όρεσι"). Βρίσκεται 25 χλμ.
βόρεια από την Τρίπολη, πάνω
στο δρόμο Τρίπολης - Πάτρας
("111") και έχει 700 κατοίκους. Είναι έδρα του ομώνυμου Δήμου. Κεφαλοχώρι κάποτε
με 4.500 κατοίκους, αριθμεί σήμερα 700 μόνιμους κατοίκους, θύμα και αυτό της αστυφιλίας
αλλά και της μετανάστευσης, όπως άλλωστε και τα περισσότερα χωριά της Αρκαδίας.
Η οικονομία του είναι κύρια στηριγμένη στην γεωργία και στην κτηνοτροφία. Δίπλα
από το Λεβίδι απλώνεται κάμπος που φθάνει μέχρι την Κανδήλα.
Το Λεβίδι έχει πλούσια ιστορική και λαογραφική παράδοση. Αισθάνεται
περήφανο όχι μόνον σαν πατρίδα του "πατέρα της Ελληνικής Δημοκρατίας", πολιτικού
και πρωθυπουργού Αλέξανδρου Παπαναστασίου, αλλά και σαν πηγή έμπνευσης της αγροτικής
πολιτικής του. Σημαντική ήταν επίσης η συμμετοχή του στην εθνικοαπελευθερωτικού
αγώνα του 21. Στις 14 Απριλίου 1821 δόθηκε στο Λεβίδι μία από τις ιστορικές μάχες
της επανάστασης, όπου οι Ελληνες νίκησαν τους Τούρκους αλλά σκοτώθηκε ο οπλαρχηγός
Αναγνώστης Στριφτόμπολας. Το ωραίο άγαλμά του κοσμεί σήμερα την κεντρική πλατεία
του Λεβιδιού. Πιθανολογείται πως φιλοτεχνήθηκε από το γλύπτη Γ. Φυτάκη. Στην ίδια
πλατεία, υπάρχει και προτομή του Αλ. Παπαναστασίου, έργο του καθηγητή της Σχολής
Καλών Τεχνών Γ. Γεωργίου.
Η όμορφη κεντρική πλατεία, με τα μαγαζιά, τα καφενεία και τις ταβέρνες
γύρω της, είναι ο μοναδικός πόλος έλξης και συγκέντρωσης των Λεβιδιωτών. Με θέα
το επιβλητικό Μαίναλο, τον κάμπο, τον καταπράσινο λόφο της Ανάληψης στα ανατολικά
και τα βουνά του Αρτεμησίου
και του Χελμού στο βάθος,
προσφέρει στους κατοίκους και στους επισκέπτες ηρεμία, γαλήνη και ξεκούραση. Στην
ίδια πλατεία είναι και το όμορφο κτίριο του Δημαρχείου. Σε αυτό λειτουργεί μικρό
μουσείο του Αλ. Παπαναστασίου με προσωπικά του αντικείμενα και το προσωπικό του
αρχείο. Στην κορυφή του λόφου δεσπόζουν τα δύο ρολόγια, το παλιό και το καινούριο
της εκκλησίας των Αγίων Ταξιαρχών. Το παλιό ρολόϊ έχει τους δείκτες του σταματημένους
την ώρα που το ανατίναξαν οι Γερμανοί στην κατοχή (για να μην προειδοποιούν με
τη καμπάνα του οι ντόπιοι την άφιξη Γερμανικών φαλαγγών).
Ανατολικά από το Λεβίδι βρίσκεται το αξιόλογο βυζαντινό εξωκκλήσι
της Παναγίας το οποίο πιστεύεται ότι ήταν καθολικό παλιάς Μονής της Θεοτόκου.
Εχει πλούσια εικονογράφηση και εντυπωσιακό διάκοσμο. Ο ναός έχει κτιστεί πάνω
στα ερείπια του αρχαίου ναού της Υμνιας Αρτέμιδας, αρκετά τμήματα του οποίου έχουν
χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή του. Το εξωκκλήσι γιορτάζει κάθε χρόνο στα "Εννιάμερα
της Παναγίας" με μεγάλη εμποροπανήγυρι και εκδηλώσεις.
Λίγο πιο έξω από το Λεβίδι βρίσκεται το κτίριο της Γεωργικής Σχολής
(Παλιό Γυμνάσιο). Ιδρύθηκε από τον Αλ. Παπαναστασίου όταν ήταν υπουργός Γεωργίας,
σαν μια προσφορά στον τόπο του, αλλά και σαν μια έμπρακτη απόδειξη του ενδιαφέροντός
του για μια πλατύτερη ενημέρωση και επιμόρφωση των αγροτών με σκοπό τη βελτίωση
της καλλιέργειας της Αρκαδικής γης. Λειτούργησε σαν Γυμνάσιο της ευρύτερης περιοχής
μέχρι το 1969 οπότε και εγκαταλήφθηκε. Στόχος της δημοτικής αρχής είναι η επαναλειτουργία
του σαν πνευματικού ιδρύματος, για να εκπληρωθούν οι στόχοι και τα ιδανικά του
ιδρυτή του.
Από το Λεβίδι μπορεί κανείς να συνεχίσει για να επισκεφτεί τον αρχαίο
Ορχομενό , την Κανδήλα, την Βυτίνα,
τo χιονοδρομικό κέντρο της Οστρακίνας,
όπως και να περιηγηθεί το Μαίναλο. Ηδη η κωμόπολη διαθέτει επαρκή και άρτια υποδομή
για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών με αρκετούς ξενώνες, ταβέρνες και εστιατόρια.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΛΙΜΝΗ (Χωριό) ΛΕΒΙΔΙ
Μικρό ημιορεινό χωριό (υψ. 710 μ.) της Μαντινείας
κοντά στη Χωτούσα (5 χιλ)
και στη Βλαχέρνα. Είναι χτισμένο
στις πλαγιές του όρους Ολίγυρτος.
Οι μόνιμοι κάτοικοι είναι κάτω από 100 (219 σύμφωνα με την απογ. 1991) και ασχολούνται
με τη γεωργία και κτηνοτροφία. Κάτω από το χωριό και ανατολικά απλώνεται το λεκανοπέδιο
της Κανδήλας, προς το οποίο η θέση του χωριού προσφέρει πανοραμική θέα. Υπάρχει
κατ' ευθείαν οδική πρόσβαση προς την Κανδήλα
μέσω του οικισμού Διακόπι.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΜΑΙΝΑΛΟΝ (Βουνό) ΛΕΒΙΔΙ
Ο oρεινός όγκος του Μαινάλου (1980 μέγιστο υψόμετρο) καταλαμβάνει
το κέντρο της Πελοποννήσου
και το μεγαλύτερο τμήμα του Νομού
Αρκαδίας, κύρια τη δυτική πλευρά της. Εκτείνεται από το οροπέδιο της Τρίπολης
μέχρι τον ποταμό Λούσιο στα δυτικά και από τη Μεγαλόπολη μέχρι την λίμνη του Λάδωνα
βόρεια, σε μια έκταση περίπου 1.500.000 στρεμμάτων. Η αμιγώς ορεινή του ζώνη ξεπερνάει
τα 700.000 στρέμματα και το καθιστά ένα από τα πλέον εκτεταμένα ορεινά συγκροτήματα
της Ελλάδος. Οι συνεχείς εναλλαγές δεκάδων κορυφών και χαραδρών με εκατοντάδες
ορεινούς λειμώνες και οροπέδια, δίνουν ένα εντυπωσιακό ανάγλυφο. Το γεγονός μάλιστα
ότι τα περισσότερα από τα υψίπεδά του παρουσιάζουν αρνητική κλίση (δολίνες, γούπατα,
λάκκες), καθιστά το Μαίναλο μοναδικό γεωμορφολογικό σχηματισμό σε ολόκληρη την
Ελλάδα.
Το φυσικό ανάγλυφο συμπληρώνεται από πολλές πηγές και υδάτινες ροές,
ιδιαίτερα στο δυτικό τμήμα του λόγω στεγανότητας των πετρωμάτων (φλύσχης, σχιστόλιθοι)
όπου σχηματίζεται μία πλούσια βιομάζα και ένας από τους μεγαλύτερους υπόγειους
υδροφορείς της Πελοποννήσου. Ενα υπέροχο ελατοδάσος εκτείνεται στο 65% περίπου
της ορεινής ζώνης και μαζί με συστάδες δρυών, πρίνων, πεύκης, κέδρων και κάθε
μορφής βλάστησης, αποτελεί το υπόβαθρο μιας πλούσιας μυκοχλωρίδας. Η χλωρίδα συμπληρώνεται
από μεγάλη ποικιλία θάμνων, ποωδών φυτών και λουλουδιών στα οροπέδια και στις
κορυφές, που ιδιαίτερα την άνοιξη δίνουν πανέμορφους χλοοτάπητες με σπάνιες φυσικές
συνθέσεις.
Σήμερα, η ορνιθοπανίδα και η πανίδα του βουνού, παρά την υποβάθμιση
από ανθρώπινες οχλήσεις διαφόρων ειδών και τις φυσικές καταστροφές, δίνει ακόμα
την άνιση μάχη της επιβίωσης. Πρόσφατα μάλιστα το Μαίναλο έχει συμπεριληφθεί στο
δίκτυο του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Natura 2000.
Αμέτρητοι θρύλοι και παραδόσεις συνδέονται με το βουνό, στο οποίο
έζησαν θεοί και ήρωες της μυθολογίας. Το Μαίναλο ήταν η κατοικία του Πάνα, του
τραγοπόδαρου θεού των ποιμνίων και των βοσκών, σε αυτό παρουσιαζόταν συχνά η θεά
Δήμητρα, σε αυτό περιφέρονταν οι Νύμφες. Τα ειδυλλιακά του τοπία ενέπνευσαν τον
Γκαίτε, τον Βυργίλιο, τον Πουσέν και πολλούς άλλους ποιητές και φιλοσόφους, και
υμνήθηκαν από αυτούς. Μάλιστα, σύμφωνα με το Βυργίλιο το Μαίναλο "πάντα ακούει
τα ερωτικά τραγούδια των βοσκών και του Πάνα, που παίζει τη φλογέρα του". Η φιλοσοφική
τάση και σχολή της "Αρκαδίας" - παγκόσμια γνωστή και δημοφιλής μέχρι τις μέρες
μας - στο βουνό αυτό οφείλει τη γέννησή της.
Η κτηνοτροφία ήταν από την αρχαιότητα συνυφασμένη με τη ζωή και την
οικονομία των ορεσειβίων κατοίκων του. Σε όλο το βουνό βόσκουν μέχρι και σήμερα
άφθονα κοπάδια αιγοπροβάτων. Η δύσβατη μορφολογία της περιοχής και ο βουκολικός
χαρακτήρας του τοπίου και της ζωής διαμόρφωσε και τον χαρακτήρα των κατοίκων.
Υπομονετικοί, σκληροτράχηλοι, περήφανοι, ήρεμοι και με αδούλωτο πνεύμα και ήθος.
Γι' αυτό, στις κρίσιμες και δύσκολες ιστορικές περιόδους του Ελληνισμού αντιστάθηκαν
και αγωνίστηκαν με πάθος και αυταπάρνηση.
Μέσα και γύρω από του Μαίναλο ξεδιπλώνεται η ιστορική διαδρομή δεκάδων
αιώνων ελληνικής ιστορίας. Μια απλή περιήγηση στο βουνό, ανακαλεί ιστορικές μνήμες
από το ’21 όταν το Μαίναλο υπήρξε θέατρο της Επανάστασης του Ελληνικού έθνους.
Διάσπαρτο από πολλά γραφικά και ιστορικά χωριά, Δημητσάνα,
Στεμνίτσα, Βυτίνα,
Λαγκάδια, Αλωνίσταινα,
Λιμποβίστι, Λεβίδι,
Μαγούλιανα, Πιάνα,
Ζιγοβίστι, Πυργάκι,
Βαλτεσινίκο και άλλα, γεμάτο
από απομεινάρια αρχαίων και μεσαιωνικών οικισμών, από ναούς, μοναστήρια, κρυφά
σχολειά, πέτρινα γεφύρια, νερόμυλους, λιθόστρωτα και μονοπάτια, το Μαίναλο αποτελεί
πραγματικά ένα απέραντο πάρκο πολιτισμού και ιστορίας.
Το Μαίναλο αποτελεί έναν ενιαίο φυσικό, πολιτιστικό και ιστορικό χώρο.
Τα παρθένα και αρχέγονα τοπία του, η βιολογική του ποικιλότητα, η θέση του στην
συμβολή των αξόνων επικοινωνίας της χλωρίδας και πανίδας της Πελοποννήσου συνιστούν
σε συνδυασμό με το ιστορικό - οικιστικό του πρόσωπο, ένα σημαντικό οικοσύστημα
και ένα υψηλής στάθμης φυσικό και ανθρώπινο περιβάλλον.
Υπάρχουν άφθονες μαγευτικές διαδρομές και τοποθεσίες στο Μαίναλο.
Ιδιαίτερα οι διαδρομές Δαβιά - Πιάνα - Αλωνίσταινα - Βυτίνα, Στεμνίτσα - Χρυσοβίτσι,
Βυτίνα - Λαγκάδια, Βυτίνα - Πυργάκι - Ελάτη - Χρυσοβίτσι, Βυτίνα - Δημητσάνα και
Μαγούλιανα - Βαλτεσινίκο θα μείνουν αξέχαστες στον επισκέπτη. Από τις τοποθεσίες,
ξεχωριστή ομορφιά έχει το φαράγγι του Λούσιου, το Αρκουδόρεμα κοντά στο Λιμποβίσι,
όπως και περιοχές κοντά στο διάσελο της Αλωνίσταινας,στο Πυργάκι,στην Ελάτη, στα
Μαγούλιανα, στο Βαλτεσινίκο και στον Ράδο.
Από το Μαίναλο περνά και το ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4. Επίσης, αρκετά
μονοπάτια έχουν χαραχθεί στο βουνό και έλκουν πολλούς περιπατητές και ορειβάτες.
Από τις πιο ενδιαφέρουσες οδηπορικές διαδρομές είναι η διάσχιση του φαραγγιού
του Λούσιου και η διαδρομή που ξεκινά από το 25ο χιλ. του δρόμου Τρίπολης
- Αλωνίσταινας - Βυτίνας: Διάσελο Αλωνίσταινας (1320μ) - Κοκκινόβρυση - Προφήτης
Ηλίας (1585μ) - Μεθύδριο (1080) - Μονή Αγίων Θεοδώρων - Χαράδρα Μυλάωνα - 7 ψωμιά
(1150μ), διάρκειας 5 ωρών και διαβάθμισης Β. Μια άλλη όμορφη διαδρομή περνά από
το Αρκουδόρεμα και το Χρυσοβίτσι.
Το χειμώνα το βουνό ντυμένο με χιόνια προσφέρει ένα φαντασμαγορικό
θέαμα και είναι ιδανικός τόπος χειμερινών διακοπών, σπορ (Οστρακίνα), ορειβασίας
και κυνηγιού. Στη θέση Οστρακίνα και κάτω από την ομώνυμη κορυφή του Μαινάλου,
υπάρχει αξιόλογο χιονοδρομικό κέντρο και καταφύγιο.
Οι Δήμοι Λεβιδίου,
Βυτίνας και Φαλάνθου,
έχουν συστήσει ένα Σύνδεσμο Ανάπτυξης και Διαχείρισης του Ογκου του Μαινάλου,
με στόχο την αξιοποίηση του βουνού.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΜΑΙΝΑΛΟΝ (Χιονοδρομικό κέντρο) ΑΡΚΑΔΙΑ
Στη θέση "Οροπέδιο της Οστρακίνας" κοντά στην κορυφή του Μαινάλου
και σε υψόμετρο 1600μ., βρίσκεται σύγχρονο χιονοδρομικό κέντρο και ορειβατικό
καταφύγιο. Το χιονοδρομικό κέντρο προσφέρει μια από τις καλύτερες πίστες για σκι
στην Ελλάδα και προσελκύει πολλούς φίλους του σπορ από την Πελοπόννησο
και την Αθήνα. Διαθέτει σαλέ
με εντευκτήριο και εστιατόριο, 3 αναβατήρες μεταφοράς 200, 350 και 500/ατόμων
ανά ώρα και 5 πίστες. Το χιονοδρομικό κέντρο παλιότερα λειτουργούσε χάρη στις
προσπάθειες του Ορειβατικού Συλλόγου Τρίπολης. Σήμερα εποπτεύεται από το Δήμο
Λεβιδίου. Από την Οστρακίνα περνά το Ευρωπαϊκό Μονοπάτι Μεγάλων Διαδρομών
Ε4.
Πολύ κοντά στο χιονοδρομικό κέντρο υπάρχει σύγχρονο ορειβατικό καταφύγιο
ιδιοκτησίας του Ορειβατικού Συλλόγου Τρίπολης. Είναι χωρητικότητας 26 ατόμων και
διαθέτει κουζίνα, δεξαμενή νερού, θερμάστρες πετρελαίου και ξύλων, τζάκι, τουαλέτες
εντός, ξενώνα και αίθουσα εντευκτηρίου.
Η πρόσβαση στο χιονοδρομικό είναι εύκολη μέσω ασφαλτοστρωμένου δρόμου
και γίνεται από την Τρίπολη (27 χιλ.) ή και από την Πάτρα (μέσω του δρόμου "111").
Η διασταύρωση για το χιονοδρομικό βρίσκεται πάνω στο δρόμο Τρίπολης-Πάτρας
στο χωριό Καρδαράς (18 χιλ.
από Τρίπολη). Το καταφύγιο απέχει από εκεί 9 χιλ. (5,5 χιλ. άσφαλτος και 3,5 χιλ.
χωματόδρομος σε καλή κατάσταση). Η Οστρακίνα επίσης συνδέεται και με την Βυτίνα
με δασικό δρόμο που έχει πρόσφατα κατασκευασθεί. Ο δρόμος καταλήγει στον δρόμο
Αλωνίσταινας - Βυτίνας. Στους
δύο οικισμούς του χωριού Καρδαράς (παλιό χωριό και νέος οικισμός στον οδικό άξονα
Τρίπολης-Πάτρας) λειτουργούν ταβέρνες και εστιατόρια για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών,
ορειβατών και χιονοδρόμων.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΜΟΝΗ ΚΑΝΔΗΛΑΣ (Μοναστήρι) ΛΕΒΙΔΙ
Τηλέφωνο: +30 27960 31233, 31288
Βρίσκεται πάνω από το χωριό Κανδήλα
της Μαντινείας, σκαρφαλωμένη
στην απότομη πλαγιά βουνού. Ο χρόνος ίδρυσής της είναι άγνωστος. Ηκμασε το 18ο
αιώνα, πυρπολήθηκε το 1770 και έπαθε ζημιές στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης.
Πίσω από τον καθολικό του ναού υπάρχει, στο βράχο, ένα σπήλαιο, που χρησιμοποιείται
για ψυγείο. Είναι γυναικείο μοναστήρι. Κάτω από τη Μονή, δίπλα στην Κανδήλα, είναι
το μετόχι της μονής. (41 χλμ. από Τρίπολη,
μέσω Λεβιδίου)
ΟΡΧΟΜΕΝΟΣ (Χωριό) ΛΕΒΙΔΙ
Μικρό χωριό (20 κάτοικοι) 7 χιλ από το Λεβίδι,
κοντά στο δρόμο για την Κανδήλα.
Είναι χτισμένο πάνω στο λόφο όπου βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος του Αρκαδικού
Ορχομενού και το αρχαίο θέατρο. Γύρω από το λόφο απλώνεται γαλήνια η πεδιάδα
του Λεβιδιού, όπου καλλιεργούνται δημητριακά και αμπέλια και βόσκουν κοπάδια αιγοπροβάτων.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΠΑΛΑΙΟΠΥΡΓΟΣ (Χωριό) ΛΕΒΙΔΙ
Το χωριό Παλαιόπυργος βρίσκεται στο νομό Αρκαδίας 30 χιλ. βόρεια της
Τρίπολης και 8 χιλ. βορειοδυτικά
του Λεβιδίου σε μια πτυχή
του Τραχέως όρους, στην ευρύτερη
περιοχή της Ορχομένιας χώρας. Στα νότια του χωριού βρίσκεται το βουνό Χούμιζα
και στα ανατολικά το Λύρκειο
όρος. Το χωριό είναι κτισμένος στους πρόποδες του βουνού σε υψόμετρο 560μ.
Ανήκει στην επαρχία Μαντινείας.
Με την συγχώνευση των Δήμων και Κοινοτήτων αποτελεί δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου
Λεβιδίου με έδρα το Λεβίδι.
Η οδική πρόσβαση στο χωριό γίνεται από το Λεβίδι και από το Αρτεμήσιο.
Το χωριό κρατά πλέον 30 περίπου μονίμους κατοίκους. Ειδικά από το 1960 η μείωση
του πληθυσμού είναι δραματική και οφείλεται στην εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση.
Πάγιες ασχολίες των κατοίκων είναι η γεωργία (ιδίως αμπελουργία) και η κτηνοτροφία.
Στο μικρό αλλά γραφικό τμήμα του κάμπου που περικλείεται από τα παραπάνω βουνά
εκτείνονται τα χωράφια, τα αμπέλια και τα περιβόλια του χωριού που φθάνουν μέχρι
τους πρόποδες.
Το χωριό έχει εξαιρετική θέα στο Μαίναλο,
που είναι απέναντι, με το Λεβίδι στην πλαγιά του και τoν ήρεμο κάμπο να απλώνεται
μπροστά. Στη μικρή πλατεία, όπου και το ηρώο πεσόντων, βρίσκεται η πανέμορφη εκκλησία
του χωριού, η Κοίμηση της Θεοτόκου, κτίσμα του 15ου αιώνα με κατοπινές μετασκευές.
Η εκκλησία έχει εξαιρετικής τέχνης ξυλόγλυπτο τέμπλο από ξύλο καρυδιάς, όμορφο
πετρόχτιστο καμπαναριό και αξιόλογες αγιογραφίες. Αλλες εκκλησίες είναι ο Αγιος
Γεώργιος, νοτιότερα και λίγο έξω από το χωριό, με το νεκροταφείο του χωριού, ο
Αγιος Ιωάννης στους πρόποδες της Χούμιζας και ο Αγιος Παντελεήμων, στην περιοχή
"Μούρες" στο βάλτο, κοντά στα τοπικά όρια του χωριού με την Κοινότητα Κανδύλας.
Λίγο έξω από το χωριό και στην αριστερή πλευρά του δρόμου διακρίνεται
χαρακτηριστική πέτρα πάνω σε τσιμεντένια βάση, το "τρύπιο λιθάρι", που κατά την
Τουρκοκρατία χρησιμοποιείτο από τους ντόπιους για την οριοθέτηση των χωραφιών
τους απέναντι σε αυτά που όριζε ο τοπικός Τούρκος αγάς. Στην απέναντι πλαγιά,
στο βουνό Χούμιζα σώζεται παλιά βρύση, η "Πανόβρυση", από την οποία υδρευόταν
το χωριό κατά την Τουρκοκρατία. Στη θέση αυτή οδηγεί αμαξιτός δρόμος. Αργότερα
οι κάτοικοι κατάφεραν να φτιάξουν στην είσοδο του χωριού νέα βρύση, την "περάβρυση",
με μεταφορά νερού από άλλο σημείο.
Το παλαιότερο όνομα του χωριού ήταν Μποντιάς - τοπωνύμιο με πιθανή
σλάβικη προέλευση. Με την αλλαγή των επωνυμιών, το 1937, πήρε το σημερινό του
όνομα που το οφείλει στον παλαιό
ενετικό πύργο που βρίσκεται στο Τραχύ όρος, στην κορυφή του υψώματος Μύτηκας.
Το χωριό είχε μεγάλη συμμετοχή και πολλά θύματα στους εθνικούς αγώνες,
είδικά κατά το ξεσηκωμό του 21. Γνωστότεροι από τους Παλαιοπυργιώτες αγωνιστές
είναι ο Βασίλης Κατρής, ο Κατριμουστάκης, ο Μήτρος Μονταϊτης και ο καπετάν Αντώνης
Δραβίλας.
Οι διασπαρμένοι Παλαιοπυργιώτες διατηρούν στενές σχέσεις μεταξύ τους
και το χωριό τους ενεργοποιούμενοι μέσα από τοπικούς πολιτιστικούς σύλλογους.
Ιδιαίτερα δραστήριος είναι ο Σύλλογος Παλαιοπυργιωτών στην Αθήνα και Πειραιά.
Το παλιό δημοτικό σχολείο σήμερα στεγάζει τις δραστηριότητες των τοπικών συλλόγων,
με έκθεση φωτογραφίας, αίθουσα γυμναστηρίου και αίθουσα εκδηλώσεων. Ας σημειωθεί
ότι στις αρχές της δεκαετίας του 60 το σχολείο είχε 150 μαθητές...
2 χιλ. πριν τον Παλαιόπυργο στους πρόποδες του Μύτηκα και δίπλα από
το δημόσιο δρόμο βρίσκονται λείψανα μυκηναϊκού
οικισμού. Λίγο πιο πριν, και στη δεξιά πλευρά του δρόμου από το Λεβίδι υπάρχει
ερειπωμένος παλαιός μύλος. Κοντά στον Παλαιόπυργο είναι ο αρχαίος Ορχομενός.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ (Χωριό) ΛΕΒΙΔΙ
Μικρό χωριό πάνω στο οδικό άξονα Τρίπολης
- Πάτρας ("111"), 5 χιλ. από
τη Βλαχέρνα. Εχει 50 περίπου
μονίμους κατοίκους που ασχολούνται με τη γεωργία και κτηνοτροφία. Το παλιό του
όνομα ήταν Γκιούσι. Είναι κτισμένο σε πλαγιά λόφου στην νότια βόρεια πλευρά του
κάμπου του Δάρα. Στο χωριό βρίσκονται οι πηγές του ποταμού Τράγου που τροφοδοτούνται
από τον κάμπο της Κανδήλας.
Η περιοχή των πηγών είναι βατή και περιέχει πλούσια βλάστηση, από λεύκες, καρυδιές
και άλλα δένδρα. Κοντά στο χωριό είναι τα χωριά Δάρας
και Κώμη.
Το κείμενο παρατίθεται τον Φεβρουάριο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
ΧΩΤΟΥΣΣΑ (Χωριό) ΛΕΒΙΔΙ
Μικρό χωριό της Μαντινείας
κοντά στη Βλαχέρνα (6 χιλ).
Είναι χτιμένο αμφιθεατρικά σε βουνοπλαγιά στη δυτική άκρη της λεκάνης της Κανδήλας
και σε υψόμετρο 740 μ. Εχει περίπου μονίμους 50 κατοίκους (137 με την απογρ. 1991),
που ασχολούνται με τη γεωργία και κτηνοτροφία.
Κάτω από το χωριό και δίπλα από το δρόμο βρίσκεται ο αρχαιολογικός
χώρος των Καφυών όπου έχουν
βρεθεί λείψανα προϊστορικού οικισμού. Εδώ τοποθετείται η αρχαία αρκαδική πόλη
Καφυές την οποία είχε επισκεφτεί και ο Παυσανίας. O επαρχιακός δρόμος συνεχίζει
προς το χωριό Λίμνη.
Το κείμενο παρατίθεται τον Μάρτιο 2003 από την ακόλουθη ιστοσελίδα, με φωτογραφίες, του ARCADIA website, του Πανεπιστημίου Πατρών
Λάβετε το καθημερινό newsletter με τα πιο σημαντικά νέα της τουριστικής βιομηχανίας.
Εγγραφείτε τώρα!
